Μνήμες, (16), 1970-1979, Φωτογραφίες

 Έπονται σχόλια και κείμενα (9/1/2022)

Μνήμες, (15), 1980-1981,ΒΣΤΕ Ρόδου

 

 Χρ./: Καλημέρα Βασίλη (*). 

Χαίρομαι για την επικοινωνία.
Πορευόμεθα μέσα σε ένα δαίδαλο 

άπειρων χωροχρονικών σημείων (στιγμών)

που δεν γνωρίζουμε ακριβώς 

"που, από πού, πως και γιατί' 

και αυτό το ονομάσαμε ζωή. 

Μνήμες (14), 1932-2014, Σωτήρης και Ιωάννα Λάμπρου, Ξυλόκαστρο Κορινθίας, Τρίκαλα

Σωτήρης και Ιωάννα 

Λάμπρου, Τρίκαλα

 Ο γέρος (ποίημα αγνώστου)
Μία ιστορία θα σας πω 

που γνώρισα ένα γέρο,
Εδάκρυσαν τα μάτια μου 

χωρίς να τον ξέρω.
Μια συμβουλή στον άνθρωπο 

γράφω προτού γεράσει
Να τη διαβάζει πάντοτε 

να μην την εξεχάσει.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος 

δεν τον συμπαθούνε
Τον θάνατο παρακαλούν να τον ξεφορτωθούνε.
Γιαυτό και κράτα γέροντα 

τα περιουσιακά σου
Γιατί μια μέρα θα βρεθείς 

στο δρόμο από τα παιδιά σου.
Ο μεγαλύτερος εχθρός 

γίνεται το παιδί του
Και ο φίλος ο καλύτερος 

είναι η σύνταξή του.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος 

και δεν αυτοσυντηρείται
Καλύτερα ο θάνατος 

παρά να τυραννιέται.
Σε μια γωνιά τον βάζουνε 

τον φουκαρά το γέρο
Και για να τον κοιτάζουνε 

χρειάζεται συμφέρο.
Άμα γεράσει ο άνθρωπος 

και φύγουν τα παιδιά του
Του είναι απαραίτητο νάχει 

την συντροφιά του.
Άμα φύγει ο ένας από τους 

δυό ο άλλος γίνεται κουρέλι
Ο ένας το σπρώχνει από τη μια, 

κι άλλος δεν το θέλει.
Μια συμβουλή μου ανάλυσα 

και να μην τηνε ξεχάσεις
Ζήσε τη ζωή καλά όσο μπορεί 

και τα μυαλά σου ποτέ μη χάσεις
10/5/2009 αγνώστου στιχουργού
Σημ. Ο τελευταίος στίχος 

λείπει από τη φωτογραφία
Και ο υπογράφων τον αντικατέστησε 

με ένα δικό του!
Χρήστος Ρουμελιώτης

Ο ανωτέρω
έθεσε τους παρακάτω στοίχους:

 

Ένας γέρος μέσα σε ένα κάδρο
κάθονταν και ξεκουραζόταν
και τη ζωή του όλη ποίμα έκανε
και στους επισκέπτες τη διηγιόταν
Αχ φίλοι μου καλοί
Νιάτα γερά και υγείαν να έχετε
εις την ζωής σας ούλη
και ποτέ να μην γεράσετε.
Και αν κουραστείτε κάποτε

σ’ ένα κάδρο αράξετε..
και άυλα να ξαποστάσετε..

ΧΡ. 15/2/2021

Σωτήρης Λάμπρου 

(1932-2014, 82 χρονών)

Φωτογραφίες από Ξυλόκαστρο Τρίκαλα εδώ:

Μνήμες, (13), 1897, Κορδαίοι, ποίηματα

Κορδαίοι

Στου Χρίστου του Κορδή γιεννέται η Ζωή!

Από κοντά η Σοφία και η Βάσω ή Βασιλική!

Κυρ Χρίστο σε ποιόν θα παραδώσεις άραγε τη συνταγή;

Ανάβει της Χρίσταινας ο αργαλιός και η μηχανή,

Ζηλεύει τη τρομερή κυρά ακόμα και το τρένο στη γραμμή!

Στου Χρίστου του Κορδή αγάπη και φιλοξενία πολύ!

Αγγελος ο αδελφός ίσαμε κειπάνω περήφανα αψηλός!

Καβάλα στη γαιδούρα τα παιδιά βολτάρει, πάντα καλοδεκτικός!

Φίλιππος ο τρίτος αδελφός πάντα νέος και μελαχρινός!

Του Χρίστου του Κορδή στο σπίτι γράφεται και ιστορία τραγική!

Πόλεμος, κατοχή. Γερμανοί. Ο Φριτς δεν θα ’αντέξει την προσβολή!

Δίνει τέλος έξω από τη μάχη στη ζωή! Φρίκη! Φόβος!

Τα κυάλια από την Αμερική κοματάκια θα γίνουν απ’ το μπαλκόνι στην αυλή!

Ξαστεριά! Λάμπει η λευτεριά! Γεννιούνται παιδιά! Υπομονή!

Στου Αγγελου και της Χαρίκλειας του Κορδή παλικάρι θα φανεί!

Ζωή Ζωή Ζωή σαν ποδήλατο κυλάει η ζωή!

Στο ίσιωμα ελαφροπεταλιά, ελευθερία, ρομαντισμός, ανεμελιά!

Στον ανήφορο ορθοπεταλιά άντρας σπίτι δουλειά, κτήμα δουλειά, παιδιά!

Αλλά και στη σχάρα άσχημα δεν είναι «Εκδρομές και χαρές με το Νίκο πολλές»!

«Αχ ποδηλατάκι μου έλα τώρα πάρεμε και στο όνειρό σου χωρίς πετάλι βάλεμε»!

 

Αστείος και πάντα κωμικός!

Στη πεθερά …πειραχτικός!

Πωωωωωω Πωωωωωωώ!

