Noel Χριστούγεννα

Noel Χριστούγεννα

Le bac est plein des vœux bien bien sympats…

Le laboratoire spécial les a préparé pour vous !

La e-poste a entrepris des les envoyer d’ urgence !

Et moi aussi du cœur d'Athènes de tout mon cœur

Je vous souhaite une soirée de Noël bien joyeuse bien givrée et plein d’ humour et d' apetit !

Bonnes très bonnes fêtes en plein bonheur pour votre famille !

Que la nouvelle année vous amènera en pleine santé la ou se trouvent vos espérances pour une vraiment meilleure vie !

Christos votre ami

25-12-2006

Πολιτική

Πολιτική

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΑΚΟΥΣΑ ΕΙΔΑ ΔΙΑΒΑΣΑ

"Ζεύς αθέτως κρατύνει,

τα πριν δε πελώρια, νυν α-ιcτοί"

"Ο Δίας με νόμους δικούς του ορίζει

Τις παλιές εξουσίες και τους νόμους του πάτησε".

"Το αιώνιο πρόβλημα:

Ανατροπή – επικράτηση – νέοι νόμοι και δίκαιο.

Αντιθέσεις σε πρώτη φάση

και συμβιβασμοί ή παγιώσεις σε δεύτερη.

Ανάμεσα στις εξελίξεις αυτές,

κατηγορίες και διαμαρτυρίες".

(από τον Προμηθέα Δεσμώτη του Κ.Τοπούζη)

Solidarity - αλληλεγγύη - ρατσισμός - Ρόζα Πάρκς

Φωτό: www.enet.gr

Alabana ΗΠΑ 1955: WHITE ONLY!

Greece 2006 : GREEKS ONLY?

Το πρόβλημα αυτό μου φαίνεται ότι είναι πραγματικό. Με γυρίζει λίγο πίσω, δηλαδή ας πούμε το Δεκέμβρη του 1955. Τη χρονιά αυτή ήμουν μόλις δύο χρονών και ο πατέρας μου σίγουρα με είχε δηλωμένο στη Κοινότητα του χωριού μου. Ήμουν ένα νομιμοποιημένο μωράκι που είχε το δικαίωμα να είναι Έλλην ως γεννηθέν από τη διασταύρωση δύο «πιστοποιημένων Ελλήνων»: Του Σπύρου και της Βασιλικής! Το γεγονός αυτό βέβαια με έκανε πολύ περήφανο και ας μην είχα ιδέα από ελληνική ιστορία… Από τότε πολλά χρόνια περάσανε ας πούμε είκοσι και βρέθηκα συ-σπουδαστής με έγχρωμους αλλοεθνής. Και από τότε δεν πέρασαν και πολλά πολλά χρόνια και βρέθηκα συμπολίτης με έγχρωμα ή μη αλλοδαπά μάλλον πιτσιρικάκια που ζούσαν στο άστυ όπως και γώ και πήγαιναν μαζί με τα παιδιά μου στο ελληνικό σχολείο!

Και όπως περνάν τα «υπέροχα χρόνια» με τις μοναδικές εμπειρίες που τόσο τις χαίρουμε ή τις λυπούμαι βλέπω ξαφνικά ένα Διακόσιες Χιλιάδες ! Μπά λέω τι είναι αυτό; Απιστοποίητα μου λένε παιδάκια όμηροι γραφειοκρατών ή ασυνεπών ίσως γονέων! Καλά λέω δεν υπάρχει κράτος να βάλει κάτω τη λογική, στοιχεία και τις έτοιμες εμπειρίες άλλων δημοκρατιών και να αρχίσει να λύνει το πρόβλημα; Γιατί η ιστορία των λαών δεν είναι πρώτη φορά που «παγκοσμιοποιείται» Και σίγουρα θα γεννήσει καμία Ρόζα Πάρκς ή κανένα Απόστολο Παύλο που θα αναλάβει να ξυπνήσει το ανερχόμενο αλλά αδικημένο κατά τα φαινόμενα – επαναλαμβάνω – αυτό κομμάτι της νεότητας και τότε κανένας δεν θα μπορεί πλέον να το αποκλείσει από ό,τι δικαιούται: Να διοικήσει και να διοικηθεί όπως πρέπει. Να εκελεγεί ή να απολαύσει εξουσία βλέπε Αμερική Αγγλία Διεθνείς οργανισμούς… Και είτε το θέλει είτε όχι το ελληνικό κατεστημένο θα το βρεί μπροστά του.

Πείτε λοιπόν το πιστοποιητικό που ζητά «Δελτίο Αφίξεως εις τον Κόσμον τον Ελληνικόν». Μην εμποδίζετε την «ελληνικότητα» να ζευγαρώσει με όσους της προσφέρουν σώμα και πνεύμα οικειοθελώς. Κερδισμένοι και η κοινωνία και το κράτος θα βγούνε! Πέθανε σε ηλικία 92 ετών. Περίπου 50 χρόνια πριν η Παρκς έκανε μια απλή επιλογή και προκάλεσε επανάσταση»… Ο κόσμος πάει μπροστά αργά αλλά σταθερά. θέλω λοιπόν να πιστεύω ότι υπάρχουν σίγουρα κάποια λογικά αυτιά που ακούνε, και διδάσκονται από τις επετείους….

Χρίστος Ρουμελιώτης

Ξαναγυρίζω στη 1η Δεκέμβρη του 1955: Ρόζα Παρκς με ένα απόσπασμα από την Ελευθεροτυπία:«Ηταν μια ημέρα υπέροχη... Τις υπέροχες ημέρες κάνουν οι υπέροχοι άνθρωποι. 1η Δεκεμβρίου 1955. Μισός αιώνας. Αλαμπάμα, Μοντγκόμερι, κεντρική λεωφόρος Κλίβελαντ. Ο λευκός οδηγός του 2857 λεωφορείου, Τζέιμς Μπλέικ, υποδεικνύει σε τέσσερις μαύρους επιβάτες -τρεις άντρες και μία γυναίκα- να δώσουν τις θέσεις τους σε λευκούς. Το επέβαλλε ο νόμος περί φυλετικών διακρίσεων στον αμερικανικό Νότο. Οι τρεις άντρες πειθαρχούν. Η γυναίκα αρνείται. Δώδεκα χρόνια πριν, το 1943, ο ίδιος οδηγός είχε κατεβάσει από το λεωφορείο την ίδια γυναίκα, επειδή ήταν μαύρη. Τώρα, καλεί την αστυνομία. Η παραβάτις συλλαμβάνεται, φυλακίζεται προσωρινά και της επιβάλλεται πρόστιμο 14 δολαρίων...Η Ρόζα Παρκς, αποκαλούμενη "μητέρα του κινήματος των ανθρώπινων δικαιωμάτων"

Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2003

Βλέπε και αυτό το ωραίο άρθρο.... από την Αυγή 1/3/2013

Σάκκαλη Ευαγγελία

 Σάκκαλη Ευαγγελία

Ευχές ψηλές ως τον ουρανό Aπ' όπου οι σταγόνες της βροχής, Ασταμάτητα γεμάτες ελπίδες Να φτάνουν στο κήπο σας Και να δίνουν ζωή Στα φύλλα στους κορμούς Στους καρπούς και τα λουλούδια ... Χρόνια πολλά - Καλές Γιορτές

Αφιερωμένο στη κ.Ευαγγελία Σάκκαλη του 1505 του Αγίου Σάββα με ευχές για ταχεία ανάρρωση.

GOODBYE SIX WELCOME SEVEN A tous mes amies et amis A tous mes collaborateurs A tous et toutes que j’aime autant A tous dans le monde du tourisme et d’hospitalité A tous qui me contactent par e-mail ou over-blog Je présente pour Noel 2006 Mes Meilleurs Vœux de bonheur et santé En esperant aussi que la nouvelle Année 2007 Donnera l’ occasion au monde d’ avoir plusDe la paix de la solidarité et de la prospérité !

Christos Roumeliotis

Athènes jeudi 14 décembre 2006

ΑΝΤΙΟ ΕΞΙ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΕΦΤΑ

ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΗ

ΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΝΥΝ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝ-ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ +ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ /ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ e-ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΙΣ e-ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΕΣ ΜΟΥ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ / ΕΥΧΕΣ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

ΕΥΧΕΣ – ΕΥΧΕΣ – ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ: ΕΙΡΗΝΗ ΖΩΗ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Χρήστος Ρουμελιώτης

12 Δεκεμβρίου 2006

Του Αγίου Σπυρίδωνος

'Αγιος Ανδριανός χθες σκέψεις μια γουλιά

ΧΘΕΣ

Σοκάκια Και Αυλές

Δρόμοι Και φοινικιές

Σιδερένιες Καρδιές

Πόρτες Λέξεις Και Σκεπές

Λουλούδια Και Κρυφές Ματιές

Όλοι όλες όλα : ταχιά Ήρθαν και μου είπανε:

«θέλουμε Να μπούμε Μέσ’ Στο «Χτές»

ΣΚΕΨΕΙΣ

Περιμένοντας το νοικοκύρη (το παραθύρι):

Μου φαίνεται πως δεν θα ξανάρθει

Κλειστό θα μείνω…

Εμάς (τις πέτρες) μας εγκατέλειψε

και χορταράκια τώρα φυτρώσανε εις την κεφαλήν μας…

Ένα σύρμα είναι αρκετό.

Άλλωστε τι έμεινε εκτός από τις αναμνήσεις;

Α-γωνία:

Ποιο άμοιρο άραγε έχει σειρά;

Ο νοικοκύρης με άφησε ανοιχτή:

Έλα μέσα ξένε.

Το κατώφλι σαν πατήσεις δικαίωμα δεν έχεις να μ’ αφήσεις

πριν μια μπουκιά τσιμπήσεις

Και το πόνο σου μου εξιστορήσεις…

Πλίθινο το καλυβάκι

Με κεραμίδια και ένα παραθυράκι

Στην άκρη του δρόμου στέκεται παραπονεμένο

Που ο νοικοκύρης του τόχει ξεχασμένο.

- Φίλε μου σ’ ευχαριστώ. Σώζεις είδος ιστορικό.

Πλίθοι από χώμα είμαι και νερό στη φωτογραφία σου αθάνατο θα γεννώ!

Πόρτες και παράθυρα κλειστά

κρατάν 7σφράγιστα του χρόνου τα μυστικά…

Κεραμίδια στις σκεπές γερτά

Κάνουν όνειρα κι αυτά…

ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ

Μια γουλιά νερό απόμεινα

και γώ μέσ’ στο πέτρινο βουνό.

Τι άραγε κοιτώ ;

Το πράσινο το κάμπο και μέσ’ από το δένδρο το θεό ;

Το γέρικο το φούρνο το σβηστό;

Μια γουλιά ούζο και νερό θα πιώ και γώ…

Για να θυμάμαι τώρα το παλιό

Εκείνο το καλό καιρό !

Τα ανωτέρω συνοδεύονται με φωτο - από τον

Αγιο Ανδριανό Ναυπλίου

ΧΡ 12/10/05

Εν Αμαρύνθω

Εν Αμαρύνθω

φωτό: Χρίστος Ρουμελιώτης

18-03-2006 Σύλλογος Αγάπης Αμαρύνθου

ΕΝ ΑΜΑΡΥΝΘΩ (*)

Δεν ήξερεν(*) η δόλια μάνα τι την περιμένει…

Δεν φαντάζονταν ποτέ πως εν ριπή «κινητού» μια «κλειστή κοινωνία»

Θα ήταν εις το πAν-ελλήνιον τόΟόσο «ανοιχτή» !

Δεν γνώριζε πως η τηλε-αρπακτικότητα απαιτεί καθημερινά μια νέα Ιφιγένεια

στο βωμό του sex των ώτων και των οφθαλμών κάποιου κοινού

και της τσέπης ορισμένων καναλαρχών !

Εκείνο που ήξερε ήταν ότι το «αλφαβητάρι» και η εργασία

σε συνδυασμό με τη θέληση ήταν οι χάρες της για επιβίωση και υπερηφάνεια.

Και οπλισμένη με αυτές αυτή και η μονάκριβη της κόρη είπαν:

ΟΧΙ στην ταπείνωση ΟΧΙ στο φόβο ΟΧΙ στις μάσκες.

ΟΧΙ στη ζούγκλα, ΟΧΙ στο χαρακίρι… ΟΧΙ στo κτήνoς.

ΝΑΙ στα όνειρα, ΝΑΙ στην Αγάπη, ΝΑΙ στη ζωή

ΝΑΙ στο «πράσινο το παράξενο και την ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» !

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ(*) τώρα η βιο-πάλη…

Χρίστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2006

Σημ.

Στοιχεία για το ανωτέρω ποίημα ελήφθησαν από δημοσιεύματα

κυρίως της ελευθεροτυπίας .

Η νεαρά κόρη είναι άριστη μαθήτρια του 20, αγαπά το πράσινο

της αρέσει το παράξενο και όνειρό της είναι να μπεί στην αρχι-

τεκτονική.

(*)= καβαφική φόρμα.

Το θαλασσολούλουδο

Το θαλασσολούλουδο

Στην άκρη του Κορινθιακού είμαι σπαρμένο

Από τύχη ή αέρα ή πουλί ευλογημένο

Πέρασα ακόμη ένα καλοκαιράκι κουρνιασμένο

Κάτω από χαλίκια, με αρμύρα ποτισμένο.

Και ήρθε το φθινόπωρο

Και συνάμα ο κυρ-χειμώνας

Με τα γλυκά τους τα νερά

Και ήπια και εχόρτασα

Και το κορμάκι μου ξανά όρθωσα

Και άνοιξα τα κίτρινα φτερά μου

Και γύρω γύρω τα παιδιά μου...

Και τα φυλαράκια η γειτονιά μου...

Και ο ήλιος τα πρωϊνά

Με ξυπνά κατά της εφτά

Και του λέω καλημέρα

Καλωσόρισες Ω θεία μέρα

Καλώς ήλθες καλέ μου χειμώνα

Σ' αγαπώ με όλο μου το σώμα

Εδώ είμαι παρέα να σου κάμω

Κι αν θές, λίγο χρώμα να σου βάνω...

Είμαι το θαλασσο-λούλουδο

Που κανέναν δεν ζηλεύω

Και τίποτα από κανέναν δεν ζητώ

Απ΄τον άνθρωπο στο περιβάλλον μόνο, λίγο σεβασμό

Και δεν έχω άλλο να πω, παρά στην φύση και θεό

Για την ύπαρξήν μου ένα μεγΑΑΑλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Το αφιερώνω στην κυρία Φλώρα Αργυρού

η οποία το άκουσε (τηλεφωνικά) πρώτη

Κοκκώνι Κορινθίας, Τρίτη 31/10/2006

Ξύλο σίδερο νερό

Ξύλο σίδερο νερό

Τα θαλασσό-γλυπτα αυτά ξυλο-πτηνά

ευρέθησαν στην ακροθαλασσιά.

Ένα θαλασσο-λούλουδο θέλησε να διεκδικήσει τη συμπάθειά τους

και μπήκε ανάμεσα τους...

Ένα πλαστικό γατάκι απολαμβάνει τον πρωινό ήλιο.

Μια σκουριά διεκδικεί μαζί με το φακό μια(ν) υπερ-αξία.

Χρήστος Ρουμελιώτης Κοκκώνι Κορι(ν)θίας

Κυριακή, 29 Οκτωβρίου 2006

Μπλε, στην Γιάννα, Ιωάννα Χρήστου, Κοκώνι

 Μπλε

Σήμερα και χτες και προχτές 

είναι μια μπλε ημέρα.

Η θάλασσα έκλεψε 

το γαλάζιο του ουρανού
και το φόρεσε με τη 

βοήθεια του ήλιου.

Ούτε μια στιγμή όλη 

την ημέρα ο ήλιος,
με τη βοήθεια του ουρανού, 

δεν θέλησε να την απογοητεύσει…

Η Ήρα από το Ηραίον (απέναντι) 

και ο Ποσειδών την θαύμαζαν.

Οι άνθρωποι την λαχταρούσαν.

Πέρα δώθε από το πρωί διέσχιζαν 

με φανερή ταχύτητα
την οριζόντια γραμμή που την 

χώριζε από τα βουνά.
Ρουφούσαν την αύρα της.

Σήμερα χτες προχτές ε

ίναι μια μπλε ημέρα.

Σήμερα αύριο είναι μια καλοκαιριάτικη 

ελπιδοφόρα μέρα.

Χρίστος Ρουμελιώτης

Αφιερωμένο στη Γιάννα 

να γίνει γρήγορα καλά.

25/10/2006 7:20 μμ

Ρουμελιώτης Χρήστος, Χρόνος, γενέθλια, βιογραφικά,

Γρήγορα περνάν τα χρόνια…

Είκοσι πέντε Οκτωβρίου 1953

Είκοσι πέντε Οκτωβρίου 2006

Βαρκούλες πενήντα τρεις …

Βιαστικές αμέτρητες κωπηλασιές

Αύριο Σήμερα Χτες μία δύο τρεις …

Χτες σήμερα αύριο τρεις δύο μία και άλλες ποιος ξέρει…

Είπα να γράψω ένα ποίημα όπως συνηθίζω τα τελευταία χρόνια στα γενέθλια μου. Πήρα ένα τίτλο που μ’ άρεσε, από τον Ελύτη ο οποίος βρέθηκε στο νέο δίσκο της Αρβανιτάκη – Ξυδάκη που τραγουδά Σαπφώ(*) «γρήγορα η ώρα πέρασε» τον παρα-ποίησα σε «γρήγορα πέρασαν τα χρόνια» και βάλθηκα να μαζεύω υλικό για να γράψω.

Η αρχή δεν ήταν και τόσο δύσκολη. Υλικό μπόλικο από τη ζωή μου. Έλα όμως που με τίποτα δεν συμπυκνωνόταν για να βγει μια ομοιοκαταληξία της προκοπής! Μετά διαπίστωσα πως εκείνο το «πέρασαν» δεν σήμαινε τίποτα. «Πέρασαν» τα χρόνια και που πήγαν; Από πού ήρθαν; Και με μένα θα ασχολούνταν; Τόσοι και τόσοι πάνω στη γη ποιόν να πρωτο-κοιτάξουν; Μήπως τα χρόνια ΜΟΥ; Και καλά δικά μου μόνο είναι; Μήπως με τα χρόνια θέλω να πω η ΖΩΗ; Και σαν ρευστοί που είμαστε, φαίνεται ότι χρειαστήκαμε ένα χρονο-κάλουπο να μπούμε μέσα για να φανούμε (στεραιο-ποιηθούμε) τέλος πάντων. Και με μεγάλη αν-υπομον-η-σία αρχίσαμε να καταναλώνουμε πάσης φύσεως υλική και ά-υλη τροφή για να αποκτήσουμε -χάριν της- την τέλειαν μορφή προκειμένου να βγούμε να ξεφύγουμε από την α-συμετρία και να παρουσιάσουμε μια αξιόπιστη «γεμάτη» με όλα τα «καθώς πρέπει» ΖΩΗ ! Νάτη λοιπόν. Και όποτε μας συμφέρει την προβάλουμε, την μετράμε, την υμνούμε, την …. Και όποτε δεν μας συμφέρει αν και ακριβοπληρωμένη την «θάβουμε» ! Μάλλον εγώ ανήκω στη βήτα κατηγορία γιατί αύριο ή σήμερα δεν θέλω απλώς να γιορτάσω τα γενέθλια μου. Όχι από mar (κούραση). Όχι. Το χρονο-καλουπό μου άβολο δεν είναι. Οποιαδήποτε στιγμή το ανοίγω και βγαίνω. Κάνω μια βόλτα και ξαναμπαίνω. Καλά Χρήστο είσαι εκεί μέσα. Χαμός γίνεται έξω. Δεν βλέπεις; Να μην τρελαθούμε τώρα ! Στο χέρι σου είναι να μην εισπράττεις ό,τι σερβίρεται από δω και από κει διάλεξε. Διαλέγω λοιπόν όχι γενέθλια. Κάποτε τα γιόρτασα έτσι όπως ήθελα. Σήμερα κάτι διάβασα συμπτωματικά στην “LE MONDE DIPLOMATIQUE” και μου έκανε φοβερή εντύπωση. 25 Οκτωβρίου 1956 : Κάποιοι εργάτες και φοιτητές (και σήμερα δάσκαλοι και μαθητές) ξεκινούσανε να δίνουνε φως στη Βουδα-πέστη, στο κόσμο (μέσα από τα conseil de pouvoir – για αληθινή δημοκρατία) και γώ μάλλον –καθ-υπόδειξη- προσπαθούσα να σβήσω δύο φτωχές τρομο-παίζουσες φλογίτσες ! Αν βέβαια τα κηρία συμβολίζουν τα χρόνια (ΖΩΗ) και η φλόγα τα (την) καίει τότε «ορθώς» προσπαθούμε συμβολικά καίγοντάς τα να καθυστερήσουμε τη διαδικασία της φθοράς. Η αντίφαση βέβαια είναι στο ότι τα χρονάκια δεν καίγονται είναι τα ίδια φλόγες… και στο κάτω κάτω να τα κάψουμε από δύο χρονών; Ή πενήντα τριών γιατί; Δεν είμαστε καλά… Αλλού λοιπόν είναι το πρόβλημα. Κάτι άλλο πρέπει να βρούμε να γιορτάσουμε, να υμνήσουμε, να υπογραμμίσουμε έστω… Ίσως πρέπει να ρωτήσουμε τα ίδια τα «χρόνια» δηλ. την «ΖΩΗ» να μας πει ή ίδια ανεπηρέαστα τι είδε και τι της άρεσε από ΜΑΣ και αυτό θαρρετά να το γιορτάσουμε με την πρώτη ευκαιρία πχ στα πλαίσια ενός δείπνου με ασύρτικο κρασί και δέκα επιδόρπια τυριά!

Τέλος μετέτρεψα εκείνο το πέρασαν σε περνάν...

Και τότε τα «Χρόνια» θα πούν: Χρίστο,

Σε γνωρίσαμε αθώο παιδί

Να μη χορταίνεις της μάνας το φιλί

Να παίζεις βόλους στου σπιτιού σου την αυλή

Να μοιράζεσαι με πατέρα κι αδελφό ένα κομμάτι ψωμί

Σε γνωρίσαμε ήσυχο παλικαράκι

Τα θρανία τα βιβλία εντύπωση σου κάνανε λιγάκι

Χώμα πέτρα, δένδρο και νερό, η φύση το χωριό:

Ένα γίνονταν με το παιδί αυτό.

Σου γνωρίσαμε συγγενείς και φίλους συναρπαστικούς

Πλούσιους σε αισθήματα και αξίες, διδακτικούς

Εκτίμηση σου έχουμε λοιπόν πολύ

Γιατί αγάπη για αυτούς τρέφεις πολύ.

Σε είδαμε στα ξένα από περιέργεια να τριγυρνάς

Εικόνες ν’ αποκτάς και πίσω να γυρνάς

Και να ασπάζεσαι με αναφιλητό

Της Ελλαδούλας μας θαλασσίτσα και βουνό

Σε είδαμε στους δρόμους

Με σημαία και παιδί στους ώμους

Τα δίκια σου με πείσμα να διεκδικείς

Και λευτεριά για τον Μαντέλα να ζητείς

Σε είδαμε, σε βλέπουμε εδώ και κεί

Σπίτι λίγο, στη φύση πολύ και στο «μαγαζί»

Ασχολείσαι βλέπουμε και με την …κηπουρική

Τα ίχνη σου αφήνεις και στο ηλεκτρονικό κουτί

Και όποιος τώρα περισσότερα να δει, επιθυμεί

Ελεύθερος είναι ας μπει! Blog: http://dokimos.over-blog.com

Επί-γενέθλειον

Χρόνια χρόνια αθώα

Χρόνια ελεύθερα διεκδικητικά

Χρόνια χρόνια δημοκρατικά

Χρόνια της αγάπης θα σας αγαπώ παντοτινά…

Χρίστος Ρουμελιώτης Τρίτη, 24 Οκτωβρίου 2006 Κοκκώνι Κορινθίας 5:33:48 μμ

(Αφιερωμένο στη Γιάννα να γίνει γρήγορα καλά)

(*) Βλέπε ποίημα «Η Εύα η Χιονάτη και η Σαπφώ»

Την βάρκα την έλεγαν "ΕΙΡΗΝΗ"

Οι πίνακες είναι του Jean Fautrier :

Τete du partisan Budapest 1956

και του Κλαύδιου

Ντέρεκ Ουόλκοτ

foto: enet.gr

ΝΤΕΡΕΚ ΟΥΟΛΚΟΤ

Οι στίχοι του Ντέρεκ Ουόλκοτ είναι ευκρινείς.Διακρίνονται από διάθεση στοχασμού, ο λυρικός τόνος τους αυξομειώνεται, η εικονοποιία του διαθέτει ορίζοντα, ενώ αναλόγως το ποιητικό εγώ, ως πομπός, εξακτινώνεται για να αγγίξει τον οποιονδήποτε ευαίσθητο δέκτη του.

Βασίλης Ρούβαλης 17/10/06 Ελευθεροτυπία

«Στην ποίηση δεν χρησιμοποιούνται λέξεις όπως ψυχή, δεν υπάρχουν θαυμαστικά, δεν μιλάει από τη θέση ενός ιεροφάντη. Εχω διαβάσει Ελύτη, Σεφέρη και Ρίτσο. Συμπεραίνω ότι έχουμε τα ίδια συμφραζόμενα, τελικά. Ξεκινάμε από τον τόπο, τα ποιήματα σχετίζονται με τη φύση». Ενώ, στην ερώτηση για τη δυσκολία να γράφει κανείς ποίηση σήμερα, προτιμάει να εστιάσει στους νέους Ελληνες ποιητές. Χαμογελάει προτού πει ότι «είναι δύσκολο να είσαι ποιητής στην Ελλάδα καθώς η προσπάθεια να σηκώσεις την πένα σου στο χαρτί μοιάζει με το να σηκώνεις έναν κίονα...».

Ντέρεκ Ουόλκοτ 17/10/06 Ελευθεροτυπία

..."Η ποίηση είναι ένας βράχος

Που έκατσε στον βυθό

Κάτω από το γκρίζο το νερό …

Τώρα πια τίποτα δεν της ζητώ …

Μόνο ένα αίσθημα αληθινό

Κανέναν οίκτο, καμιά φήμη, κανένα γιατρικό

Σιωπηλή αγαπημένη μου

Ας κοιτάξουμε μαζί κάτω από το γκρίζο το νερό

Της ζωής της πλημμυρισμένης το βυθό …

Το γεμάτο μετριότητα και σκουπίδια.

Βράχοι εμείς να σταθούμε στη ζωή" …

Για τη μετά-τάξη των λέξεων και των στίχων

του από μετάφραση αποσπάσματος ποίηματος του Ντ.Ουόλκοτ

Χρήστος Ρουμελιώτης 07/10/06

Βροχή

 Μια βρόχινη μέρα :

Τρίτη, 10 Οκτωβρίου 2006

10:53:10 πμ

φωτο:enet.gr "Κράτησα τη ζωή μου"

Ζάτουνα Μίκης Κολοκοτρώνης

Σολωμός Χρυσό σπαθί Ελευθερία

«Βροχή: θεία υπόκρουση»

Βρόχινη μέρα: θείο φόντο

Χαρούμενων ανθέων

Και επι-φυλασσομένων …

Η προ-φυλασσομένων ….

Παιχνιδιάρικων δροσο-σταλίδων

Αναπαυομένων επί-φυλλίδων

Αγνώστων εις το ευρύ κοινόν

Ερωτευμένων μεγα-φύλλων

Με τη μητέρα φύση μάνα γή

Ανυπόμονων χορτο-3-φυλλων

Διψασμένων ανεμο-γερμένων πευκο-κορμών

Χαμένων μονο-πατιών

Ω θεία Μ-ουσ-ική

Της ελευθερίας υπόκρουση

Των ψιλο-ορέων άκουσμα

Των ορνέων ανατριχίλα

Της ψυχής μου ανάταση

Μου λείπεις …

Έλα αυτή τη δακρυσμένη ημέρα

Τη λυπημένη

Τη χαρούμενη

Την ελεύθερη

Την απελπισμένη...

Το ποίημα αυτό έχει γραφεί

τη μέρα αυτή με αφορμή τη βροχή

και ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας 09/10/06

από τη Ζάτουνα Αρκαδίας

"Διεθνές Κέντρο Μίκης Θεοδωράκης"

και συνοδεύεται από πλήθος φωτο-λουλουδιών

και φωτο-φύλλων της εποχής

Χρήστος Ρουμελιώτης

Κοκκώνι Κορινθίας την ως άνω ημερομηνία και ώρα

Καλοκαίρι στη ΤΖΙ-ΤΖΙ-ΚΟΥ-ΠΟΛΗ… (τζιτζικούπολη)

Καλοκαίρι στη ΤΖΙ-ΤΖΙ-ΚΟΥ-ΠΟΛΗ… 

(τζιτζικούπολη)

Και έπεσεν ο άνεμος

Κι ηρέμησεν η θάλασσα

Και οι «άνθρωποι» κει κάτω εις την παραλία

Πρωί απόγευμα ένιωθαν - κολυμπώντας – ευτυχία !

Και ήλθε η «κάψα» του καλο-καιριού

Συνάμα με του Αϊ-λιά το πανηγύρι

Κιτρίνισε η ρόγα μες το πράσινο σταφύλι

Πλημμύρησε ο ουρανός με ερωτικό τριφύλλι…

Και έγειρεν ο ήλιος

Και ήρθε ξανά το βράδυ

Κ’ εσίγησεν η χορωδία

Εις την απέραντη τη τζιτζι-κούπολη για μία νύχτα ακόμα μία… (αγία)*

Και άκουγεν η Ερατώ τα τιμητικά τα μέλη**

Των ανθρωπο-τζιτζικιών μάζευε τα ερωτικά τα βέλη

Και όλη νύχτα με μουσική τα έπλαθε και μέλι

Στους αγαπημένους της με την αυγή, να τα προσφέρει!

Και συνέλεγεν των τζιτζικιών την μουσική την εμπειρία…

Για να κατασκευάσει - η Ουρανία - την πιο ωραία φιλοσοφία…

Στων τζιτζικιών τη τεχνό-πόλη

Δεν υπάρχει αργία ούτε απραξία…

Μόνο τέρψη και μέχρις «σκασμού» τζι-τζι…μελωδία!

Χρίστος Ρουμελιώτης, Κοκκώνι Κορινθίας

Δευτέρα, 31 Ιουλίου 2006 Τζι-τζι ώρα: 15:57:40

* Φιλονικία δύο λέξεων για το ποία θα καταλάβει το ποιηματό-χωρο.

** Μέλος = τραγούδι. Η Ερατώ και η Ουρανία είναι δύο από τις 9 μούσες πολύ γνωστές για την αγάπης τους στους ανθρώπους. Υπάρχουν στοιχεία μέσα στο ποίημα που βασίζονται στο μύθο για τα τζιτζίκια διατυπωμένο από το Σωκράτη και ανιχνευμένο από το Ν.Ξιδάκη.

Lebanon

Lebanon

foto www.enet.gr

Οι καρδιές μας βομβαρδίζονται και πάλι μέσα από το γυαλί

Εικόνες τραγικές καταστροφών πόλεων και χωριών

(Tromo-kratia ex-ouranon)

Ανθρώπινων πολύχρονων κόπων και θυσιών

Θύματα με το στίγμα του πολέμου ανεξίτηλο στα μάτια και στο σώμα

Παιδιά ντυμένα με επιδέσμους και ερωτηματικά

Τα πάθη και πάλι δίνουν την αφορμή

Τα αίτια και πάλι βαθιά μέσα στη γη…

Γη πολύπαθη τα παιδιά σου χτυπάνε τα σωθικά σου…

Έμποροι τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση …

Ψεύτικα δάκρυα στάζουν δολάρια ή ευρώ ή …

Και γω καθισμένος αναπαυτικά στη πολύ-θρόνα μου

Αισθάνομαι ανίκανος ν’ αντιδράσω…

Περιμένοντας το …αποτέλεσμα…

Πληρώνοντας κάτι παραπάνω για το «θέαμα»

Και αναμένοντας τα ανταποδοτικά … οφέλη …

Μέσω των πολιτικών μας … ίσως

Όχι όχι δεν τα θέλω

Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος… υπάρχουν λύσεις …

Guerr-eurs et guerr-ilas stop the war NOW !

Peaceful solutions can be found !

Tuesday, July 25, 2006

18:04:42

Christos Roumeliotis – Greece

Karavas Village Kokoni

KARAVAS VILLAGE ΚΟΚΩΝΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΜΙΑ ΦΩΤΟ-ΙΣΤΟΡΙΑ !

Κάθε γραμμή της παρακάτω ιστορίας αποτελεί και μια λεζάντα των εν συνεχεία φωτογραφιών που αρχικά συμπεριελήφθησαν στο blog αλλά τελικά λόγω όγκου αφαιρέθησαν. Παραμένουν έτσι οι λεζάντες.... που στη σειρά σχηματίζουν μια ιστοριούλοφωτογραφία.

1-Δεμένοι ... με το χώρο 2-Δεμένο... με πέτρα 3-Ενας Ανοιξιάτικος μολοχ-ανθός χαμογελά ! 4-Η είσοδος που δεν θέλει να λέγεται έξοδος ! 5-Η πέτρα που το περι-τοιχίζει 6-Πηγαίνοντας για το σταυρό του ... 7-Και χάρισεν το φως ... ο πρωϊνός ο ήλιος 8-Στην μπουκαμβίλια 9-Και χύθηκεν το Γεράνειο φως 10-Εις τον Κορινθιακό 11-Και άνοιξεν η όρεξη 12-Εκεί κάτω στο πέτρινο... εστιατόριο 13-Απόλαυση ο ναι-σ-καφές 14-Και ήλθεν η Ελένη 15-Να φροντίσει την κάμαραν 16-Με τα γαλαζο-καλυμένα κρεβάτια 17-Και να ποτίσει τα χωνάκια 18-Κάτω από τα πεύκα 19-Και ψήνονταν οι άνθρωποι τη μέρα 20-Και τα καλαμπόκια το βραδάκι 21-Και ζήλεβεν ο Σίσυφος την ωραία παραλία 22-Και την γαλάζια την πισίνα 23-Με τους φοίνικες που της κάνανε παρέα 24-Και πάσχιζεν ο ήλιος να στεγνώσει την μπουγάδα 25-Και να εισέλθει εις τα στενά σοκάκια 26-Και ζήσαν τα γατάκια χάρις στους Menard ! 27-Και ο ποτάμιος θεός Ασωπός μόλις έφθασε στον Κορινθιακό 28-Λίγο πιό κάτω από το ξενοδοχείο... 29-Μια πελάτισσα... 30-χαμογελά... 31-Οι γείτονες: Ο (το) Καραβάς και η (το) Άντζελα !

Όχι μακριά από του Ασωπού την εκβολή

Και πιο κάτου απ’ του Σίσυφου τη πηγή (ποινή)

Νεράντζα και Κοκκώνι λέν μια περιοχή…

Γωνία αυτού, KARAVAS βιλάζ (village), λοιπόν είν’ το μαγαζί…

Σαράντα τέσσαρες έχει κάμαρες

Μέσα σε κήπο πράσινο ήρεμο πυκνό

Μια παπαρούνα φέτος 1η Μάη κέρδισε το διαγωνισμό

- Για τη σεμνότητα - με το κεφαλάκι της σκυφτό.

Γκιώνηδες και κουκουβάγιες

Καρδερίνες και τζιτζίκια

Του τά-δωσε η φύση προίκα…

Στου KARAVAS σαν ρθείτε

Τρία αστέρια θε να βρείτε

Να φωτίζουν νύχτα μέρα από ψηλά

Τα σοκάκια του τα παραδοσιακά !

Γερμανοί και Ιταλοί

Πολωνοί και Βρετανοί

Και άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί

Αγάπησαν τον ξενώνα αυτόν πολύ !

Μα απ’ όλους πιο πολύ η Βαγγελιώ

Εκεί συνάντησε τον Κορινθιακό….

(απέναντι από της Ήρας το Ιερό)

Και έβαλε τους στίχους της

Να χορέψουν στον αφρό…

Φέτος πάλι ήρθε και η Ευ-πραξία

Και έδωσε στο Hotel ακόμα μιαν –υπεραξία.

Την καλλίτερη που διάλεξε από τη φιλοσοφία

«Οντάρ παρά, οντάρ μπογιά»

(Ανάλογα με τα λεφτά

θα πάρεις και μπογιά)

Πρόβλημα έχει το φεγγάρι

σε ποια από τις δυό να κάνει χάρη

Στη Χρυσούλα να ποζάρει ή

Την Νίνα να φλερτάρει ; ! ;

Στου KARAVAS το χωριουδάκι

Τελέ, δροσούλα, ταρατσούλα ή μπαλκονάκι

διαθέτει το κάθε δωματιάκι

και αφεντικά με πολύ μεράκι !

Χρύσανθο και Αναστασία φωναχτά

Ο Χρίστος και η Βάσω από κοντά

Η Ελένη ο Νίκος και η Παρασκευή

Με τα μούτρα στη δουλειά νωρίς απ’ το πρωί…

Στου KARAVAS το μαγαζί σαν ρθείτε

Σαλόνι και χαμόγελο διαμπερές θα βρείτε

Και ρεσεψιόν από ξύλο πέτρα και όχι μπετόν θα δείτε

Και καταγάλανη πισίνα

Για ανέμελο κολύμπι φίνα !

Στου KARAVAS το μαγαζί σαν ρθείτε

Μην ξεχάσετε πρωί να σηκωθείτε

Στην ακρογιαλιά γρήγορα να βγείτε

Την Γεράνεια ανατολή να δείτε

Και μετά το καφεδάκι σας να πιείτε

Σαν σε καράβι στο ρεστό (ρεστωράν)

Που πλούσιο διαθέτει προς βρώσιν πρωινό !

Και τώρα Γάλλοι έρχονται πολλοί γκρουπαριστοί

Καθώς έχουνε εκτίμηση πολύ

Της αρχαίας Ελλάδας τους θησαυρούς να δούνε

και από δω donc περνούνε…

Ανάλαφρο όνειρο να δούνε

Και μια καράφα κρασί ροζέ δροσερό να πιούνε !

Ola la la Ola la la

Je suis d’accord avec toi !

Oui oui oui oui oui oui !

Cafe pour le plaisir !

Ouzo pour le ... delire !

Allez Allez Allez op

Bonjour-kalimera il fait beau

C’ est temps pour excursion !

Allez allez Allez opa

Πως είν’ καλά εδώ σας τώπα !

Χρίστος Ρουμελιώτης, Hotel Manager

KARAVAS Hotel, Κοκκώνι Κορινθίας,

Τρίτη, 18 Ιουλίου 2006, 11:16:19 μμ

Το ευ-μαγεμένο φεγγάρι

Το ευ-μαγεμένο φεγγάρι

11/07/06 04h18min

---------------------------

"Λύρα κρυφή

της μοναξιάς οδύνη

σαν προσευχή αγγίζεις κάτι από γαλήνη

Ελεγείο απουσίας

ζωή μου !

Εκμαγείο τρέλας...

οικείο πεπρωμένο ...

έκπτωτη ωραιότης

... μοναξιά μου !"

(Απόσπασμα από το ΕΚΜΑΓΕΙΟ

της Ευαγγελίας Πανούση)

Ευ-ΜΑΓΕΙΟ

Ευ-μαγείο «αντί-δωρων και αντι-προσφορών»

Ευ-μαγείο σκέψεων και προσευχών

Ευ-μαγείο θαυμάτων και λουλουδιών

Ευ-μαγείο λέξεων κρυφών

Ευ-μαγείο αγαπημένων ποιητών

Ευ-μαγείο μοναξιάς = ποίημα

Ευ-μαγείο κήπων και σιωπιών

Ευ-μαγείο θρήνων όχι των πουλιών

Ευ-μαγείο καρδιάς ροδιού

Ευ-μαγείο σκιών και Οδυνών

Ευ-μαγείο πεπρωμένων ταπεινών

Ευ-μαγείο ταξιδιών μακρινών ….

