Ποδηλατολόγιο Μελισσίου
«Βικτόρια» με λένε και με ξέρουν όλοι έτσι στο χωριό
Ο Σπύρος Ρουμελιώτης είναι τα’ φεντικό
Ο Μανώλης ο Γύφτος μέδωσε στο μπάρμπα Σπύρο για φράγκα είκοσι δυό
Ρόδες διαθέτω δυό πάω όπου θέλω στο λεπτό
Είμαι εργαλείο χρήσιμο γοργό
Με ζηλεύουν όλοι στο χωριό
Γιατί αθόρυβα και ανέξοδα κυλώ
Ολους στην οικογένεια δίχως αχ και βαχ εξυπηρετώ
Πρώτα τον μπάρμπα Σπύρο στα γεωργικά
Αχάραγα για τη δουλειά απ’ το σπίτι ξεκινά
Νύχτα για πότισμα με φανάρι ή φεγγάρι ξαστεριά
Στη σχάρα το ξινάρι, μπότες και ρούχα παλιά
Μπάρμπα Σπύρο μη διστάζεις ούτε λεπτό
Μελίσσι Κιάτο τα χιλιόμετρα άνετα ρουφώ
Κάνω άμα λάχει και το νοσοκομειακό
Πέρα δώθε για αλλαγές το Χρίστο στο γιατρό
Κάνε στάση για νερό σε παρακαλώ στης Δέσποινας το καπηλειό
Ο Μπάρμπα-Σπύρος μ’ αγαπά καθώς ο θείος Νίκος και η θεία η Ζωή
Μα απ’ όλους, ο Χρίστος, πιο πολύ
Με πάει ακόμα και στο φούρνο για ψωμί
Και στου Μαυραντζά το μαγαζί για σαλάμι και τυρί
Μελίσσι Ξυλόκαστρο σκολειό
Το χειμώνα τσάντα με βιβλία κουβαλώ
Το καλοκαίρι βόλτα βγαίνω στο χωριό !
Κάπου κάπου με το μπάρμπα Σπύρο παίζω και κρυφτό
Με θαυμασμό κρυφό, τις Μελισσιωτοπούλες κοιτώ
Γιατί δικαίωμα έχω και γω ν’ αγαπώ κανά θηλυκό
Και μπροστά από τον άγιο Δημήτρη κάνω σταυρό να μ’ έχει ο θεός γερό
Είμαι κατάλληλο και για κούρσα
Αν και σε εξοπλισμό …φτωχό
Μα ο Χρίστος με τα πόδια τα γερά
Πότε σκυφτά, το τιμόνι μου δυνατά κρατά
Πότε ορθοπεταλιά, μια δεξιά μια αριστερά
Μου δίνει ελπίδα και φτερά…
Η Σεντελίνα στα φορτία είναι ανταγωνιστής
Αλλά σαφώς δεν είναι από μένα πιο ταχύς
Εχει μπόλικη σοφία στα μυαλά
Γιατί στις μεταφορές είναι και η πιο παλιά
Η Μεγάλη (Γαϊδούρα) είναι όμως σίγουρα πιο δυνατή
Γιατί σηκώνει δύο τσουβάλια γεμάτα με φουσκί
Πράγμα το οποίο δεν μπορώ να κάνω εγώ
Που αρκούμαι στα κιλά, το πολύ ογδόντα δυό
Λίγα χρήματα για συντήρηση απαιτώ
Λάδωμα συχνό και φούσκωμα καλό
Αχτινο-λόγηση από καιρό εις καιρό
Και πλύσιμο στο χέρι με μπόλικο νερό
Ορθο-πεταλιά και ανηφόρα
Φίλε στη ζωή «για να τα βγάλεις πέρα» βλέπεις θέλει, όρθιος και φόρα
Βόλτα ρόδα και ισορροπία =ίσον= ίσως ελευθερία
Τώρα παρατημένο αράχνες με τυλίγουν τρυφερά
Και ευτυχώς τα δάκρυά μου παίρνουν τα πικρά
Τη μνήμη προστατεύουν απ’ του χρόνου τη σκουριά
Στο μουσείο του περα-σπιτιού μέχουν βάλει στα ψηλά
Ιστορίες για τα παλιά να λέω στα παιδιά !
Χρίστος Ρουμελιώτης (Ο ποιητής του τυπο-ραφείου)
Ερέτρια, Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου 2004
12:57:26 μμ
ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (1)
Του Βασίλη κόκκινο και φτερωτό
Με free-ουλα 2000 στροφές ανά λεπτό
Μελίσσι Ξυλόκαστρο χωρίς βογκητό
Τράβηξε βάσανα κι αυτό
Και χαρές ονειρεύτηκε πολλές
Να δει τα’ αφεντικό του με μερσεντές!
ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (2)
Του Γιώργη το «ράλευ» του χί
Ανω Κάτω Μελίσσι στο πι και φί
“Ω καλό μου αφεντικό
Μη με ξεχάσεις σε παρακαλώ
Έρμο μοναχό στο κάτω το χωριό
Δεν θέλω άδικα να χαθώ”
Έχω ανέβει …και σε βουνό !
Έχω φθάσει Θαλερό !
Και με τον «Χ» στο Βασιλικό !
Ας κυκλώσουμε το Μελίσσι ρε παιδιά !
Κάμπο Ράχη και Κοντζιά !
Κάτω Μελίσσι και ακροθαλασσιά !
Με το Βασίλη Κιάτο Ξυλόκαστρο συχνά !
Και ο Φάτσιος από κοντά !
Ω τι ωραία χρόνια ανεμελιά !
Δίχως φώτα …
Και με όνειρα απαλά…
Χρίστος Ρουμελιώτης
19/9/2004
