Lettre a Lou XXV

Lettre a Lou XXV

Λού μου εδώ που βρίσκομαι τα άστρα κοιτώ

Συντροφιά μου το βλέμμα σου το τρεμουλιαστό

Αγκαλιά το κορμί σου και τον ουρανό κρατώ

Φτωχό φανταράκι που πας με τέτοιο ...ριζικό;

Την αγάπη ψάχνω να βρω στης απουσίας το καιρό

Παραμύθι αληθινό να μου πει, τη θερμο-παρακαλώ

Πως να πάψω ν' υποφέρω γιατί άλλο δεν μπορώ

Μαρτύριο οι ώρες δεν έχουν τελειωμό

Σαν η νύχτα ρίχνει δίχτυ με σκοτάδι και πόνο σφιχτό !

Παραμύθι(*):

Η Αγάπη μια φορά και ένα καιρό είχε μια άσπονδη φίλη που τη λέγανε .... Απουσία

Και μια μέρα πικράθηκε μαζί της. Αιτία στάθηκε ο Αγαπημένος της Αγάπης που η Απουσία τον ξεμάκραινε ! Η Αγάπη στην αρχή έκανε υπομονή αλλά όσο περνούσε ο καιρός δεν άντεχε την πίκρα της απουσίας του Αγαπημένου της και παρακάλεσε την Απουσία να κάνει κάτι. Η τελευταία την λυπήθηκε και πρότεινε στον Αγαπημένο να της γράφει γραμματάκια ως απόδειξη της πίστης του προς αυτήν...

Ενθύμιο :

Ζω για να σε Θυμάμαι. Ω Αγάπη

Της θύμησης ζωντανή παρηγόρια

Ο δρόμος της ζωής όλο στενο-χώρια

Σαν η νύχτα η αργο-περπατούσα

Θέλει να μας κρατάει χώρια !

Ο απ-ελευθερωμένος από τα όπλα από-λινέρ...

(*)(Το ΧΧV είναι ελεύθερη απόδοση του πραγματικού και το παραμυθάκι ένθετη προσθεσούλα του γράφοντος)

Παπαδιαμάντης

 

Fοτο ΧΡ

Εαρινές ημέρες Παπαδιαμάντη

...Μεθυστικόν άρωμα ανήρχετο από των απειράριθμων ανθών, οι φράκται των αμπέλων έθαλλον με αγραμπελιά, και μ' αγιοκλήματα και με ακανθώδεις θάμνους, τινές των αγρών εφαίνοντο αιμάσσοντες εις τας πρώτας ακτίνας του ηλίου από χιλίας μυριάδας παπαρούνας. Εναμίλλως ήνθουν το χαμαίμηλον και η καυκαλήθρα και η μολοχάνθη, τα αστεράκια και τα κιτρινούλια επρόβαλλον δειλώς τας ασθενείς κεφαλάς των εν μέσω της υπερκόμπου αφθονίας των κατερύθρων μηκώνων σημειούντων την υπεραιμίαν του έαρος. Ανώνυμα τινά ανθύλλια, χόρτα σταχυοειδή, σπαράγγια ακανθωτά και βεργιά και άλλα ανεμειγνύοντο εν μέσω του απείρου πλούτου της Χλωρίδος. Ήτο η Πρωτομαγιά η θεσπεσία, ήτο η άνοιξις εν πληθώρα ζωής, ετοίμη να παραδώση το σκύπτρον εις το δρεπανοφόρον θέρος,

Από το «Πρωτομαγιά η θεσπεσία : Ματή» του Αλ. Παπαδιαμάντη.

Μάγια μούκανες Παπαδιαμάντη

Με τον εαρινό σου το ψαλμό

Δεν άντεξα δεν μπόρεσα

Μέθυσα και ήρθα να σε βρώ...

Μες στης Μολόχας τον ανθό

ΧΡ/16/5/08

Ηλιοβασίλεμα

Ηλιοβασίλεμα

Μαγεία Παπαδιαμάντη - Ηλιοβασίλεμα ... Ταχέως έκλινεν η ημέρα και ο ήλιος έδυσεν εις μίαν ράχιν του Πηλίου, αντικρύ, αφού επί πέντε λεπτά της ώρας είχε μείνει στεφανωμένος με κυάνεα και περιπόρφυρα χρυσαυγή νέφη, αντιλαμβάνων ο ίδιος όσην απέδιδε δόξαν και λάμψιν, και επί δέκα λεπτά ακόμη, αφού εβασίλευσεν, αι ακτίνες της στέψεώς του έμειναν χρυσοφαείς, πορφυρίζουσαι, βάπτουσαι το βουνόν με ιώδες χρώμα. Είτα κατήλθεν ηρέμα επί των πλευρών του όρους η νύξ, σπείρουσα παντού το βαθύ και άρρητον μυστηριόν της, και οι έμψυχοι κρότοι και ψίθυροι της φύσεως εξηγέρθησαν εις τας ράχεις, εις τους λόγγους, εις τας φάραγγας, και η οφρύς του βουνού ητμίσθη και συνεστάλη υγρά και το βλέφαρον του λόφου κατήλθε, και εκλείσθη εις έν, βουνόν, ρεματιά και κάμπος.

Από το Ποιμενικόν του Αλ. Παπαδιαμάντη

14/5/2008 11:10:19 πμ

Lettre a Lou XXIII

Lettre a Lou XXIIΙ

(Συνέχεια του ταξιδιού στις αγάπες του Απολλιναίρ!)

Γλυκιά μου αγάπη.

Τέσσερις μέρες δίχως γράμμα

Κόκκινα μάτια από κλάμα

Η μέρα δεν έχει νόημα, ο ήλιος θολός

Στη πύλη (ο) φαντάρος βουβός !

Τι άραγε να συμβαίνει;

Γράμμα μήπως, υπόσχεση ξεχασμένη;

Ρίξε λοιπόν κατά δώ μια «οβίδα» σε παρακαλώ

Με γέμιση το γέλιο σου για να χαμογελώ !

Οχτώ φορές ο ταχυδρόμος τόπε

Ντεζολέ *μεσιέ - ντεζολέ μεσιέ...

Δεν έχετε κουριέ** - δεν έχετε κουριέ...

Μαύρη μαυρίλα τώρα, παρέα με σκυλιά !

Ο μαύρος τώρα ο ωραίος σκύλος

Που γνωρίσαμε μαζί, ο μόνος φίλος.

Χάδια μου γυρεύει ως ανταλλαγή

Για να μου φέρνει λέει, τη θύμησή σου τη καλή!

Χωρίς τα νέα σου, η ζωή μου μαύρη απελπισιά

Μόνο ένα γράμμα σου θα διαλύσει τη καταχνιά

Που πλακώνει την ψυχή μου, καθημερινά

Αχ φιλή-ματα και δάκρυα για σένα είναι καυτά!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 11/5/2008

(*) λυπούμαι

(**) γράμμα/ταχυδρομείο

ΟΙ ΜΗΝΕΣ του Κωστή Παλαμά

ΟΙ ΜΗΝΕΣ του Κωστή Παλαμά 

Ξέρεις τα' απάτητο βουνό που την κορυφή του χιόνι

Χειμώνα καλοκαίρι ζώνει;

Εκεί στη ρίζα του βουνού στέκει ένα σπίτι, κάτι

Που μοιάζει του ήλιου το παλάτι.

Μέσα στο σπίτι κάθονται δώδεκα Παλληκάρια

Με πρόσωπα σαν τα φεγγάρια.

Εκεί ο Γενάρης κάθεται, στο χιόνι τρέχει ο νούς του

Και στο Βοριά, στους ακριβούς του.

Εκεί ο Φλεβάρης, που άγρια τα κύματα κυλάει,

Γέρνει στης Μυγδαλιάς το πλάι,

Κι ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, λιοντάρι όταν θυμώνη,

Και όταν γελάσει χελιδόνι.

Κι ο Απρίλης ο ανθοστέφανος, που πάει και τα κοπάδια

Βόσκει στα πράσινα λιβάδια,

Κι ο Μάης, που με το έρωτα τον ψυχοκυνηγάρη

Είναι ηλιογέννητο ζευγάρι.

Κι ο θεριστής, θησαυριστής οπόχει τα σιτάρια,

Του κάμπου τα μαργαριτάρια.

Να κι ο Αλωνάρης, δουλευτής όπου σταθεί και όπου γύρη,

Τον κατατρέχει το Λιοπύρι.

Να, κι ο Αύγουστος, πολύκαρπος, δροσάτος νυχτερεύει

Με το φεγγάρι που λατρεύει,

Κι ο Τρυγητής που λαχταρεί, σαν να είναι κόρης χείλια,

Τα ροδοκόκκινα σταφύλια,

Κι ο μήνας του Αη Δημητριού, πόχει μια γλύκα ξένη,

Κάτι σαν πόθος που πεθαίνει,

Και τα' Αγι' Αντρέα ο γκαρδιακός, που βάζει φορεσιά του

Τα κιτρινόφυλλ' από κάτου,

Κι ο άλλος που κλαίει και που βογκάει και που γεροντοφέρνει

Κι όλο ένα κρύο τονε δέρνει.

Κι καρτερεί ο καθένας τους πότε στον κόσμο πέρα

Θα πάη με τα φτερά του αγέρα,

Στον κόσμο πέρα, που όλοι τους με καλωσύνην ίδια,

Του βρέχουν χίλια δυό στολίδια,

(στολίδια ωϊμέ ! που δεν χαλάν την Δυστυχία τη σκύλα

Και της Κακίας τη μαυρίλα).

Όμως κανένας απ' αυτούς δε χαίρεται τη χάρη του πρωτογέννητου Γενάρη,

Οπόχει την Πρωτοχρονιά μοναχοθυγατέρα,

Τη Ρήγισσα τη χρυσοχέρα !

Η Μοίρα την εμοίρανε. Απ' το δικό της χέρι

Το κάθε τι να πέφτη, αστέρι.

Κι ό,τι, χαρίζ' η Ρήγισσα, κι αν είναι τιποτένιο,

Να δείχνεται μαλαματένιο.

Για τούτο ο κόσμος, μάγισσα, για μια στιγμή μπροστά σου

Με το γοργό το πέρασμά σου,

Ο μαύρος κόσμος γίνεται τραντάφυλλο τα' Απρίλη

Με σφραγισμένα ακόμα χείλη,

Που μ' ένα αλαφροστάλαγμα, και πριν η αυγούλα φύγη,

Η θεία δροσιά το γλυκανοίγει !

Κωστής Παλαμάς

1890

Στη κατοικία των μηνών

Στη κατοικία των μηνών

Στη κατοικία των Μηνών

Των δώδεκα Παλικαριών

Που έχουν όψη φεγγαριών

Σήμερα ο Παλαμάς θα μας οδηγήσει,

Και έναν έναν θα μας τους γνωρίσει,

Καθώς και τη Ρήγισσα

Και το Μάγο-Μάγισσα θα μας συστήσει

Γιατί είναι οι μόνοι που σε τούτο δω τον κόσμο,

Τον κόσμο το «μαλαματένιο» και το «χαλασμένο»

Που μπορούν να κάνουν κάτι

με αστέρια και «τραντάφυλλα»

Να χτίσουνε "παλάτι"

Και να διαλύσουνε το «μάτι» !!!

Χρήστος Ρουμελιώτης

2008

Οι μήνες του Κωστή Παλαμά και του Χρήστου Ρουμελιώτη

Οι μήνες του Κωστή Παλαμά

Εμείς οι μήνες είπαμε να συσκεφτούμε

και φέτος τι καιρό θα κάνει να προ-δούμε;

Εμείς οι μήνες σφόδρα ανησυχούμε

Και το πλάστη θερμο-παρακαλούμε

Δεν θέλουμε άδικα απ΄τη γη να χαθούμε !

Απ΄ τους ανθρώπους μια χάρη μόνο ζητούμε

Το Κιότο όλοι να σεβαστούνε !

Εμείς οι μήνες, με των ανθρώπων χαρές και βάσανα

είμαστε φορτωμένοι. Άλλοι, ζωή στην ειρήνη

έχουνε, και αλλού πείνα ή πολέμοι.

Εμείς οι μήνες, τον Παλαμά υπεραγαπούμε

Γιατί με υπέροχες λεξούλες μας έντυσε

Και ευχή μας έδωσε έτσι για πάντα να ζούμε !

Γενάρης:

Εγώ φιλαράκια μου παράπονο δεν έχω

Άσπρα μαλάκια που μούδωσε ο θεός

και ακόμα έχω. Α ναι ! και μια συμβουλή

Με τη φύση μην τα βάζετε και πολύ !

Φλεβάρης:

Τι κουτσό και αν με αποκαλούνε

Ο άγιος έρωτας τις δέκα τέσσερές μου διάλεξε

με καρδούλες να τον αγαπούνε!

Μάρτης:

Του Χειμώνα τα νερά

Τρέχουνε; στη ποταμιά

Αχ νερά νεράκια μου

Θα φτάσετε στα περιβολάκια μου;

Απρίλης:

Η φύση στο καθρέφτη μου κοιτά

Παπαρούνες μαργαρίτες και φυτά

Σε καταπράσινα χωράφια όλο χαρά

Μάης :

Στου Σικάγου την αυλή

Οχτάωρο εργάτες ζήτησαν πολλοί μαζί

Στης Αθήνας την αυλή...

Κλειστόν για άλλους λόγους το μαγαζί !

Συνεχίζεται το άλλο μήνα !

Καλή Πρωτομαγιά με λουλούδια και χαρά !

Και προσεχώς του Παλαμά οι μήνες !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, Πέμπτη, 1 Μαΐου 2008

Σημ. Στη χορωδία πήραν μέρος 195 λεξoύλες