Αρχική

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Vitam impendere amori

Vitam impendere amori

L’amour est mort entre tes bras
Te souviens-tu de sa rencontre
Il est mort tu la referas
Il s’en revient a ta rencontre

Encore un printemps de passe
Je songe a ce qu’il eut de tendre
Adieu saison qui finissez
Vous nous reviendrez aussi tendre

Dans le crépuscule fane
Où plusieurs amours se bousculent
Ton souvenir gît enchaîne
Loin des nos ombres qui reculent

O mains qu’enchaîne la mémoire
Et brûlantes comme un bûcher
Ou le dernier des phénix noire
Perfection vient se jucher

La chaîne s’use maille a maille
Ton souvenir riant de nous
S’enfuit l’entends-tu qui nous ralle
Et je retombe a tes genoux

Tu n’a pas surpris mon secret
Déjà le cortège s’avance
Mais il nous reste le regret
De n’être pas connivence

La rose flotte au fil de l’eau
Les masques ont passe par bandes
Il tremble en moi comme un grelot
Ce lourd secret que tu quémandes

Le soir tombe dans le jardin
Elles racontent des histoires
A la nuit qui non sans dédain
Répand leurs chevelures noires

Petits enfants petits enfants
Vos ailes se sont envolées
Mais rose toi qui te défends
Perds tes odeurs inégalées

Car voici l’heure du larcin
De plumes de fleurs et de tresses
Cuilllez le jet d’eau du bassin
Dont les roses sont les maîtresses

Tu descendais dans l’eau si claire
Je me noyais dans to regard
Le soldat passe elle se penche
Se détourne et casse une branche

Tu flottes sur l’onde nocturne
La flemme est mon coeur renverse
Couleur de l’écaille du peigne
Que reflète l’eau qui te baigne

Eλεύθερη απόδοση ΧΡ

Σβήνει η αγάπη
Πετάει σαν πουλί
Φεύγει μακριά
Ελπίζει όμως ξανά

Η άνοιξη φέρνει
Όνειρα τρυφερά
Αντίο άνοιξη
Όνειρα γλυκά

Οσονούπω σκοτεινιάζει
Η αγάπη φωλιάζει
Η θύμηση οργιάζει
Το σκοτάδι τις σκιές σκιάζει

Τα χέρια μου τροφοδοτούνε
Τη πυρά της μνήμης
Όπου το τελευταίο κοράκι
Ψάχνει κάτι να βρεί

Σαν την αλυσίδα που ο χρόνος
Και η χρήση φθείρουν
Η μορφή σου χάνεται
Πετώντας προς τη τελειότητα

Ακόμα δεν το ξέρεις
Ο,τι σ’ αγαπώ
Κρίμα είναι
Που είναι μυστικό

Ένα τριαντάφυλλο πλέει στο νερό
Προσχήματα σωρό
Δεν αντέχει η ψυχή μου
Είναι βαρύ το μυστικό

Ο κήπος γέμισε σκοτάδι
Ιστορίες με γέλια παλιές
Όλη νύχτα μες’ στο σκοτάδι
Έλεγαν οι κόρες οι μελαχρινές

Παιδάκια μικρά παιδιά μικρά
Ο άνεμος πήρε τα φτερά σας
Και εσύ τριανταφυλλάκι
Η ευωδιά σου είναι μεθυστική

Ηρθε η ώρα να σου κλέψω
Τα πέταλά και τις κοτσίδες σου
Τριαντάφυλλάκι της δεξαμενής
Που με το νερό ερωτοτροπείς

Μες το καθάριο νερό φάνηκε η μορφή σου
Στο βλέμμα σου πνιγόMουνα
Περνά ο φαντάρος σκύβεις
Να σου δώσει ένα φιλί γλυκό

Λάμπεις μέσα στη νύχτα
Τριανταφυλλάκι φλόγα της καρδιά μου
Χάδι φολίδας χιονιού
Σταγόνα δροσιάς ανοιξιάτικου πρωινού !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, 20/11/2007 12:18:16 μμ
Vitam impendere amori

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου