Το θαλασσολούλουδο

Το θαλασσολούλουδο

Στην άκρη του Κορινθιακού είμαι σπαρμένο

Από τύχη ή αέρα ή πουλί ευλογημένο

Πέρασα ακόμη ένα καλοκαιράκι κουρνιασμένο

Κάτω από χαλίκια, με αρμύρα ποτισμένο.

Και ήρθε το φθινόπωρο

Και συνάμα ο κυρ-χειμώνας

Με τα γλυκά τους τα νερά

Και ήπια και εχόρτασα

Και το κορμάκι μου ξανά όρθωσα

Και άνοιξα τα κίτρινα φτερά μου

Και γύρω γύρω τα παιδιά μου...

Και τα φυλαράκια η γειτονιά μου...

Και ο ήλιος τα πρωϊνά

Με ξυπνά κατά της εφτά

Και του λέω καλημέρα

Καλωσόρισες Ω θεία μέρα

Καλώς ήλθες καλέ μου χειμώνα

Σ' αγαπώ με όλο μου το σώμα

Εδώ είμαι παρέα να σου κάμω

Κι αν θές, λίγο χρώμα να σου βάνω...

Είμαι το θαλασσο-λούλουδο

Που κανέναν δεν ζηλεύω

Και τίποτα από κανέναν δεν ζητώ

Απ΄τον άνθρωπο στο περιβάλλον μόνο, λίγο σεβασμό

Και δεν έχω άλλο να πω, παρά στην φύση και θεό

Για την ύπαρξήν μου ένα μεγΑΑΑλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Το αφιερώνω στην κυρία Φλώρα Αργυρού

η οποία το άκουσε (τηλεφωνικά) πρώτη

Κοκκώνι Κορινθίας, Τρίτη 31/10/2006