Πάντα χαμογελαστός!

Της Ε(ε)θυμίας εύθυμος γιός!

Της Μαρίκας και Κατίνας αδελφός!

Στη παρέα ευχάριστος!

Στα κορίτσια αφοπλιστικός!

Και στη Ζωή ο εκλεκτός!

Αριστος χειριστής!

Αργροτικών μηχανημάτων!

Και αγροτικών ζητημάτων!

Αξιος συνεχιστής Σωτηρίου έργου εξ Αμερικής!

Σπάνιος φιατοοδηγός!

Εξαίρετος περδικοκυνηγός!

Στη Ρούμελη ξακουστός!

Της Ζήριας ζηλευτός!

Των Τρικάλων Προαστός!

Μούρλια στιφάδο κάνει ο λαγός!

Σωτήρης τώρα ο αρχηγός!

Πέγκυ άξιος συνοδηγός!

Νίκος ο νεώτερος ο μελετηρός!

Χαρίκλεια και Γρηγόρης ο μηχανικός!

Η Βαγγελίτσα και η νεώτερη Ζ(ζ)ωή μας!

Κάθε μέρα παίζουν στην αυλή μας!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2004//////12:34:0044

H Μάνα!

Δασκάλα χωρίς χαρτί

Πλέχτρα δυνή

Στο χωράφι δυνατή

Στο στιμόνι αστραπή!

Τρία κορίτσια καρτερική

H Μαρίκα!

Φίλη καρδιακή με τη Βάσω του Κορδή

Που τις χάνεις που τις βρίσκεις και οι 2 κάτω ΕΚΕΙ

H Ευθυμία!

Το δωμάτιο της Ευθυμίας

Το κελί μιας …αγίας

Το κρεβάτι της Ευθυμίας

Ο βωμός της θεάς εστίας

H Κατίνα!

Η Κατίνα η αδελφή

Βιβλία βιβλία βιβλία…

Σε μια βαλίτσα έμειναν ΕΚΕΙ

Φοιτήτρια στην Ιατρική…

Το άτι!

Αγριο να το ιππεύεις

Γιατί δεν ήθελε να το δυναστεύεις!

Ακάματο να υπηρετεί

Το Γεροσούρλο τον ντερτιλή

Κυνηγοί!

Πάθος αγιάτρευτο!

Κέφι αστείρευτο!

Φίλοι καρδιακοί!

Τρέμετε πέρδικες λαγοί! 

Κοτσίφια φασιανοί!

H Ζωή!

Νόστιμο φαί!

Νόστιμο φιλί!

Χορταίνει 

ο Σώτος και η Λιλή!

Μνήμες, (12), 1821-1897, Κορδαίοι από Πύργο Καλαβρύτων ιστορικό

Αδελφοί Κορδή:Χρίστος,Φίλιππος,Άγγελος

"Το γράψιμο δεν είναι μια διαδικασία ελεγχόμενη με ορθολογικό τρόπο. Γράφει κανείς ανασύροντας υλικό από αυτό το βαθύ υπόστρωμα που περιλαμβάνει όλα όσα έχει ζήσει και διαβάσει. Η λογοτεχνία εμπνέεται από τη λογοτεχνία, η μνήμη παίζει τα δικά της παιχνίδια, συχνά οι αναμνήσεις μας είναι παραμορφωμένες" Ερση Σωτηροπούλου

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Πόσο οπίσω να υπάγω. Πόσο μπροστά να προβλέψω. Εις ποίαν γλώσσα να ομιλήσω.Καρπός τριών εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Μια καθαρεύουσα μια δημοτική μια και γω δεν ξέρω τί  ζικ ζακ.  Δεν πειράζει θα χρησιμοποιήσω την μικτήν. Μικτές (ιστορικές) πηγές. Μικτή αλήθεια και εικασία και ιστορία. Με έχει ιντριγκάρει (συναρπάσει) μεταξύ άλλων πολύ η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Μικρός με είχανε ντύσει τσολιά και μου είχαν ζητήσει να απαγγείλω στην εκκλησία τον Αγιο Δημήτρη ένα πατριωτικό ποίημα. Ωχ θεέ μου θυμάμαι ακόμα το άγχος της ένδυσης, της αποστήθισης του ποιήματος και της απαγγελίας. Ένα ποίημα που κανένας σίγουρα δεν θα του έδωσε σημασία. Ένα κοινό μάλλον ουδέτερο ωστόσο εθισμένο στην κατάνυξη και την εθιμοπροσήλωση. Τίποτα άλλο. Η στολή του τσολιά επεστράφει στο Λαλιώτη το γέρο-Μήτσο τον παππού μου Δημήτρη Ρουμελιώτη. Δεν είμαι ιστορικός και ούτε μπορώ να γίνω. Αλλά πείτε μου και ποιος δεν αναζητά τα ίχνη των προγόνων του; Τις ρίζες του; Από Πατέρα και Μητέρα; Από γιαγιά και παππού πατρός και αντίστοιχους μητρός; Μισό DNA από δώ και άλλο μισό από κεί και μισό και μισό και μισό από τα πίσω ποιος ξέρει από που έρχεται ο καθένας μας και που πάει.

 

Μνήμες, (11) 1953, Τραγούδι, κάτω στα Λεμονάδικα, Κορδής Χρήστος

Κάτω στα λε, βρε κάτω στα λε, 

κάτω στα λεμονάδικα
κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία
δυο λαχανάδες πιάσανε
και κάναν την κυρία

Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, 

τα σίδερα τους φόρεσαν
τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε
κι αν δε βρεθούν τα λάχανα
το ξύλο που θα φάνε

Κυρ αστυνό, βρε κυρ αστυνό, κυρ αστυνόμε μη βαράς
κυρ αστυνόμε μη βαράς, γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέφα μη γυρεύεις

Εμείς τρώμε, βρε εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα
εμείς τρώμε τα λάχανα, τσιμπούμε τις παντόφλες
για να μας βλέπουν τακτικά
της φυλακής οι πόρτες

Δε μας φοβί, βρε δε μας φοβί, δε μας φοβίζει ο θάνατος
δε μας φοβίζει ο θάνατος, δε μας τρομάζει η πείνα
γι’ αυτό τσιμπούμε λάχανο
και την περνούμε φίνα

Στίχοι για το τραγούδι Κάτω στα λεμονάδικα
Περπινιάδης Στελλάκης του έτους 1934
σε στίχους Παπάζογλου Βαγγέλης
και σύνθεση Παπάζογλου Βαγγέλης 

από το album 78 στροφές. 

 

Μνήμες, (09), 1952-2016, Σπύρος Παπαμετζελόπουλος, Ποίημα και κείμενο

Χρίστος Γιώργος Σπύρος

15/4/1976 Στρασβούργο, Μικρή Γαλλία, Κανάλι του Ρήνου
Διαδρομές μνήμης: Mon cher cousin Spyros Παπαμετζελόπουλος. Είναι κάποιες στιγμές εξαιρετικά φορτωμένες με μνήμες που θέλουν να βγουν στην επιφάνεια. Δεν μπορώ να τις συγκρατήσω. Τις μνήμες δηλαδή. Ωστόσο δεν έχω γερό μνημονικό. Έτσι αναγκάζομαι να ψάχνω ανάμεσα σε άπειρες κυψέλες του μυαλού κομματάκια. Τι θαυμάσιος μηχανισμός και αυτός. Του δείνεις εντολή και ξεκινά. Μπορεί να αρχίζει με το χαρτί. Το φυλάσσει με στοργή μέσα σε ένα τεράστιο Λειβαδίτη. Δεν το αποχωρίζεται. Έρχεται έτσι η ώρα να εξωτερικεύσει τη μνήμη και να διαδώσει τα αποτυπωθέντα κάποτε. Να τα κοινωνικοποιήσει εταιροχρονισμένα. Ναι σε ένα καφέ της Πατησίων το City Icon. Αργότερα θα βρούμε και εικόνες από κοινές στιγμές. Είμαστε περίπου ίδιας ηλικίας. Δημοτικό σχολείο εγώ στο Μελίσσι Κορινθίας. Ο Σπύρος με τον αδελφό του Γιώργο έμεναν στο Ξυλόκαστρο. Πόπη και Γιάννης οι γονείς. Η μητέρα του πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μου. Οι πατεράδες αδέλφια. Μια πικρή ιστορία για το παππού του Σπύρου που σημάδεψε την μητέρα του. Έχω μιλήσει γιαυτό λίγο και δεν χρειάζεται άλλο. Εδώ θέλω να εκφράσω την άπειρη σταθερή μόνιμη και γνήσια αγάπη που του έθρεφα σε όλη τη ζωή. Μέχρι που έφυγε. 27 Νοεμβρίου 2016. Είμασταν συνδεδεμένοι λοιπόν από μικροί. Τον καιρό εκείνο οι τόποι ήσαν γεμάτοι αρώματα από λεμονοανθούς, μανταρινοανθούς, μούσμουλα αχλάδια ρόδια, κορόμηλα, ξανθή ραζακιά. Με Σπύρο σίγουρα βρισκόμασταν στο Μελίσσι στο Λαλιώτη στο Ξυλόκαστρο. Οι εμπειρίες και τα τραγούδια του Χατζή κατέβαιναν στο χωριό στα κτήματα στην αγροτική ζωή που αγαπούσε να δοκιμάζει το κόπο της μαζί μας.

Αχ αμπέλι μου καλό

Βοηθάμε σε παρακαλώ

Να μπω στου Σπύρου τον ιστό

Το ταπεινό του το εγώ

Το μεταλλικό του τονικό

Το κοφτερό του το μυαλό 

Το μάτι του το παρατηρητικό

(Βαγγέλης σκεπή κεραμίδια)

(Μνήμη Μίμη Ρουμελιώτη)

Να πιω στη μνήμη του κρασί 

Ανέρωτο αληθινό..

Κρασί γιορτή

Λάδι σταφίδα

Σπύρος παρών

Κούλα Φωτούλα Βασιλικό 

Λάκης Γιώργος Λαλιώτη 

Κατερίνα (*) Γιαννάκης 

Σπύρος παρών 

Ω τι ωραία ξαδελφοπαρέα!

Όλοι χωράγανε στο ξυλοκρέβατο

Κάτω από τη μουριά της Σοφίας

Σ' όλους άρεσαν οι τηγανιτές 

μπατάκες της Αγγέλως!

Μνήμες, (08), 1925-1995, Ποίημα, μάνα Βάσω και Βασιλική Κορδή

Μάνα

Βάσω και Βασιλική

Κορδή και Ρουμελιώτη

Μάνα Βασιλική πολύ Φιλόξενη και Αγαπητή

Στο χωριό εκεί του Χρήστου του Κορδή

Ήρθες το είκοσι εφτά

Πρώτη από τη Ζωή και τη Σοφιά

Μάνα Βασιλική Της κυρά-Λάμπραινας απ΄το Διμηνιό

Ενα ερώτημα μου βασανίζει το μυαλό

Πως μπόρεσες και χώρεσες σε κείνη τη ψυχή

Την αγάπη όλου χωριού κι ακόμα πάρα κεί?

Βάσω θα σε πω, Μάνα Βασιλική

Έτσι όπως οι φίλες σου σε φώναζαν έξω από την αυλή

Λουλούδια και σταυροβελονιά μοίραζες χωρίς βαρυγγομιά

Και λόγια επαινετικά για φίλους και παιδιά δεν ήσαν περισσά

Μάνα Βασιλική του Μελισσιού Παιδί

Πολλοί θα σε θυμούνται στη Διπλή τούτη τη ζωή

Και θα βασανίζονται από βελόνα σου καυτή

Πως Κυρά Βάσω έκαιγες το φαρμάκι που ποτίζει τούτη τη γη?

Μάνα Βασιλική με το Σπυρίδωνα, Ζευγαρωτή

Που δεν γνώρισες έτσι όπως Εσύ ήθελες τη ζωή

Σου γράφω τις αράδες τούτες δω

Γιατί σου χρωστώ τον κόσμο αυτό εδώ

Μάνα Βασιλική σκέψη ποιητική

Ανακάλυψες Γραφή στη ζωή μοναδική

Γλυκό καλόπιασμα από ταψί σπιτικό

Γνήσιο χωρατό και χάιδεμα ζηλευτό

Μάνα Βασιλικιά, Αναστασία και Κληρονομιά

Χάρισες στου κόσμου τα παιδιά

Καλής Χαράς και Αγάπης φυλακτά

Πλούτη χωρίς γυαλάδα και σκουριά

Μάνα Βάσω γλυκιά Βασίλω και Βασούλα μέ Μίμη και Χρίστo

Εφυγες τo ’95 προσωρινά από το κόσμο αυτό ένα πρωϊνό (7/9/95 Πέμπτη)

Μέσα από τραγούδι και χορό

Και μου έγραψες με το τρόπο σου το σημείωμα αυτό

Ευχαριστώ

Χρίστος Ρουμελιώτης Ερέτρια 14/10/2001 9:28:44 πμ

Μνήμες, (10), 1959-1965, Δημοτικό, Συνομιλία με τις φωτογραφίες μου

Συνομιλία με τις φωτογραφίες

Χρίστος:

Ω φωτογραφία φίλη μου πιστή

Ένα βλέμμα σου ήταν αρκετό να μου σκαλίσει τη σιγή

Σαν σε βρήκα έρμη σ’ ένα συρτάρι μοναχή

Ω φωτογραφία μου καλή

Χωρίς εσένα η μνήμη θα ήτανε …χωλή!

Για πες μου σε παρακαλώ

Για το σχολείο μου το παλιό εκείνο το καλό καιρό!

Φωτο:

Φίλε μου είσαι βαθιά μέσ’ στη καρδιά μου

Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου

Στιγμές εξαιρετικές της ζωής βουβά να καταγράφω

Αρκεί σε καλό να έχω πέσει φωτογράφο !

Και μέσ’ απ΄ το πηγάδι του χρόνου να σου μιλώ

Και εσένα από τόσο βάθος να κοιτώ

Λίγο πριν πίσω φύγει το δημοτικό !

Στάσου λίγο ακίνητος. Κοίτα μπροστά το άγνωστο «εγώ»

Πως «θάμαι» άραγε μετά τα σαράντα οχτώ ;

Εγώ βλέπεις πάντα φρέσκια διατηρούμαι και παραστατική

Εν πρώτοις είμαι ικανή να τρέξω πίσω πολύ

Και να σε φέρω στου σχολείου την αυλή

Εκεί που χτυπούσε το κουδούνι κάθε πρωί

Και μάνι μάνι κάνανε όλα τα παιδιά γραμμή

Και ο καλλίτερος έλεγε την προσευχή !

Φίλε ταξίδι είναι η ζωή με τάξεις έξι (6) :

Η πρώτη είναι ο (α)λόγος και το φως (0-8)

Η δευτέρα είναι το μολύβι και το χαρτί (8-18)

Η τρίτη είναι η γνώση και η αλήθεια (18-28…)

Η τετάρτη είναι το (συν)αίσθημα και η εμπειρία (28-48)

Η πέμπτη είναι η συνείδηση και η ωριμότητα (48-58)

Και η έχτη είναι το συμ-πέρασμα και η επι-γραφή (58-…) (το 8 είναι συμβολικό)

Φωτό:

Χρίστο στην πρώτη σαν θα πας

Πρώτα - πρώτα μαθαίνεις ν’ αγαπάς

Το φως που μακρινό ταξίδι κάνει

Και στα μάτια σου ένα καινούργιο κόσμο βάνει

Ουά Ουά ! Μην τρομάζεις. Το φως δεν είναι το «κακό»

Απλά φα-νερώνει το δικό σου ριζικό

Που κάποιο από τα στοιχειά της φύσης διάλεξε για σένα!

Και όπως ο σπόρος από τον άνεμο ή το πουλί φερτός

σε ξερολιθιά τύχη καλή δεν έχει,

Κακά μαντάτα το φως, τότε για σε, ορμηνεύει!

Και δύσκολο είναι χωρίς βοήθεια το ριζικό ν’ αλλάξεις !

Αν όμως από «πολύφερνη» κλωσσοφωλιά στο κόσμο έλθεις

Τότε «φως» είναι βασιλιάς και στα πούπουλα θα χαίρεις.

Χρίστο και γω σ’ ένα του φωτός παιχνίδισμα, χρωστάω τη «ζωή» μου

Στο αυλή του σπιτιού βλέπω τη μάνα σου και σένα

Λάμπει το πρόσωπό της λάμπει και το δικό σου. Ίσος προς ίση. Με όνειρα !

Ω! Είμαι πολύ τυχερή ! Ω! τι υπέροχη στιγμή ! που σας (ξανα)βλέπω και τους δυό μαζί !

Θέλω φως πολύ φως πολλές φορές θέλω λόγο μάθετέ με να μιλώ !

Ευτυχώς τα κατάφερα !

Σε βλέπω να εγκαθίστασαι αποφασιστικά στο πρώτο το θρανίο ! «Καλό ξεκίνημα»

Σε βλέπω να συλλαβίζεις με υπομονή της πρώτης το βιβλίο! «Καλή πρόοδο»

Και να γραμματοτικογραφείς λίγο τρομοκρατημένος στο πίνακα … τη Γραμματική

«Μάθετε γραμματική αλλιώς θα γυρίσετε στη Δευτέρα τη μικρή)» Μπρίνια

Ορθογραφία Αριθμητική ιστορία χρήσιμη και αστεία που είναι η Γεωγραφία Καφτάνης

Σε βλέπω στην αυλή να ευ-αγωνίζεσαι ! «Πάρε αμπάριζα και βγες»

Σε βλέπω να είσαι όλο χαρά που θα πας εκδρομή !

«O Μάης μας έφθασε εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή»

Σε βλέπω να απαγγέλλεις περήφανος το ποίημα στην εκκλησία ντυμένος τσολιάς

Σε βλέπω να τρέχεις με το κεφάλι ψηλά σε βλέπω να σε… βλέπω να…

Βλέπω να μην με ξεχνάς! Σε βλέπω σαν να είναι τότε τώρα δεν ξέρω πότε!

Χρίστος :

Φωτό μου πόσο σ’ αγαπώ !

Είσαι το δεύτερό μου εγώ και ποτέ δεν θα σε αποχωριστώ !

Μα για πες μου όμως τι άλλο βλέπεις ;

Φωτό:

Βλέπω τους συμμαθητές σου !

Βλέπω Την Ελένη του Μπαρμπόπουλου και την Γεωργία του Καρρή

Βλέπω Την Ντίνα του Αλεξόπουλου, την Μαρία του Κοπανά

Βλέπω Την Κατίνα του Μιχαλόπουλου και τον Κώστα τον Τσαντήλα

Βλέπω Τον Γιάννη τον Παπαπαθανασίου ,

Η Ελένη περήφανη μορφή στην Αυστραλία κάνει προκοπή !

Την Κατίνα τη Λίτσα τη Μαρία την Ιωάννα έχω πολύ καιρό να δώ !

Ο Γιάννης και ο Κώστας είναι στο χωριό !

ΧΡ (συνεχίζεται) 18/10/2004

 

Μνήμες, (07), 1917-1988, Σπύρος Ρουμελιώτης, Ποίημα, Σε θυμάμαι

Ρουμελιώτης Σπυρίδων

ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ...

Σε θυμάμαι από το χέρι να με κρατάς !

Σε θυμάμαι να μου χαμογελάς !

Σε θυμάμαι πρωί πρωί να με ξυπνάς !

Σε θυμάμαι τα βήματά μου να μετράς !

Κάμπος κι Αγριλιά !

«Η φύση δίνει λάδι και χαρά εμπρός παιδιά» !

«Ηρθε το φαί, εμπρός τώρα όλοι κάτω από την ελιά» !

Αραγε τι νάχει στη τέσα η μαμά, κεφτεδάκια ή κουκιά» ;

Σε θυμάμαι σκυφτό να σκάβεις ή να τρυγάς !

Σε θυμάμαι να ξελακώνεις ή να ξεφυλλάς και να τραγουδάς !

Σε θυμάμαι τόσο πολύ τη γη σου ν’ αγαπάς !

Σε θυμάμαι μετά τον ήλιο στο σπίτι να γυρνάς !

Οι γαιδούρες, τα σαμάρια !

Η χαμοκέλα ποτέ από άχυρο άδεια !

Η «Μεγάλη» κι η μικρή η «Σεντελίνα» !

Απ’ τη Βυτίνα και δεν καίγανε και βενζίνα !

Σπίτι Γκοζιά σπίτι Γκοζιά χιλιόμετρα πολλά !

Δεν βγάζαν τσιμουδιά άγκα γκά άγγα γγά !

Παλούκια λαιμαριά, καπιστράνα και τριχιά !

Βρύση και κουβάς νερό και ζωντανά !

Τα καδούλια τα τσίγκινα τα τρύπια !

Βούτα! Βούτα στη ποτάσα τα σταφύλια !

Πέρνα απ’ τη Πλεύρα να κόψεις μαύρα σύκα!

Σε θυμάμαι …

Στη βροχή, στο κρύο, η αρρώστια να μην σε λυγά !

«Αμ δεν βγαίνουν εύκολα τα ρημάδια τα λεφτά» !

«Το πότισμα παιδιά γίνεται με λάμπα νύχτα αργά» !

«Το όργωμα θέλει ρόγο και μπράτσα γερά» !

«Τρύγος όλοι μαζί πριν το χάραμα στη ραζακιά» !

«Το βράδυ θέλει φιδέ, κρασί και τραχανά» !

Σε Θυμάμαι …

Τα λεμόνια μ’ ελπίδα να κοιτάς !

Τα σταφύλια να χαϊδεύεις και να τους γλυκομιλάς !

Κλήμα και λεμονιά, αμπέλι και ελιά = Ευλογιά !

Ηταν όλα σου παιδιά !

Σε Θυμάμαι …

Εφτά εφτά σαράντα εννιά με μάθαινες προπαίδεια δίπλα στη γωνιά !

«Πρόσεξε μάθε παιδί μου γράμματα δε κάνω γω τα θαύματα» !

«Μόνο μια ευχή μπορώ να σου δώσω και να πάς στο καλό» !

«Ποτέ μην ξεχάσεις όπως τη γη, να καλλιεργείς και το μυαλό» !

«Να θυμάσαι πάντα έχεις κι αδελφό» !

«Ν’ αστε αγαπημένα» !

Κυρ Σπύρο του Δημήτρη και της …Αγγελικής !

Φόρεσε για λίγο τα καλά σου κι έλα να μας δεις !

Το Χρήστο το Δημήτρη, τη Γιάννα τη Κική !

Το Κώστα τη Κατίνα τη καλή σου αδελφή !

Ο Πάνος και η Σοφιά δεν ήταν χτες εκεί !

Δεκαπέντε Μαρτίου ενενήντα οχτώ !

Δεν είμαι και πάλι εδώ !

Χρίστος Ρουμελιώτης, Ερέτρια

Τετάρτη, 22 Οκτωβρίου 2003 <<>> 11:25:39 μμ

(Στη μνήμη του ανθρωπού μας που έχει φύγει…)

Το τσεκούρι, το ακόνι

Η ψαλίδα, το πριόνι

Λάμπα ή φεγγάρι

Το ξινάρι στο σαμάρι..

Κλήματα για τη φωτιά

Αχλάδια για τα παιδιά

Πλάκα με το Ζορμπά

Καφέ και Σινεμά

στου Φαϊντουνιά

Κτήμα Σπίτι Καφενείο

Πιο είναι το αρχηγείο;

Χτένι και Λιοπάνα

Γλάστρα και Γράνα

Κόσια & τσουγκράνα

Λεμόνι και ρόδι

Αχλάδι και σταφύλι

Πορτοκάλι και Μανταρίνι

Χτένι και Λιοπάνα

Γλάστρα και Γράνα

Κόσια & τσουγκράνα

Μπουμπούκια

Μπουμπουκάκια μου

Λεμόνια λεμονάκια μου

Στολίστε και ποδίστε

Τα παιδάκια μου !

Σε κλαδεύω σε σκαλίζω

Σε θειαφίζω σε ραντίζω

Αχ κληματάκι μου καλό

Δώσε μου πολύ καρπό

Διπλάσιο από τον περσινό !

Λιόπεσι και Λαλιώτη

Δημήτρης και Αγγελική

Λαλιώτη και Μελίσσι

Απεβίωσαν:

Σπύρος 1917-15/3/1998

Βασιλική : 1927-7/9/1995

 

Μνήμες, (05), 1953-1955, θεατρικό, κοιτάζω από το παράθυρο..

Κοιτάζω από το παράθυρο έξω.

Δεν βλέπω τίποτα. Σκοτάδι χειμώνας.

Κλείνω τα μάτια μου.

Ξαφνικά η αυλαία ανοίγει.

Σκηνή 1η: 25/12/1953

Ακούγεται το κλάμα ενός μωρού.

Ακολουθεί μικρή αναταραχή στη κούνια.

Δύο κόκκινα μαγουλάκια πάλλονται

 

Μνήμες, (06), 1917-1998, Σπύρος Ρουμελιώτης, η ζωή του

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ...

(Η ζωή του Σπύρου Ρουμελιώτη)

Η γέννεσις:

Εμφανίσθει στο Λαλιώτη Κορινθίας το 1917 έτος μεγάλης κοινωνικής αναταραχής στη μακρινή Ρωσία που σήμαινε το τέλος των Τσάρων και τον ερχομό των μπολσεβίκων, δίπλα στα ερείπια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που γέμισε σταυρούς την Ευρώπη, στην αρχή της επώασης μιας ελληνικής εδαφικής συρρίκνωσης στη διπλανή Ασία αποτέλεσμα και επεκτατικών απωθημένων του έθνους, μετά από μια γενναία έξυπνη και δίκαια ιστορικά ανά/κτηση ελληνικών πολύ/παθων εδαφών.

Γενετικά ο Δημήτριος Ρουμελιώτης με τη πρώτη του γυναίκα Αγγελική φέρονται να είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της ζωής του Σ.Ρουμελιώτη στο κόσμο αυτό. Μια δεύτερη γυναίκα μετά από άδικα πρόωρη αποχώρηση της πρώτης αναλαμβάνει να καθίσει στο τιμόνι της μητρικής του Σπύρου ζωής με το ίδιο κατά σύμπτωση όνομα Αγγελική και με υπεραγάπη να την υποστηρίξει μέχρι και την ανεξαρτητοποίησή της ύστερα από μεσολάβηση.

Μνήμες, (03), 1966-1969, κενόν

Σε ηλικία περίπου 6 χρόνων, (*) θα ήταν 1960, μια κλινική στο Κιάτο Κορινθίας Μπάσδελη (;) έσωζε κυριολεκτικά ζωές.. Είχα οξεία περιτονίτιδα σπασμένη.. Θυμάμαι ότι είχα τόσο πολύ σαστήσει που έβλεπα τη θάλασσα βουνό και αντίθετα. 1 μήνα τράβηξε η θεραπεία και για αλλαγές στη κλινική με πήγαινε ο πατέρας μου 7 χιλιόμετρα στη σχάρα ποδηλάτου!

(*) Το περιστατικό ήθελε οξείς πόνους το πρωί στο σχολείο 1η ή 2α δημοτικού, μεταφορά στο σπίτι επειγόντως, συστάσεις για πάγο (!) στη κοιλιακή χώρα από το γιατρό Σωλομό.. αλλά οι πόνοι επέμεναν μέχρι το βράδυ αργά οπότε ο πατέρας αναγκάστηκε να καλέσει το μοναδικό άνθρωπο στο χωριό που διέθετε αυτοκίνητο και να με μεταφέρουν νύχτα σε κλινική στο Κιάτο όπου και χειρουργήθηκα εκτάκτως!

Μνήμες, (02), 1960-1965, φωτογραφίες

 

 

Μνήμες, (01), 1953-1959, φωτογραφίες & κείμενο

 

