Μπούρτζι - Εύβοια - Negroponte

Μπούρτζι - Εύβοια - Negroponte

Όχι συχνά, ταξιδεύω. Πιστεύω πως στους περισσότερους ανθρώπους αρέσει η φυγή. Η συνάντηση με ένα όμορφο άγνωστο. Αλλά και με ένα οικείο εκτός οικίας και εργασίας περιβάλλον και πάλι και πάλι. Ο συνδυασμός και των δύο, η αλλαγή παραστάσεων, ένα ασυνήθιστο φυσικό ψυθίρισμα, μια εικόνα από τη καλημέρα του άλλου, η δοκιμή μιας διαφορετικής γεύσης από τη σκέψη, το λόγο ενός αγαθού ψαρά, το αντίκρυσμα του τελειώματος ενός βράχου, ή ενός ομιλητικού κορμού δένδρου ή το μοίρασμα της ψυχής του ανθρώπου με ένα τροχοφόρο ή τετράποδο μέσο φυγής είτε με κάτι άλλο. Όλα έτσι ανακατεμένα, αυθόρμητα, μοιρασμένα μεταξύ καρδιάς και ψυχής, αισθήσεων και αισθημάτων, πληρότητας και κενού, μεταξύ κατα-ναλωτικού κορεσμού και πνευματικής δίψας τα αποζητώ σε κάθε έξοδο. Νιώθω ευτυχισμένος όταν στο δρόμο συναντήσω κάτι από όλα αυτά. Γυρίζω σπίτι πλήρης ευφορίας και χωρίς άγχος μήπως και μείνω από "μπαταρία" κατά τη διάρκεια των επόμενων ψυχο-βόρων και ενεργο-βόρων ανθρωπο-ωρών μου !

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί πολλά από αυτά τα στοιχεία που προανέφερα τα βρίσκω στη νήσο Εύβοια.

Ελάτε να σας τα γνωρίσω έτσι όπως τα νιώθω….

Χρήστος Ρουμελιώτης

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2008

Η ανωτέρω φωτο είναι από ό,τι

έχει απομείνει από το στρατηγικό

καστράκι Μπούρτζι στο Βασιλικό

νότια της Χαλκίδος , το πιό στενό

σημείο του Ευρίπου. Φωτό ΧΡ

Σεφέρης

ΤΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ

«Περιδιαβαίνοντας» αναδρομικά τα χιλιο/ιδωμένα μονοπάτια

της ζωής τα απαρηγόρητα όμως, από των πολλών την απροσεξιά,

Πόπη φέρνεις τα χτεσινά τα όμορφα και τα ρομαντικά

με εντυπωσιακό αισθησιασμό και απόλυτη φυσικότητα στο σήμερα !

Η Μάρα… γεννήθηκε για να μην πεθάνει ποτέ στις καρδιές μας !

Η φωνή της κόρης της Μερσίνης θ’ ακούγεται πάντα:

Σώσε με, μάνα σώσε με!

Θέλει πολύ κουράγιο πίστη και υπομονή για να μετρήσεις

τ' αστέρια! Μέσα στα μάτια μας απλώνεται ένα Λουτράκι

ή μια μικρή Ελβετία και δεν το βλέπουμε !

Ο Σεφέρης έφυγε μακρινό ταξίδι για να συναντήσει

το βασιλιά της Ασίνης ! Η σπηλιά τους όμως είναι γεμάτη φως!

Κάθε μέρα δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα !

Κάθε μέρα είναι ένα τώρα που δεν επαναλαμβάνεται !

Η πρώτη αγάπη παραμένει θεία ευωδία,

σκιά του πεπρωμένου σκιά του λιβαδιού της νιότης,

σκιά του βροχερού βραδιού σκιά της θύμησης σκιά της ζωής !

Πόπη η σκιά δεν θα κρυώσει …

Το φίλο ναι θα τον βρούμε κάτω στην ακρογιαλιά

στα αφρισμένα κύματα αγκαλιασμένο με τη μητέρα γή!

Στις δώδεκα αυτού του μήνα (*) η καρδιά (δεν ραγίζει)

γιορτάζει και η ψυχή της ψυχής μου.

Δεν θ’ αργήσω στο ραντεβού: Σημείωσε : Οδός τάδε!

Το νοτισμένο από τη βροχή χώμα – στο προσκύνημα -

θρέφει τα τριαντάφυλλα τα’ Απρίλη !

Ακούω το καρδιοχτύπι του τώρα μέσα στο ανθογυάλι !

Ανθη άνθη λεμονιάς πάντα θα μοσχοβολάτε!

Φτερούγισμα ξανα/έλα !

Πίστη πάντα να με δροσίζεις !

Χαμόγελο πάρε το δάκρυ μου, σε βλέπω, φωνάζω που είσαι,

σε βλέπω στα παιδικά μου χρόνια, παράπονο δεν έχω

για την νιότη μου την πρώτη !

Χίλια χιλιόμετρα κι αν διαβώ έρωτα θ’ άρθω

να σε προσκυνήσω, το χέρι να σου χαϊδέψω.

Τελικά είναι άπιαστο τ ’όνειρο γι’ αυτό είναι και όνειρο.

Μόνο μια προσευχή θα μπορούσε να το πλησιάσει !

Αναμνήσεις αναμνήσεις, ξανθιές ψαλμωδίες στο στερέωμα !

Πόπη η γραφο/μηχανή σου είναι ένα πολύ ωραίο ανθοδοχείο λόγου !

Επιμέλεια κειμένων

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 15/1/2005 9:06 πμ (Τα ποιήματα της Πόπης παραμένουν ανέκδοτα)

(*) 12 Δεκεμβρίου Αγίου Σπυρίδωνος

Χρόνος έρωτας

Χρόνος έρωτας

ΚΥΛΗΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΤΗΞΕ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ

Ήταν μια φορά ο Χρόνος και κει που κυλούσε είδε μπροστά του μια πανέμορφη κόρη. Κεραυνοβόλος 'Ερωτας. Αμέσως σκέφτηκε να την αγγίξει. Άπλωσε τα χέρια του μα του κάκκου. Αδύνατον. Δεν μπορεί έτσι εμένα εύκολα να μου ξεφύγει σκέφτηκε. Κανένας μέχρι σήμερα δεν το έχει καταφέρει. Η κόρη πράγματι λες και ήταν άυλη. Συνέχισε ανενόχλητη τον αέρινο περίπατό της στην άκρη του δάσους. Ο χρόνος τότε πείσμωσε. Βάζει τα δυνατά του και χρησιμοποιώντας όλη του τη τέχνη μεταμορφώνει την όμορφη κόρη σε λιμνούλα ! Βουτάει και ο ίδιος μέσα και την παίρνει αγκαλιά. Από τότε μαζί με την αγαπημένη του απολαμβάνουν τις φωτογραφίες των επισκεπτών ! Η φωτογραφία είναι από το μουσείο ΒΟΡΡέ στη Παιανία !

Χρίστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Κυριακή, 20 Ιανουαρίου 2008

07:18:06

Παιανία

Παιανία

Δύο νεαροί αθλητές στο κλειστό γυμναστήριο της Παιανίας

Κάτω από τα βλέμματα του ρήτορα Δημοσθένη του Δημοσθένους

του Ιωάννη Ντάβαρη οπλαρχηγού της επανάστασης του 1821

από το Λιόπεσι, και του Αγνώστου Αθλητή, ο Μπάμπης και ο Ιάσωνας(* )

θα επιχειρήσουν σήμερα 19/1/08 να ανεβάσουν το πήχη πάνω από τα τέσσερα

μέτρα. Τους εύχομαι να τα καταφέρουν στους επόμενους αγώνες !

Χρήστος Ρουμελιώτης

(*) Ιάσωνας Ρουμελιώτης

Αθήνα 19/1/2008

Apollinaire "VIII"

Apollinaire "VIII"

Συνεχίζεται αυτό το ερασιτεχνικό μεταφραστικό ταξίδι που ξεκίνησε από το «Les amours d’ Apollinaire» μια μικρή συλλογή ποιημάτων που τυχαία έπεσε στα χέρια μου. Ομολογουμένως οι δυσκολίες πολλές φορές είναι αξεπέραστες γι αυτό και καταφεύγω σε λογοτεχνάσματα να ξεπεράσω την αξεπέραστη δεινότητα της ζωής και του λόγου του Απολλινέρ. Τώρα αν καταφέρνω κάτι εσείς είστε οι κριτές να το αξιολογήσετε. Αφήνω λοιπόν ελεύθερες τις γραμμούλες αυτές να κυλίσουν στο διά-κοσμο…. Και όπου πάνε ας είναι για το καλό...

