Πατρικά τοπία Άγιος Ανδριανός, αφιερωμένο στο Χρήστο Χρήστου του Δημήτρη

ΠΑΤΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

Γίδες κότες και γαλιά

Βοσκάγαν στα βουνά

Τη ζέστη δεν αντέχαν

Θέλαν ίσκιο και δροσιά

Στις γούρνες πίναν τα μουλάρια

Στα κουρούπια τα γαλιά

Στη ξερόβρυση φυτεύαμε καπνά

Στους ασπράδες στάρι και καμιά ελιά

Και έτσι κύλαγε η ζωή

Χέρι χέρι με τη "Καρκανιώ" μαζί

Χρόνια στρογγυλά

Τράβηξαν την ανηφοριά

Πήρανε μαζί

Όνειρα παιδικά

Τοπία πατρικά

Δύσκολες στιγμές

Αναμνήσεις γλυκές

Τώρα αγναντεύουν από ψηλά

Την απέεεραντη πράσινη ομορφιά!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2005

Περγα-μοτιά μου πράσινη

και αρχοντο-αναθρεμμένη

νοικοκυρά γλυκο-μάγισσα

Χριστούγεννα σε περιμένει !

Περγα-μοτιά μου δώσε της

Και φέτος «μούσκουλα» χρυσά

Και κουταλάκια πολλά – πολλά

Να γλυκάνει με υ-περ-γλυκά

τον Χριστο-χειμώνα απ’ το Χέλι…

Αη-Βασίλη Μάγους και παιδιά !

ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Αφιερωμένο στον πεθερό μου Χρήστο Χρήστου

Εικόνες του άλλοτε

Κυψέλη φανταστικός περίπατος

Φανταστικός

προ-Χριστουγεννιάτικος

περίπατος στο πρώην ρέμα

του Λεβίδη (Φωκίωνος Νέγρη)

Κυριακή Είκοσι Νοεμβρίου δύο χιλιάδες πέντε Κυκλάδων είκοσι 2
Πολλές κατοικίες με νούμερα,σαν περιστερώνες, ζώνουν το δρόμο.
Πολλές ρόδες αυτό-κινήτων, τυλίγουν ασφυκτικά τα πολύ-ακίνητα.

Κυριακή Είκοσι Νοεμβρίου δύο χιλιάδες πέντε Φωκίωνος Νέγρη.
Στην “όχθη” του Λεβίδη ένα νέο-κλασσικό αντιστέκεται στην κατ-εδάφιση.
Ο τερα-κοτένιος δήμαρχος ευχαριστεί τη δημιουργό

και τους φίλους του.
Μια πολύ όμορφη γυναίκα απλώνει τα χέρια της ν’ αγκαλιάσει τ’ όνειρο.
 Ένας απελπισμένος γλύπτης γράφει στα πόδια της το όνομά του.
Μια πηγή κάλεσε σε βοήθεια το μηχανικό να διαιωνίσει την εκ-ροή της.
 Ένα περιστέρι διάλεξε την θαλπωρή μιας ψηφιακής φωτογραφίας.
Μια μαυροφορεμένη δέχτηκε με ανακούφιση την καλοσύνη ενός πάγκου.
 Ένας νέος πρόσκοπος συνδέει με μολύβι το κάποτε με την προσδοκία.
 Ένας ασπρομάλλης αφήνει το τώρα να κυλήσει ανάμέσα στις χάντρες.
Τα φύλλα του φθινοπώρου ανέλαβαν την διακόσμηση μιας τοπικής λιμνούλας.
Ένα μπουμπουκάκι παρακαλεί τον χειμώνα της γειτονιάς να είναι φέτος πιο γλυκός.

Ένας ευ-κάλυπτος υπερηφανεύεται για την επικοινωνία του με τον …θεό.
 Ένας δημοτικός φανός αισθάνεται χαρούμενος που φοράει τα γιορτινά του.
Ο Κανάρης εγκατέλειψε την Ερέτρια και εγκαταστάθηκε στην πλατεία Κυψέλης.
Μια βάρκα που τη λένε ελευθερία πλέει αμέριμνη(;) σε …πολύ-εθνικές συνοικίες.
 Ένας σκύλος και ένα λιοντάρι προβληματίζονται γιατί …μαρμάρωσαν !!!.

Και ο Σπύρος Μερκούρης απολαμβάνει τις πρόσφατες δάφνες
της Αθήνας του 2 χιλιάδες 4 στη μεταθανάτια Τρίτη δημαρχία του!

Κυριακή είκοσι Νοεμβρίου 2ύο χιλιάδες πέντε τέλος περιπάτου !

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα

Κίτρινα φύλα στο π. ρέμα πεσμένα

Χέρια σε μια μαγκούρα ακουμπισμένα

Πρόσωπα με το χρόνο συμφιλιωμένα

Περιστέρια στον φανό κουρνιασμένα

Πλατάνια από ουρανό και γη γαντζωμένα

Café-bar με φυλές και νιάτα θερμά μονιασμένα

Σπίτια με παράθυρα γιορτινά στολισμένα

Όλα στη γειτονιά μου αόρατα συν-δεμένα

Εύχονται τα φετινά Χριστού-γεννα

Να είναι χαρούμενα και μαγεμένα

Ειρηνικά και καλο-μαγειρεμένα !

Χρήστος Ρουμελιώτης (52)

Κυψέλη Αθήνα

Και η οικογένειά του Γιάννα Χρήστου-Ρουμελιώτη

Σπύρος (17) Ιάσων (15) Και Χρίστος (15)

Σημείωση: Η Φωκίωνος Νέγρη όπου κοντά ζούμε από το 1986 ήταν κάποτε ρέμα γνωστό ως ρέμα του Λεβίδη. Ο τερακοτένιος δήμαρχος είναι ο Νίκος Κοντζιάς και η δημιουργός του περιπλανώμενη ρομαντική γλύπτης Λουκία Γεωργαντή. Ο δημιουργός του γυναικείου γλυπτού είναι ο Μιχαήλ Τόμπρος σημαίνων καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε μεταξύ άλλων και μινιατούρα της Νίκης του Παιωνίου κατ’ εντολήν του Ε. Βενιζέλου! Ο μαρμαρωμένος σκύλος είναι κατά πάσα πιθανότητα ο άγνωστος αφανής ήρωας που καταπολέμησε με τη θυσία σου την πείνα στην κατοχή!

Λάμπρος

Λάμπρος

Από αρνί το κεφαλάκι

Και πατσά με πολύ μεράκι

Φίλε σαν θέλεις να γευθείς

Τον Λάμπρο να επισκεφθείς!

Γιορτή κάθε μέρα έχ’ εκεί

Ήχο γλυκό από μπουζούκι κλαρίνο και βιολί

Και του Καζαντζίδη η μετ’-α-φυσική φωνή

Βράδυ αργά βγαίνει από της Ρένας το σιντί!

Στων Καμαρών τα μέρη

Είναι του Λάμπρου το Χειμέρι

Χοίροι, τράγοι, γάλλοι και κοκκόροι

Απ’ την κατσαρόλα φρέσκοι, περνούνε όλοι!

Κι αν κάποιος παραπονεθεί

Ό,τι νόστιμο δεν είναι το φαί

Τιμωρία σκληρή θε να τον βρεί

Τζάμπα να τρώει απ’ το βράδυ ως το …πρωί!!!

Μπάρμπα Λάμπρο, Μπάρμπα Λάμπρο

Στο κουτούκι σου ΜΟΝΟ φίλοι βρίσκουνε απάγκιο

Στο ποτήρι θύμισες και πόνοι πιάνουν άσπρο πάτο

Και η κοιλιά γιατρειά θέλει, μ’ αρνάκι λεμονάτο!

Ε φίλοι χωριανοί!

Ε και σεις περαστικοί!

Γάλλοι του Κάποτε και Ελβετοί!

Μη ξεχνάτε ότι στου Λάμπρου το μαγαζί

Η Κουτάλα είναι ζωντανή!

Και σας περιμένει με γνήσιο φαΐ ΕΣΑΕΙ!

Χρήστος Ρουμελιώτης, Λαμπίρι Αιγίου, Τρίτη, 22 Νοεμβρίου 2005

Χαρισμένο μαζί με τις φωτογραφίες στο μπάρμπα Λάμπρο

Η θυσία του Κέϊσι

 
Η θυσία του Κέϊσι

ΣΤΡΑΤΟΛόΓΟς

Αρχοντά μου αχ! Απόκαμα και ανάσα δεν πήρα να φθάσω ως εδώ!

Όχι απ’ το τρέξιμο. Ούτε φτερά στους ώμους έβαλα! Όχι

Σταματούσα στο δρόμο και στριφογύριζα

Να έρθω να μην έρθω έλεγα

Η ψυχή μου με παίδευε

Που πας κακόμοιρε έλεγε, θα πληρώσεις αν πας

Δεν πας ταλαίπωρε;

Κι αν το μάθει από άλλον ο Μπούς

Και τι δεν θα πάθεις κακομοίρη μου !

Τέτοια γυρνούσαν στο νου μου και αργούσα

Και τόσο δα δρόμος ο δισταγμός μου τον μεγάλωνε.

Στο τέλος όμως με κέρδισε η πίστη στο χρήμα και σε σένα!

Και θα το πω ό,τι είναι και ας μην είναι τίποτα

Ήρθα με την ελπίδα πως ό,τι πάθω τη μοίρας μου γραπτό θα είναι

ΜΠΟύς

Τι έγινε στρατο-λόγε και κάνεις έτσι τι σε τρόμαξε;

ΣΤΡΑΤΟ-ΛΟΓΟΣ

Πρώτα πρώτα θέλω να εξηγηθώ Δεν φταίω γώ γιαυτό.

Εγώ όσο καλύτερα μπορούσα τη δουλειά μου έκανα.

Λαχταριστά κορμιά διάλεξα εκεί κάτω για να πάνε.

Ν’ αντέξουνε στη φωτιά τη ξεραΐλα τα βάσανα και την απονιά.

Πλουσιοπάροχα τ’ ανταλλάγματα που δωσες σε σπουδές παροχές και χρήμα

Όλα τα’ έχω σπείρει!

Αλλά τούτο δώ δεν βλέπω πως να το αποφύγω

Της μοίρας φαίνεται είναι μετρητό

Ίσως και να κρύβεται και κάποιο άδικο από πίσω!

ΜΠΟύς

Στο στόχο σου εσύ και ολόγυρα σε προστατεύω

Φως φανάρι. Δυσάρεστο κάτι κρύβεις!

ΣΤΡΑΤΟ-ΛΟΓΟΣ

Γιαυτό διστάζω

ΜΠΟύς

Πέστο και φύγε

ΣΤΡΑΤΟ-ΛΟΓΟΣ

Το λέω. Ο πόλεμος κεί κάτω συνεχίζεται

Η γή ακόμα διψάει για αίμα παλικαριών

Σιδερένια πουλιά φορτωμένα με τα όπλα «των φόνων» πηγαινοέρχονται ασταμάτητα

Μαύρος καπνός τα μοιρολόγια που βγαίνουν τα φουγάρα των σπιτιών

Οι χήρες κατάρες φορτώνουν τα φορτηγά

Η οργή φουσκώνει τον Ευφράτη επικίνδυνα

Οι σύμμαχοί μας τρέχουν από δω και από κει να μας υπερασπίσουν όπως όπως αλλά πείθουν όλο και λιγότερο

Οι θεοί διαμαρτύρονται ό,τι πολύ τα τραβήξαμε

Οι φίλοι μας λιγοστεύουν

Το Gold Star families for peace απλώνεται

Τα e-mail έχουν πάρει φωτιά η λογοκρισία δεν μπορεί πλέον να τα σταματήσει

Το Λάρι Κίνγκ δεν έχει επιχειρήματα να μας υπερασπίσει

Ο αντίπαλος μας κοστίζει! Από εξαγωγέας μαύρου χρυσού έγινε εισαγωγέας!

Ο Τειρεσίας το είπε ξεκάθαρα:

Αν πάνω στη γη άσπρος σίφουνας κατέβει ξεπεράσατε τα όρια Σταματάτε

Αν πάνω από τη γη μαύρος καπνός αρχίσει να μαζεύεται Σταματάτε

Ο Δίας σπατάλη άσκοπη μισάει και τιμωράει

……………………………………………………………………

Αρχοντά μου! Οι μετρητές άκοπα δουλεύουν μέρα νύχτα.

Φτάσανε στο 2 χιλιάδες!

Αλίμονο τόσα είναι και τα παλικάρια μας που χάθηκαν μέχρι σήμερα εκεί κάτω !

Σημαδιακός αριθμός που άν θυμάσαι πριν από πέντε χρόνια τον γιορτάσαμε για το καλό!

Ελπίδα και πετρέλαιο να είναι γεμάτος!

Μα τον Δία η ακρίβεια δραπανηφόρο άρμα στη χώρα μας και πολλές πόλεις ανοχείρωτες είναι

ΜΠΟύς

Στρατολόγε μη μασάς τα λόγια σου και μην μακρηγορείς.

Δεν σ’ εχω για μαντατοφόρο δεινών ούτε κριτή των έργων μου

Σε πληρώνω για υποσχέσεις να μοιράζεις με το τσουβάλι στους υποτακτικούς μου μόνο!

Πέστο καθαρά τί συμβαίνει; μόνο έτσι θα γλιτώσεις το κεφάλι σου!

ΧΟΡΟΣ

Στρατο-λόγε στρατο-λόγε

Ηρθε η ώρα την ΑΛΗΘΕΙΑ να πεις

Και μα το Δία δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς Δεν θα χάσεις την δουλειά σου

Ο άρχοντας κάτι θα σοφιστεί και δουλειά θα βρεί να σου δώσει

Ακου όμως τούτος ο πόλεμος δεν είναι σαν τους άλλους

Η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου μαύρη μέρα για το έθνος σήμανε

Οι εχθροί μας έστειλαν 3 χιλιάδες ψυχές πριν την ώρα τους στον Άδη

Και έσπειραν για πάντα το τρόμο στην καρδιά μας!

Σε κάθε σπίτι φούντωσε ο φόβος της καταστροφής του ανθρώπου από άνθρωπο

Αλίμονο έλιωσαν τα σίδερα από το καυτό αίμα

Και οι κραυγή των αδικοχαμένων ταξίδεψε από δορυφόρο σε δορυφόρο

Και έφτασε αμέσως στα πέρατα του κόσμου

Τέτοιο χτύπημα μόνο ο α-χαλίνωτος Τρόμος θα μπορούσε να φέρει!

Κάτι συμβαίνει

Η θεά της ελευθερίας στην άκρη του πόντου έμεινε βουβή

Τα σημάδια βαθιά στον ορίζοντα για πρώτη φορά τα είδε θολά

Ταλαντώθηκε τότε με την δάδα στο χέρι

Και προσπάθησε να αντιχτυπήσει τα μυτερά πουλιά

Που βγήπαν παγανιά μέσα από τα σύννεφα

Πέρασαν πάνω από κεφάλι της και όρμησαν σαν γύπες

Να κατασπαράξουν το κοπάδι που έβοσκε αμέριμνο στη μυτερούπολη

Η θυσία – φοβάμαι – ήταν προ-συζητημένη από τους θεούς

Μια τέτοια αποκοτιά δεν θα την τολμούσε από μόνος του ο Αρης!

Τα όπλα μας και ο εγωισμός μας πληγώθηκαν αγιάτρευτα

………………………………………………………………………………..

Συναγερμός εσήμανε σ’ όλες τις πύλες του έθνους

Ήμαστε τελικά ανοχύρωτοι;

Ήτανε οι θεοί που χτύπησαν ή ο Δράκος;

Θέλουνε και άλλες θυσίες οι θεοί;

Ο Δράκος τι θα κάνει;

Σε τι φταίξαμε; τι κάναμε;

Φταίει ο Αρχηγός

Οι πολεμο-λόγοι μας τι κάνουνε;

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα;

Θ’ αλλάξει η ζωή μας;

Και η Νίκη η τρι-πόθητη τι θέση παίρνει;

Και η Ελευθερία πως νιώθει; προδομένη ή δικαιωμένη;

………………………………………………………………………………..

Στους ναούς της πίστης πολίτες ανάφτε κεριά

Με ολονύχτιες προσευχές απ’ τους θεούς δεήστε

Στων ανθρώπων τα κεφάλια να βάλουνε μυαλά

………………………………………………………………………………..

Να όμως ο Άρχοντας ο Μπούσοντας του Γιώργη ο γιος ο τζιούνιορ

Ο νέος βασιλιάς μας που εις την κεφαλήν του φέρει των θεών τας εντολάς

Και την τύχη μας εις την άκρη του δόρατός του!

Τι θα διατάξει; Τι έχει στο νου του;

Βλέπουμε τους πόλεμο-λόγους σκυφτούς να πλησιάζουν

Άραγε θα μάθουμε;

ΜΠΟύς

Ανδρες Αμερικανέοι

Στο χείλος την έφεραν οι θεοί την πόλιν μας Θάλεγα και το έθνος μας

Αλλά αυτή κρατάει ακόμη γιατί αυτοί το θέλουν

Και εγώ σας κάλεσα μήνυμα έστειλα ξεχωριστά σ’ έναν έναν

Που έμπιστοι του 5ντα-γώνου ανέκαθεν το ξέρω

Χρήστος Ρουμελιώτης

Aθήνα 4/11/2005

Links
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=17.11.2007,id=23950872

Γιάννης Κουτσοχέρας

Καπνόν αποθρώσκοντα

Γιάννης Κουτσοχέρας

Γαλάζια καταχνιά απ’ το σπίτι μου

Το πατρικό μου Αποσπερίτη μου

Θυμάσαι τα στρωτά αγκωνάρια

Και τη καρδιά του από πουρνάρια;

Χιλιόχρονοι άγριοι κέδροι γύρω του

Και το πευκό-δασος που έδινε το μύρο του

Κάτω ε-ξεχύνονταν ο κάμπος

Ως της θάλασσας το θάμπος…

Κι ως το γλυκοφιλούσες άστρο μου

Μαλαματένιο ήταν το κάστρο μου

Και με της πούλιας τα’ αχνοκέρια

Στα γλυκο-θύμητα νυχτέρια

Της μάνας μου ε-κυλούσαν ώρες

Προίκες γνέθοντας στις κόρες

Και κλώθοντάς μας παραμύθια

Κι ω πως φλογό-τρεμαν τα στήθια

Ως μας μολόγα πως δεν πάτησε

Τούρκος στο μέρος μας που κράτησε

Ψηλό-κορφη τη λευτεριά του

Καθώς τα’ ακλάδευτα κλαριά του…

Μα τώρα οι Γερμανοί το σπίτι μου

Της ροδ-αυγής μου το φεγγίτη μου

Κατά-καψαν καλό μου αστέρι

Και μοσκο-βόλαγε τα’ αγέρι

Καθώς μου λεν

απ’ τα δοκάρια του τα κέδρινα

Και τα’ γκωνάρια του σωριάστηκαν παλικάρια

Και πάει η ψυχή του η πουρναρίσια

Στα γαλαζόλευκα τα μέρη

Και ω τον καπνό ψυχή που βγαίνει

Απ’ τη καρδιά του τη λιωμένη

Να 'βλεπα και να ρουφούσα τα’ άρωμα

Κέδρου και πουρναριού ζευγάρωμα

Και εντός μου να μπει το άγιο σπίτι

Το πατρικό μου καλέ μου Αποσπερίτη

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή σε σένα Γιάννη Κουτσοχέρα

Χρωστά η Ελλάδα πέρα ως πέρα…

Γιάννη με την χρυσή σου χείρα

Έβαλες την Ζήρια στην ιστορία

Για να την ενθυμούνται οι σκέπτες

Και να δακρύζουν οι καθρέπτες (δέκτες)

Σαν βλέπουνε τη μαστοριά

Οι μαθητές σου στα σκολειά!

Γιάννη της Ζήριας τα παιδιά

Πάντα θα σ’ αγαπούνε

Και παντοτινά θα κατοικούνε

Μες στο δικό σου το σκολειό

Πιο κάτω από το σπίτι σου της ιστορίας το παντοτινό…

Αποσπερίτη της Ελλάδας κρυφό,

Που φέγγει κάθε λεύτερο μυαλό

Χρήστος Ρουμελιώτης Ζήρια 26/10/05

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι,

κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος έρημος γαλήνιος

να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Και στους πολλούς και στους λίγους, ν' αντιστέκεσαι

κρατώντας την ψυχή σου φλεγόμενη βάτο

για φως, πάντα για φως, για το καλό του Ανθρώπου.

Να πολεμάς με το γνωστό και το άγνωστο,

με την κακή και την καλή τη μοίρα.

και με τους άπονους θεούς

και τους απάνθρωπους ανθρώπους.

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι.

Κι όλο για το καλό - το φως του Ανθρώπου

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή στον Γιάννη Κουτσοχέρα.

Ο Δήμαρχος Ερινεού καλεί την Κυριακή 19 Μαΐου 2002 και ώρα 11:00 π.μ. στην πάνδημο συγκέντρωση στο Δημοτικό Σχολείο Ζήριας, το οποίο μετονομάζεται σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΗΡΙΑΣ «Γιάννης Κουτσοχέρας» , τιμώντας τον ποιητή, διανοητή και άνθρωπο που διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα σε αυτό το σχολείο και θα γίνουν αποκαλυπτήρια της προτομής του.

Ο Γιάννης Κουτσοχέρας διακρίθηκε για την μεγάλη ποίηση που μας κληροδότησε, για το ήθος του και την πανανθρώπινη αγαθοποιό δράση του.

Βαθυστόχαστος διανοητής πορεύθηκε ενεργά τον πολυτάραχο 20ο αιώνα και γονιμοποίησε με τόλμη και ιδεολογική πνοή ό,τι άγγιξε στο διάβα του. www.filofimos.gr

Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

 Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

Στου δρόμου την άκρη

Στης ζωής τη μέση

Στων φαναριών το φως

Στων αυτό-κινήτων το μπρος

«Κοιτάζω σαστισμένος

Ποιος φακός δίνει σημασία

Για του καρβελιού σου την α-αγωνία»;

………………………………………………….

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα βράδυ στη στοά του βιβλίου

Ή Στα φανάρια του δρόμου

Δεν έχει σημασία

Εγώ ή αυτός

Με το άκουσμα του Νάϊ

Για να κατά-κάτσει η αιθάλη

Που παρά την θέλησή μου

Εισχωρεί εις την ψυχήν μου

Ευτυχώς

Η α-γωνία είναι δίφυλλη

Διαλέγεις και παίρνεις

Η τη μέσα πλευρά που σε προστατεύει

Ή σε στριμώχνει όπως το πάρεις

Ή την έξω μεριά όπου επιλέγεις

Την μία ή την άλλη κατεύθυνση!

Η το χάος πίσω από την αιχμή της !

Θα εκτεθώ στον εαυτό μου αν δεν φύγω!

Διαλέγω στη τύχη μια χρονική α-γωνία

Καλώ τις νότες του Νάϊ να με συνοδεύσουν

Το θυμίαμά τους κυριεύει την ατμόσφαιρα

Τα ώτα μαγεύονται

Τα επίθετα και οι μετοχές ξε-χύνονται

Πλημμυρίζουν στα τύμπανα.

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα μεσημέρι στις δώδεκα και δεκαεννέα

Στα φανάρια του δρόμου

Πουλώντας μαντηλάκια

Αθώο χαρτί

Απαλό σαν χάδι

Ικανό να απαλύνει το πόνο

Να ζήσει ακόμη και ένα ξεπεσμένο βεζίρη!

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον

Γωνία ή Α-γωνία

Δεν έχει σημασία

Διαλέγεις και παίρνεις

Προτιμώ και τα δύο

Επίθετα και μετοχές

Έχουν γίνει ένα με τις νότες του Νάϊ

Ανεβαίνουν στον ουρανό

Για να αιωνο-ποιηθούν μαζί με τον Λούη

Παραμονές των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων

«Φωνή εκ βαθαίων ανεβαίνουσα

Ως ρύαξ, ως άχνη, ως ατμός

Ως θρήνος ως πάθος ως μελωδία

Ως αύρα νυχτερινή,

Πραεία, μειλιχία, άδολος,

Αρριχωμένη εις τας ριπάς,

χορδίζουσα το αχανές,

ικετεύουσα το άπειρον,

παιδική, άκκακος, ελισσομένη

φωνή παρθένου μοιρολογούσης,

μινύρισμα πτηνού χειμαζομένου,

λαχταρούντος την επάνοδο του έαρος…»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως…

Δεν πήγα μακριά…

…………………………………………….

Κάποιος με ακολουθεί

Στην Αιγείρα

Στο φεγγάρι…………..

Το «ήμερον» και το «ταπεινόν»

το «πράον» και το «φιλάνθρωπον»

όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 25/10/2005

Τρίτη, 25 Οκτωβρίου

8:41 πμ

Παρουσίαση 21/10/05 (20h00) στη Στοά του Βιβλίου του διηγήματος του Παπαδιαμάντη

Το διήγημα «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έδωσε τη δημιουργική αφορμή στον εικαστικό Δημήτρη Μοράρο για μια έκδοση με 15 ζωγραφικά έργα του (εκδόσεις Μυγδονία). Πρόκειται για το δεύτερο πόνημά του που εντάσσεται στη σειρά «Εικαστική σπουδή στον Παπαδιαμάντη» και περιλαμβάνει επιπλέον, εκτός από τα έργα, έναν ψηφιακό δίσκο με αφήγηση του Θωμά Κοροβίνη και μουσική συνοδεία του Μάρκου Σκούλιου. Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει αύριο Παρασκευή (8.00 μ.μ.) στην αίθουσα της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5) με συντονιστή τον Σταύρο Ζουμπουλάκη και εισηγητή τον Στέλιο Παπαθανασίου.Ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος γράφει στον επίλογο ότι το συγκεκριμένο αθηναϊκό διήγημα του Παπαδιαμάντη, «...δημοσιευμένο τον Ιανουάριο του 1896, χρονιάς των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, δεν είναι, ακόμη και σήμερα, δυσανάγνωστο. Ωστόσο, θα έβγαινε κερδισμένος ο αναγνώστης αν διάβαζε μαζί με το διήγημα και το ιδιότυπο παπαδιαμαντικό δοκίμιο "Αι Αθήναι ως ανατολική πόλις", γραμμένο, όπως φαίνεται, κοντά κοντά με τον "Ξεπεσμένο Δερβίση" και δημοσιευμένο τον ίδιο χρόνο στο μεγάλο λεύκωμα "Η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1896", που εξέδωσε ο Βλάσης Γαβριηλίδης».Στην παρουσίαση του βιβλίου θα συμμετέχουν επίσης ο Θ. Κοροβίνης και ο Μ. Σκούλιος, ενώ θα λειτουργεί έκθεση με τα πρωτότυπα έργα ακουαρέλας του Δημήτρη Μοράρου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/10/2005

Λαμπίρι Αιγίου μυθοπλαστικά

Μικρό μυθο/πλαστικό (1)

Οι θεοί έκαναν ένα δώρο στοN Πέλοπα: Την Πελοπόννησο.

Ο Πέλοπας ζήτησε μια χάρη ακόμα: να του φτιάξουν και ένα βουνό ν’ ανεβαίνει για ν’ αγναντεύει το Κορινθιακό!

Και έτσι έγινε το Παναχαϊκό!

Η γυναίκα του Πέλοπα ικέτευσε τις θεές να κάνουν κάτι και γι’ αυτήν!

Έτσι εμφανίστηκε η Άνω Ζήρια μετά η Κάτω και τέλος το λουτροχώρι το Λαμπίρι

για τα μπάνια του βασιλικού ζεύγους … !!!

Μικρό μυθο!ποιητικό (2)

Η Σαπφώ στο δρόμο προς την εξορία της στη Σικελία περνώντας από τη Ζήρια με τις …κουμαριές είπε:

Αχ κουμαράκι μου γλυκό !

Πόσο όμορφα στολίζεις

τον Κορινθιακό !

Χαρά στις κόρες που κατοικούνε σε τούτο

το χωριό !

Το ζουμάκι σου ας πάρουνε και του έρωτα ας φτιάξουνε γλυκό – τρί-γλυκο πιοτό !

Και, κουμαράκι μου,

Μην ξεχάσεις να μου στείλεις λίγο, και γω να πιω

της εξορίας μου τον τόπο

να ξεχάσω το πικρό !

Μικρό οινο+μεθυστικό (3)

Ο Διόνυσος “ο γιος της Λήθης», λέει, μόλις είδε τούτο δω το αμπελοστάφυλο και τα’ αμπέλι του άρεσε πολύ και παρακάλεσε τους Ζηριώτες κάθε χρόνο στη γιορτή του κρασιού να τον καλούνε και να μεθάνε μαζί με ροδίτη-κο κρασί Γλέντι λοιπόν και χορός και καλό φαγητό στην ταβέρνα του Καραμπουλά ;

Μικρό περι(.)γραφικό (4)

Μια πλατεία μια εκκλησία

Ένα μουράγιο μια ιστορία

Μία βρύση ένα χωριό

Ένα αλέτρι ένα καπηλειό

Αμπέλια πεύκα και ελιές

Στης Ζήριας τις πλαγιές…

Μανόλιες κι άρχοντες

στις αυλές

Μικρό γαιδ-Tουριστικό (5)

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Δεν φτάνανε οι βοσκές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Βόδια κάνανε βουτιές

Και με 2 και 3 απλωτές

Στης Ναυπακτίας φτάναν τις ακτές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Του Κορινθιακού λίγα ήταν τα νερά

Κι ο Φοίνικας ακούραστος

κατέβαζε κι άλλα από ψηλά

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Μαύροι πεύκοι φυτρώσανε εχτές

Παρέα με κουτουπιές κ που-ρναριές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Οι βάρκες λιάζονται αραχτές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Τουρίστες από βόρειες ακτές

Σε καλυβούλες περνάνε φίνα διακοπές

Και καβάλα στα γαϊδούρια χαίρονται

Της Αιγιαλείας τις ομορφιές!!! Χα χα χα!

Χρ.Ρουμ.20/10/2005 10:03 πμ

Κυκλάμινο

Στου δάσους τη σιγαλιά

Κελαηδάν αμέτρητα πουλιά

Κυκλαμινάκια στη σειρά

Λένε τα δικά τους μυστικά

Πανύψηλα πεύκα από ψηλά

Τα παρατηρούνε σιωπηλά

Κι αυτά με τη μουσουδίτσα τους σκυφτά

Κοιτάν το χώμα σκεφτικά

Παρέα κάνουνε διό-διό εις την σκιά

Μόνα-χούλια τους μένουνε μερικά

Πουλάκια τους κάνουνε όμως συντροφιά

Με ήχους που ξέρουνε μόνο αυτά

Κυκλαμινάκια μέσ’ στο δάσος μοναχά

«Δάσος» νιώθουνε και αυτά

Πάνω σε μια πατάτα στριμωχτά

Χαίρονται του φθινοπώρου τη δροσιά

Κυκλαμινάκια μια σταλιά

Και άλλα λουλουδάκια τόσα δά

Αγάπη φυλάει η κυρά μες στη καρδιά

Και τα περιμένει και τα λαχταρά!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Λαμπίρι

2:25:55 μμ

Ψαθόπυργος

 

Ψαθόπυργος

Αγ, Κων/νος και Έλενα

Αγ. Γεώργιος και Αλέκα

Άγιοι Ανάργυροι και Ειρήνη

Άγιος Ευθύμιος και Εφη

(Αγ.)+ Σπυρίδων και Πηνελόπη

Βαρ-καλάς και Κούλα

Ναυτίλος και ANNY

Μαρία και Παναγιά

Στου Ψαθο-πύργου τα γαλανά νερά

Έχουμε όλα τα καλά:

Ο καθείς και η κάθε μια σιμά της

Εχει πρώτα απ’ όλα το όνομα (του) της!

Στου Ψαθο-πύργου τα ήρεμα νερά

Έχουμε όλα τα καλά:

Το βουνό αιώνια παρέα

Τα καλο-καίρια - παιδιά να παίζουνε ωραία!

Στου Ψαθο-πύργου τ’ απάνεμο - το λιμανάκι

Τα’ φεντικά μας περιμένουνε λίγο – αεράκι!

Τη πρύμνη μας να λικνίσει σαν ένα - καρυδάκι

Την αγάπη τους ν’ αρμενίσει τ’ όμορφο – βαρβάκι !

Στου Παν-αχαικού την πράσινη ποδιά

Απάγκιο βρήκαν βάρκες δεκα-εφτά!

Και σαν τις είδαν ζωγράφοι δεκα-τρείς

Λαλήσανε: «δεν θ’ αξίζαμε δεκάρες τρεις αν δεν ήσασταν εσείς»!

Έλα βαρκάρη πάρε με

Στο θαύμα μέσα βάλε με

Έλα ζωγράφε πάρε με

Στον καμβά σου βάλε με

Ελα βαρκάρη πάρε με

ΠάνΩ από το σκότος βάλε με

Ελα κοπέλα μου πάρε με

Στα ά-γραφ(τα)ά (καρδιά) σου μέσα βάλε με!

Μηχανάκι και κουπί

Σαρδέλα και σκουμπρί !

Αρμύρα και ρακί

Ά-χρηστοι νάναι (είναι) οι γιατροί!

Φουρτούνα στα ανοιχτά;

Μην μπάτε κόντρα στο βοριά !

Μουράγιο και πάνω τα κουπιά!

Να κάτσουν τα δεινά στα μαλακά !

Βαρκούλες δεμένες με σχοινιά

Στου χρόνου την απανεμιά

Περιμένουμε κι αυτές καρτερικά

Βάρκες να γεννούν με άσπρα μαλλιά!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Λαμπίρι, 19/10/05

Αφιερωμένο στη

Carole +Jean-Luc

Και στους βαρκάρηδες

Του Ψαθοπύργου

Βαρβάρα Κριτσιλίγκου, Κριτσιλίγκος, Μελίσσι Κορινθίας, Γιώργης Κριτσιλίγκος με φίλους

Βαρβάρα

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Πεθαίνω μια, πεθαίνω διό

Και πάλι ξανα-ζώ

Πότε θα σε ξανα-δώ;

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Απ’ το χωριό περνώ

Κι ήρθα να τη δω…

Νάμαι και πάλι τώρα δω…

Ξαπλωμένη ήσουνα

Και ξε-κουραζόσουνα…

Κόσμος πολύς λυπότανε

Που ξανα-βλεπότανε;

Και Συ γλυκό-φωνα τον-εκέρναγες…

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Δύο φίλοι δύο μάνες

Μας πήρε ο ύπνος και πάλι μες στις γράνες

Μην αν-ησυχείτε μάνες…

Βαρβάρα Βαρβάρα Βαρβάρα

Μια «Κυρία» που τη λέγανε Κυριακή

Σου χτύπησε την πόρτα ένα πρωί

Και ένα άσπρο περιστέρι που το λέγανε «ζωή»

Μπήκε κ’ αυτό μαζί …

Βαρβάρα: του αδελφού μου η μάνα

Η δική μου μάνα

Του γείτονα η μάνα

Του χωριού η μάνα

Βαρβάρα! Καλή ζωή να-έχεις!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2005 10:44:21 πμ

Οι Κοραίοι Ψαθόπυργος Αιγίου

ΟΙ ΚΟΡΡΑΙΟΙ -Γιώργης ΚΟΡ-ΡΑΣ :

Τα δίχτυα με αγάπη ξε-ψαρίζει

ο καλός ψαράς!

Σωτήρης ΚΟΡ-ΡΑΣ :

«Έχει ο θεός» λέει κάθε μέρα ο σοφός ψαράς!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Κράτα γερά τη λαγουδέρα

Σήμερα θα πάμε ως την Ακράτα πέρα

Σκλεπούδες και σκορπίνες

Μπακαλάους να ψαρέψουμε και

ωραίες πείνες !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Μπαρμπούνια και σαργοί

Σαλεύουν όλη νύχτα, χωρίς υπομονή

Στα δίχτυα μας να εμπλακούνε

Και νόστιμη τροφή

στο τηγάνι να γενούνε !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Τούτο το «χωράφι» δεν είναι κανενός

Μεγάλος είναι ο θεός

Κι άνθρωπος πολύ μικρός

Ένα αγκίστρι είναι όλο κι όλο μου το βιός !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Ο Αϊ- Γιώργης φύλακας και οδηγός

Ο μαΐστρος προσοχή πολύ κακός

Τον κίνδυνο και οι διό τον αψηφούμε

Αν γερή ψαριά θέλουμε να βρούμε!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Παραγάδια και απόχες

Μεσίνες και γουβάδες

Ψαροκασέλες και σαρδέλες

Είναι της ζωής μας οι «κορδέλες»!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Βάλε στο φουλ τη μηχανή

Στο πέλαγος γρήγορα να βγούμε

Απόκρεω σήμερα, το ψάρι το τιμούνε

Και σε καλή τιμή οι φτωχοί ας το βρούνε!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Κύμα είναι η ζωή και γρήγορα περνάει

Μην αφήσεις άνεμο όπου θέλει να τη πάει

Κράτα καλά τη γέκια

Και μην φοβάσαι αστροπελέκια!

Στου Ψαθοπύργου εκεί το λιμανάκι

Οι Κορραίοι δουλεύανε με πολύ μεράκι

Και ο ήλιος από πάνω έλουζε δωρεάν το καϊκάκι

Που ξεκουραζότανε μέσ’ στο καταγάλανο

του Ψαθοπύργου το λιμανάκι!

Χρίστος Ρουμελιώτης

Αφιερωμένο στους αδελφούς

Γιώργη και Σωτήρη ΚΟΡΡΑ

Λαμπίρι 12/10/2005 10:17 πμ

(Φωτο:26/09/05 12h00)

Ακρόπολη εκδρομή από Αίγιο

Εκδρομή στην Ακρόπολη! 

(Λαμπίρι – Αθήνα – Λαμπίρι 29-9-05)

Πρόσωπα ανέκφραστα, νυσταγμένα, οι ρόδες άπληστες καταπίνουν τα χιλιόμετρα. Τα απλόχωρα παράθυρα επιτρέπουν στη ματιά να γλιστρήσει πάνω από τα ήρεμα νερά του Κορινθιακού, να φτάσει απέναντι, να παρακάμψει το άγριο σύννεφο να σμίξει με τη γλυκιά προσδοκία και να φτάσει πριν από το σώμα στην Ακρόπολη! Τελικός προορισμός: H προσέγγιση της «αιωνιότητας». Το πέρασμα από το κατώφλι του χρόνου στο χώρο της μεταμόρφωσης του αδύνατου σε δυνατό! Αλλά ας μη βιαστούμε. «Πετάμε» λίγα μέτρα πάνω από το Αίγιο όχι μακριά από τη Πτέρη. Έναν άλλο πόθο! Δεν πρέπει να χάσουμε το λεμονόδασος ούτε τις κόκκινες σκέπες των σπιτιών της Αιγιαλείας! Ο φωτοδότης τάχει βάλλει με το σύννεφο που βρέθηκε μπροστά του και στερεί στους ρομαντικούς μια καθώς πρέπει ανατολή! Τελικά οι τελευταίοι δεν θα απογοητευτούν! Η Ακράτα, το Δερβένι, το Ξυλόκαστρο απολαμβάνουν ένα ακόμη φωτο-κρυφτούλι. Στα γύρω χωριά πάνω στις πλαγιές οι εραστές της νύχτας ξεφεύγουν με κόπο από τις γυναικο-φωλιές τους. Στις κορυφογραμμές σμίγουν τα βλέμματά μας. Ο Αίολος μέσα σε μια βάρκα εξομολογείται τον ερωτά του στη θάλασσα και ζωγραφίζει καρδούλες. Τα ψάρια μάλλον ζηλεύουν… Τα κυπαρίσσια στη ξηρά διεγείρουν με το μυτάκι τους τον ουρανό. Τους υπόσχεται χειμώνα και μόνιμη δροσούλα. Σε αντάλλαγμα θα χαρίσουν κι’ άλλο από το άρωμά τους στο ροδίτη ! Τι ευτυχία! Οι γειτονιές των ακίνητων κυπαρισσιών όλο και πληθαίνουν! Τα καμπαναριά δεν έχουν λόγο να τα ξυπνήσουν σήμερα νωρίς. Η άχνα των βουνών μένει όλο και πίσω και πίσω. Το ένα αντικαθιστά γρήγορα το άλλο. Σε λίγο διακρίνεται ο Ακροκόρινθος!

Ο ΑκροΚόρινθος

Με δέσανε με την ιστορία

Καλλιτέχνες, στρατηγοί φίλοι και εχθροί

Φρουρός του Πέλοπος αιώνιος στη γη

Πνίγηκα κάποτε μέσα στην χλιδή

Σώθηκα χάρις στο Θεμιστοκλή

άκουσα του Παύλου τη προσευχή

Ράγισα σαν είδα τον Κολοκοτρώνη φυλακή!

Χαίρε ώ χαίρε ελεύθερη πατρίς!

Ο Ιερός βράχος της Κορινθίας βουβαίνει. Το μεγάλο αυλάκι τεχνικό θαύμα παρόμοιο με εκείνα της Αιγύπτου, απραγματοποίητο όνειρο του Νέρωνα, υγρό σύνορο βορά και νότου περιμένει ανυπόμονα να φωτογραφηθεί…

Το Κανάλι

«Ενώνω τον Κορινθιακό με το Σαρωνικό

Ασταμάτητα περνούν κάθε μέρα τα μπατό (καράβια)

Τα παιδάκια με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό

Σε σμήνη τουριστών προκαλώ το θαυμασμό»!

Ξαφνικά η θάλασσα αλλάζει πλευρό και περνά στα νότα της Αίθρας του Ευπαλίνου και των Γερανείων! Κερδίζει αμέσως τα βλέμματα των ταξιδιωτών που προσπαθούν μάταια να φθάσουν πρώτα στην Ακρόπολη! Του κάκου. Το πνεύμα είναι ήδη εκεί και τα λέει με το όνειρο κάτω από το πορφυρό σεπτεμβριάτικο ήλιο! Η υπομονή πιάνει τα άκρα καθώς το εμπορικό κομμάτι της Αθήνας μπαίνει πρώτο στην κάμερα των οφθαλμών! Ευτυχώς ακολουθεί το Πανεπιστήμιο η Βιβλιοθήκη το Παναθηναϊκό στάδιο και επί τέλους ο Ιερός Βράχος! Οι Καρυάτιδες ντυμένες με τα καλά τους έχουν έλθει στην Αθήνα να χορέψουν και πάλι προς τιμήν του Βασιλιά! Ποζάρουν αφιλοκερδώς στους λάτρεις του ωραίου! Η Μελίνα μια τέτοια μέρα δεν θα το συζητούσε καθόλου! Θα παράταγε σύξυλους τους πάντες για ν’ άρθει να τους κάνει παρέα! Θα τις καλούσε θα τις κέρναγε κρασί και θα χορεύανε μαζί !

Αθάνατη Ελλάδα ! Δεν σε χορταίνω !

Αθάνατη Μελίνα ! Δεν σε ξεχνώ !

Ο Ερεχθεύς, η Αθηνά, Ο Ποσειδών, ο Περικλής ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης είναι όλοι εκεί αναμεμειγμένοι με τους εκατοντάδες εκστασιασμένους επισκέπτες. Απολαμβάνουν την δημοσιότητα στην τηλεόραση του πολιτισμού. Η εκφωνήτρια (ξεναγός) Μελίνα δένει αδιάρρηκτα με «τιτάνιο» το παρελθόν με το παρών… Ο ιερός βράχος σμιλεύεται αγόγγυστα από τα βήματα των επισκεπτών του….

Χρήστος Ρουμελιώτης Λαμπίρι 10/10/2005 10:58 μμ «Τα εγκαίνια της Διώρυγος της Κορίνθου» του Κωνσταντίνου Βολανάκη

Achaia Med κλείσιμο σαιζόν 2005

Φίλοι μου παραθεριστές

Achaia Med κλείσιμο σαιζόν 2005

Κοιλαράδες και κυρίες περι-μετρικές

Δίχως ντομάτες γεμιστές

Κολοκύθια μελιτζάνες τηγανιτές

Και κανένα ποτηράκι από του Δάβαρη το κρασάκι

Καλαμαράκια σουτζουκάκια

Τζατζίκι και γιαπράκια

Τζάμπα θα ήσαν ΑΙ διακοπές

Στις μεντ-ο-γιαλιές με τις βαλανιδιές !

Αλόρ διακο-πούχοι είστε πραγματικά προνομιούχοι

Γιατί πέσατε σε καλό μαγαζί

Με ποικιλία και φαντασία πολύ !

Μαγείρια μπριζόλες και ταψιά

Λαντζέρες μαρμίτες και μπαχαρικά

Ζαχ-Πλάστες φρατζόλες και γλυκά

Μπρος όλοι στην υπηρεσία του Αρχι-μουσακά

Και μαζί με τα σουβλάκια τα μυτερά

Γεμίστε αργά του γάλου την κοιλιά

Προσέχτε αφήστε όμως και μια μικρή γωνιά!

Να βάλει και από κανά εσπρεσσάκι μια γουλιά!

Alors Φίλοι μου παραθεριστές

Δεχτείτε και τις δικές μου τις ευχές

Κάθε καλυβο-μέρα να γίνεται όμορφο χτές

Με γειά ο μπρασελές!

Μπονζούρ-καλημέρα και γώ μια μέρα θε να σας πώ

Σαν θα περάσω με τη Ελένη από την Μπορντώ !

Μέχρι τότε Aurevoir merci – ευχαριστώ

Φίλοι μου παραθεριστές

Θέλω να σας πω μερικές ευχές

Εντυπώσεις πιστεύω να σας έχω αφήσει καλές

Μαζί με τις κόρες μου τις χαμογελαστές

Χαμόγελα σκορπίσαμε πολλά

Τραπέζια αφήναμε πάντα καθαρά

Bonjour bonsoir bon apetit

Ολο τον Αύγουστο χωρίς διακοπή

Φάτε μάτια ψάρια αβλεπί

Όλα είναι μπιεν σερβι

Ποτέ δεν είπαμε νονονό

Σε κανένα μεγάλο ή μικρό

Φαΐ και γλυκό το πιάτο γεμιστό

Ω τι παράξενο κι αυτό

Που το βάζουν επί τέλους τόσο gateau

Είμαστε πάντα φιλικές

Καθαρές και στη μόδα in εκατό φορές

Καταργήσαμε τις φούστες τις στενές

Pan - talon και t-shirt φορέσαμε souvent corseς

Δεν θα λέγαμε όχι αν, είμασταν του Φασιανού ζωγραφιστές

Ξέρουμε και λίγες λεξούλες γαλλικές

Η Ζωή βέβαια θα μας μάθει πιο πολλές

Για να πάμε διακοπές στο Παρίσι τις γιορτές !

Είμαστε όλες πολύ πολύ εργατικές

Κουραστήκαμε δεν το συζητάμε.

Ούτε στιγμή δεν μείναμε αραχτές!

Πάνω κάτω το καρότσι στις βραγιές

Κάντε κάτι αφεντικό θέλουμε και βοηθό

Έχουμε άντρα και παιδιά, κατσίκες και αρραβωνιαστικό !

Όμως είμαστε και πολύ προσεχτικές

Μια φορά μόνο σπάσαμε πιάτα τρεις ντάνες τσουπωτές !

Φίλοι μου παραθεριστές:

Από συν-οικίες γαλλικές

Καλωσορίσατε στις καλύβες τις σαλωμα-τικές

Ζουζουνάκια μερμηγκάκια φιδάκια ποντικάκια

Θα’ ρθουνε να σας κάνουνε παρέα

Και θα τα περνάτε ωραία

Εμείς από κοντά με σκούπα φαράσι και κουβά

Αλλάζουμε τις πετσέτες τα σεντόνια τακτικά

Αχ βρε Ναπολέοντα μουρντάρη

Καλά κρατάω το κοντάρι;

Αχ Κυρ-Χρίστο Διευθυντή

Δώσε μου μία συνταγή

Η ευτυχία είναι ακριβή;

Δώσε μου πάλι τη δραχμή

Μου την εξαφάνησε το ερώ

Και την έκανε όνειρο απατηλό!

Συνταγή για την Ευτυχία:

Ευτυχία είναι μια Στιγμή

Που έρχεται μια φορά εις την ζωή

Εκεί που δεν την περιμένεις

Νάτη Νάτη στη Στροφή

Πλησιάζει πλησιάζει φαίνεται λίγο στην αρχή θολή

Έσω έτοιμος έτοιμη Προσοχή !

Δώσε της γρήγορα γένος και μορφή !

Όπια κι αν είναι αυτή !

Επένδυσέ τη/νε με λόγο και γραφή όνειρα και προκοπή !

Αρχισε να τρέχεις! Ρίξε και καμιά ματιά πίσω σου.

Σε ακολουθεί;

Ναι Ναι σε θέλει μα, Πώ Πώ τρέχει πιο πολύ !

Πάει να σε προσπεράσει !

Τρέξε τρέξε και Σύ πιο γρήγορα γρήγορα πηγαίνετε μαζί !

Και μην ξεχνάς να βάζεις πάντα στις λέξεις και λίγο μουσική!

Για να μην σε βαρεθεί !

Να ζήσετε ! Νίκος και Παγώνα

Στων Καμαρών τα μονοπάτια

Νίκος αγάπησε ...Καμάρας μάτια

Αχ Παγώνα μου γλυκιά

Στου Σωτήρα την Αυλή

Είκοσι δύο Οχτώβρη έλα με βήμα ταχύ

Να χορέψουμε του Ησαΐα το χορό

Να χαρεί όλο το χωριό

Ο κόσμος κ’ οι καμάρες το λαμπίρι

Και από το Αίγιο ως το ακρωτήρι...!

Φίλοι μου συν-δετημόνες (σε μία άτυχη μου στιγμή)

Λουλούδια και ηχεία

Ρεβ και «αξέχαστη» ευτυχία

Θα γεμίσω τούτο το μαγαζί

(εκεί κάτω στην ακτή)

Να γλεντήσει η νύφη από το βράδυ ως το πρωί

Δεν θα της κοστίσει και πολύ…

Kαι γενναίεεες εκπτώσεις κάνω

Και φεσάκι άμα λάχει στο μαγαζάκι βάνω !

Και ντέυ γιουζ το παρα-κάνω !

Διαθέτω μαγείρισα τσαχ-πείνα

Και μία σερβιτόρα τσαντίλα ή dίνα

Για extras έχω Παν-(α)τελή !

Kινητό στην Αλβανία δεν λειτουργεί !

Ξεχάστε με δεν χρειάζομαι εκεί !

Εγώ και με άλλα πιο σοβαρά ασχολούμαι επαγγέλματα

Ρουφ/ολογικά και λογιστικά μπερδέματα

Αλλά και ή και κομμωτηριακά επιτεύγματα !

Κι αν με χρειαστείτε !

Μ’ ένα παπάκι με σκασμένο λάστιχο ελάτε να με βρείτε !

Θάμε πίσω από τις μπουκα-μ-βίλιες

Ή στο μηχαν-ουργείο με τις πολλές τις κάτσε-βίδες !

Χρήστος Ρουμελιώτης – Τυχών συνειρμοί δεν ισχύουν !

