Αρχική

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Πεύκη

Πεύκη

Μια παράξενη χημεία αιωρείτο στην ατμόσφαιρα εκείνο το πρωί ως αποτέλεσμα αόρατων ή ασύληπτων εκ-κρίσεων και γλυκοψιθυρισμάτων μεταξύ βαθυκίτρινων μαργαριτών, σεμνότυφων μολοχοανθών, ταπεινών χαμομηλιών, άκακων πευκοβελονών, θειαφίζουσων καμπιών, ζηλόδοξων κοτσυφιών και κρυφοπαιζουσών σουσουράδων ανάμεσα στα άπιαστα κλαδιά των πεύκων του «δάσους» της Πεύκης !

Μια παράξενη έλξη από λέξεις φυτρωμένες στη γη πριν από πολλά χρόνια μαγνήτιζε τους περ-αστικούς με τα ανοιξιάτικα ανθάκια τους και τους καλούσε να τις προσέξουν και να κουβεντιάσουν μαζί τους. Άγνωστα μονοπατάκια λιάζονταν στον ήλιο και απολάμβαναν τα περι-πατήματα των παιδικών και κάποιων ρομαντικών κύκλων. Ένα τρεχοχαρούμενο νεράκι σαν αυτό της πηγούλας της «Σπηλιάς»(*), σαν τελευταία του επιλογή διάλεγε για έξοδο ανάγκης το σιδερένιο ρύγχος μιας βρυσούλας στη ρίζα ενός πεύκου ! Ένα γερμένο αλλά όχι γονατισμένο πεύκο αντιστεκόταν στην ισοπέδωση των αξιών της ζωής !

Όλα τόσο μελετημένα από την ορχήστρα φύση - άνθρωπος. Γιατί πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την συνύπαρξη των δύο αυτών θανάσιμων εχθρών και φίλων και τη σχέση μίσους και αγάπης μεταξύ των που γεννά, καταστρέφει, δημιουργεί νησίδες ομορφιάς εδώ και κεί στο χώρο και το χρόνο; Και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να τις χαιρόμαστε αριά και που επί τόπου ή να τις εντοιχίζουμε μέσα στα άχαρα ψηφία των σύγχρονων καμερών ή εικαστικών τελάρων και να τις βάζουμε να μας παρηγορούν κάποιες στιγμές μοναξιάς ή στη καλλίτερη των περιπτώσεων να μας υπερασπίζονται από τις απρόσκλητες βάρβαρες και ακρησάριστες(**) επιθέσεις των σύγχρονων media;

Και ο κυρ. Λάκης ως ρομπέν των ανωτέρω σκέψεων, λέξεων, εικόνων και αισθημάτων ως άξιος κάτοχος ανδριώτικης κατ-αγωγής ως άγραφος εμπειρίκιος ή μανάλιος λόγος κατόρθωσε να τυπώσει ως δια μαγείας και από το τίποτα ένα ακόμα τάμπουλα ράζα (***)
Τον ευχαριστούμε !

Χρήστος Ρουμελιώτης
(*) τοποθεσία σε χωριό
(**) ακοσκήνιστες
(***) άγραφο χαρτί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου