Lettre a Lou XV

 

Lettre a Lou XV

Η τρομπέτα ηχεί ξανά και ξανά

Σημαίνει την παύση του πυρός

Ω φτωχή μου καρδιά !

Πόσο ποθείς μια ματιά

από τα' όμορφά της μάτια !

Και η ώρα είναι δέκα και όλα σιωπούν

Το στρατόπεδο ροχαλίζει

Ο βοριάς σφυρίζει.

Μια λατέρνα στο φεγγαράκι γλυκό τραγούδι ψιθυρίζει.

Και ένας σκύλος το θάνατο φοβερίζει !

Το σκοτάδι γίνεται κερί

Οι ώρες λιώνουν αργά - αργά

Και συ τι κάνεις ομορφούλα εκεί

Ενόσω ο εραστής σου ξαγρυπνεί

Και την ερωμένη του αναπολεί;

Στον ουρανό σε ψάχνω

μικρή μου πριγκηπέσα.

Σα δίδυμα αστεράκια τα ριζικά μας είναι γρα(δε)μμένα.

Ω όμορφε Ουρανέ

Με τον απέραντο αστερο-βολώνα σου!

Ο Μπούζ και η Ρουθ του Ουγγό !

Δρόμοι χωρίς τέλος στον ουρανό !

Γράφει ο Μπαλαό...

Δεν πρόλαβα ψυχή μου να χαρώ

Παρά μόνο την αρχή...

Ένας κόκορας κοκο-κοκό

Τ' άλογα μας χλιμιντρίζουν

Από τη Νίκαια απαντάει η ηχώ

Πολλές αγάπες περιστοιχίζουν

Τη μικρή μου Λου από τη Κο

Μια βελούδινη τρυφεράδα

Βασιλεύει στην ατμόσφαιρα

Στο κρεβάτι μου σα να με χαϊδεύει

Το χέρι σου. Το βλέμμα σου

Η ανάσα σου όλα δω γύρω...

Η νύχτα κυλά ήσυχα

Επί τέλους θα κοιμηθώ ήρεμος.

Τα ματάκια σου φύλακάς μου

Ομορφούλα μου. Και λάμπουν

σαν άστρα στο στερέωμα !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 18 Απριλίου 2008

(Ταξείδι με τον Απολιναίρ)