Ανοιξη και αμυγδαλιά

Αμυγδαλιά

Αμυγδαλιά.: Ανοιξή μου για σένα ασπροφορώ

Για σένα θρέφω το πιο γλυκό καρπό

Σκληρός χειμώνας φέτος πέρασε από δώ

Κρύο και χιόνι ένα σωρό

«Απώλεσα» μπόλικα κλαράκια

Με δροσερά μπουμπουκάκια

Μα η Δήμητρα η σοφή

Αμέτρητα μου χαρίζει πέταλα και πάλι κάθε αυγή

Και με παράπονο δεν αφήνει κανένα μου κλαρί

Άνοιξη: Ακου μυγδαλιά μου τρυφερή

Σ’ ευχαριστώ κατ’ αρχάς πολύ

για την θερμή σου την ωδή

Καύχημα είσαι για μένα κάθε χρονιά

Σαν στην έκθεση των ανθών εσύ παίρνεις τη πρωτιά

Χωρίς εσένα θα ήμουνα φτωχή

Γιατί ένα μόνο σου δενδρί

Φτάνει να μυρίσει και να στολιστεί

Ένας ολάκερος Αγρός (η θεά Γη)

με χιλιάδες ανεμονοπαπαρουνοτουλιπομαργαρίτες μαζί

Άγνωστη κόρη πολύ γνωστή

Την άνοιξη θαυμάζει και εκλιπαρεί

Άνοιξή μου λουλουδοφορτωμένη και ακριβή

Που τη γη περιδιαβαίνεις και μόσχο της κερνάς

Εσύ που το πράσινο και άσπρο τόσο αγαπάς

Πες μου από εκεί που συχνά περνάς

Βλέπεις την αγάπη μου; τη χαιρετάς;

Άνοιξη: Κόρη στο τόπο που εσύ ποθείς

Το μπλε το άσπρο και το πράσινο κυριαρχεί

κατά καιρούς και ανάλογα με την εποχή

Και όλα δένονται μαζί

Στο κέντημα που λέγεται αγάπη, φύση και ζωή

Απ’ τη θάλασσα παίρνω το μπλε το γαλανό

Απ’ τη μυγδαλιά και τον ουρανό το άσπρο το λευκό

Και από το κυπαρίσσι το πράσινο το πιο πηκτό

Κεντάω και σου στέλνω φιλί σπάνιο ζηλευτό

κι χωρίς μιλιά σε χαιρετώ..

Χρήστος Ρουμελιώτης Αθήνα 28/3/2004 |||||||10:27 πμ