Αρχική

Πέμπτη 29 Απριλίου 2004

Maruios the Greek, Spiliotopoulos

Μάριος ο Έλληνας Σπηλιοτόπουλος

Είμαι ο Μάριος ο «παγκόσμιος έλληνας»
Με φούστα κουμπούρα και σπαθί
Να κυριεύσω θέλω, όλη τη γη!
Πατερίτσα φέσι και γυαλί
Αχ Ελλάδα μου «κουτσή» !

Είμαι ο Μάριος Σπηλιοτόπουλος
Ο Ευρωπαίος
Ο Αυστραλός
Ο Αμερικανός, ο Αφρικανός …
Είμαι ο παγκόσμιος ρωμιός !

«Το χιούμορ δεν υπάρχει στη ελεύθερη τη φύση»
Ντόλυ: «αχ τι γλυκιά που είναι η ανθρώπινη η στύση»
Οι ελληνοκύρπριοι είπαν όχι στην ενιαία κυπροφύση
«Το χιούμορ εμφανίζεται σε ορισμένες περιόδους στη ζωή
Όταν δεν υπάρχουν πόλεμοι και διαπληκτισμοί» !
«Το χιούμορ δεν κατασκευάζεται ούτε παρασκευάζεται
Βγαίνει από μέσα μας και όπως θέλει εκφράζεται» !
(Βλέπε γκαλερί «έκφραση» !)

Είμαι ο Τσολιάς με τη πατερίτσα
Λείπει λίγη κύπρος από την ελλαδίτσα
Ο τσοπάνης δεν μπορεί χωρίς τη γκλίτσα
Η κατσίκα χωρίς τη κυπριογαϊδουρίτσα
Και η θείτσα μου χωρίς τη μαγκουρίτσα !
Είμαι ο κουτσός Τσιολιάς από την Κολοπετινίτσα
Αχ καλή μου πατερίτσα κράτα καλά την Ελλενίτσα(*)!

Είμαι ο Μάριος ο multilook
Τρελαίνομαι για newlook
I don’t like the «outlook»
But I like the Art hummour !

I like the social photography
The realistic art dollygraphy
I like the greek opa opa art
And my very modern ATHINA art!

I am a Greek “a la mode”
Ι am not a god
I am not a mad
I am a straight meaningful
Serious and up-to-date man!

Χρίστος Ρουμελιώτης
Πηγή Ελευθεροτυπία 29/04/04
(*) Ελλάδα

Τετάρτη 28 Απριλίου 2004

Ανοιξη και αμυγδαλιά

Αμυγδαλιά

Αμυγδαλιά.: Ανοιξή μου για σένα ασπροφορώ
Για σένα θρέφω το πιο γλυκό καρπό
Σκληρός χειμώνας φέτος πέρασε από δώ
Κρύο και χιόνι ένα σωρό
«Απώλεσα» μπόλικα κλαράκια
Με δροσερά μπουμπουκάκια
Μα η Δήμητρα η σοφή
Αμέτρητα μου χαρίζει πέταλα και πάλι κάθε αυγή
Και με παράπονο δεν αφήνει κανένα μου κλαρί
Άνοιξη: Ακου μυγδαλιά μου τρυφερή
Σ’ ευχαριστώ κατ’ αρχάς πολύ
για την θερμή σου την ωδή
Καύχημα είσαι για μένα κάθε χρονιά
Σαν στην έκθεση των ανθών εσύ παίρνεις τη πρωτιά
Χωρίς εσένα θα ήμουνα φτωχή
Γιατί ένα μόνο σου δενδρί
Φτάνει να μυρίσει και να στολιστεί
Ένας ολάκερος Αγρός (η θεά Γη)
με χιλιάδες ανεμονοπαπαρουνοτουλιπομαργαρίτες μαζί
Άγνωστη κόρη πολύ γνωστή
Την άνοιξη θαυμάζει και εκλιπαρεί
Άνοιξή μου λουλουδοφορτωμένη και ακριβή
Που τη γη περιδιαβαίνεις και μόσχο της κερνάς
Εσύ που το πράσινο και άσπρο τόσο αγαπάς
Πες μου από εκεί που συχνά περνάς
Βλέπεις την αγάπη μου; τη χαιρετάς;
Άνοιξη: Κόρη στο τόπο που εσύ ποθείς
Το μπλε το άσπρο και το πράσινο κυριαρχεί
κατά καιρούς και ανάλογα με την εποχή
Και όλα δένονται μαζί
Στο κέντημα που λέγεται αγάπη, φύση και ζωή
Απ’ τη θάλασσα παίρνω το μπλε το γαλανό
Απ’ τη μυγδαλιά και τον ουρανό το άσπρο το λευκό
Και από το κυπαρίσσι το πράσινο το πιο πηκτό
Κεντάω και σου στέλνω φιλί σπάνιο ζηλευτό
κι χωρίς μιλιά σε χαιρετώ..

Χρήστος Ρουμελιώτης Αθήνα 28/3/2004 |||||||10:27 πμ

Παρασκευή 23 Απριλίου 2004

Ο Σκαλκώτας και πάλι στη Χαλκίδα

Ο Σκαλκώτας και πάλι στη Χαλκίδα

“Σαν τα νερά του Ευρίπου Σου, ατενίζω
Μ’ αρέσει να σε μουσικο-νανουρίζω !
Όμορφή μου Χαλκίδα
Σε ερωτεύτηκα μόλις το φως μου, είδα,
Εκατόχρονα γιορτάζει και με η καρδιά μου
Σαν βλέπει πόσο σ’ αγαπάνε τα Παιδιά μου!
Μπρος λοιπόν δόξασε την άγια φύση
Που ποτέ, πέρα δώθε τα νερά Σου δεν θα σταματήσει!
Μπρος λοιπόν και συ αγαπημένο μου δοξάρι
Κύκλους κάνε πάνω Tης όπως Αύγουστο το ολόγιομο φεγγάρι”!

Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια Παρασκευή, 23 Απριλίου 2004

Σάββατο 17 Απριλίου 2004

Paul Auster

Paul Auster

Ψάχνω για το τυχαίο
δεν φοβάμαι το μοιραίο!
Ο θάνατος δεν με νοιάζει
το άγνωστο με ενθουσιάζει!
Αναζητώ την σύμπτωση
ανεξάρτητα από την περίπτωση!
Στην πραγματικότητα
στην τύχη οφείλω την εφευρετικότητα!
Ω κυρά -ιστορία πέσμου
Πως ήταν στο μυαλό του Σοφοκλή πλασμένο
να κυνηγάει η τύχη τον Οιδίποδα ή το πεπρωμένο?
Δύο χιλιάδες χρόνια πριν
Δώδεκα θεοί! Δώδεκα θαύματα!
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά πιος ξέρει τι!
Ω κυρά-επιστήμη πέσμου
Σε μία πόλη κλωνοποιημένων πολιτών
Ο εαυτός μου θα ανήκει σε μένα;
Θα είμαι hardware η software?
Το τυχαίο θα συλλαμβάνεται;
Το μοιραίο θα επαναλαμβάνεται;
Η ζωή μου θα είναι μία;
Η ψυχή μου θα κατοικεί μέσα μου;
Ω κυρά-λογική πέσμου
Σε μια τέτοια στη πόλη η ζωή θα είναι:
Τραγωδία ή κωμωδία;
Φάρμα ή μαγεία;
Δράμα ή θαύμα ;
Παράλογη ή λογική;
Απάτη ή αληθινή;
Χορωδία ή το ίδιο το βιολί;
Ω Πόλη των Πόλεων!
Νέα Υόρκη είσαι της Ελευθερίας η ιδέα!
Φιλόξενη, ανθρώπινη και φιλική!
Σ’ αγαπώ πολύ!
Καφέ πάρκα και πλατείες!
Θέατρα και σινέ σαν πολιτείες!
Γεμάτα μετανάστες και σοφές ηλικίες!
Απ’ το βράδυ ως το πρωί
Παίζω με τις λέξεις στο χαρτί!
«Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ»
«Νιώθω ό,τι έτσι υπάρχει λόγος να ζώ»
Ο Πολ Οστερ ένας πεζογράφος είμαι και γω!
Χρήστος Ρουμελιώτης, Ερέτρια, Σάββατο, 17 Απριλίου 2004
Πηγή: Βιβλιοθήκη Ελευθεροτυπίας 16/4/04, Αφιέρωμα Κατερίνας Σχινά
Ευχαριστώ!

Κινητό mobile

Κινητό mobile

Είμαι εργαλείο εργατικό!
Μέρα νύχτα ανοιχτό!
Έχω μόνο ένα αφεντικό!
Και του είμαι πολύ πιστό!
Είμαι εργαλείο κομψό!
Με κομβία με ηχεία τσόντα και μουσική
Ακόμα και ψηφιακή «φω»μηχανή!
Είμαι γεμάτο αριθμούς!
Αστικούς λαϊκούς και υπεραστικούς!
Έχω φίλους διαλεχτικούς!
Με αριθμούς καταδεκτικούς!
Είμαι κυρίως εργαλείο επαγγελματικό
Με κρεμάνε ακόμα και στο λαιμό!
Μπορεί να σώσω κάποιον από βέβαιο πνιγμό!
Το μικρό μου αφεντικό μου πάντα ακολουθώ
Στο γραφείο στο σπίτι στο χωριό
Στο πουλ στο μπαρ στη πλαζ
Και αν λάχει παρέχω και κοκομασσάζ!
Στα μηνύματα είμαι όμως φειδωλό!
Γιατί δεν μ’ αρέσει το μουγκό!
Όταν πλακώνει η δουλειά
Η πλακέτα ζεματά
Εντολές δίνω δεξιά κι αριστερά
Κι ο κηπουρός σε στάση προσοχής απαντά!
Τα αφτιά μου έχω ανοιχτά
Όταν το μεγάλο αφεντικό
τον φέροντα επιμόνως αναζητά!
Όταν όλα πάνε καλά αυτάρεσκα χαμογελώ!
Και μένω ώρες αραχτό!
Μόνο για να επικοινωνώ!
Σημασία έχει να είμαι προσεχτικό
Γιατί οι μονάδες πέφτουνε σωρό!
Είμαι εργαλείο τελικά αναγκαστικό!
Με επέβαλε η μοντέρνα εποχή στα μουλωχτά!
Για να φέρει στους ανθρώπους ευτυχία και χρονοπαρά!
Σπίτι δουλειά σπίτι δουλειά που θα πάει ρε παιδιά!
Πελάτες συνεργάτες γυναίκα και παιδιά…αρκετά!
«Που είσαι» με ρωτάνε συχνά πυκνά ερωτηματικά !
Και γω τους απαντώ ευγενικά!
Μαζί του είμαι στη δουλειά αλλά και στο ούζο, στη χαρά!
Και δεν θα σταματήσω να χτυπώ αλλά χωρίς να τον ενοχλώ
Στον αριθμό 6978 115 079 τούτον δώ
Και ποτέ, αν δεν το θελήσει, δε θα τον αποσχιστώ!

Βλέπε παραπλεύρως και εταιροχρονικά το ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
Χρήστος Ρουμελιώτης Σάββατο, 17 Απριλίου 2004
Υστερόγραφο:
Υστερα λοιπόν από τις επικλήσεις του κινητού
και τους λόγους και τους στίχους που μου παρέθεσε
για να την το χάσω προτείνω την εξαγορά του …..

Σάββατο 10 Απριλίου 2004

Χαιρετισμοί 2004 καλό μετά-πάσχα

Χαιρετισμοί 2004 καλό μετά-πάσχα

Χαίρε Παναγία δοχείο της του θεού Σοφίας !
Χαίρε Παναγία ταμείο της του θεού Προνοίας!
Χαίρε Παναγία Η που «την των φιλοσόφων ασοφίαν κατέδειξες» !
Χαίρε Παναγία Η που « την των τεχνολόγων αλογίαν απέδειξες» !
Χαίρε Παναγία Η που «την των συζητητών την μωρίαν ξεσκέπασες»!
Χαίρε Παναγία Η που «την των ποιητών μυθοπλασίαν εξαφάνισες»!
Χαίρε Παναγία Η που «την των Αθηναίων φιλοσόφων περίτεχνην λογική διέσπασες»!
Χαίρε Παναγία Έλκουσα τους ανθρώπους από την άγνοια!
Χαίρε Παναγία Φωτίζουσα τους ανθρώπους με θεία γνώση!

Σαν το Πάσχα του Χριστού εις την Γη έρχεται φοράν ακόμη μία!
Σαν οι τρανοί Ολυμπιακοί εις την Αθήνα έρχονται φοράν ακόμη μία!
Τον Ύμνο για τη Μαρία και γω ν’ ακούσω θέλησα ταπεινώς μία φοράν
και άλλη μία εις την εκκλησία !
Πανώριους στίχους για τον ερχομό του Θεϊκού καρπού στα σπλάχνα της Παρθένου!
Τα εύηχα «Χαίρε» των Αγγέλων, την απορία του Ιωσήφ και τις χαρές του Βρέφους!

Και έκραξα!
Ω Μαρία «Ελπίς» των αθώων υπερΑγία!
Ω Μαρία «Πίστις» των ορθοπίστων αιωνία!
Ω Μαρία «Μητέρα» των Χριστιανών επουρανία!
Ω Μαρία «Δόξα» του Πατρός εις την Γην εν αφθονία!