Λαμπίρι Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2005 12:02 πμ

Γιώργος Ζωγράφος Αντίο

Γιώργος Ζωγράφος Αντίο

«Άκρη δεν έχει ο ουρανός

αρχή δεν έχει η δύση

Τέλος δεν έχει ο καημός

το χαμογέλιο θλίψη...»

ΑΝΤΙΟ

Αντίο, φίλε Ζωγράφε,

Αντίο, φίλε του κενού της ψυχής μου

Ζωγράφε των λόγων της ύπαρξής μου

Αντίο, φίλε του πόνου της καρδιάς μου

Ζωγράφε της μνήμης του αιώνα

Αντίο, φίλε του βωβού πλήθους του αγώνα

Αντίο, φίλε της αγέραστης επ-ανάστασης

Ζωγράφε του σπινθήρα της μεθ-ανάστασης

Αντίο, φίλε των δημιουργών και των συμβόλων !

Αντίο, φίλε των αξιών και των νε-ο-νείρων !

Αντίο, φίλε του δια-λυμένου σκότους !

Αντίο, φίλε του έγ-χορδου φωνο-φωτός !

Η ακίδα ψάχνει τη φωνή σου

……………………………………….

Ο Γιώργος και ο Οδυσσέας

Ο Γιάννης και ο Κώστας

Ο Τάσος και ο Μιχάλης

Ο Μανόλης ο Νίκος, ο Δημήτρης

Ο Γρηγόρης ο Μανώλης ο Σωτήρης …. (*)

…………………………………………

Θα είναι για πάντα μαζί σου

Για να στοιχί-ζουν(**) με αλήθειες τη φωνο-χορδή σου….

Χρίστος Ρουμελιώτης

Λαμπίρι Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2005

Σημ.

(**) = Στοιχί-ζω = παρέχω στίχους σε μουσικούς

(*)= Γιώργος Σεφέρης,

Οδυσσέας Ελύτης,

Γιάννης Ρίτσος,

Κώστας Βάρναλης,

Τάσος Λειβαδίτης, Μιχάλης Κατσαρός,

Μανόλης Αναγνωστάκης,

Νίκος Γκάτσος,

Δημήτρης Χριστοδούλου

Γρηγόρης Λαμπράκης,

Μανώλης Γλέζος,

Σωτήρης Πέτρουλας...

(Υλικά και φωτό Ελευθεροτυπίας 16/8/05)

Οι Κατσιμαίοι, ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη

Οι Κατσιμαίοι

Απ’ τον Μοριά απέναντι, στη Ρούμελη εκεί

Οι Κατσιμαίοι έχουνε το ξακουστό μαντρί!

Κοπάδια έχουνε τρανά κι έρχονται το χειμώνα

Να τα ξεχειμωνιάσουνε κάτω από τον Ελικώνα!

Βλαχόγιαννο Κατσικαντάμ Ζόρικο και Τζούμα

Όλα εκεί τα βόσκουνε ακόμα και την Τούμπα!

Στον Ελικώνα αρχισε η μέρα να χαράζει

Και ο Κατσίμας στο γιαλό ξυπνά και αγαλλιάζει!

Στου Κατσίμα την καλύβα τρώνε και πίνουν και γλεντούν

Τα ποτήρια τα κερνάνε και σιγοτραγουδούν!

Οι Κατσιμαίοι σα γλεντούν τρίζουν τα παραθύρια

Και το τραγούδι άμα πουν, χορεύουν τα ποτήρια!

Του Ελικώνα τα κλαριά, τα χιόνια σαν σκεπάζουν

Εκείνοι κάτω απ’ το γιαλό τα γίδια τους απαγκιάζουν!

Τρανοί είναι τσοπάνηδες, καλόκαρδοι λεβέντες

Στον τόπο τους δεν θέλουνε, άλλοι ν’ αναι αφέντες!

Μήτσος Ρουμελιώτης απ’ τον Μοριά

Στους φίλους τους Κατσιμαίους

Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2005

La mer de Lambiri

Les moutons, les poissons et la mer !

Les moutons aiment bien la terre !

Car elle four nie a eux du pain abondammet vert !

Les moutons aiment la mer !

Car ils voyagent quand il y a de l’ air ! (du vent)

Les poissons vivent dans la mer !

Car leur coeur ressemble a un respirateur !

Les moutons ont le coeur des enfants !

La mer aime ses enfants !

Les poissons et ses cousins les moutons !

Moutons et poissons sont tres heureux

De co-exister et de co-se baigner !

Et ils aiment pas que l’ homme malin

Les tue pour boucher sa ...faim !

Autrement force de leur protection

Ils se procureront des aiguilles comme les oursins !

Pour eloigner « la mechancete» dans le monde !

Christos Roumeliotis pour la petite Laurie!

Labiri – Grece / Samedi 6 août 2005

Φεγγαροβραδιά Πολυδούρη

«Φεγγαροβραδιά»

Εκεί, στη Φτέρη η Μαρία περνά το καλοκαίρι …

Μια νύχτα μήνυμα της στέλνει το πιο λαμπρό αστέρι :

«Μαρία απόψε να ξενυχτίσω θέλω, στη δική σου τη ποδιά

Θέλω μια χάρη όμως να ζητήσω : γράψε τη «Φεγγαροβραδιά»

Τριάντα πέντε στίχοι να μου κάνουν θέλω συντροφιά!

Να μ’ αγκαλιάζουν και να με χαϊδεύουνε παντοτινά

Να με τραγουδούν τα κύματα κάτω στην Αιγιο-γιαλιά

… και να ακουγόμαστε πέρα ως πέρα μέχρι τη Συκιά ….»!

ΧΡ Παρασκευή, 27 Μαΐου 2005 8:11:05 πμ

-----------------------------------------------------------------

Ξενυχτάμε στην πλαγιά του βουνού με τ' άστρα

με το αγέρι, τα έλατα, με τα μύρια φώτα

κάτω εκεί μακριά της πολιτείας,

με τ' ογρό της θάλασσας λάμπισμα και με όλες

τις κορφές περίγυρα των βουνών. Σωπαίνει

κουρασμένη η λάλα συντροφιά. Σωπαίνει

σα να περιμένει. Ξαφνικά

«α!» γεμίσαν τ' άπληστα στόματα. Προβάλλει

πέρα απ' τα σκοταδερά βάθια ένα φεγγάρι

ρέπιο και πυρό.

Τι αργά που κινιέται.

Κι όπως τον ουράνιο δρόμο του σιγαλά κερδίζει

όμοια τη χλωμάδα του ξαναβρίσκει αγάλι.

Χαρωπά κι ανίδεα γέλια ξεπετιώνται

κι ο καθένας λόγια απλά ρίχνει χαιρετώντας.

Αλλοι τ' ονομάζουνε του χάρου το δρεπάνι

άλλοι τόξο του έρωτα όλ' άστοχα λόγια.

Και 'γω που άθελα σιωπώ βρίσκω την καρδιά μου

στο πυρό και ρέπιο αυτό μυστικό φεγγάρι.

(άκαιρο τριαντάφυλλο κάπου έχει μαδήσει.

Η πληγή του μαρασμού σα ζωή και χάρος)

Την καρδιά μου που κι αυτή κάθε που προβάλλει

στης αγάπης τον πλατύν ουρανό πυρώνει

ως που σιγαλά να 'ρθει στο μοιραίο της δρόμο

κ' ήσυχα την όψη της τη χλωμή να πάρει.

(Εσύ να 'σαι στο γιαλό τάχ' αυτή την ώρα;)

Με τρελαίνει ξαφνικά μια ιδέα: να πάρω

του καημού απλώνοντας μαγικά τα χέρια

και να ρίξω στο γιαλό, στα ονειροδαρμένα

μάτια σου μπροστά, πυρό το λειψό φεγγάρι.

Να το ιδείς τα κύματα να το πανεφέρνουν

να το ιδείς πώς σιγαλά όσο πάει χλωμιάζει

κι ολοένα πιο πολύ την πληγή του δείχνει,

καθώς φεύγει κι έρχεται παίζοντας τη θλίψη

να 'βλεπα αν θα σου 'φτανε η συλλογή να νιώσεις

πως 'κει κάτω σου 'στειλα την καρδιά μου απόψε.

Μαρία Πολυδούρη

Φτέρη Αιγίου, 28 Ιουλίου 1926

Συννεφάκι ευβοϊκού

Συννεφάκι ευβοϊκού

ΣΥ:Ευβοϊκέ μου δάνεισέ μου το μπλε σου το μαγιό

Ήρθε καλοκαίρι μπάνιο θέλω να κάνω και εγώ !

Κουράστηκα το καημένο όλο το χειμώνα !

Απ’ τη Σαχάρα κουβαλάω χώμα !

ΕΥ:Συννεφάκι ! Κορμιά γεμάτη είναι η παραλία !

Ούζο, μπάνιο και ηλιοθεραπεία !

Κόσμος, τουρίστες, παιδιά και ευτυχία

Προς θεού μην τον ήλιο κρύψεις στην κυρία !

ΣΥ:Απ’ το Μάη κρυφτό με το φεγγάρι παίζω

Τη ζέστη του Ιούλη σου, ζηλεύω

Μια ωρίτσα του Αύγουστου, μόνο σου γυρεύω !

Και όλη τη λάβα σου μαζεύω !

ΕΥ:Αχ συννεφάκι μου λυπημένο

Δεν θέλω να σε βλέπω στεναχωρημένο !

Μπανάκι και συ ένα δικαιούσαι

Πέσε στα νερά μου και μάνι μάνι τα μαλλιά σου λούσε !

Ελα και στης Ερέτριας τα μέρη μια φορά

Και κέρασε τους λουομένους μου δροσιά !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Ερέτρια 17/7/2004 12:12:41 μμ

Οδυσσέας, Ανδρούτσος, Γεώργιος, Καραϊσκάκης, Αθηνά, Μάχη, Ακρόπολης, Γιάννης, Γκούρας, Ρούμελη, Παλαιών Πατρών Γερμανός

Image/Πίνακας Βολανάκη: Η Απόβαση του Καραϊσκάκη στο Φάληρο

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ 

(Ατέλειωτος Διάλογος)

Η Αθηνά ο Γιάννης Γκούρας 

και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης

Αθηνά:

Γιάννη ακούω φασαρία εκεί κάτω, τι συμβαίνει στο ναό μου;

Γιάννης (Γκούρας):
Ω ελαιο/αναθρεμμένη μου θεά !

Βρασμός μεγάλος στη Ρούμελη και στο Μοριά!

Ξεσηκώθηκε ο λαός και η εκκλησιά!

Να τινάξει θέλει στον αέρα, με στήθια και μπαρούτη, τη σκλαβιά!

Καλά μαντάτα στέλνει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός !

Έτοιμος δηλώνει και ο Κολοκοτρώνης ο Τρομερός!

Ο Διάκος θυσία θα γίνει ζωντανός!

Ο Θούριος του Ρήγα φουντώνει τις ψυχές!

Ψηλά ο σταυρός ! θα νικήσουμε ! Πρώτα ο θεός!

Ένα βήμα πίσω δύο βήματα μπρος!

Ο βράχος Σου είναι ιερός!

Αθηνά:

Φρούραρχε Γιάννη σου’ ‘χω εμπιστοσύνη!

Ο Περικλής θέλω ήσυχος να μείνει !

Στην οικία της Ιστορίας του Τούρκος να μην ποδίσει

Δεν θέλω να την μαγαρίσει !

Πέστου Γιώργη μόνο να μην σ’ αφήσει!

Γιάννης (Γκούρας) :

Έννοια σου μεγαλειοτάτη ο μέγας της Ρούμελης αρχηγός

Με τα παλικάρια του και τη παλικαριά του από ξηρά και θάλασσα

Μέχρις εσχάτων θα με στηρίξει!

Εγώ τώρα, με το συμπάθιο βέβαια,

Πάω στη Παναγιά να προσευχηθώ,

Και μετά στη μάχη να ριχτώ

Γιατί στη μέση μας έχουν βάλει οι Τουρκαλάδες

Και νιώθω Οδυσσέας στις Συμπληγάδες!

Γιώργης (Καραϊσκάκης):

Αθηνά μου από τους σοφούς πιο σοφή

Των Ελλήνων πορθητών της Τροίας πετυχημένη συμβουλεύτρια ζηλευτή

Το δίκιο με το μέρος τίνος είναι βλέπεις αυτή τη στιγμή

Τετρακόσια χρόνια το γένος πίστη και υπομονή έδειξε τρομερή

Το σταυρό σου κάνε και όποιον θεό θέλεις για βοήθεια κάλεσε και Εσύ

Την Ακρόπολη ζωντανός ο Γιώργης δεν θ’ αφήσει ποτέ να παραδοθεί!

…………………………………….

Είπεν ο Γιώργης και ως βροντή από το στόμα του βγήκε διαταγή!

«Νέοι Λεωνίδες εθελοντές ! ή ΤΑΝ ή επί ΤΑΣ στην μάχη εμπρός με ορμή»!

ΧΡ/Αίγιο/23/5/2005

Νύχτες Νείλου ημέρες ποίησης

 Νύχτες Νείλου ημέρες ποίησης

Μια πλουμισμένη βερικοκιά έδωσε την ιδέα!

Ένα πορώδες και άκρως ρομαντικό γιασεμί την συνέλαβε 

και την παρέδωσε στον Έλληνα Jean Claude !

Το γυάλινο φεγγάρι ανέλαβε να αναδεύσει με τις χρυσές του αχτίνες την διαδικασία !

Τα νεροκάλαμα μόλις κατάλαβαν τι θα γινόταν, θρόισαν χαρούμενα τα φυλλώματά τους, δείχνοντας απέραντη ικανοποίηση και ετοιμάστηκαν να πάρουν μέρος στη μυσταγωγία!

Μία ευγενέστατη ίριδα έτρεξε να ειδοποιήσει τον Πικάσο για να χρωματίσει την ιδέα !

Τον νέο διαδόθηκε ταχύτατα από φύλλο σε φύλλο από καρπό σε καρπό από άνθος σε άνθος από ρίζα σε ρίζα…

Το κίτρο και η νερατζιά

Το γκρέϊπφρούτ και η πορτοκαλιά

Το πεύκο και το μπαχάρι

Ο λωτός και το λιβάνι

Το μάγκο και η λαντάνη

Η νερόλη και η σινδόλη

Το σάνδαλο και το κάρδαμο

Το χασίς και το νούφαρο

Ένιωσαν περήφανα που τα εκχυλίσματά τους επιλέχθηκαν από τον νέο μάγο να χαρίσουν τη ψυχή τους στο νέο άρωμα !

να μπει στο όνειρο!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Από Κυριακή προς Δευτέρα 21/3/05

05:24

Αφιερωμένο στον Jean Claude!

Κείμενα Στάθη Τσαγκαρουσιάνου φωτό Ελευθεροτυπία 19/3/05

Ναύπλιο απόκριες 2005, Άγιος Αδριανός

Άνοιξη

Τώρα πού έρχεται η άνοιξη

Έρχονται και οι αποκριές

Με τις Διονυσιακές γιορτές

Με τους παπάδες στις τριβές

Και στα εδώλια δικαστές !

Τώρα που έρχεται οι άνοιξη

«Γλυκείς είναι οι πειρασμοί»

του Παραδείσου εις την Γη

Ιερωμένοι και δικαστικοί

Άνθρωποι ωχ αδελφέ είναι και αυτοί… !

Τώρα που έρχεται η άνοιξη

Οι γυναίκες έχουνε γιορτή

Οχτώ του Μάρτη θέλουν

Κάθε μέρα, αγάπη και στοργή !

Τώρα που έρχεται η άνοιξη

Οι γυναίκες σκορπάνε χαμόγελα

Γλυκά, κι ανθισμένα περιμένουνε

Οι άνδρες τα δικά τους, τα φιλιά… !

Τώρα που έρχεται οι άνοιξη

Δανείστηκα τις ανωτέρω δύο «στροφές»

Από ένα άλλο πρόσφατο ποίημα μου

Για να διακοσμήσω το καλυμμαύχι μου !

Τώρα που έρχεται οι άνοιξη !

Οι μυγδαλιές μας περιμένανε ανθισμένες στην άκρη του δρόμου της Νεμέας !

Οι πορτοκαλιές χαιρόντουσαν και πάλι τις πράσινες φορεσιές τους στο Αργολικό !

Ο μπάρμπας Κώστας άνοιξε και πάλι τη φελάδα του και είπε δύο ιστορίες !

Ο οίνος του ήταν άκρατος και αφαρμάκωτος !

Οι «κότες» του Αριστοφάνη ηγήθηκαν στο καρναβάλι του Ναυπλίου !

Ένα προφυλακτικό ήθελε να πάρει μέρος στη παρέλαση !

Το ιστορικό πάρκο του σταθμού του Ναυπλίου ήταν λίγο …κοτέτσι !

Η Σχολή Καλών Τεχνών (δεν) έκανε την εμφάνισή της !

Το δικαστικό μέγαρο και το Ξενία κραύγαζαν τις κραυγαλέες οικο-παραβάσεις !

Αλλά δεν τα άκουγε κανένας !

Πήραμε το δρόμο επιστροφής χωρίς φανάρι !

Ο Δίας ένιωθε περήφανος για το σκήπτρο του!

Χρίστος Ρουμελιώτης

Δευτέρα, 14 Μαρτίου 2005////9:21 πμ