Γιάννης Κουτσοχέρας

Καπνόν αποθρώσκοντα

Γιάννης Κουτσοχέρας

Γαλάζια καταχνιά απ’ το σπίτι μου

Το πατρικό μου Αποσπερίτη μου

Θυμάσαι τα στρωτά αγκωνάρια

Και τη καρδιά του από πουρνάρια;

Χιλιόχρονοι άγριοι κέδροι γύρω του

Και το πευκό-δασος που έδινε το μύρο του

Κάτω ε-ξεχύνονταν ο κάμπος

Ως της θάλασσας το θάμπος…

Κι ως το γλυκοφιλούσες άστρο μου

Μαλαματένιο ήταν το κάστρο μου

Και με της πούλιας τα’ αχνοκέρια

Στα γλυκο-θύμητα νυχτέρια

Της μάνας μου ε-κυλούσαν ώρες

Προίκες γνέθοντας στις κόρες

Και κλώθοντάς μας παραμύθια

Κι ω πως φλογό-τρεμαν τα στήθια

Ως μας μολόγα πως δεν πάτησε

Τούρκος στο μέρος μας που κράτησε

Ψηλό-κορφη τη λευτεριά του

Καθώς τα’ ακλάδευτα κλαριά του…

Μα τώρα οι Γερμανοί το σπίτι μου

Της ροδ-αυγής μου το φεγγίτη μου

Κατά-καψαν καλό μου αστέρι

Και μοσκο-βόλαγε τα’ αγέρι

Καθώς μου λεν

απ’ τα δοκάρια του τα κέδρινα

Και τα’ γκωνάρια του σωριάστηκαν παλικάρια

Και πάει η ψυχή του η πουρναρίσια

Στα γαλαζόλευκα τα μέρη

Και ω τον καπνό ψυχή που βγαίνει

Απ’ τη καρδιά του τη λιωμένη

Να 'βλεπα και να ρουφούσα τα’ άρωμα

Κέδρου και πουρναριού ζευγάρωμα

Και εντός μου να μπει το άγιο σπίτι

Το πατρικό μου καλέ μου Αποσπερίτη

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή σε σένα Γιάννη Κουτσοχέρα

Χρωστά η Ελλάδα πέρα ως πέρα…

Γιάννη με την χρυσή σου χείρα

Έβαλες την Ζήρια στην ιστορία

Για να την ενθυμούνται οι σκέπτες

Και να δακρύζουν οι καθρέπτες (δέκτες)

Σαν βλέπουνε τη μαστοριά

Οι μαθητές σου στα σκολειά!

Γιάννη της Ζήριας τα παιδιά

Πάντα θα σ’ αγαπούνε

Και παντοτινά θα κατοικούνε

Μες στο δικό σου το σκολειό

Πιο κάτω από το σπίτι σου της ιστορίας το παντοτινό…

Αποσπερίτη της Ελλάδας κρυφό,

Που φέγγει κάθε λεύτερο μυαλό

Χρήστος Ρουμελιώτης Ζήρια 26/10/05

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι,

κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος έρημος γαλήνιος

να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Και στους πολλούς και στους λίγους, ν' αντιστέκεσαι

κρατώντας την ψυχή σου φλεγόμενη βάτο

για φως, πάντα για φως, για το καλό του Ανθρώπου.

Να πολεμάς με το γνωστό και το άγνωστο,

με την κακή και την καλή τη μοίρα.

και με τους άπονους θεούς

και τους απάνθρωπους ανθρώπους.

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι.

Κι όλο για το καλό - το φως του Ανθρώπου

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή στον Γιάννη Κουτσοχέρα.

Ο Δήμαρχος Ερινεού καλεί την Κυριακή 19 Μαΐου 2002 και ώρα 11:00 π.μ. στην πάνδημο συγκέντρωση στο Δημοτικό Σχολείο Ζήριας, το οποίο μετονομάζεται σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΗΡΙΑΣ «Γιάννης Κουτσοχέρας» , τιμώντας τον ποιητή, διανοητή και άνθρωπο που διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα σε αυτό το σχολείο και θα γίνουν αποκαλυπτήρια της προτομής του.

Ο Γιάννης Κουτσοχέρας διακρίθηκε για την μεγάλη ποίηση που μας κληροδότησε, για το ήθος του και την πανανθρώπινη αγαθοποιό δράση του.

Βαθυστόχαστος διανοητής πορεύθηκε ενεργά τον πολυτάραχο 20ο αιώνα και γονιμοποίησε με τόλμη και ιδεολογική πνοή ό,τι άγγιξε στο διάβα του. www.filofimos.gr