ΧΘΕΣ
Σοκάκια Και Αυλές
Δρόμοι Και φοινικιές
Σιδερένιες Καρδιές
Πόρτες Λέξεις Και Σκεπές
Λουλούδια Και Κρυφές Ματιές
Όλοι όλες όλα : ταχιά Ήρθαν και μου είπανε:
«θέλουμε Να μπούμε Μέσ’ Στο «Χτές»
ΣΚΕΨΕΙΣ
Περιμένοντας το νοικοκύρη (το παραθύρι):
Μου φαίνεται πως δεν θα ξανάρθει
Κλειστό θα μείνω…
Εμάς (τις πέτρες) μας εγκατέλειψε
και χορταράκια τώρα φυτρώσανε εις την κεφαλήν μας…
Ένα σύρμα είναι αρκετό.
Άλλωστε τι έμεινε εκτός από τις αναμνήσεις;
Α-γωνία:
Ποιο άμοιρο άραγε έχει σειρά;
Ο νοικοκύρης με άφησε ανοιχτή:
Έλα μέσα ξένε.
Το κατώφλι σαν πατήσεις δικαίωμα δεν έχεις να μ’ αφήσεις
πριν μια μπουκιά τσιμπήσεις
Και το πόνο σου μου εξιστορήσεις…
Πλίθινο το καλυβάκι
Με κεραμίδια και ένα παραθυράκι
Στην άκρη του δρόμου στέκεται παραπονεμένο
Που ο νοικοκύρης του τόχει ξεχασμένο.
- Φίλε μου σ’ ευχαριστώ. Σώζεις είδος ιστορικό.
Πλίθοι από χώμα είμαι και νερό στη φωτογραφία σου αθάνατο θα γεννώ!
Πόρτες και παράθυρα κλειστά
κρατάν 7σφράγιστα του χρόνου τα μυστικά…
Κεραμίδια στις σκεπές γερτά
Κάνουν όνειρα κι αυτά…
ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ
Μια γουλιά νερό απόμεινα
και γώ μέσ’ στο πέτρινο βουνό.
Τι άραγε κοιτώ ;
Το πράσινο το κάμπο και μέσ’ από το δένδρο το θεό ;
Το γέρικο το φούρνο το σβηστό;
Μια γουλιά ούζο και νερό θα πιώ και γώ…
Για να θυμάμαι τώρα το παλιό
Εκείνο το καλό καιρό !
Τα ανωτέρω συνοδεύονται με φωτο - από τον
ΧΡ 12/10/05
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου