Λίγο Αίγυπτος, λίγα ονόματα, ένα χαμόγελο!

Λίγο Αίγυπτος, λίγα ονόματα, ένα χαμόγελο!

Από τα ωραία λόγια της Ολυμπίας Καράγιωργα για την Αίγυπτο αποσπάσαμε τα παρακάτω : «Χαίρομαι που νίκησε αυτός ο λαός! Ο Αιγυπτιακός. Η ουσία του αιγυπτιακού λαού είναι ο έρωτας της ζωής. Αντιμετωπίζει τα προβλήματα μ’ ένα χαμόγελο, μ’ ένα αστείο… ο λαός της Αιγύπτου με τα όμορφα μάτια, με τα όμορφα χέρια, με τα όμορφα ονόματα… Φαουζίγια: η επιθυμητή. Ναουάλ: αυτή που ζει τα όνειρά της. Αμίνα: η έμπιστη. Λέιλα: το ξεκίνημα της νύχτας. Ζέναμπ: δέντρο όμορφο, όλο άρωμα. Σαμίρα: εκείνη που γλεντάει όμορφα. Σούμα: σημάδι, αυτή που ξεχωρίζει. Ναμπίλ: ο ευγενής. Χιλάλ: αρχή του φεγγαριού. Χάτεμ: γενναιόδωρος. Μουστάφα: ο διαλεχτός. Ναΐμα: αρχόντισσα. Φατχίγια: εκείνη που ανοίγει τα πάντα. Ο λαός που εύκολα σ' αποκαλεί, «Οχτι», «Αδελφή μου» «Αχούγια» «Αδελφέ μου» «Αλμπι», «Καρδιά μου» «Ρόχι», «Ψυχή μου» «Για άμαρ», «Φεγγάρι εσύ» … "Μιτφαντιλίκουμ" : "Παρακαλώ, σας παρακαλώ", και κείνες γύρισαν μ' ένα χαμόγελο, μ' ένα χαμόγελο Σέιφ, μέσα απ' τη λάσπη! Θα με τρελάνει η Αίγυπτος με το χαμόγελό της. Εμείς εκεί στην Ελλάδα, το σταματάμε κι όταν υπάρχει λόγος...». «Και που όταν τον ρώτησα, έτσι ξαφνικά, «Φαρούκ Σούσα, τι είναι ποίηση;» γίνεται αυστηρός, παύει να χαμογελά κι απαντάει θυμωμένος: «Ποτέ δε ρώτησα τον εαυτό μου. Γιατί να τον ρωτήσω; Γράφω ποίηση. Διαβάζω ποίηση. Δεν αγαπώ τους ορισμούς. Γιατί οι ορισμοί, κάνουν την Ποίηση ένα κομμάτι μέταλλο. Χωρίς ζωή. Χωρίς πνεύμα». - Όταν όμως ρώτησα «Το πλησίασμα Ελλάδας - Αιγύπτου πώς το βλέπετε;» Ανοίγει. Χαμογελάει. «Ενα μεγάλο, ζεστό πλάτεμα (χαμόγελο)»…