Το ραφτάκι

Το ραφτάκι

(Διασκευή μέρους του διηγήματος

του Γεωργίου Βιζυηνού

«Τό μόνο της ζωής του ταξείδιον»

που περιλαμβάνει και το παραμύθι

«Η βασιλοπούλα και το ραφτάκι»)

Τραγούδι: Πρόσωπο λαμπερό ανοιχτό

Στόμα πλούσιο λαχταριστό

Χείλη κόκκινα υποσχετικά

Μάτια γαλανά διαπεραστικά!

Είδα από μακριά τα ξανθά της τα μαλλιά

Και τον ήλιο με θαυμασμό μαζί τους να συζητά

Είδα από κοντά τον καθρέπτη με ζήλια να την κοιτά

Και κομμάτια να γίνεται από τέτοια ομορφιά!

Ραυτόπουλο: Στη Πόλη είσαι το πιό όμορφο λουλούδι

Της ΑγιαΣοφιάς το πιό λευκό αγγελούδι

Χρυσή για σένα έχω βελόνα και κλωστή

Να σου ράψω πανέμορφο βλατί!

Αχ Βασιλοπούλα μου φλογερή

Είναι κρίμα ακόμα και χρυσό βλατί

Να κρύψει τέτοιο κορμί

Που μόνο σ’ Αφροδίτη χαρίσαν οι Θεοί!

Τα κάλλη σου είναι πολυαρεστά

Αχ μου πήραν τα μυαλά

Αχ γιατί θεέ μου να μην ήμουν το αγόρι σου εγώ

Αχ θεέ μου γιατί σε Παλάτι να μην γεννηθώ!

Βλατί βλατάκι μου ραφτό με το χεράκι μου

Στόλισε με το μεράκι μου το κοριτσάκι μου

Να το ζηλεύουνε όλες οι κόρες του ντουνιά

Να το παινεύουνε στης Πόλης τα νοικοκυριά!

Τραγούδι: Δύση και Ανατολή τέτοια κόρη ποτέ δεν έχει δεί

Χριστιανοί και Μωαμεθανοί έχουν «ξετρελαθεί»

Με της Βασιλοπούλας το χρυσοκέντητο βλατί

Ψάχνουν για το ραφτόπουλο με τη χρυσή φωνή!

Ραυτάκι: Βλατί βλατάκι μου

Φύλαγε το κοριτσάκι μου

Από του κόσμου τα κακά

Μάγισσες …θηρία και ξωτικά !

Βλατί βλατάκι μου πές στο κοριτσάκι μου

Νάρθει γρήγορα στο καμαράκι μου

Για να του δώσω ένα γλυκό φιλί

Νύχτα με φεγγάρι την αγαπώ πολύ!

Τραγούδαγε και έραβε

Έραβε και τραγούδαγε

Μερόνυχτα δέκα τέσσερα

Το ραφτόπουλο τα φορέματα και τα παινέματα!

Τραγούδι: Και η κόρη έλιωνε από πόθο τρυφερό

Τον καλό της είχε μόνο στο μυαλό

Γέλιο και αναφιλητό σαν το γάργαρο νερό

Στο χαγιάτι ακουγότανε κάθε δειλινό!

Βασιλοπούλα: Ραφτόπουλο αχ τα βλατιά σου

Ροδοπέταλα στα χείλη τα φιλιά σου

Στα μάτια μου μέσα μπαίνει η ματιά σου

Νουφαράκι στην καρδιά μου η καρδιά σου!

Ραφτόπουλό μου σ’ αγαπώ

Εσένα θέλω να παντρευτώ

Κάθε πρωί να μου τραγουδάς

Πως ποτέ δεν θα πάψεις να μ’αγαπάς!

Βασιλιάς: Μονάκριβή μου κόρη ζηλευτή

Η καρδούλα σου για πιον πονεί;

Σε βλέπω ανήσυχοι και σκεπτική

Γαμπρός όπου νάναι θα φανεί!

Μεγάλα όνειρα έχω γώ για σένα

Σαράντα παλικάρια έχω καλεσμένα

Να παραβγούν στην παλληκαριά

Πιος ζωντανό λιοντάρι θα φέρει απ’ τα βουνά!

Βασιλοπούλα: Βασιλιά και πατερούλη μου

Οποιους θέλεις κάλεσε τώρα δω

Στον καλλίτερο δεν θα σου αρνηθώ

Το ραφτάκι όμως αγαπώ

Δοκίιμασέ το είναι άξιο και ικανό!

Αυτό μου ράβει τα προικιά

Νυφτιάτικα φουστάνια και βλατιά

Αυτό ξέρει και τραγουδά

Πιό γλυκά κι’ από τα πουλιά!

Βασιλιάς: Η κορώνα δεν ήλθε στο κεφάλι μου τυχαία

Κληρονόμησα σπαθί ασπίδα και περικεφαλαία

Σε πολέμους έχασα παλικάρια πολύ γενναία

Ζούμε έτσι σήμερα ήσυχα πλούσια κι ωραία!

Θέλω κόρη μου να σιγουρευτώ

Πως γενναίο νεαρό θα κάνω για γαμπρό

Δράκους αβέρτα να σκοτώνει

Και τους εχθρούς μας να κατατροπώνει!

Στο βασίλειό μας συνέχεια να δώσει

Ειρήνη και ευημερία να εδραιώσει

Και κανένας να μην μπορεί

Στο μυαλό και την τόλμη να του την βγεί!

Ραυτάκι: Ακου Βασιλιά μου

Εγώ δεν έχω βγάλει πολεμική σχολή

Ξέρω όμως πολύ καλή βυζαντινή μουσική

Μουναι δύσκολο με δράκους να τα βάλω

Ξέρω όμως τέλεια να κόβω και να ράβω!

Ξέρω να ράβω νυφιάτικα χωρίς ράμμα και ραφή

Ξέρω να ράβω μεταξωτά χωρίς μετάξι και κλωστή

Ξέρω να ράβω χιτώνες μαγικούς

Μόνο για βασιλιάδες σαν και σένα τολμηρούς!

Tην κόρη σου μόνο σύ αν θες στην ζωή μου βάνεις

Ξέρω καλά πως πολύ θάθελες να με ξεκάνεις

Δώσε μου όμως μια ευκαιρία να αναμετρηθώ με την ιστορία

Και στο κάτω κάτω δεν σου ζητάω να μου δώσεις και την Τροία!

Βασιλιάς: «Καλά βρέ άτιμε!» που το παιδί μου παραμυθιάζεις

Ποιός νομίζεις ό,τι είσαι που την κόρη μου ξελογιάζεις;

Και αν δεν θέλεις την κεφαλήν σου στον ντορβά να βρείς

Σαράντα φορεσιές μέχρι το πρωί κοίταξε για τη βασιλοπούλα να προμηθευτείς!

Τραγούδι.: Η κορώνα δεν χορατεύει

Δήμιο γυρεύει

Να χωρίσει το κεφάλι απ’ το κορμί στο άτυχο παιδί

Και η κόρη μεγαλοσιάνο «ελεύθερα» να παντρευτεί!

Ραυτόπουλο: Νεράιδα μου χρυσόμαλλη και λευκοντυμένη

Νεράιδα μου βγες τώρα από το παραμύθι που σέχουνε κρυμμένη

Ελα βόηθαμε και πάρε μου τη στενοχώρια

Πως να ράψω μέχρι το πρωί πριν ο ήλιος βγεί

Σαράντα φορεσιές δίχως ράμμα και ραφή !

Τραγούδι: Σαράντα πανέμορφα νεραϊδόπουλα σπανίας φυλής

Πολύτιμα υφάσματα από οίκους παρισινής ραπτικής φέρανε ευθύς

Και με τραγούδια ερωτότροπα και γαργαλιστικά

Ράβανε τις φορεσιές με χρυσάφι, μαργαριτάρι και αόρατες βελονιές!

Ράβανε και τραγουδάγανε

Τραγουδάγανε και κεντάγανε

Κεντάγανε και πειράζανε

Πειράζανε και γελάγανε!

Τα φορέματα βρήκε το πρωί

Κρεμασμένα στο σχοινί

Ελαμψε η αυλή πριν ο ήλιος φανεί

Κι αμανάτι μείναν δήμιος και κορώνα μαζί!

Αρχιρράπτες και καλφάδες

Βασιλοπούλα και ραυτάκι

Νεράιδα και νεραϊδόπουλα

Βασιλιάς και βασιλόπουλα!

Ζήσανε χρόνια πολλά και μυροβόλα!

Κόρη,

Να ζήσεις με υγεία χρόνια πολλά ειρηνικά και ελπιδοφόρα!

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2003 - 18:23:10

Χρήστος Ρουμελιώτης

Το αφιερώνω στην γαλανομάτα κόρη

της Ελένης Αλεξοπούλου και του Γιάννη.

Να έχει καλή τύχη!

Σημ. Για τις ανάγκες της διασκευής χρησιμοποίησα

λέξεις του διηγήματος του συγγραφέα

(Βλατιά = φορέματα της βασιλοπούλας για το γάμο)