Γιάννης Κουτσοχέρας

Καπνόν αποθρώσκοντα

Γιάννης Κουτσοχέρας

Γαλάζια καταχνιά απ’ το σπίτι μου

Το πατρικό μου Αποσπερίτη μου

Θυμάσαι τα στρωτά αγκωνάρια

Και τη καρδιά του από πουρνάρια;

Χιλιόχρονοι άγριοι κέδροι γύρω του

Και το πευκό-δασος που έδινε το μύρο του

Κάτω ε-ξεχύνονταν ο κάμπος

Ως της θάλασσας το θάμπος…

Κι ως το γλυκοφιλούσες άστρο μου

Μαλαματένιο ήταν το κάστρο μου

Και με της πούλιας τα’ αχνοκέρια

Στα γλυκο-θύμητα νυχτέρια

Της μάνας μου ε-κυλούσαν ώρες

Προίκες γνέθοντας στις κόρες

Και κλώθοντάς μας παραμύθια

Κι ω πως φλογό-τρεμαν τα στήθια

Ως μας μολόγα πως δεν πάτησε

Τούρκος στο μέρος μας που κράτησε

Ψηλό-κορφη τη λευτεριά του

Καθώς τα’ ακλάδευτα κλαριά του…

Μα τώρα οι Γερμανοί το σπίτι μου

Της ροδ-αυγής μου το φεγγίτη μου

Κατά-καψαν καλό μου αστέρι

Και μοσκο-βόλαγε τα’ αγέρι

Καθώς μου λεν

απ’ τα δοκάρια του τα κέδρινα

Και τα’ γκωνάρια του σωριάστηκαν παλικάρια

Και πάει η ψυχή του η πουρναρίσια

Στα γαλαζόλευκα τα μέρη

Και ω τον καπνό ψυχή που βγαίνει

Απ’ τη καρδιά του τη λιωμένη

Να 'βλεπα και να ρουφούσα τα’ άρωμα

Κέδρου και πουρναριού ζευγάρωμα

Και εντός μου να μπει το άγιο σπίτι

Το πατρικό μου καλέ μου Αποσπερίτη

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή σε σένα Γιάννη Κουτσοχέρα

Χρωστά η Ελλάδα πέρα ως πέρα…

Γιάννη με την χρυσή σου χείρα

Έβαλες την Ζήρια στην ιστορία

Για να την ενθυμούνται οι σκέπτες

Και να δακρύζουν οι καθρέπτες (δέκτες)

Σαν βλέπουνε τη μαστοριά

Οι μαθητές σου στα σκολειά!

Γιάννη της Ζήριας τα παιδιά

Πάντα θα σ’ αγαπούνε

Και παντοτινά θα κατοικούνε

Μες στο δικό σου το σκολειό

Πιο κάτω από το σπίτι σου της ιστορίας το παντοτινό…

Αποσπερίτη της Ελλάδας κρυφό,

Που φέγγει κάθε λεύτερο μυαλό

Χρήστος Ρουμελιώτης Ζήρια 26/10/05

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι,

κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος έρημος γαλήνιος

να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Και στους πολλούς και στους λίγους, ν' αντιστέκεσαι

κρατώντας την ψυχή σου φλεγόμενη βάτο

για φως, πάντα για φως, για το καλό του Ανθρώπου.

Να πολεμάς με το γνωστό και το άγνωστο,

με την κακή και την καλή τη μοίρα.

και με τους άπονους θεούς

και τους απάνθρωπους ανθρώπους.

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι.

Κι όλο για το καλό - το φως του Ανθρώπου

Γιάννης Κουτσοχέρας

Τιμή στον Γιάννη Κουτσοχέρα.

Ο Δήμαρχος Ερινεού καλεί την Κυριακή 19 Μαΐου 2002 και ώρα 11:00 π.μ. στην πάνδημο συγκέντρωση στο Δημοτικό Σχολείο Ζήριας, το οποίο μετονομάζεται σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΗΡΙΑΣ «Γιάννης Κουτσοχέρας» , τιμώντας τον ποιητή, διανοητή και άνθρωπο που διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα σε αυτό το σχολείο και θα γίνουν αποκαλυπτήρια της προτομής του.

Ο Γιάννης Κουτσοχέρας διακρίθηκε για την μεγάλη ποίηση που μας κληροδότησε, για το ήθος του και την πανανθρώπινη αγαθοποιό δράση του.

Βαθυστόχαστος διανοητής πορεύθηκε ενεργά τον πολυτάραχο 20ο αιώνα και γονιμοποίησε με τόλμη και ιδεολογική πνοή ό,τι άγγιξε στο διάβα του. www.filofimos.gr

Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

 Ο ξεπεσμένος Δερβίσης Παπαδιαμάντης

Στου δρόμου την άκρη

Στης ζωής τη μέση

Στων φαναριών το φως

Στων αυτό-κινήτων το μπρος

«Κοιτάζω σαστισμένος

Ποιος φακός δίνει σημασία

Για του καρβελιού σου την α-αγωνία»;

………………………………………………….

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα βράδυ στη στοά του βιβλίου

Ή Στα φανάρια του δρόμου

Δεν έχει σημασία

Εγώ ή αυτός

Με το άκουσμα του Νάϊ

Για να κατά-κάτσει η αιθάλη

Που παρά την θέλησή μου

Εισχωρεί εις την ψυχήν μου

Ευτυχώς

Η α-γωνία είναι δίφυλλη

Διαλέγεις και παίρνεις

Η τη μέσα πλευρά που σε προστατεύει

Ή σε στριμώχνει όπως το πάρεις

Ή την έξω μεριά όπου επιλέγεις

Την μία ή την άλλη κατεύθυνση!

Η το χάος πίσω από την αιχμή της !

Θα εκτεθώ στον εαυτό μου αν δεν φύγω!

Διαλέγω στη τύχη μια χρονική α-γωνία

Καλώ τις νότες του Νάϊ να με συνοδεύσουν

Το θυμίαμά τους κυριεύει την ατμόσφαιρα

Τα ώτα μαγεύονται

Τα επίθετα και οι μετοχές ξε-χύνονται

Πλημμυρίζουν στα τύμπανα.

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως

Ένα μεσημέρι στις δώδεκα και δεκαεννέα

Στα φανάρια του δρόμου

Πουλώντας μαντηλάκια

Αθώο χαρτί

Απαλό σαν χάδι

Ικανό να απαλύνει το πόνο

Να ζήσει ακόμη και ένα ξεπεσμένο βεζίρη!

«ήμερον, ταπεινόν, πράον, φιλάνθρωπον

Γωνία ή Α-γωνία

Δεν έχει σημασία

Διαλέγεις και παίρνεις

Προτιμώ και τα δύο

Επίθετα και μετοχές

Έχουν γίνει ένα με τις νότες του Νάϊ

Ανεβαίνουν στον ουρανό

Για να αιωνο-ποιηθούν μαζί με τον Λούη

Παραμονές των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων

«Φωνή εκ βαθαίων ανεβαίνουσα

Ως ρύαξ, ως άχνη, ως ατμός

Ως θρήνος ως πάθος ως μελωδία

Ως αύρα νυχτερινή,

Πραεία, μειλιχία, άδολος,

Αρριχωμένη εις τας ριπάς,

χορδίζουσα το αχανές,

ικετεύουσα το άπειρον,

παιδική, άκκακος, ελισσομένη

φωνή παρθένου μοιρολογούσης,

μινύρισμα πτηνού χειμαζομένου,

λαχταρούντος την επάνοδο του έαρος…»

Είπα να φύγω

Θα ξαναγυρίσω όμως…

Δεν πήγα μακριά…

…………………………………………….

Κάποιος με ακολουθεί

Στην Αιγείρα

Στο φεγγάρι…………..

Το «ήμερον» και το «ταπεινόν»

το «πράον» και το «φιλάνθρωπον»

όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα 25/10/2005

Τρίτη, 25 Οκτωβρίου

8:41 πμ

Παρουσίαση 21/10/05 (20h00) στη Στοά του Βιβλίου του διηγήματος του Παπαδιαμάντη

Το διήγημα «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έδωσε τη δημιουργική αφορμή στον εικαστικό Δημήτρη Μοράρο για μια έκδοση με 15 ζωγραφικά έργα του (εκδόσεις Μυγδονία). Πρόκειται για το δεύτερο πόνημά του που εντάσσεται στη σειρά «Εικαστική σπουδή στον Παπαδιαμάντη» και περιλαμβάνει επιπλέον, εκτός από τα έργα, έναν ψηφιακό δίσκο με αφήγηση του Θωμά Κοροβίνη και μουσική συνοδεία του Μάρκου Σκούλιου. Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει αύριο Παρασκευή (8.00 μ.μ.) στην αίθουσα της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5) με συντονιστή τον Σταύρο Ζουμπουλάκη και εισηγητή τον Στέλιο Παπαθανασίου.Ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος γράφει στον επίλογο ότι το συγκεκριμένο αθηναϊκό διήγημα του Παπαδιαμάντη, «...δημοσιευμένο τον Ιανουάριο του 1896, χρονιάς των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, δεν είναι, ακόμη και σήμερα, δυσανάγνωστο. Ωστόσο, θα έβγαινε κερδισμένος ο αναγνώστης αν διάβαζε μαζί με το διήγημα και το ιδιότυπο παπαδιαμαντικό δοκίμιο "Αι Αθήναι ως ανατολική πόλις", γραμμένο, όπως φαίνεται, κοντά κοντά με τον "Ξεπεσμένο Δερβίση" και δημοσιευμένο τον ίδιο χρόνο στο μεγάλο λεύκωμα "Η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1896", που εξέδωσε ο Βλάσης Γαβριηλίδης».Στην παρουσίαση του βιβλίου θα συμμετέχουν επίσης ο Θ. Κοροβίνης και ο Μ. Σκούλιος, ενώ θα λειτουργεί έκθεση με τα πρωτότυπα έργα ακουαρέλας του Δημήτρη Μοράρου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/10/2005

Λαμπίρι Αιγίου μυθοπλαστικά

Μικρό μυθο/πλαστικό (1)

Οι θεοί έκαναν ένα δώρο στοN Πέλοπα: Την Πελοπόννησο.

Ο Πέλοπας ζήτησε μια χάρη ακόμα: να του φτιάξουν και ένα βουνό ν’ ανεβαίνει για ν’ αγναντεύει το Κορινθιακό!

Και έτσι έγινε το Παναχαϊκό!

Η γυναίκα του Πέλοπα ικέτευσε τις θεές να κάνουν κάτι και γι’ αυτήν!

Έτσι εμφανίστηκε η Άνω Ζήρια μετά η Κάτω και τέλος το λουτροχώρι το Λαμπίρι

για τα μπάνια του βασιλικού ζεύγους … !!!

Μικρό μυθο!ποιητικό (2)

Η Σαπφώ στο δρόμο προς την εξορία της στη Σικελία περνώντας από τη Ζήρια με τις …κουμαριές είπε:

Αχ κουμαράκι μου γλυκό !

Πόσο όμορφα στολίζεις

τον Κορινθιακό !

Χαρά στις κόρες που κατοικούνε σε τούτο

το χωριό !

Το ζουμάκι σου ας πάρουνε και του έρωτα ας φτιάξουνε γλυκό – τρί-γλυκο πιοτό !

Και, κουμαράκι μου,

Μην ξεχάσεις να μου στείλεις λίγο, και γω να πιω

της εξορίας μου τον τόπο

να ξεχάσω το πικρό !

Μικρό οινο+μεθυστικό (3)

Ο Διόνυσος “ο γιος της Λήθης», λέει, μόλις είδε τούτο δω το αμπελοστάφυλο και τα’ αμπέλι του άρεσε πολύ και παρακάλεσε τους Ζηριώτες κάθε χρόνο στη γιορτή του κρασιού να τον καλούνε και να μεθάνε μαζί με ροδίτη-κο κρασί Γλέντι λοιπόν και χορός και καλό φαγητό στην ταβέρνα του Καραμπουλά ;

Μικρό περι(.)γραφικό (4)

Μια πλατεία μια εκκλησία

Ένα μουράγιο μια ιστορία

Μία βρύση ένα χωριό

Ένα αλέτρι ένα καπηλειό

Αμπέλια πεύκα και ελιές

Στης Ζήριας τις πλαγιές…

Μανόλιες κι άρχοντες

στις αυλές

Μικρό γαιδ-Tουριστικό (5)

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Δεν φτάνανε οι βοσκές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Βόδια κάνανε βουτιές

Και με 2 και 3 απλωτές

Στης Ναυπακτίας φτάναν τις ακτές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Του Κορινθιακού λίγα ήταν τα νερά

Κι ο Φοίνικας ακούραστος

κατέβαζε κι άλλα από ψηλά

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Μαύροι πεύκοι φυτρώσανε εχτές

Παρέα με κουτουπιές κ που-ρναριές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Οι βάρκες λιάζονται αραχτές

Κάτω στις μεντ-ο-γιαλιές

Τουρίστες από βόρειες ακτές

Σε καλυβούλες περνάνε φίνα διακοπές

Και καβάλα στα γαϊδούρια χαίρονται

Της Αιγιαλείας τις ομορφιές!!! Χα χα χα!

Χρ.Ρουμ.20/10/2005 10:03 πμ

Κυκλάμινο

Στου δάσους τη σιγαλιά

Κελαηδάν αμέτρητα πουλιά

Κυκλαμινάκια στη σειρά

Λένε τα δικά τους μυστικά

Πανύψηλα πεύκα από ψηλά

Τα παρατηρούνε σιωπηλά

Κι αυτά με τη μουσουδίτσα τους σκυφτά

Κοιτάν το χώμα σκεφτικά

Παρέα κάνουνε διό-διό εις την σκιά

Μόνα-χούλια τους μένουνε μερικά

Πουλάκια τους κάνουνε όμως συντροφιά

Με ήχους που ξέρουνε μόνο αυτά

Κυκλαμινάκια μέσ’ στο δάσος μοναχά

«Δάσος» νιώθουνε και αυτά

Πάνω σε μια πατάτα στριμωχτά

Χαίρονται του φθινοπώρου τη δροσιά

Κυκλαμινάκια μια σταλιά

Και άλλα λουλουδάκια τόσα δά

Αγάπη φυλάει η κυρά μες στη καρδιά

Και τα περιμένει και τα λαχταρά!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Λαμπίρι

2:25:55 μμ

Ψαθόπυργος

 

Ψαθόπυργος

Αγ, Κων/νος και Έλενα

Αγ. Γεώργιος και Αλέκα

Άγιοι Ανάργυροι και Ειρήνη

Άγιος Ευθύμιος και Εφη

(Αγ.)+ Σπυρίδων και Πηνελόπη

Βαρ-καλάς και Κούλα

Ναυτίλος και ANNY

Μαρία και Παναγιά

Στου Ψαθο-πύργου τα γαλανά νερά

Έχουμε όλα τα καλά:

Ο καθείς και η κάθε μια σιμά της

Εχει πρώτα απ’ όλα το όνομα (του) της!

Στου Ψαθο-πύργου τα ήρεμα νερά

Έχουμε όλα τα καλά:

Το βουνό αιώνια παρέα

Τα καλο-καίρια - παιδιά να παίζουνε ωραία!

Στου Ψαθο-πύργου τ’ απάνεμο - το λιμανάκι

Τα’ φεντικά μας περιμένουνε λίγο – αεράκι!

Τη πρύμνη μας να λικνίσει σαν ένα - καρυδάκι

Την αγάπη τους ν’ αρμενίσει τ’ όμορφο – βαρβάκι !

Στου Παν-αχαικού την πράσινη ποδιά

Απάγκιο βρήκαν βάρκες δεκα-εφτά!

Και σαν τις είδαν ζωγράφοι δεκα-τρείς

Λαλήσανε: «δεν θ’ αξίζαμε δεκάρες τρεις αν δεν ήσασταν εσείς»!

Έλα βαρκάρη πάρε με

Στο θαύμα μέσα βάλε με

Έλα ζωγράφε πάρε με

Στον καμβά σου βάλε με

Ελα βαρκάρη πάρε με

ΠάνΩ από το σκότος βάλε με

Ελα κοπέλα μου πάρε με

Στα ά-γραφ(τα)ά (καρδιά) σου μέσα βάλε με!

Μηχανάκι και κουπί

Σαρδέλα και σκουμπρί !

Αρμύρα και ρακί

Ά-χρηστοι νάναι (είναι) οι γιατροί!

Φουρτούνα στα ανοιχτά;

Μην μπάτε κόντρα στο βοριά !

Μουράγιο και πάνω τα κουπιά!

Να κάτσουν τα δεινά στα μαλακά !

Βαρκούλες δεμένες με σχοινιά

Στου χρόνου την απανεμιά

Περιμένουμε κι αυτές καρτερικά

Βάρκες να γεννούν με άσπρα μαλλιά!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Λαμπίρι, 19/10/05

Αφιερωμένο στη

Carole +Jean-Luc

Και στους βαρκάρηδες

Του Ψαθοπύργου

Βαρβάρα Κριτσιλίγκου, Κριτσιλίγκος, Μελίσσι Κορινθίας, Γιώργης Κριτσιλίγκος με φίλους

Βαρβάρα

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Πεθαίνω μια, πεθαίνω διό

Και πάλι ξανα-ζώ

Πότε θα σε ξανα-δώ;

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Απ’ το χωριό περνώ

Κι ήρθα να τη δω…

Νάμαι και πάλι τώρα δω…

Ξαπλωμένη ήσουνα

Και ξε-κουραζόσουνα…

Κόσμος πολύς λυπότανε

Που ξανα-βλεπότανε;

Και Συ γλυκό-φωνα τον-εκέρναγες…

Του φίλου μου η μάνα

Είναι και δική μου μάνα

Δύο φίλοι δύο μάνες

Μας πήρε ο ύπνος και πάλι μες στις γράνες

Μην αν-ησυχείτε μάνες…

Βαρβάρα Βαρβάρα Βαρβάρα

Μια «Κυρία» που τη λέγανε Κυριακή

Σου χτύπησε την πόρτα ένα πρωί

Και ένα άσπρο περιστέρι που το λέγανε «ζωή»

Μπήκε κ’ αυτό μαζί …

Βαρβάρα: του αδελφού μου η μάνα

Η δική μου μάνα

Του γείτονα η μάνα

Του χωριού η μάνα

Βαρβάρα! Καλή ζωή να-έχεις!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2005 10:44:21 πμ

Οι Κοραίοι Ψαθόπυργος Αιγίου

ΟΙ ΚΟΡΡΑΙΟΙ -Γιώργης ΚΟΡ-ΡΑΣ :

Τα δίχτυα με αγάπη ξε-ψαρίζει

ο καλός ψαράς!

Σωτήρης ΚΟΡ-ΡΑΣ :

«Έχει ο θεός» λέει κάθε μέρα ο σοφός ψαράς!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Κράτα γερά τη λαγουδέρα

Σήμερα θα πάμε ως την Ακράτα πέρα

Σκλεπούδες και σκορπίνες

Μπακαλάους να ψαρέψουμε και

ωραίες πείνες !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Μπαρμπούνια και σαργοί

Σαλεύουν όλη νύχτα, χωρίς υπομονή

Στα δίχτυα μας να εμπλακούνε

Και νόστιμη τροφή

στο τηγάνι να γενούνε !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Τούτο το «χωράφι» δεν είναι κανενός

Μεγάλος είναι ο θεός

Κι άνθρωπος πολύ μικρός

Ένα αγκίστρι είναι όλο κι όλο μου το βιός !

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Ο Αϊ- Γιώργης φύλακας και οδηγός

Ο μαΐστρος προσοχή πολύ κακός

Τον κίνδυνο και οι διό τον αψηφούμε

Αν γερή ψαριά θέλουμε να βρούμε!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Παραγάδια και απόχες

Μεσίνες και γουβάδες

Ψαροκασέλες και σαρδέλες

Είναι της ζωής μας οι «κορδέλες»!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Βάλε στο φουλ τη μηχανή

Στο πέλαγος γρήγορα να βγούμε

Απόκρεω σήμερα, το ψάρι το τιμούνε

Και σε καλή τιμή οι φτωχοί ας το βρούνε!

Βίρα την άγκυρα αδελφέ!

Κύμα είναι η ζωή και γρήγορα περνάει

Μην αφήσεις άνεμο όπου θέλει να τη πάει

Κράτα καλά τη γέκια

Και μην φοβάσαι αστροπελέκια!

Στου Ψαθοπύργου εκεί το λιμανάκι

Οι Κορραίοι δουλεύανε με πολύ μεράκι

Και ο ήλιος από πάνω έλουζε δωρεάν το καϊκάκι

Που ξεκουραζότανε μέσ’ στο καταγάλανο

του Ψαθοπύργου το λιμανάκι!

Χρίστος Ρουμελιώτης

Αφιερωμένο στους αδελφούς

Γιώργη και Σωτήρη ΚΟΡΡΑ

Λαμπίρι 12/10/2005 10:17 πμ

(Φωτο:26/09/05 12h00)