Εν τω μεταξύ βρήκα μεγάλο πλούτο αναφορών στον Γάλλο ποιητή στο δια+δίκτυο και το ταξίδι απ’ ότι φαίνεται θα διαρκέσει πολύ καιρό πρώτα νάμαστε καλά !

Καλή απόλαυση !

VIII

Σε λατρεύω Λουλού μου

Τ’ άλογα γύρω μου χλιμιντρίζουν

Τα καμπαναριά σα να με κοιτάζουν με δέος

Και οι γενναίοι στρατιώτες σιγά σιγά επιστρέφουν στο στρατόπεδο

Και ο ήλιος αργά αργά δύει μπροστά μου

Και οι πεζικάριοι που παν στη μάχη και αυτοί την αγάπη τους σκέπτονται…

Γιατί εσύ λαμπρό μου αστέρι είσαι η δάδα

Που φωτίζει τον κόσμο. Είσαι η δύναμή μου

Στον ουρανό

Τα σύννεφα παίρνουν τη μορφή σου

Και το μαϊστράλι που φυσά

Μεταφέρει τα λόγια μου

Πιάνεις το νόημά τους

Προς τα σένα έρχονται

Κάθε μέρα το βλέμμα μας

Πετά πάνω από τις Άλπεις στο Γκάρντ

Από το Γκάρντ στη Μαρίνα

Και όταν σβήνει γλυκά η μέρα

Ο ύπνος μας παίρνει

Μες’ σε διαφορετικά κρεβάτια

Οι σκέψεις μας συναντιούνται

Αντικείμενα μέσα στην ίδια τσέπη

Ζούμε μέσα στην σύγχυση

Χαμένοι στο ίδιο όνειρο

Σκέφτομαι μόνο εσένα

Τα κλαδιά ταράζονται στο πέρασμά μας. Τα μάτια σου τρεμοπαίζουν

Σε βλέπω παντού τόσο όμορφη και τόσο τρυφερή

Λάμπουν τα καρφιά των αρβυλών μου όπως τα μάτια σου

Το θηλυκό σημείο της φοράδας είναι σα ρόδο όπως το δικό σου

Και το γυαλιστερό μου όπλο λέει ότι με θέλεις

Ω γλύκα της ζωής μου τι ωραία είναι όταν μ’ αγαπάς !

Ο χειμώνας είναι γλυκός και ο ουρανός γαλάζιος

Αγάπα με αγάπα με

Εσύ ακριβή μου απουσία

Θησαυρέ και ιστορία μου

Η αγάπη σου είναι η στολή μου

Τα γλυκά φιλιά σου είναι τα κουμπιά της

Λαμποκοπούν όπως το χρυσάφι και την ομορφαίνουν

Τα μπράτσα σου είναι ροδαλά και μακριά

Μου φέρονται πιο ιπποτικά και από τα γαλόνια μου

Ένας κύριος δίπλα μου απολαμβάνει ένα παγωτό

Η εικόνα του με παραπέμπει στο άσπρο δέρμα σου και τους μηρούς σου

Στα αριστερά μου μια νεαρή ξανθιά διαβάζει εφημερίδα

Τα γράμματά σου για μένα είναι τα νέα όλου του κόσμου

Οι ναύτες, η θάλασσα σβήνει στα πόδια σου

Κοιτάζω τη φωτογραφία σου είσαι για μένα το παν

Ανάβω ένα σπίρτο για να δω τα μαλλιά σου…

Είσαι για μένα το φως, αρκεί να διαρκέσει

Είσαι το μέλλον και για σένα θα ζώ

Εσύ είσαι η μοναδική μου αγάπη και η μόνη ομορφιά.

(ΧΙ: η συνέχεια των γραμμάτων προς την Lou προσεχώς)

Χρίστος Ρουμελιώτης

Christos Roumeliotis

Athenes le 19/1/2008

11:16:36 μμ

Apollinaire "V"

 Apollinaire "V"

Στη λίμνη των ματιών σου τη βαθειά

Πνίγεται και λιώνει η φτωχή μου η καρδιά

Στο νερό της λίμνης η αγάπη μου σκιρτά

Απελπισία;

Ανάμνηση και Μελαγχολία…

(Από τη σειρά Lettres a Lou "V")

Κώστας Χρήστου

Θα ψάξω να σε βρώ

Κάτω από ταντίο το στερνό

Μες στο στόμα το κλειστό

Πίσω απ’ το κλάμα το βουβό

Θα ψάξω να σε βρω

Μες των φίλων σου τις καρδιές

Μές στων κοι(υ)νών τις ψυχές

Μέσα στου οίνου τις γουλιές

Θα ψάξω να σε βρω

Μες του κάμπου την αλφαδιά

Μέσα σε χίλια χωρατά

Μέσα στ' άρωμα απτά καπνά

Μες σταχόρτα τα τρυφερά

Θα ψάξω να σε βρω

Στων πουλιώνε κάτω απ’ φτερά

Στων βουνών νε την αντι-λαλιά

Μες στην άδεια (του Μαλε-βίτη* τη) μου γωνιά

Θα ψάξω θα ψάξω

Δεν μπορεί κάπου θα είσαι

Δεν γίνεται να έχεις έτσι απότομα χαθεί

Ω Κώστα θα ψάξω να σε βρώ

Μες στην αγάπη πούσπειρες στη γη.

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Σάββατο, 12 Ιανουαρίου 2008

7:56:35 πμ

* Μαλε-βίτη: Το καφενείο που σύχναζε

Je pense à toi

Κύκλος ποιημάτων προς την Λού σε ελεύθερη απόδοση

«Poèmes à Lou». Του Guillaume Apollinaire

Je pense à toi

IV – Σε σκέπτομαι…

Λουλού μου σε σκέπτομαι.

Στη καζέρμα μου η καρδιά σου κατοικεί

Οι αισθήσεις μου σαν άλογα καλπάζουν

Η μορφή σου λουλούδι μοιάζει

Ο ουρανός απόψε με σπιρουνιάζει

Η λάμψη των οβίδων με τυφλώνει

Αλλά γω πλάι μου σε βλέπω

Το παθιασμένο στόμα σου κουράγιο μου δίνει

Τα εμβατήρια το σκοτάδι χαράζουν

Όπως η φωνή σου…

Όταν ιππεύω νιώθω πλάι μου να τρέχεις

Τα πυροβόλα των 75 τραντάζονται με χάρη

Όπως το κορμί σου

Και τα μαλλιά σου πυρόξανθα είναι

Όπως η φωτιά που ξερνάν οι οβίδες

Σ’ αγαπώ. Τα χέρια σου και οι θύμησές σου

Κάθε στιγμή μου παίζουν ένα χαρούμενο εμβατήριο

Ήλιοι γύρω μου εναλλάξ χλιμιντρίζουν

Αστέρια κρατούν τα γκέμια τους …

Christos Roumeliotis

Ami… d’ Apollinaire !

Athenes le, 4/1/2008 10:04:09

Αννα

Αννα

Αν ήταν χίλια επτακόσια εξήντα

Αυτό που λέει η σκαλισμένη πέτρα

Και αν καθόσουν πλάι μου

Στον ώμο μου γερμένη

Θα ήμουν τόοοσο ευτυχισμένος

Και θα σου διηγούμουνα ιστορίες από τα παλιά…

Και θα σούγραφα στίχους

Για να τους θυμάμε σήμερα

Και να μελαγχολώ…

Και θαμάρεσε η μουσική του φθινοπώρου

Μ’ ένα δυνατό τοκέ ή μια μαλβουαζία

Και θαμάρεσε ν’ ακούω μνήμες από το παρελθόν

Που αθωώνουν το παρόν

Και να μασουλάω μαζί σου ένα κας-κρούτ

Και θαμάρεσε να με φιλάς στο στόμα

Και να σου σιγοτραγουδώ, και

Μαζί να χανόμασταν στο λυκόφως του δειλινού…

Με αφορμή το "Dans le Jardin de l' Anna"

του Guillaume Apollinaire