Του Σπάρου η Καλύβα, ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη για το Σπάρο

 

 

Κάτω εδώ μες το γιαλό, τις πέτρες, τα’ αγριλίδια
Στέκει βουβή περήφανη του Σπάρου η Καλύβα

Μόνη ανέθρεψε γενιές έβγαλε παλικάρια
Λεβέντες λιγερόκορμους των χειμαδιών καμάρι

Γέροι νέοι και παιδιά ζεστάθηκαν στο τζάκι
Φάγανε γλυκό ψωμί στο όμορφο σπιτάκι

Φθινόπωρο ερχόσανε εδώ με τα κοπάδια
Γίδια και πρόβατα τρανά βοσκάγαν τα λιβάδια

Τραγούδια ακούστηκαν πολλά γύρω απ’ το τραπέζι
Mε τον παππού τον εγγονό στα γόνατα να παίζει

Τώρα μάτια νοσταλγικά γύρω της σκορπάει
Φίλο διαβάτη συγγενή με πόνο καρτεράει

Καρτεράει για ν’ άρθει την πόρτα της ν’ ανοίξει
Να τον δει να τον καλοδεχτεί την καρδιά της ν’ αγγίξει

Μήτσος Ρουμελιώτης από τον Μωριά
Αφιερωμένο στους φίλους τους Σπαραίους από τη Ρούμελη

Μελίσσι Κορινθίας 30/4/2007