Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ
Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Στ’ Αυλωνάρι μεσ’το κάστρο το παλιό
Στη Μουρτερή μεσ’ την αμμουδιά τη θειϊκή
Μαργαρίτα φύτρωνε παντού
Στη άκρη του δρόμου ή του χωραφιού
Κάτω από κουφωτό πλατάνι,
σε βιαστικό ρυάκι, ή σε φιλόξενη σκιά
Μέσα σ’ αμπέλι με πράσινα τσαμπιά
Δίπλα σε ρέμα με κρυστάλλινα νερά
Μέσα στου βράχου την μυστική αγκαλιά
Εκεί όπου η ρίζα αγρικά τη νεροδροσιά
Και τα φυλλαράκια ένα χτύπο στην καρδιά
Χορός: Αχ Μαργαρίτα μου χρυσή
Ζήλια στη γη φούντωσε πυκνή
Μέσα στου κάμπου τις λουλουδοπηγές
Παπαρούνες Πασχαλιές Τριανταφυλιές
Ποια από σας είναι πιο ικανή να κατακτήσει ανθρώπινες καρδιές;
Μαργαρίτα: Για ακούτε να σας πώ
Τον Ερωτα σε βολανάκι κίτρινο φανταχτερό
Κάθε Ανοιξη κεντάω υπεύθυνα εγώ
Πλήθος κόσμου με ρωτά: Μ’ αγαπά; Δεν μ’ αγαπά
Και μέσα από του κάμπου τα στάχυα τα ξανθά
Οι κόρες μου με απέραντη τον στεφανώνουνε χαρά
«Ναι σε αγαπά. Φόρεσε γρήγορα φτερά
Στο λέει αλήθεια Μαργαρίτα με λαλιά»
«ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΙΑ» «ΜΟΝΑΧΗ ΜΟΥ ΦΥΤΡΩΝΩ ΣΤΑ ΣΠΑΡΤΑ»
«ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΟΡΙΖΩ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ»
Τριανταφυλλιά: Και καλά Μαργαρίτα άσε τα τρελά
Δεν μου λες εσύ που το μπόι σου δεν μου φτάνει ούτε καν στα μισά
Τι να τον κάνει ο νεαρός τον έρωτα που του ομολογείς;
Συνέχεια δεν μπορεί να δώσει με τριαντάφυλλο χωρίς.
Γιατί από τον κήπο της Ανθής ρόδα έχει να διαλέξει λογής-λογής
Κίτρινα όχι μισητά, Ασπρα του γάμου φτερωτά με ελπίδα στη καρδιά
Ρόζ, και πορτοκαλιά στολισμένα με φιλιά από τα πουλιά
Μώβ σπάνια αυτά. θαυμάσια έκπληξη για κοπελιά
Κόκκινα ποτίζουν μ’ αγάπη του έρωτα τα θεμέλια τα βαθιά
Περήφανη είμαι λοιπόν εγώ που τους κήπους στολίζω ολοχρονής
Τους δρόμους χρωματίζω ως ζωγράφος ακραιφνής
Τις καρδιές αρωματίζω ως χημικός υγιής
Πως αποφάσισες κακομοίρα μου να μου τη βγείς;
Κάτσε λοιπόν στα φύλλα σου και καλύτερα να συνεργαστείς.
«ΕΓΩ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΖΩ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΦΥΛΑΚΑ ΠΙΣΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΕΧΩ ΜΥΤΕΡΟ»
Πασχαλιά: Ε! εσείς οι Δυό, ΧλωροΥπερηφάνειας αντίγραφο πιστό
Λίγο μετριοφροσύνη …Πολύ εκτίμηση αφήνει μεσ’ στης άνοιξης τη δύνη
Εμένα όλοι με θαυμάζουνε για τη μωβιά μου κορμοστασιά και τα ξε-ίγκλωτα κλαριά
Αμπιγιέ πάντα κυκλοφορώ και χωρίς διάκριση όλους από μακρυά μοιροφορώ
Σε εκτίμηση μεγάλη μ’ έχουν οι τρελοχριστιανοί και κουλούρια μου κάνουνε κάθε Λαμπρή.
Εγώ στολίζω τους αγρούς αλλά και τους επιτάφιους τους φτωχούς
Από μακριά όλο τον κόσμο χαιρετώ χαίρομαι τη ζωή και το μώβ το μολυβί..
«ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗ ΛΑΜΠΡΗ ΠΑΙΡΝΩ ΓΩ
ΣΤΗ ΑΚΡΗ ΣΕΙΣ ΝΑ ΜΥΡΙΣΩ ΓΩ»
Παπαρούνα: Ασφαλώς φίλες μου πολύ προβληματιστήκατε και ωραιοστολιστήκατε
Προκειμένου να αρέσετε στων θνητών τα πάθη τα κοινά.
Μόνο για Ερωτες κι Αγάπες μιλάτε και τα συν αυτά.
Εγώ είμαι πολύ απλή και άλλα σοβαρά σκέφτομαι αυτή τη στιγμή.
Φόρεμα ανάποδο φορώ που είναι άκρως ανώτερο και πορφυρό.
Στόχος μου είναι να κοκκινίσω με ντροπή όσους στη γή
Δεν σέβονται τη φύση που μέσα σε ειρήνη θέλει να ζεί
«Ω! Γή απέραντό μου βάζο πόσο σ’ αγαπώ! Μέσα σου θέλω για πάντα να ζω!
Κόκκινη θέλω να σε βλέπω σαν την Λαμπρή Ανάσταση Θεών στη Γή
Κατάρα και Όπιο παχύ θε να ποτίσω γω όσους με αίμα αυτή τη στιγμή
Πνίγουνε την ελπίδα της ελευθερίας για μια ήσυχη και αξιοπρεπή ζωή στη Μέση Ανατολή»
«ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΡΩΜΑ ΘΑ ΣΚΟΡΠΙΣΩ ΓΩ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΟ ΚΑΚΟ»
Χορός: Κυράδες καλά και σοφά τα είπατε και μας αρέσανε και μας φιλέψανε.
Αλλά για βιαστείτε!. Ελάτε γρήγορα να ενωθείτε! Ομορφο μπουκέτο να γινείτε!
Γιατί έτσι πολυάρωμα πολυπολυδυνατό θα εκπέμψετε με φούρια στο ουρανό.
Να κάψει τις φωτιές
Να διαλύσει τις σκιές
Να τρελάνει τους τρελούς
Να σαπίσει τους σαθρούς
Να λιώσει τους φανατικούς
Για να χρυσίζουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ οι Μαργαριταριές
Ν’ ανθίζουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ οι Πασχαλιές
Ν’ στολίζονται ΕΛΕΥΘΕΡΑ οι Τριανταφυλλιές
Και ν’ ομορφαίνουν όλους στη γη
ΕΛΕΥΘΕΡΑ οι Παπαρουνιές
Καλό Πάσχα ΑΘΗΝΩΝ
Καλή Βδομάδα των ΠΑΘΩΝ
Καλή Ανάσταση ΘΝΗΤΏΝ
Ερέτρια, Πέμπτη 2/5/2002 6:50:51 μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου