Ποιητικοί Περίπατοι: Μίνι οδοιπορικό και Λουδοβίκος ο Ιούλιος και ο άνεμος

Μίνι οδοιπορικό! Πρωί 08.30. Το αγιόκλημα μου τράβηξε τη προσοχή. Τα ανθισμένα μπουμπούκια του δεν κοπίαζαν καθόλου να τραβήξουν την προσοχή των δεκάδων αρσενικών ή θηλυκών, υποθέτω, σφηκών. Η γοητεία τους δεδομένη. Τα άνθη χρυσόξανθες καλλονές με τσουλουφάκια μπροστά γυρισμένα μέσα στο πράσινο γυαλιστερό φύλλωμά της μαμάς φυτού απολάμβαναν τον ερωτότροπο βόμβο των επισκεπτών σφηκών. Δεν μπορεί κάποια απόκρυφη ερωτική πράξη μπρος στα μάτια μου εξελισσόταν. Όχι/Ναι. Όλα γίνονται υπό το φως του πρωινού ηλίου. Όποιος καταλαβαίνει καταλαβαίνει. Τα μεν δίνουν νέκταρ γύρη αγάπη άρωμα χρώμα ευαισθησία ενσυναίσθηση ζωή μυστικούς ψιθύρους οι δε απολαμβάνουν τη μαγεία της φύσης. Κανένας από μας τους μη ειδικούς δεν γνωρίζει .. αν το ποικιλόμορφο αυτό έντομο, ιπτάμενος αρθρόποδος εραστής με ποια ιδιότητα ενεργεί: ως

Ξενιστής;

Θηρευτής;

Επικονιαστής;

Παρασιτοειδές;

Συλλέκτης νέκταρ;

Μεταφορέας γύρης;

Απλός θαυμαστής;

Άγνωστο..

Ας μείνουμε με την απορία, δεν είναι ανάγκη να τα ξέρουμε όλα όπως το google search..
Στο δρόμο προς τη πλατεία συνάντησα αγιορείτικες ροζ καμπανίτσες μια μπουκιασμένη ροδιά, άγριες τριανταφυλλιές και απόλαυσα από μακρυά το πεύκο φυτεμένο λοφίσκο του χωριού Άγιος Αδριανός. Τέλος ένας παχύς πλούσιος πρωινός καφές με κάποιο γλυκότροπο συνοδευτικό με αποζημίωσε για το κόπο που έκανα. Α! ναι! να μην ξεχάσω και τις ευτυχισμένες γλαστρούλες που με κοιτούσαν από μια ένα περβάζι στην άκρη του δρόμου καθώς περνούσα.. τους υποσχέθηκαν επικοινωνία και συνεργασία! Χαχαχα!