Πορτοκάλια

Lettre a Lou XXXIV

(Συνέχεια του ταξιδιού στα ερωτικά γράμματα του Απολλ-ιναίρ)

Λου

Σήμερα μου ήρθε στο νου

Το καλαθάκι με τα πορτο-κάλια

Ήσανε πολύ όμορφα. Σαν τον έρωτά μας

Μοιάζανε αγγελικά δεν θέλησα να τα΄γγίξω...

Περνάνε οι μέρες. Τα έχω ακόμα απείραχτα

Θάθελα να πίναμε μαζί το ζουμάκι τους

Γιατί μου το έχεις τάξει. Πως θαρχόσουνα στη Νιμ...

Μαραίνονται τα φύλλα... τρέμει το φυλλο-κάρδι μου !

Ένα πορτο-καλάκι. Γλυκό πορτοκαλάκι

Μαραζώνει. Με παρακάλεσε να μην το πειράξω.

Του το υποσχέθηκα. Δεν θα το ξεχάσω.

Το γλυκό πορτο-καλάκι μέσα απ' το καλα-θάκι !

Και καθώς, οι οβίδες γύρω μου σφυρίζουν

Απολαμβάνω το νόστιμο το πορτο-καλάκι

Γιατί είναι η αγάπη μου, η ρίμα μου από την Νίμ

Γιατί είναι ο ήλιος μου, ο ερωτάς μου το μικρό πορτο-καλάκι....

Αλήθεια μήπως οι αναμνήσεις δεν μοιάζουν με ωραία φρούτα

Που μας παρακαλούν να μην τα πειράξουμε;

Πως μπορώ να ξεχάσω την φτωχή μου αγάπη από την Νίμ;

Πως μπορώ να αφήσω το άρωμά τους (της) να μην με κατακλύζει;

Λου, μη ξεχνάς το μικρό μικρό πορτο-καλάκι

Το τόσο γλυκό όσο και ένα φτωχό της Νιμ κοριτσάκι

Το τόσο γλυκό όσο και ο ερωτάς μας εκείνο τον καιρό

Αχ γλυκό - πικρό πορτο-καλάκι μου πόσο σ' αγαπώ !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Αθήνα, Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2008

Με τα λόγια της θάλασσας ο Ιούλης

 Με τα λόγια της θάλασσας ο Ιούλης

Θελήσαμε να γράψουμε για τον Ιούλη.

Δυστυχώς και πάλι χτύπησε η γραφική ακαρπία

Μια φωτογραφία...

Παρακαλέσαμε τη θάλασσα να μας μιλήσει..

Έχω πάρα πολύ καλές σχέσεις με τον Ελληνικό Ιούλη.

Αυτός με τη θέρμη του και γώ με τη δροσιά μου

Δίνουμε νόημα στο καλό-καιράκι των ανθρώπων.

Τα κυματάκια μου τον Ιούλιο τεμπελιάζουν...

Επιτρέπουν όμως στα ιστιοφόρα να πλέουν

Με κατεύθυνση την Επιθυμία...

Τα νεράκια μου αλλάζουν χρώματα συχνά ανάλογα

με την ώρα και το αεράκι. Ξεκινούν το πρωί από αραιό γκρι

παίρνουν το άσπρο το φωτεινό το μεσημεράκι

Και όλο το απόγευμα απολαμβάνουν το ελληνικό αληθινό μπλε.

Ο ήλιος αργά το απόγευμα με φλερτάρει με τα χρυσαφικά του αλλά

Η νύχτα τελικά με κερδίζει...

Έχω πάρα πολύ καλή σχέση με την ελληνική ιστορία.

Από τον καιρό του Θεμιστοκλή και βάλε.

Το Ποσειδώνα την Αφρο-δίτη, τον Αίολο τους λατρεύω.

Βρέχω με τα νερά μου βυθισμένες πόλεις και κάστρα.

Κρύβω στα βάθεια μου ακόμα πολλούς θησαυρούς...

Προ(σ)καλώ...

Ο Ελληνικός Ιούλης είναι ο τέλειος μήνας.

Είναι το σκαλοπάτι του Αυγούστου.

Χωρίς αυτόν ο Αύγουστος θα έμενε χωρίς σταφύλια...

Και οι άνθρωποι χωρίς κρασί (*)...

Πολλά κύριοι και κυρίες θα ήθελα να σας πω

Όχι δεν θέλω να σας κουράσω με κοινοτοπίες...

Α ναι ! το εικαστικό ! παραλίγο να το ξεχάσω !

Συχνά - πυκνά βλέπω και ακούω στη τηλεόραση

τους εικαστικούς να προσπαθούν να με μιμηθούν...

Αχ πόσο θάθελα και γώ να κάνω το ίδιο !

Είμαι βαθειά Eρωτική

Καθοδηγώ την Επιθυμία

Είμαι μια ωραία Κυρία

Που με λένε Ου-τοπία !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Ερέτρια & Αθήνα Τρίτη, 22 Ιουλίου 2008
(*) οινοπαρέα

Καλοκαίρι 2008

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ !

Ένα αθώο Χαμόγελο,

Μια ταξιδιάρικια Πλώρη,

Ένα ευτυχισμένο Καρπούζι,

Και μια υπομονετικιά Ομπρέλα,

Σας εύχονται καλό Καλοκαιράκι,

Και ένα ευχάριστο και ξεκούραστο Αύγουστο !

Καλή αντάμωση φίλοι μου και από Σεπτέμβρη πάλι !....

To χαμόγελο χαρίζει η μικρή Καλλιρρόη από τη Νέα Σμύρνη

και το καρπούζι διακοσμεί η Λίνα και ο Τάσος.