Ευ-μαγείο στοίχων νυχτών

Ευ-μαγείο Μάιων γαλάζιων καθαρών

Ευ-μαγείο Σαββάτων φεγγαροφώτων εωθινών»

Ευ-μαγείο νοσταλγίας γαλάζιων ονείρων

Ευ-μαγείο εκ-μαγεμένων φεγγαριών

Εκ-μαγείο ευ-μαγεμένων φεγγαριών

Ευ-μαγείο μαγεμένων αυλών

Ευ-μαγείο υπερ-σχέσεων ερωτικών

Ευ-μαγείο ψιθύρων χειμωνιάτικων ή εαρινών

Ευ-μαγείο αγίων χαιρετισμών

Ευ-μαγείο πονεμένων ακουσμάτων πατρικών

Ευ-μαγείο αγγείων «ροδαλών» θηλυκών

Ευ-μαγείο φιλεύσπλαχνων Αθηνών

Ευ-μαγείο απύθμενων ρυμών

Ευμαγείο εκ-μαγείο ευ-μαγείο … είσαι η ομορφιά μου !

Αγαπητή Ευ-αγγελία,

Η ματιά περνούσε ανάμεσα στις γραμμές με ταχύτητα μεγάλη

Οι λέξεις πίσω της κυ(ο)λ(λ)ούσαν (σαν μαγνήτης)

Τελικά ο μαγνήτης από το δάσος διάλεξε κάποια άνθη

Τα άλλα στενοχωρήθηκαν ...

Τους δόθηκε μια αόρατη (αόριστη) υπόσχεση ….

Πως δεν θα τα κόψουν…

Για να δώσουν το σπόρο τους στα πουλιά να τον πάνε όπου θέλουν

Γ ι α ν α χ ε ι ν’ α ν θ ί ζ ε ι η γ ή

Χρίστος Ρουμελιώτης

Κοκκώνι Κορινθίας

Τρίτη, 11 Ιουλίου 2006 / 4:01:38 πμ

Οι φίλοι: Καζαντζάκης Σικελιανός

ΚΑΖΑΤΖΑΚΗΣ - ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Φωτό : Ελευθεροτυπία

Με αφορμή το άρθρο του Επιμ. Βασίλη Ρούβαλη στην Ελευθεροτυπία 21/06/06

για τη φιλία Σικελιανού - Καζαντζάκη και με δεδομένο το θαυμασμό

για το έργο των δύο αυτών λογοτεχνών,

θέλω να επαναλάβω τα ποιητικά αποσπάσματα του Ν.Καζαντζάκη

για την απώλεια του Σικελιανού στις 19 Ιουνίου 1951

και να προσθέσω λίγες μέρες μετά την επέτειο αυτή

λίγες σταγόνες στο αθάνατο νερό τους...

«Στις 19 Ιουνίου, ημέρα Τρίτη, κατά το δειλινό, πέθανε ο φίλος μου,

κι από τη μέρα εκείνη κρατώ στην αγκαλιά μου το πτώμα του

και περπατώ και κοιμούμαι και ξυπνώ και δε βρίσκω ησυχία·

και μονάχα όταν είμαι μόνος, σκύβω απάνω του και κλαίω.

Τα αιώνια, χωρίς απάντηση ερωτήματα έρχουνται πάλι

και ξεσκίζουν το νου μου

και δε μπορώ πια ν' ανεχτώ τη ζωή και την αδικία·

ένα σωρό διανοητικοί πίθηκοι ζουν και καλοζούν και μολεύουν την Ελλάδα

κι ο Σικελιανός πέθανε.

Αν υπάρχει Θεός, μια μέρα πρέπει να μας δώσει λόγο...».

Νίκος Καζαντζάκης

«Πώς Αϊ-Δημήτρης του Αϊ-Γιωργιού τον τράχηλο αγκαλιάζει

καθείς τους ανεβαίνοντας σε ψυχερό φαρί

το δρόμο που μυρίζεται μεκρύ κι αναγαλλιάζει

και το 'να είναι σιδέρικο και τ' άλλο είναι ψαρί

όμοια κ' εγώ, ως ξεκίναγα για το μεγάλο δρόμο

και συ 'σουνα στο πλάγι μου γι' άλλο στρατί να πας

ακόμα πάνω στ' άλογο σού αγκάλιασα τον ώμο

κ' είπα: Ο Θεός στις στράτες σου, και συ να μ' αγαπάς!».

Νίκος Καζατζάκης

Οι Φίλοι

Είστε τώρα και οι δύο εδώ

19 του Ιούνη αντίο το στερνό

Ψάχνω άρωμα μάταια να βρω

Μες σε βάτα από το (μπετό)(καιρό)

Είστε τώρα και οι δύο εδώ

Δίπλα μου Πατέρες Σας θωρώ

Καβάλα σε άτι αψηλό

Του Αι – Γιώργη «Σιδερί-κό»

Φορτωμένο με στίχους «ψυχερούς»

Μαστίγιο για «πιθήκους» σιχαμερούς…

«Αν υπάρχει θεός» ας εξηγήσει αυτός

Ποιος γέννησε την αδικία

Ποιος τον πόλεμο και την κακία

Γιατί τόση αηδία και λειψυ-μετρία

Αν υπάρχει θεός….

Γιατί υπάρχει θεός…

Μέσα στου Οδυσσέα τη ψυχή

Μέσα στο λόγο στη γραφή

Που μαστιγώνει τους κακούς

Και κατά-κεραυνώνει τους ψευδο-πολιτικούς

Που λόγο δεν κρατάν και μας παραπλανάν

Και κάθε τέσσερα χρόνια μας πονάν !

Ακόμα κι αν δεν υπάρχει θεός…

Υπάρχει ο Νίκος και ο Σικελιανός

Που αντάμα θησαυρούς αρχαίους έφεραν στο φως

Ναχει να λάμπει για πάντα η Ελλαδίτσα και ο Ουρανός!

Ευτυχώς !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Πέμπτη, 22 Ιουνίου 2006 – Κοκκώνι Κορινθίας

1 Μάη

1 Μάη

Μουσκέψανε τα ρόδα

Από τη βροχή του Μάη

Γιατί έδωσε την ευχή του ο Απρίλης:

«Ποτέ να μην μαραθούν» !

Βράχηκε η μπουκα-μ-βίλια

Για να βγει φωτογραφία !

Στολίσανε τα ρόδα (της Ελένης)

Το ορφανό το βάζο...

Άσπρισε η θάλασσα

Από την ίλη του Ασωπού

Βουτήξανε λαίμαργα οι γλάροι

Στα νερά του Κορινθιακού...

Δεν φάνηκε ο ήλιος

Από τα Γεράνια το πρωί…

Ξεκίνησε η μέρα

Με ψιλή-ψιλή βροχή

Άνοιξη Άνοιξη «σ’ αγαπώ πολύ»

Έλεγε και ξανά-λεγε ένα πουλί…

Πως ένιωθε αίσθημα βαθύ

Για ένα θηλυκό στο διπλανό κλαδί !

Λουλούδιασε η ομπρέλα (της Ελένης)

Γιατί δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει το λουλούδι…

Λύγισε η παπαρούνα το κεφαλάκι της

Από τη βροχή … του Μάη

Αχ Μάη μου βρόχινε Μάη μου!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Κοκκώνι Κορινθίας

Πρωτομαγιά Δύο χιλιάδες έξι

Οι στίχοι συνοδεύονται από φωτό...

Ευτυχία

Ευτυχία

Άστα φύλλα να πετάνε

Όπου θέλουνε ας πάνε

Με του ανέμου τα φτερά

Έχουν να πουν πολλά…

Άστα φύλλα να πετάνε

Σαν των αγγέλων τα μαλλιά

Ελεύθερα να τριγυρνάνε

Εδώ και κει σαν τα πουλιά…

Κοίτα τα φύλλα που πετάνε

Και σιγο-τραγουδάνε

Μέσα απ’ των δέντρων τα κλαδιά

Πως για όλους η ζωή έχει αγαθά…

Άστα φύλλα να πετάνε

Και άχρηστα για άλλους νάναι

Καφετιά ή χρυσαφιά

Των (ζω)(φωτο)γράφων πάντως είναι,

μοντελάκια ζωντανά…

Άστα φύλλα να πετάνε

Μες της νιότης την ξεγνοιασιά

Εδώ και κει να σταματάνε

Και να Σου στολίζουν τα μαλλιά…

Φύλλα φύλλα φύλλα

Πράσινα χλωρά ή κίτρινα ξερά

Πάσης φύσεως χλωρο-φιλικά…

Καραβάκια Ευ-τυχίας περαστικά….

Χρίστος Ρουμελιώτης

Κοκ-κώνι Κορινθίας

Παρασκευή, 28 Απριλίου 2006

10:59:42 μμ

8 Μάρτη

(Γιάννα Περσάκη κοπέλα με ψάρια)

Κοίταξα έξω από το παρά-θυρό μου

Με γυμνόν τον οφθαλμόν μου

Οχτώ Μάρτη σε είδα ξανά εις το ημερο-λόγιον μου

Και τρεμό-παιξε το μυο-κάρδιό μου !

Κοίταξα έξω από το σκεπτικό μου

Είσαι πάντα πίσω απ’ το μυαλό μου

Οχτώ του Μάρτη γράφει ξανά το δάχτυλό μου

Εις τον ηλεκτρονικό μονό-λογό μου !

Κοίταξα έξω από το γραπτό μου

Σου χαρίζω σήμερα το μετρικό μου

Οχτώ του Μάρτη είσαι το θαυμα-στικό μου(!)

Άρωμα εις το τετρά-στιχό μου !

Οχτώ του Μάρτη και φέτος σε βλέπω σκεφτική

Κατά-πίεση στο πλανήτη γη ακόμα ρέει πολύ

Με αντρική αλλά και θηλυκή VIP συμ-βο(υ)λή

Οχτώ του Μάρτη Εσύ είσαι η Κραυγή

Που θα διώξει τα «γεράκια» απ’ αυτή τη Γη!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αμάρυνθος Τετάρτη, 8 Μαρτίου 2006

'Ολυμπος Ερετρίας

Ολυμπος Ερετρίας

Η Φύση ο,τι κάνει το κάνει σοφά.

Τον χειμώνα ντύνει στα λευκά…

Το Κοτύλαιον πάγωσε κάτω από το χιόνι

και η Φύση έστειλε την κόρη της την Ομίχλη να το αγκαλιάσει…

Το βουνό χάθηκε μέσα στο φόρεμά της…

Όρος Όλυμπος Ερετρίας (υψόμετρο: 1172 μ.)

Πέρασαν χρόνια πολλά..

Τελευταία φορά που είδα τον Δία ήταν όταν ανέβαινε α

πό την Ολυμπία στην Κωνσταντινούπολη…

Όρος Κοτύλαιον Ανω Βάθειας (υψόμετρο: 775 μ.)

Τα τελευταία χίλια χρόνια φιλοξενώ

ένα πολύ πολύ συμπαθή γέροντα-πλάτανο…

και μαζί μ’ αυτόν και έναν κυνηγημένο από τους πειρατές Άγιο…

Χρήστος Ρουμελιώτης

Το κείμενο συνοδεύεται από φωτογραφίες του όρους Ολύμπου Ευβοίας

21/01/06

Πικρούνες Κατσιγρίου, Κώστας Χρήστου και άλλοι φίλοι και συγγενείς, Τάμπασης Κώστας

ΠΙΚΡΟΥΝΕΣ ΚΑΤΣΙΓΚΡΙΟΥ

Μια καθιερωμένη επίσκεψη

Παρασκευή εφτά πρώτου

δύο χιλιάδες έξι (των Φώτων)

Αθήνα, Δερβενάκια, Κατσίγκρι, Ανάπλι…

Ο Κολοκοτρώνης χάρηκε που μας είδε !

«Που και που κανένας ξεστρατίζει

και’ ρχεται να με δει εδώ στη μοναξιά !

Τα παιδιά με αγαπάνε !

Ο κάμπος είναι καφε-πράσινος

Τα χωριά γιομάτα ελ-ευ-θερία!

Χαιρετίσματα στον Στάϊκο»!

Οι πικρούνες με τη μυζήθρα του μπάρμπα Κώστα

ήσαν τρυφερές και νόστιμες!

Η θεία Γωγώ άκουσε χωρίς ενθουσιασμό την ιστορία

του θείου Κώστα με την Ευ-ανθία το παπά και το …νόμο!

Το χταπόδι του Τάμπαση ήταν …ζωντανό!

Η Κωνσταντίνα tην έχει στημένη στη πόρτα του κάστρου

περιμένοντας τον πρίγκιπά της…

«Μαμά γιατί αργεί»;

Κατσίγκρι:

Χρήστος & Γιάννα Χρήστος & Ιάσονας

Βαγγέλης & Γιάννα Κώστας Χρήστου

& Γωγώ, Κώστας Τάμπασης & Μιμή,

& Αγγελική, Νίκος & Σοφία

(Φίλοι του Βαγγέλη Μπριόλα)

Ανάπλι: Δημήτρης Χρήστου & Σοφία & Μαρία

και Ευγενία και Κωνστα-ντίνα.

Guest Star: Σωτήρης Μπρούλης (ΣΤΕΡ 71-73)

ΧΡ Σάββατο, 6 Ιανουαρίου 2006

Ποίηση

H Καρδιά είναι μια ποίηση

Δεν ελέγχεται…

Πλησιάζοντας

Λογοτεχνικά

Τον θάνατο (Pinter)

Βρίσκεις

Πολύ ενδιαφέρουσα τη ζωή

Ένα ποίημα δεν έχει ποτέ τέλος

Ο χορός είναι ποίηση

Αν έχεις να πεις ΚΑΤΙ

Το λες με το σώμα

Η μητέρα μου έδωσε τη ποίηση

Και ο πατέρας μου την εργασία

Ποίηση = το αλατοπίπερο της ζωής

Χρίστος Ρουμελιώτης Kατά καιρούς