Κάποτε νιώθω η ζωή
είναι άβυσσος είν αγρία
κι αφρίζει σαν το ποταμό
μες τη καταιγίδα και μες την ιστορία
κι αφήνει τις ώρες να κυλούν
κι απαλά στα όνειρα χαρίζει την ψυχή της
και τότε γνωρίζω είναι τόσο μακρινή και τόσο ξένη
και νοσταλγώ της αιωνιότητας τη θέρμη..
Χρύσανθος Ρεπάντης
21/3/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου