Εν Αμαρύνθω
φωτό: Χρίστος Ρουμελιώτης
18-03-2006 Σύλλογος Αγάπης Αμαρύνθου
ΕΝ ΑΜΑΡΥΝΘΩ (*)
Δεν ήξερεν(*) η δόλια μάνα τι την περιμένει…
Δεν φαντάζονταν ποτέ πως εν ριπή «κινητού» μια «κλειστή κοινωνία»
Θα ήταν εις το πAν-ελλήνιον τόΟόσο «ανοιχτή» !
Δεν γνώριζε πως η τηλε-αρπακτικότητα απαιτεί καθημερινά μια νέα Ιφιγένεια
στο βωμό του sex των ώτων και των οφθαλμών κάποιου κοινού
και της τσέπης ορισμένων καναλαρχών !
Εκείνο που ήξερε ήταν ότι το «αλφαβητάρι» και η εργασία
σε συνδυασμό με τη θέληση ήταν οι χάρες της για επιβίωση και υπερηφάνεια.
Και οπλισμένη με αυτές αυτή και η μονάκριβη της κόρη είπαν:
ΟΧΙ στην ταπείνωση ΟΧΙ στο φόβο ΟΧΙ στις μάσκες.
ΟΧΙ στη ζούγκλα, ΟΧΙ στο χαρακίρι… ΟΧΙ στo κτήνoς.
ΝΑΙ στα όνειρα, ΝΑΙ στην Αγάπη, ΝΑΙ στη ζωή
ΝΑΙ στο «πράσινο το παράξενο και την ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» !
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ(*) τώρα η βιο-πάλη…
Χρίστος Ρουμελιώτης
Αθήνα Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2006
Σημ.
Στοιχεία για το ανωτέρω ποίημα ελήφθησαν από δημοσιεύματα
κυρίως της ελευθεροτυπίας .
Η νεαρά κόρη είναι άριστη μαθήτρια του 20, αγαπά το πράσινο
της αρέσει το παράξενο και όνειρό της είναι να μπεί στην αρχι-
τεκτονική.
(*)= καβαφική φόρμα.