 Σκαλίζοντας τις φωτογραφίες του αρχείου ξαναβρίσκω κομμάτια του εαυτού μου. Προβληματίζομαι προς τι αυτή η ανασκόπηση και παρουσίαση σε κοινή θέα. Μήπως ενδιαφέρουν κάποιον επισκέπτη; Τυχαίο σπανίως. Κάποιον άλλο; Ναι. Τα παιδιά μου ίσως κάποια μέρα. Είναι μεγάλος αυτό το πλήθος των ποστ και κουραστικός. Μέχρι σήμερα 11.1.2022 μετράω 700 ποστ. Να σταματήσω δεν μπορώ. Μερικά από τα ποστ έχουν κάποια τύχη να τύχουν κάποιας επίσκεψης μόνο αν τα κοινοποιήσω στο face book. Πολλά από αυτά ιδιαίτερα αυτά που μετέφεραν κάποτε από το παλιό blog dokimos έχουν μηδέν επισκεψιμότητα. Όλα συνολικά 100.000 μαζί με τις δικές μου καμιά 10.000-20.000 αυτο-επισκέψεις ας πούμε. Μπήκα στο πειρασμό να ανεβάσω αρκετές φωτογραφίες αρχείου δικές μου της οικογένειάς μου παιδικών φίλων και συμμαθητών σπουδαστικών χρόνων και κάποιες ακόμα. Προβληματίζομαι όμως καθώς αυτές είναι πολλές και όπως είπαμε δεν ενδιαφέρουν κανένα παρά μόνο ίσως κάποιους εικονιζόμενος και αυτούς αν τους στείλω link. Ψάχνω λοιπόν να βρω ένα ωραίο χαλί που θα τους στρώσω και να τις ανεβάσω επάνω για να ταξιδέψουν. Μακάρι να μπορούσα να τους φτιάξω ένα μουσικό χαλί. Δικό μου. Εδώ ατύχημα. Κανένα ταλέντο. Ένα στάσι θα μου άρεσε. Δεν πειράζει. Θα καταφύγω και πάλι στη γραφή την επιλεκτική μνήμη και στο συνδυασμό του εσωτερικού μου κόσμου με τον εξωτερικό που είδα παιδεύτηκα και αγάπησα.

Για να δούμε λοιπόν τι θα δούμε.

Ο σχεδόν εβδομήντα χρόνων πλέον χρ θυμάται.

Ίχνη στις φωτογραφίες.

Adamadia Anastasiou Skourti, Μελίσσι, Πόρτο Ράφτη

Αδαμαντία. Αγαπημένη.

Είναι (είσαι στο) το εξοχικό σου απάγκιο; 

Είναι (είσαι στο ) το θερινό σου μουράγιο; 

Είναι στο βάθος ο δειλινός σου θόλος 

απ' όπου περιμένεις το θεό σου 

να σε απαγάγει; 

Πας με καράβι; 

Πας με όνειρο; 

Πας με φαντασία; 

Πας μόνη ή έχεις παρέα; 

Πας γυμνή από έκλυτη ζωή; 

Πας με το άρμα του Ποσειδώνα;

Ή του Απόλλωνα;

Πας σαν Αφροδίτη; 

Πας σαν μούσα; 

Θα μας καλέσεις; 

Είναι only sunset 

ή και κάτι άλλο; 

Έχει εξωτερική μπανιέρα 

το θέρετρο με λάβα; 

Έχεις βάλει μέσα αρωματικά φυτά; 

Έχεις ρίξει ελιξίρια βότανα; 

Ακολουθεί dîner 

με αστακό και ακριβή σαμπάνια; 

Παίζει και ένα όνειρο θερινής νυκτός; 

και μια έκρηξη των κάτω πάνω; 

°|°

Αδαμαντία σε ονόμασαν

 όχι τυχαία 

Γιατί σε γνώρισα 

μια μέρα με το Χρήστο 

Όχι τυχαία.. 

και ζωντάνεψες και πάλι 

το ιδανικό διαμαντένιο 

Μελίσσι μέσα μου.. 

(Μου ζωντάνεψες τη μητέρα μου 

Και φίλη σου..)

Καζάνας, Βασίλης Σωτηρόπουλος, Λαϊκατζής, Ταβερνιάρης, Άγιος Αδριανός, ιστορίες

Σήμερα 17/5/2023 είχα την τιμή να γνωρίσω το Βασίλη Σωτηρόπουλο το λεγόμενο Καζάνα 85 χρόνων. Καθόταν στο παγκάκι της πλατείας και απολάμβανε τον πρωινό επισκέπτη ήλιο. Είχε ανάγκη από παρέα και κουβέντα. Το πλησίασα και του είπα καλημέρα. Αμέσως ανταποκρίθηκε και μου άνοιξε την καρδιά του να μπω. Παλιό γερό σκαρί που αγαπούσε την δουλειά. Επάγγελμα του αγρότης. Παραγωγός οπωροκηπευτικών που τα διακινούσε στην Αθήνα και αργότερα στο Ναύπλιο. Διήνυσε 700.000 χιλιόμετρα γι'αυτό το σκοπό. Είχε μια Chevrolet στην τρίχα. Στάση έκανε στη κακιά Σκάλα μαζί με 8 άλλους και οποίος πρώτος ξύπναγε το πρωί πρώτος συναντούσε τους άλλους. Ήταν πολύ προσεκτικός στην οδήγηση. Ακόμα και σήμερα οδηγεί. Στο χωριό πολλοί κάτοικοι καλλιεργούσαν καπνά και είχανε λεφτά. Αυτός ποτέ δεν ξέμεινε. Τα σαββατοκύριακα έφθανε τα 3.000 ευρώ. Ουρά οι πελάτες. Είχε καλές πατάτες, κολοκυθάκια μελιτζάνες κλπ. Ο πατέρας του είχε ταβέρνα και μπακάλικο. Πουλούσε καλό κρέας που κατέβαζε από το Χέλι. Μοναδικά μουνουχισμένα (για να μην μυρίζει το κρέας) διέθετε στους χωρικούς που δούλευαν στα καπνά και στέλνανε τα παιδιά ξυπόλυτα για να αγοράζουν. 20 τραπέζια είχε το μαγαζί στη πλατεία γεμάτα. Τα δούλευε πατέρας, γιος και μάνα και αδελφή στη κουζίνα. Ακούραστα. Κάναν όλοι προκοπή.. Άλλα χρόνια άλλη ζωή. Σήμερα ο άνθρωπος παρατείνει τη ζωή του με φάρμακα ευτυχώς.

Carole, décès de son amoureux, condoléances

Αγαπημένη μου Florence.

Διάβασα και ξαναδιάβασα

το μήνυμα σου.

Βαθειά θλίψη και ταραχή

ήλθε στη καρδιά μου με

τον απροσδόκητο και άδικο

θάνατο του συντρόφου

της δυναμικής γυναίκας

Καρόλ, ηγέτη της πολύπαθης

κοινωνικής ομάδας a.p.r.e.s.

Είμαι και γω τόσο ευάλωτος πλέον..

"Καλή μου Καρόλ

Λάβε λίγα από τα ειλικρινή

δάκρυα που αυτή τη στιγμή

πλημμυρίζουν τα μάτια μου.

Λάβε την συμπαράσταση μου

στο αγώνα σου για τη ζωή,

τη υγεία, την υποστήριξη

των αδυνάτων που έχουν ανάγκη.

Είμαι σίγουρος πως και αυτή

τη φορά θα καταφέρεις

να σταθείς όρθια και να

αγωνιστείς για τα ωραία σου

παιδιά και τους συνανθρώπους σου"

Αγαπητή μου Florence,

Είμαι σίγουρος ότι κάνεις τα πάντα

να βοηθήσεις την Καρόλ την δύσκολη

αυτή στιγμή τη φιλη σου και συναγωνίστρια.

Να προσέχεις τον εαυτό σου.

Σε φιλώ Χρίστος.

Η εκατοντάφυλλη τριανταφυλλιά, La rose à cent feuilles

Η εκατοντάφυλλη τριανταφυλλιά

Η γλυκοφιλούσα 

<<Είμαι εξηνταδύο χρονώ..

Όσο και το αφεντικό..

Ρόζους έχω πολλούς..

Σκληρούς κ μαρτυρικούς..

Τα χρόνια μ' μετράν..

χωρίς δισταγμό..

Αλύπητα χτυπά το καμπαναριό..

Για τους άλλους στο χωριό..

Πλούσια φύλλα μούδωσε ο Θεός..

Άγριας φυλής τέκνο είμαι γω..

Διχογνωμία τρομερή..

έχει ξεσπάσει στην αυλή..

για το χρώμα των παιδιών μου..

Ροζ η Ροζαλί..

Λέει ο Νταλάρας..

με φωνή και ένα φιλί..

"Μοσχοβολάει δαφνόφυλλο

τριαντάφυλλο εκατόφυλλο

με ρίχνεις μέσ' στα ρέματα

και με γεμίζεις αίματα"..

Αίματα απ' τα γκάθια αίματα..

αίματα αίματα κι αρώματα..

να ζούμε στα άγρια χώματα..

άνθρωποι χωρίς ονόματα..

άνθρωποι με χρώματα..

άνθρωποι με όνειρα και σώματα..>>

Χρ.Ρουμ. & Βασ.Μαλεβ.

Άγιος Αδριανός 15/5/2023

La rose à cent feuilles

j'ai soixante-deux ans..

Ainsi que mon patron..

j'ai beaucoup de roses..

(boutons)

Durs et martyres..

Les années comptent..

sans hésitation..

Le clocher sonne sans pitié..

Pour les autres au village..

Dieu m'a donné..

des feuilles riches en arômes..

Je suis un enfant..

d'une race sauvage..

Terrible dichotomie..

a éclaté dans la cour..

sur la couleur de mes enfants..

Rose ou rosalie..

Dalaras George

un très bon chanteur a dit..

"Ça sent le laurier

rose sédum

tu me jettes dans les ruisseaux

et tu me remplis de sang"..

Du sang d'épines..

Du sang et des parfums..

vivre aux terres sauvages..

Avec des gens sans nom..

parmi des personnesσ..

de différents couleurs..

parmi des gens qui rêvent..

La beauté et la paix sur terre..

Chr. Room. & Bas. Malev.

Saint Adrien 15/5/2023

Πολιτικό χρώμα, Couleur politique

"Σεισμός" στο μικρό πανέμορφο χωριό!

Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ξαφνική επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας στα bistrot της πλατείας του χωριού σήμερα 7/5/2023.

Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου κύριος Γαβρήλος Γιώργος και το στέλεχος κύριος Γκιόλιας έκαναν παρουσίαση των στελεχών και εστίασαν στα προβλήματα της περιοχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας δεσμεύεται για στήριξη του αγροτικού και κτηνοτροφικού τομέα του ΕΣΥ με την Ανάσταση του νοσοκομείου του Ναυπλίου που υποβάθμισε η ΝΔ. Δεσμεύεται για ουσιαστική ανάπτυξη των υποδομών της περιφέρειας την ανάπτυξη θέσεων εργασίας με σεβασμό στο περιβάλλον και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά του νόμου. Η στήριξη και προστασία των ευπαθών ομάδων είναι προτεραιότητα. 

Ο κύριος Γκιόλας έκανε ιδιαίτερη μνεία στο πρόβλημα της διάθεσης της παραγωγής πορτοκαλιών σε χαμηλές τιμές στην έλλειψη εργατικών χεριών και το υπέρογκο κόστος της ενέργειας για τη άντληση νερού και λειτουργείας ανεμομικτών. Κάτοικοι της περιοχής μιλούν για το κενό συνεταιρισμού για την προώθηση της πώλησης της παραγωγής (πορτοκάλια-λάδι) οργανωμένα και όχι μεμονωμένα και με πιεσμένος τιμές κάτω από το κόστος στους εμπόρους.

Το δυναμικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ικανά στελέχη με κατάρτηση και εμπειρία στη διοίκηση και όχι υπόσχονται αλλά δεσμεύονται για αποτελεσματικές δράσεις και λύσεις προβλημάτων. ΓΑΒΡΗΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΎΛΑ, ΠΑΠΑΙΩΑΝΟΥ ΤΑΚΗΣ, ΣΚΟΥΡΤΗ ΒΙΒΗ, ΚΑΙ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ ΠΑΝΤΟΥ δεν είναι ένα απλό αίτημα της κοινωνίας αλλά μια αναγκαιότητα που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τις ντόπιες προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις μπορέσουν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.