Οι πέτρες ομιλούν:
<<Δεν γνωρίζουμε αν κάποτε
ήμασταν δένδρα ή βράχια.
Το σίγουρο όμως είναι ότι το Σύμπαν
προήλθε από μια συγκυρία φαινομένων.
Ο άνθρωπος στο αέναο
ταξίδι αντιλαμβάνεται
ότι το Βασίλειο τούτο
δεν του ανήκει>>..
<<Μην μας λοιδορείτε
Μην μας περνάτε για τρελές
Η αλήθεια είναι πυρ είναι λάβα
Και από τα βουνά αιώνια κυλάει>>
Ωδή στη πέτρα:
Εσύ πέτρα είσαι το παν.
Εσύ αν θες γεννιέσαι, αν θες καίγεσαι.
Εσύ είσαι που μέσα στα βουνά κατοικείς.
Εσύ είσαι που στο σύμπαν ελεύθερα κυκλοφορείς.
Θέλω να να μην χαθούμε!
Ακόμα κ στο βουνό θ' ανεβαίνω να σε βρω.
Εσύ κατοικείς στην καρδιά του χρόνου.
Εσύ χτυπάς στην καρδιά του λόγου.
Εσύ εκπροσωπείς τις αλήθειες.
Εσύ είσαι φορέας γέννησης του κόσμου.
Εσύ είσαι το θρόισμα των βρύων.
Εσύ είσαι ο ήχος των θρύλων τα βράδυα.
Εσύ είσαι η αχλή των νεφέλων.
Εσύ είσαι ο δρόμος που περπατούμε.
Η πέτρα ομιλεί:
Είμαι παγόδα αψηλή, γέφυρα που ενώνει
δύση και ανατολή.
Στον ορίζοντα είμαι φάρος μακρινός που δεν σβήνει και δείχνει το δρόμο.
Και ο ορίζοντας πώς είναι;
Άκρες, άκρες άκρες από βουνά, κορυφές,
από Νεφέλες σε απόχρωση αίματος!
Αχ καρδιά μου ❤️ καίγεσαι καίγεσαι
στα δειλινά πίσω από τα βουνά!
Εμείς οι πέτρες δεν εκπροσωπούμε τα διαμάντια αλλά την ανόργανη ύλη όμως,
απο μας γεννήθηκε η ζωή.
Μέσα μας υπήρξε το χαμένο χτες.
Μέσα μας ο ρυθμός και το τραγούδι.
Μέσα μας έγινε η Μεγάλη Έκρηξη.
Σε ποια φάση δεν γνωρίζουμε.
Ίσως ήταν μια τρομερή ροκ ημέρα.
Η ημέρα της Μεγάλης Αλήθειας.
Που είναι καλά κρυμμένη μέσα μας
και δεν θα μάθουμε ποτέ.
Εκτός αν λάβα και φοίνικας γίνουν ένα!
Χορός:
Είστε ο μεθυσμένος Τρόμος.
Είστε Πόνος που σκοτώνει.
Είμαστε στο έλεος των Κεραυνών.
Είμαστε η προδοσία αποτυχημένης Σποράς.
Είμαστε το κάταγμα της Γέννησης.
Είστε το αιώνιο (πρώτο) Κλάμα.
Είμαστε Περαστικοί.
Εσείς μας διδάσκετε την Υπομονή.
Εσείς είστε ο Τόπος και ο Χρόνος.
Εσείς είστε αιωνίως για Πρώτη φορά!
Εσείς είστε το πέρασμα από την ανόργανη στην οργανική οντότητα.
Δεν έχετε φύλλα δεν έχετε άνθη,
έχετε αίμα, τίμια γύμνια κ βαθειές ρίζες.
Εσείς ξέρετε να αντέχετε στους τυφώνες.
Εσείς κρύβετε τον αητό μέσα σας.
Εσείς έχετε τη φλόγα μέσα σας.
Από σας το φως το πέταγμα.
Από σας τα όνειρα μας.
Εσείς είστε ο δρόμος.
Εσείς είστε η πονεμένη γη.
Εσείς ο έναστρος ουρανός.
Εσείς είστε σάρκα και οστά.
Εσείς σηκώνετε το κόσμο στα φτερά σας.
Εσείς φέρετε το χαμόγελο του Αρχαγγέλου
και σπάζετε τους αρχέγονους παγετώνες.
Για την απόδοση: χρ.ρουμελ. 16/9/2024
Συνεχίζεται..
Τags:
Σχόλια:
Προφανώς ο ποιητής απευθύνεται
Στην ύλη και τη ρωτά να πει το
Πόνο της υπό τη μορφή της πέτρας.
Εδώ θα επικαλεστώ την επικουρία
Του φαντάσματος της όπερας από
το ομώνυμο βιβλίο του φυσικού
Στέφανου Τραχανά. Μερικά
Αποσπάσματα μπορείτε να διαβάσετε
Παραπάνω.
Ας πάρουμε τις "πέτρες" και ας
Θέσουμε το ερώτημα μιλά για
Ανόργανη ή ενόργανη ύλη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου