🌺🇬🇷 Χρονικό: Φθινόπωρο.gr
Ο Χρυσός της Ελλάδας
Ο πραγματικός χρυσάφι της ελληνικής γης δεν βρίσκεται σε αρχαία μουσεία. Είναι οι άνθρωποί της.
Θα σας πω περισσότερα για ένα από αυτά.
Πριν από εκατό και πλέον χρόνια, όταν γύρισε ο τροχός της τελευταίας επανάστασης στη Ρωσία, ο πρώην υπήκοος της αυτοκρατορίας Ντμίτρι Α. πήγε στην εξορία. Η μοίρα τον έριξε στην Ελλάδα. Εδώ γνώρισε μια όμορφη μαυρομάτα Μακεδόνα και εδώ έμεινε μαζί της για πάντα. Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, ο οποίος - σύμφωνα με την ελληνική παράδοση - έδωσε στον γιο του το όνομα του παππού του.
Ο Δημήτρης ο νεότερος ταξίδεψε δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια της ζωής του, εργαζόμενος ως οδηγός φορτηγού και διανέμοντας ελληνικά λεμόνια. Τώρα είναι 70 ετών και ακόμα δεν κάθεται άπραγος: καλλιεργεί σταφύλια και ελιές στο χωριό μας.
Συχνά το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά του, σταματά στην αυλή μας και φωνάζει πάνω από τον φράχτη του Γκιντάουτα. Αυτός και ο Γκιντάουτας είναι φίλοι. Και τότε ξεκινά μια υπέροχη πρωινή ιεροτελεστία.
Ο Γκιντάουτας φτιάχνει αρωματικό καφέ με κανέλα και κάρδαμο και τον αδειάζει σε φλιτζάνια. Οι φίλοι κάθονται στην σκιερή αυλή, στρωμένη με πέτρα, σε ένα μεγάλο λευκό μαρμάρινο τραπέζι με σφυρήλατα σιδερένια πόδια, και ξεκινά μια χαλαρή ανδρική συζήτηση.
Το ίδιο «σιγά-σιγά», δηλαδή ήρεμο και μετρημένο...
Κάποτε ρώτησα τον Γκιντάουτα για τι μιλούσαν. Σε ένα μείγμα τριών γλωσσών, ελληνικών και λιθουανικών, συζητούν τα σχέδια της ημέρας, επισκευές αυτοκινήτων, μάζεμα σταφυλιών, κυνήγι.
Ο Δημήτρης είναι φανατικός κυνηγός. Κυνηγάει αποκλειστικά λαγούς, που αφθονούν σε αυτά τα μέρη. Δεν ξέρω αν αυτά ήταν τα χρησιμοποιημένα φυσίγγια του, αλλά στο δρόμο για τους αμπελώνες, ήταν φυτεμένα.
Επειδή μεγάλωσα σε μια οικογένεια κυνηγών, βρίσκουμε γρήγορα κοινό έδαφος. Σας λέω πώς, τα βράδια όταν ήμουν μικρός, συνήθιζα να γέμιζα τα φυσίγγια του θείου μου με σφαίρες και μπαρούτι, ενώ ο Δημήτρης είναι περίεργος να μάθει τι είδους θηράματα βρίσκουμε στην περιοχή Νίζιν.
Η μητέρα μου πλησιάζει την ομάδα μας στην αυλή. Ως η μεγαλύτερη στην οικογένεια, μας υποδέχεται με τον συνηθισμένο χαιρετισμό:
- Γιαγιά.
Στο οποίο ο Δημήτρης αντιτείνει:
-Παππού.
Και οι δύο ξεσπούν σε γέλια.
Ένα χαμόγελο είναι γενικά κατάλληλο για τον Δημήτρη. Φωτίζει το πρόσωπό του, έτσι ώστε για μια στιγμή να μην τον βλέπω ως έναν επιβλητικό γκριζομάλλη άντρα, αλλά ως ένα μικρό αγόρι.
Η καλοσύνη είναι το κύριο χαρακτηριστικό του. Και ο Δημήτρης έχει επίσης αυτό που ονομάζεται πυρήνας. Είναι ιδιαίτερα σεβαστός εδώ για την ενέργειά του, τη σκληρή δουλειά του και τις εξαιρετικές οργανωτικές του ικανότητες. Είναι μια αδιαμφισβήτητη αυθεντία.
Ξαφνικά, ο Δημήτρης διακόπτει την ιστορία του, ακούει και δείχνει τον ουρανό: «Ο Ντίνο πετάει!»
Ο Ντίνο είναι ο παλιός του φίλος, πιλότος.
Πετούσε με επιβατικές αεροπορικές εταιρείες με Boeing και τώρα διδάσκει μελλοντικούς πιλότους να πετούν.
Στα 10 χρόνια που πετάει τον φίλο του πάνω από το κεφάλι του, ο Δημήτρης έχει μάθει καλά το βουητό του αεροπλάνου του. Συνήθως, πετώντας, χτυπούν ο ένας τον άλλον. Μερικές φορές ο Ντίνο κάνει μερικούς κύκλους ακριβώς πάνω από το κεφάλι του. Είναι πολύ συγκινητικό.
Και ενώ ο ένας φίλος παρακολουθεί στον ουρανό, ο άλλος καλλιεργεί τη γη. Ο Δημήτρης δεν έχει ακόμη μαζέψει τη σοδειά σε έναν από τους αμπελώνες του, και είναι ήδη τέλη Σεπτεμβρίου. Η απόφαση έρχεται γρήγορα: θα μαζέψουμε ελληνικά σταφύλια!
Στην πρώτη φωτογραφία, ο Δημήτρης είναι στον αμπελώνα.
Η δεύτερη είναι ο Γκιντάουτας στην αυλή μας στο ίδιο μαρμάρινο τραπέζι. Του αρέσει το κέντημα με "διαμάντια" και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με την αγαπημένη του δουλειά.
#greek_autumn
Και οι δύο ξεσπούν σε γέλια.
Ένα χαμόγελο είναι γενικά κατάλληλο για τον Δημήτρη. Φωτίζει το πρόσωπό του, έτσι ώστε για μια στιγμή να μην τον βλέπω ως έναν επιβλητικό γκριζομάλλη άντρα, αλλά ως ένα μικρό αγόρι.
Η καλοσύνη είναι το κύριο χαρακτηριστικό του. Και ο Δημήτρης έχει επίσης αυτό που ονομάζεται πυρήνας. Είναι ιδιαίτερα σεβαστός εδώ για την ενέργειά του, τη σκληρή δουλειά του και τις εξαιρετικές οργανωτικές του ικανότητες. Είναι μια αδιαμφισβήτητη αυθεντία.
Ξαφνικά, ο Δημήτρης διακόπτει την ιστορία του, ακούει και δείχνει τον ουρανό: «Ο Ντίνο πετάει!»
Ο Ντίνο είναι ο παλιός του φίλος, πιλότος.
Πετούσε με επιβατικές αεροπορικές εταιρείες με Boeing και τώρα διδάσκει μελλοντικούς πιλότους να πετούν.
Στα 10 χρόνια που πετάει τον φίλο του πάνω από το κεφάλι του, ο Δημήτρης έχει μάθει καλά το βουητό του αεροπλάνου του. Συνήθως, πετώντας, χτυπούν ο ένας τον άλλον. Μερικές φορές ο Ντίνο κάνει μερικούς κύκλους ακριβώς πάνω από το κεφάλι του. Είναι πολύ συγκινητικό.
Και ενώ ο ένας φίλος παρακολουθεί στον ουρανό, ο άλλος καλλιεργεί τη γη. Ο Δημήτρης δεν έχει ακόμη μαζέψει τη σοδειά σε έναν από τους αμπελώνες του, και είναι ήδη τέλη Σεπτεμβρίου. Η απόφαση έρχεται γρήγορα: θα μαζέψουμε ελληνικά σταφύλια!
Στην πρώτη φωτογραφία, ο Δημήτρης είναι στον αμπελώνα.
Η δεύτερη είναι ο Γκιντάουτας στην αυλή μας στο ίδιο μαρμάρινο τραπέζι. Του αρέσει το κέντημα με "διαμάντια" και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με την αγαπημένη του δουλειά.
#greek_autumn
Tags
Χρήστος Σ. Ρουμελιώτης
Πάρα πολύ ωραίο λυρικό αφήγημα.
Συγκινητικό. Μου έβαλε γιαλιά αλλά και μου δίνει έναυσμα αφορμή για περαιτέρω ανάπτυξη αφηγηματικού ή ποιητικού έργου. Σημειωτέον ο Δημήτρης κρύβει καλά το ποιητικό του εαυτό στο μεσοστήθι του. Συχνά το εκφράζει με χίλιους δυο τρόπους. Ακόμα και με ένα βλέμμα και δάκτυλο στον ουρανό που πετάει ο Γκι.
Θα το στείλω στο λογαριασμό μου και θα το κρατήσω στο blogspot μου στον tag της ιστορίας της οικογένειας όπου προσπαθώ και με τη βοήθειά του να μαζέψω στοιχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου