Vitam impendere amori

Vitam impendere amori

L’amour est mort entre tes bras

Te souviens-tu de sa rencontre

Il est mort tu la referas

Il s’en revient a ta rencontre

Encore un printemps de passe

Je songe a ce qu’il eut de tendre

Adieu saison qui finissez

Vous nous reviendrez aussi tendre

Dans le crépuscule fane

Où plusieurs amours se bousculent

Ton souvenir gît enchaîne

Loin des nos ombres qui reculent

O mains qu’enchaîne la mémoire

Et brûlantes comme un bûcher

Ou le dernier des phénix noire

Perfection vient se jucher

La chaîne s’use maille a maille

Ton souvenir riant de nous

S’enfuit l’entends-tu qui nous ralle

Et je retombe a tes genoux

Tu n’a pas surpris mon secret

Déjà le cortège s’avance

Mais il nous reste le regret

De n’être pas connivence

La rose flotte au fil de l’eau

Les masques ont passe par bandes

Il tremble en moi comme un grelot

Ce lourd secret que tu quémandes

Le soir tombe dans le jardin

Elles racontent des histoires

A la nuit qui non sans dédain

Répand leurs chevelures noires

Petits enfants petits enfants

Vos ailes se sont envolées

Mais rose toi qui te défends

Perds tes odeurs inégalées

Car voici l’heure du larcin

De plumes de fleurs et de tresses

Cuilllez le jet d’eau du bassin

Dont les roses sont les maîtresses

Tu descendais dans l’eau si claire

Je me noyais dans to regard

Le soldat passe elle se penche

Se détourne et casse une branche

Tu flottes sur l’onde nocturne

La flemme est mon coeur renverse

Couleur de l’écaille du peigne

Que reflète l’eau qui te baigne

Eλεύθερη απόδοση ΧΡ

Σβήνει η αγάπη

Πετάει σαν πουλί

Φεύγει μακριά

Ελπίζει όμως ξανά

Η άνοιξη φέρνει

Όνειρα τρυφερά

Αντίο άνοιξη

Όνειρα γλυκά

Οσονούπω σκοτεινιάζει

Η αγάπη φωλιάζει

Η θύμηση οργιάζει

Το σκοτάδι τις σκιές σκιάζει

Τα χέρια μου τροφοδοτούνε

Τη πυρά της μνήμης

Όπου το τελευταίο κοράκι

Ψάχνει κάτι να βρεί

Σαν την αλυσίδα που ο χρόνος

Και η χρήση φθείρουν

Η μορφή σου χάνεται

Πετώντας προς τη τελειότητα

Ακόμα δεν το ξέρεις

Ο,τι σ’ αγαπώ

Κρίμα είναι

Που είναι μυστικό

Ένα τριαντάφυλλο πλέει στο νερό

Προσχήματα σωρό

Δεν αντέχει η ψυχή μου

Είναι βαρύ το μυστικό

Ο κήπος γέμισε σκοτάδι

Ιστορίες με γέλια παλιές

Όλη νύχτα μες’ στο σκοτάδι

Έλεγαν οι κόρες οι μελαχρινές

Παιδάκια μικρά παιδιά μικρά

Ο άνεμος πήρε τα φτερά σας

Και εσύ τριανταφυλλάκι

Η ευωδιά σου είναι μεθυστική

Ηρθε η ώρα να σου κλέψω

Τα πέταλά και τις κοτσίδες σου

Τριαντάφυλλάκι της δεξαμενής

Που με το νερό ερωτοτροπείς

Μες το καθάριο νερό φάνηκε η μορφή σου

Στο βλέμμα σου πνιγόMουνα

Περνά ο φαντάρος σκύβεις

Να σου δώσει ένα φιλί γλυκό

Λάμπεις μέσα στη νύχτα

Τριανταφυλλάκι φλόγα της καρδιά μου

Χάδι φολίδας χιονιού

Σταγόνα δροσιάς ανοιξιάτικου πρωινού !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, 20/11/2007 12:18:16 μμ

Vitam impendere amori