Μολών λαβέ πέτρα

Μολών λαβέ πέτρα

Μιλτιάδη Μαραθωνομάχε νικηφόρε αρχηγέ

Λεωνίδα των Θερμοπυλών αιώνιε φρουρέ

Θεμιστοκλή της Ελληνικής ιστορίας θησαυρέ

Συγκάτοικοι στην ιστορία τυχαία δεν βρεθήκατε εσείς

Είκοσι οχτώ αιώνες άσβεστη μελάνη διαβάζουμε εμείς

Πως στην Ελλάδα δεν φυτρώνουν όνειρα ούτε λόγχες μηδικές

Λεωνίδα πατρίδας τιμή πατέρα γενναίων πολεμιστών

Ιδαλμα στρατηγών “ασπίδα-δόρυ-τόλμη” Σπαρτιατών

Εφιάλτη εποφθαλμιστών εθνικών ελευθεριών

Θεμιστοκλή σοφέ , του Αριστείδη άσπονδε εχθρέ

Ελλήνων ομόνοιας και ενότητας ναυπηγέ

Ήσυχη σήμερα κοιμάται η Ευρώπη χάρις εις Σε

Μιλτιάδη τετράξυπνε πρώτε των Μήδων νικητή

Στους φίλους του Ιππία είπες «μάχη και όχι υποταγή»

Δεν φοβήθηκες των εχθρών τον απέραντο στρατό

Αναπτέρωσες των Ελλήνων το πεσμένο ηθικό

Δάτης και Αρταφέρνης

Μαρδόνιος και Ξέρξης

Ιππίας και Εφιάλτης

Έλαβαν μάθημα γερό πως δεν πρέπει να βασίζονται στο χρυσό

Προσόντα όπως, υπερηφάνεια ανδρεία και σοφία, μυαλό και ηθικό

Σπάνια δεν είναι αλλά δεν τα διαθέτουν όλοι στον κόσμο αυτό

Χρήστος Ρουμελιώτης

Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2002----07:49:35

Το ποίημα αυτό το αφιερώνω

στα παιδιά μου Σπύρο Ιάσονα και Χρίστο

όταν με συνεπήρε η ιστορία της 1ης Γυμνασίου

και 4ης Δημοτικού και φτερούγισα τόσο πίσω!

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (1)

Οταν οι πέτρες

Μέσα σε άδειο

πέφτουνε κεφάλι, πονούνε

Οταν οι πέτρες

Η μια πάνω στης άλλης

κάθεται το κεφάλι, ποιούνε

ΧΡ Φεβ 2002

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (2)

« Ο Λεωνίδας τότε πήρε μια πέτρα,

πήγε σ’ ενα σημείο

και την τοποθέτησε εκεί.

Σήκωσε μια δεύτερη

και την έβαλε δίπλα στην πρώτη.

Οι άντρες κοίταζαν σαν χαζοί το διοικητή τους,

που ήταν σίγουρα πάνω από εξήντα

να σκύβει και να παίρνει την τρίτη πέτρα.

Κάποιος γάβγισε:

«Πόσο σκοπεύετε να μείνετε έτσι,

ανόητοι , με το στόμα ανοιχτό;

Θα περιμένετε όλοι νύχτα

ενω ο βασιλιάς θα χτίζει το τείχος μοναχός του;»

Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόριμα

του ΣΤΙΒΕΝ ΠΡΕΣΣΦΙΛΝΤ

«ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (3)

Τα πάντα στο κόσμο χρησιμεύουν σε κάτι

Ακόμη και μια πέτρα. Και τι άξία έχει;

Δεν ξέρω αλλά κάποια αξία έχει.

Αν ήταν άχρηστη, τότε τα πάντα θα ήταν άχρηστα.

Ακόμη και τα αστέρια

Τζελσομίνα/Ζαμπανό από το « La Strada» του Φελίνι

Το Βιβλίο ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ το διάβασα στις δύσκολες ώρες του Ευαγγελισμού 20-23/3/02 μου το σύστησε ο Χρύσανθος και μου τ’ αγόρασε η Γιάννα. Νάναι καλά. Έκλαψα για μια ακόμη ξεχασμένη ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (4)

Το δίστιχο του Οδυσσέα Ελύτη

«Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη

Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο»

είναι η απόλυτη έκφραση που μπορεί κανείς να σκεφτεί περνώντας από τη Μάνη, το πιο άγονο μα και συναρπαστικό κομμάτι της μοραΐτικης γης.