Κλαριά

Κλαριά

Σαν σειρηνούλες να ηχούν και μεταξύ τους να μιλούν

Σαν παιδιά να παίζουν και αμέριμνα να γελούν

Σαν να σκύβουν να μυρίζουν και τους πιστούς να θυμιατίζουν

Σαν τον ουρανό να ζωγραφίζουν και τα σύννεφα να σχίζουν

Σαν να μην περισσεύουν και αιώνια το θεό ν’ αγναντεύουν

Σαν καλές κυράδες να φλυαρούν

και με τα φυλλαράκια τους να ερωτοτροπούν

Σαν πιστοί να υποκλίνονται και στον έρωτα να εξαγνίζονται

Απειρα κλαριά, αιωνόβιοι κορμοί σας υπο---στηρίζουν

Απειρα πλεχτά κλαριά

Μυτερά ή φουντωτά ελεύθερα ή πλεχτά

Απειρα ομορφοκλαδεμένα ή ακλάδευτα ελεύθερα κλαριά

Τις πεδιάδες στολίζουν τους ουρανούς αγγίζουν

Τους αγρούς συνορίζουν, τους ποταμούς αγιάζουν

Τους κορμούς ορίζουν μάταια προσπαθούν να τους ξεφύγουν

Άπειρα ζωντανά κλαριά αγκαλιά με έμπειρα κορμιά

Περήφανα για τη διαδρομή τους!

Περήφανα για τη γυμνή στολή τους!

Περήφανα για τη φυλή τους!

Περήφανα για τη γιορτή τους!

Περήφανα για τη μουσική τους!

Περήφανα για την καταγωγή τους!

Περήφανα για τους μύκητες τους!

Περήφανα για τους κλαδευτές τους!

Περήφανα για τους κισσούς τους!

Περήφανα για τους αϊτούς τους!

Περήφανα για τους χυμούς τους!

Περήφανα για τα χιόνια τους!

Περήφανα δεν ζούνε μόνα τους!

Περήφανα για τ’ αφεντικά τους!

Περιμένουν ίσως τα στερνά τους!

Περήφανα δεν το βάζουν κάτω !

Και ξανά και ξανά ξεπηδούν από τα κάτω!

Απειρα περήφανα κλαριά δίπλα σε λίμνες σε χωριά

Απειρα περήφανα κλαριά δίπλα σε δρόμους και καμπαναριά

Απειρα περήφανα κλαριά μέσα σε κάμπους σε βουνά

Απειρα κλαριά σας είδα μια φορά απ’ το τραίνο του βορά

Κλαριά κλαράκια μου ανοιξιάτικα μπουμπουκάκια μου!

Κλαριά γλυκά κλαράκια μου σας αγαπώ σα τα παιδάκια μου!

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2003 00:37:28