Το σπίτι στο χωριό Μελίσσι

Το σπίτι στο χωριό Μελίσσι

Αγέρωχο στη ράχη καμαρώνεις τον Κορινθιακό

Ζεις στο χωριό από το χίλια εννιακόσια οχτώ;

Γνώρισες παγκόσμιους φονικούς πολέμους δυό

Δεν σκύβεις το …φουγάρο μένεις περήφανο, στητό.

Κορδαίοι Χρίστος Φίλιππος Άγγελος και κορδωτοί

Πέτρα κουβαλήσαν πολύ από το βουνό πελεκητή

Να χτίσουν πέτρινο τσαρδί που αγάπη αιώνια να χωρεί

Και το σπίτι στο χωριό περίμενε τη Νύφη να το χαρεί

Χρίστος και Αναστασία ρίζωσαν βαθιά εκεί

Ηλθε και το γραμμόφωνο από την Αμερική

Αγγελος και Χαρίκλεια στη διπλανή αυλή

Φίλιππος και Δήμητρα Αθήνα για ωραία ζωή!

Χαρές και γλύκες γνώρισες πολλές

Κόρες ζηλευτές του κόσμου αγαπητές

Βάσω Ζωή Σοφία σαν τα νερά τα κρύα

Φύτρωσαν από Χριστό και την Αναστασία!

Σπίτι μου σπιτάκι μου όμορφο μπαλκονάκι μου!

«Ελάτε να σας δείξω τη θέα Είναι πολύ ωραία!

Το Πράσινο του κάμπου. Το μπλε του πόντου!

Ξένε εδώ κατοικεί η Θεά της Ζωής. Σου εύχομαι να τη χαρείς»!

Σπίτι μου σπιτάκι μου όμορφο περιβολάκι μου!

Του κήπου μου οι αγγουριές είναι οι πιο πικρές

«Αχ μαναράκι μου μην την κορυφούλα του πατάς

Γιατί εύκολα χολιάζει και όλο πίκρα στάζει»!

Λεμόνια και σαγκουίνια γεμίζουν τα κοφίνια

Περγαμόντο μου γλυκό μη σώνεσαι σε παρακαλώ!

Μούσμουλό πασχαλινό και αρνί μου σουβλιστό

Περιμένετε λίγο ακόμα, έρχομαι! φτάνω στο χωριό!

Σπίτι μου σπιτάκι μου όμορφο γαριφαλάκι μου

Φίλο κανένα δεν αφήνεις χωρίς γαρύφαλλο να δίνεις

Γλυκά τουτουμάκια και σταφύλι δροσερό προσφέρεις

Στον περαστικό από το στενό και ας μην τον ξέρεις!

Σπίτι μου σπιτάκι μου όμορφο … κουνελάκι μου!

Η αυλή σου ρεφενέδες γνώρισες επισκέψεις και μεζέδες

Κοτούλες κατσικούλες κοκοράκια και δύο γαιδουράκια

Ω τι χαρούμενα παιγνίδια παίζαν τα γειτονοπουλάκια!

Ρουμελιωτάκια και Λυράκια

Κριτσιλιγκάκια και Χωτουσάκια

Γκουρασούδες και Φαγκρούδες

Στις ομάδες στο κουτσό

Στις κουμπάρες, το στάκαμαν και το κρυφτό!

Παιδιά νύχτωσε! …Μαμά! ακόμα ένα λεπτό!

Το σπίτι στο χωριό τώρα μένει έρημο και μοναχό!

Σπύρος και Βάσω: Ταξίδι μακρυνό!

Μαζί τους και η Ντίνα κι ο Βαγγέλης ο μαραγκός

Η Ελένη και ο Λύρας και ο Γιώργος ο σοφός!

Χρυσούλα! Γιωργία! Καλιόπη! Βαγγελιώ!

Χωράω και εγώ?

Χρίστος Ρουμελιώτης

Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου 2004 <><><><3:04:22 πμ

Το ποίημα αυτό εγγράφει μετά από την ποιητική βραδιά στη Στοά του Βιβλίου προς τιμήν του Μανόλη Πρατικάκη

Ευχαριστώ το ποιητή για την …συμβολή του και την αφιέρωση του.