ΚΑΖΑΤΖΑΚΗΣ - ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Φωτό : Ελευθεροτυπία
Με αφορμή το άρθρο του Επιμ. Βασίλη Ρούβαλη στην Ελευθεροτυπία 21/06/06
για τη φιλία Σικελιανού - Καζαντζάκη και με δεδομένο το θαυμασμό
για το έργο των δύο αυτών λογοτεχνών,
θέλω να επαναλάβω τα ποιητικά αποσπάσματα του Ν.Καζαντζάκη
για την απώλεια του Σικελιανού στις 19 Ιουνίου 1951
και να προσθέσω λίγες μέρες μετά την επέτειο αυτή
λίγες σταγόνες στο αθάνατο νερό τους...
«Στις 19 Ιουνίου, ημέρα Τρίτη, κατά το δειλινό, πέθανε ο φίλος μου,
κι από τη μέρα εκείνη κρατώ στην αγκαλιά μου το πτώμα του
και περπατώ και κοιμούμαι και ξυπνώ και δε βρίσκω ησυχία·
και μονάχα όταν είμαι μόνος, σκύβω απάνω του και κλαίω.
Τα αιώνια, χωρίς απάντηση ερωτήματα έρχουνται πάλι
και ξεσκίζουν το νου μου
και δε μπορώ πια ν' ανεχτώ τη ζωή και την αδικία·
ένα σωρό διανοητικοί πίθηκοι ζουν και καλοζούν και μολεύουν την Ελλάδα
κι ο Σικελιανός πέθανε.
Αν υπάρχει Θεός, μια μέρα πρέπει να μας δώσει λόγο...».
Νίκος Καζαντζάκης
«Πώς Αϊ-Δημήτρης του Αϊ-Γιωργιού τον τράχηλο αγκαλιάζει
καθείς τους ανεβαίνοντας σε ψυχερό φαρί
το δρόμο που μυρίζεται μεκρύ κι αναγαλλιάζει
και το 'να είναι σιδέρικο και τ' άλλο είναι ψαρί
όμοια κ' εγώ, ως ξεκίναγα για το μεγάλο δρόμο
και συ 'σουνα στο πλάγι μου γι' άλλο στρατί να πας
ακόμα πάνω στ' άλογο σού αγκάλιασα τον ώμο
κ' είπα: Ο Θεός στις στράτες σου, και συ να μ' αγαπάς!».
Νίκος Καζατζάκης
Οι Φίλοι
Είστε τώρα και οι δύο εδώ
19 του Ιούνη αντίο το στερνό
Ψάχνω άρωμα μάταια να βρω
Μες σε βάτα από το (μπετό)(καιρό)
Είστε τώρα και οι δύο εδώ
Δίπλα μου Πατέρες Σας θωρώ
Καβάλα σε άτι αψηλό
Του Αι – Γιώργη «Σιδερί-κό»
Φορτωμένο με στίχους «ψυχερούς»
Μαστίγιο για «πιθήκους» σιχαμερούς…
«Αν υπάρχει θεός» ας εξηγήσει αυτός
Ποιος γέννησε την αδικία
Ποιος τον πόλεμο και την κακία
Γιατί τόση αηδία και λειψυ-μετρία
Αν υπάρχει θεός….
Γιατί υπάρχει θεός…
Μέσα στου Οδυσσέα τη ψυχή
Μέσα στο λόγο στη γραφή
Που μαστιγώνει τους κακούς
Και κατά-κεραυνώνει τους ψευδο-πολιτικούς
Που λόγο δεν κρατάν και μας παραπλανάν
Και κάθε τέσσερα χρόνια μας πονάν !
Ακόμα κι αν δεν υπάρχει θεός…
Υπάρχει ο Νίκος και ο Σικελιανός
Που αντάμα θησαυρούς αρχαίους έφεραν στο φως
Ναχει να λάμπει για πάντα η Ελλαδίτσα και ο Ουρανός!
Ευτυχώς !
Χρήστος Ρουμελιώτης
Πέμπτη, 22 Ιουνίου 2006 – Κοκκώνι Κορινθίας