Apollinaire "VIII"

Apollinaire "VIII"

Συνεχίζεται αυτό το ερασιτεχνικό μεταφραστικό ταξίδι που ξεκίνησε από το «Les amours d’ Apollinaire» μια μικρή συλλογή ποιημάτων που τυχαία έπεσε στα χέρια μου. Ομολογουμένως οι δυσκολίες πολλές φορές είναι αξεπέραστες γι αυτό και καταφεύγω σε λογοτεχνάσματα να ξεπεράσω την αξεπέραστη δεινότητα της ζωής και του λόγου του Απολλινέρ. Τώρα αν καταφέρνω κάτι εσείς είστε οι κριτές να το αξιολογήσετε. Αφήνω λοιπόν ελεύθερες τις γραμμούλες αυτές να κυλίσουν στο διά-κοσμο…. Και όπου πάνε ας είναι για το καλό...

Εν τω μεταξύ βρήκα μεγάλο πλούτο αναφορών στον Γάλλο ποιητή στο δια+δίκτυο και το ταξίδι απ’ ότι φαίνεται θα διαρκέσει πολύ καιρό πρώτα νάμαστε καλά !

Καλή απόλαυση !

VIII

Σε λατρεύω Λουλού μου

Τ’ άλογα γύρω μου χλιμιντρίζουν

Τα καμπαναριά σα να με κοιτάζουν με δέος

Και οι γενναίοι στρατιώτες σιγά σιγά επιστρέφουν στο στρατόπεδο

Και ο ήλιος αργά αργά δύει μπροστά μου

Και οι πεζικάριοι που παν στη μάχη και αυτοί την αγάπη τους σκέπτονται…

Γιατί εσύ λαμπρό μου αστέρι είσαι η δάδα

Που φωτίζει τον κόσμο. Είσαι η δύναμή μου

Στον ουρανό

Τα σύννεφα παίρνουν τη μορφή σου

Και το μαϊστράλι που φυσά

Μεταφέρει τα λόγια μου

Πιάνεις το νόημά τους

Προς τα σένα έρχονται

Κάθε μέρα το βλέμμα μας

Πετά πάνω από τις Άλπεις στο Γκάρντ

Από το Γκάρντ στη Μαρίνα

Και όταν σβήνει γλυκά η μέρα

Ο ύπνος μας παίρνει

Μες’ σε διαφορετικά κρεβάτια

Οι σκέψεις μας συναντιούνται

Αντικείμενα μέσα στην ίδια τσέπη

Ζούμε μέσα στην σύγχυση

Χαμένοι στο ίδιο όνειρο

Σκέφτομαι μόνο εσένα

Τα κλαδιά ταράζονται στο πέρασμά μας. Τα μάτια σου τρεμοπαίζουν

Σε βλέπω παντού τόσο όμορφη και τόσο τρυφερή

Λάμπουν τα καρφιά των αρβυλών μου όπως τα μάτια σου

Το θηλυκό σημείο της φοράδας είναι σα ρόδο όπως το δικό σου

Και το γυαλιστερό μου όπλο λέει ότι με θέλεις

Ω γλύκα της ζωής μου τι ωραία είναι όταν μ’ αγαπάς !

Ο χειμώνας είναι γλυκός και ο ουρανός γαλάζιος

Αγάπα με αγάπα με

Εσύ ακριβή μου απουσία

Θησαυρέ και ιστορία μου

Η αγάπη σου είναι η στολή μου

Τα γλυκά φιλιά σου είναι τα κουμπιά της

Λαμποκοπούν όπως το χρυσάφι και την ομορφαίνουν

Τα μπράτσα σου είναι ροδαλά και μακριά

Μου φέρονται πιο ιπποτικά και από τα γαλόνια μου

Ένας κύριος δίπλα μου απολαμβάνει ένα παγωτό

Η εικόνα του με παραπέμπει στο άσπρο δέρμα σου και τους μηρούς σου

Στα αριστερά μου μια νεαρή ξανθιά διαβάζει εφημερίδα

Τα γράμματά σου για μένα είναι τα νέα όλου του κόσμου

Οι ναύτες, η θάλασσα σβήνει στα πόδια σου

Κοιτάζω τη φωτογραφία σου είσαι για μένα το παν

Ανάβω ένα σπίρτο για να δω τα μαλλιά σου…

Είσαι για μένα το φως, αρκεί να διαρκέσει

Είσαι το μέλλον και για σένα θα ζώ

Εσύ είσαι η μοναδική μου αγάπη και η μόνη ομορφιά.

(ΧΙ: η συνέχεια των γραμμάτων προς την Lou προσεχώς)

Χρίστος Ρουμελιώτης

Christos Roumeliotis

Athenes le 19/1/2008

11:16:36 μμ