Φθινόπωρο
Μéli mélo !!!!!
Sur le toit gris du ciel ,
les regards sont délavés
à percer les nuages de leurs yeux d'étincelles...
L'ange gardien de mes nuits,
a remué mes pensées ;
transformées en mots,
Enfin, l'ancre est levée...
Aujourd'hui, j'ai puisé sur les sons,
les images d'innombrables visions.
Sache ; qu'il y aura toujours une pluie d'automne
pour laver tes blessures...
Par Valérie Pinson publié dans : Poèmes,
Dimanche 14 septembre 2008
Ελεύθερη απόδοση
Ο ουρανός γίνεται γκρίζος
Τα σύγνεφα πυκνώνουν
Πνίγουν τη φλόγα των ματιών σου !
Ο άγγελος-ονειροφύλακας,
Αναδεύει τις σκέψεις μου
Και τις κάνει λέξεις...
Τελικά, η άγκυρα σηκώνεται...
Ακούω τον ...αγκομαχητό της αλυσίδας της...
Βυθίζομαι στο άπειρο των σκέψεών μου...
Μπαίνει και πάλι φθινόπωρο
Θα μπορέσει άραγε η βροχούλα
Να ξεπλύνει τις ανοιχτές πληγές μας;
Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια, 16/09/08