Luise Glück, Πρωινή Προσευχή, διασκευή

ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Επουράνια πατέρα 

κτίστη του παραδείσου
δημιουργέ της ομορφιάς.
Συγχώρεσε μας που δεν σταθήκαμε 

ικανοί να εκτιμήσουμε την ομορφιά
και παρεκτραπήκαμε.
Εσύ όμως φάνηκες γενναιόδωρος
και μας έδωσες ακόμη μια ευκαιρία.
Και πάλι σε αγνοήσαμε και σε πληγώσαμε.
Δάκρυσες και απο τη σάρκα σου έτρεξε διαμαντένιο αίμα.

Μας συγχώρεσες και άφησες την τελευταία σου πνοή στο παράδεισο που εσύ δημιούργησες.
Απέδειξες ότι η αγάπη και η ομορφιά δεν έχουν ανταλλάγματα.
Ελεύθερη απόδοση χρ.ρουμ. 

Σελίδα 35 Άγριες ίριδες Luise Glück.

MATINES

Père inatteignable,
lorsque nous avons d'abord
été chassés du paradis, tu as fait
un double, un lieu différent
du paradis en quelque sorte et
conçu pour nous donner une
leçon : mais sinon,
le même - la beauté de part
et d' autres, la beauté
sans concession - sauf
que nous ignorons ce qu'était
la leçon. Seuls, nous nous
sommes épuisés mutuellement.
Des années de ténèbres suivirent ;
tour à tour
nous avons travaillé dans le jardin,
la buée des premières larmes
dans nos yeux semblable
a la terre brouillée de perales,
certains rouge sang,
d'autres couleur chair -
Nous ne pensions jamais a toi
que nous apprenons à vénérer.
À peine avions-nous conscience
qu'il n'est pas dans la nature
d'aimer seulement
ce qui nous aime
en retour
Χρ.