Ω Δία μεγαλοδύναμε!
Καλοδέξου το νέο κι όμορφο θεό που έρχεται στη γη των αϊτών σου!
Δία μεγαλότυχε αν από την Μοίρα κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει,
Και αν, γραμμένο είναι, για τον νέο τούτον το θεό η γη όλη χαρά να κάμει
Μην φοβηθείς. Στενοχώρια καμία μην βάνεις. Εσύ ποτέ δεν θα πεθάνεις!
Μα πάντα θα κυβερνάς μέσα από της Ολυμπίας τα αιώνια ιερά !

Δύναμη κομμάτι δόστου από τη περίσσια τη δική σου!
Ευχή νικητής να βγει στη πάλη με τα θεριά του κόσμου όλου!
Καλο-ύμνητος από τους Αγγέλους σου ας είναι!
Αμόλυντος από τις αρρώστιες του σώματος ας μείνει!
Και ρωμαλέο πνεύμα στην κεφαλή του να φωλιάσει!
Και μέσα σε Πάνθινο στεφάνι όλο τον κόσμο να μονιάσει!

Ω Δία Μεγαλοδύναμε!
Κακία στον Ιησού και την Μαρία δεν κρατάω καμία!
Καθώς και στους προφήτες που τις ωδές μου μελετήσαν!
Και Θολωτούς Ύμνους πάνω στους στίχους μου εχτίσαν!
Αγάπη για τους Μάγους θρέφω, αγνή χαρά και γώ μαζί τους
Για τον ερχομό του βασιλιά του «ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ»
Ζήλια για τα δώρα που του κόμισαν δεν νιώθω ουδεμία,
Ετσι ένοιωσαν πως να του δείξουν την πιο βαθιά λατρεία!
Σεβασμό απέραντο εκδηλώνω στην ανεξιθρησκία,
Της πλάσης οι αρχηγοί ας μην έχουνε καμία αμφιβολία!
Πως η πίστης η θρησκευτική κανενός δεν είναι ιδιοκτησία!
Αγάπη θρέφω φανερή για τις «λυγερόκορμες και τις αψηλές τις κοπελάρες»
Τις μαυρομάτες, τις γαλανομάτες τις δροσόσταλες τις μαντηλοφόρες
Που με βαμβακερό υφαντό από αργυρό στημόνι,
Το δάκρυ το μπολιασμένο με τη μεταθανάτιο ελπίδα
Σφογγίζουν τώρα δύο χιλιάδες και κάτι χρόνια!
Και μύρα από ροδοπέταλα χρυσαφιά του ήλιου θρέμμα,
Ραίνουν τον «Αφταστο» τον «Σκοτωτό» τον νέο τον θεό τον αδικοχαμένο!
Κατάρες έχω πλέξει ειδικές στους πάσης φύσεως τρομοκράτες
Που στο όνομα ή στο παρανομά του, αθώων αίμα πίνουνε τον εικοστό αιώνα!

Ω Δία Μέγα χορηγέ της Ολυμπιακής Ιδέας!
Ω Δία Ιερό δένδρο των καρπών της Ειρήνης!
Ω Δία Μέγα κάτοικε περήφανων βουνοκορφών!
Ω Δία Μέγα υποστηριχτή δεινών ρητόρων και σοφών!
Ω Δία Μέγα ιερέα ιστορικών μουσείων και αιωνίων ιερών!

Χαίρε Παναγία του δύο χιλιάδες και κάτι
Κορώνες, θνητών Πατέρων, μου «βγάλανε φέτος το μάτι»!
Και με τούτο το ύπερ ύστερο γραπτό και με σεβασμό μεγάλο!
Θερμό Χαιρετισμό θάθελα να ψάλω σ ε Δημοσθένη και Σωκράτη!
Που θυσία το σώμα τους κάνανε για να σώσουνε το πνεύμα και τη γνώση!
«Είπερ ίσην ρώμην γνώμη, Δημόσθενες, είχες
ουποτ’ αν Ελλήνων ήρξεν Αρης Μακεδών»

Πίνδαρος δια βοής Χρήστου Ρουμελιώτη, Μεγάλο Σάββατο , 10 Απριλίου 2004, Ερέτρια

Πηγές!
1) Βήμα 4/4/04
2) Ελευθεροτυπία 8/4/04,
3) Ακάθιστος Υμνος
(Κείμενα και μετάφραση Ε.Δ.Καλαμαρά Εκδόσεις Παπαδημητρίου)