Appolon et Artemis

Appolon et Artemis 

J’ aime tellement la lumiere

Le soleil me regenere !

J’ aime le laurier

Comme la Pythie en est parfumee !

J’ aime la musique

Ma lyre parle comme une ... flute !

Je suis Apollon l’ animateur des dieux

Je suis un musicien devoue a eux

Je suis le protecteur des amoureux !

Leto (Λητώ) est ma mere

Zeus (Ζευς) est mon pere

Et Delos (Δήλος) est ma tres belle terre !

J’ habite eternellement dans mes temples sacres

Delphes et Eretria sont mes sanctuaires preferes

Le coq et le trepied sont mes attributs divins !

Comme dieu de l’ agriculture

Je fus oblige d’ apprendre de l’ oenologie pure

Grand merci a Dionysos maitre de la viticulture !

O Artemis : reine des forets !

O Artemis : « Esprit vierge » !

Chasse la haine de la terre

Et protege bien notre pere !(Zeus)

Athena et moi nous sommes les mascottes des Jeux Olympiques

Je suis heureux se retrouver dans les stades attiques

Vive « Athena 2004 » Vive la paix et l’ amitie pacifique!

Christos Roumeliotis

Eretria, mardi 25 mai 2004----23h14

Artemis et Apollon

Artemis aime sa mere

Artemis aime son frere

Et tue sa maitresse infidele

Artemis et Apollon adorent leur mere

Et punirent durement son offenseur !

Mon temple, habitation endurant

Aux pentes de Parnasse et des 4 vents

Mes colonnes resistent

Au soleil a la pluie et le Temps

Mon lieu reste sacre et prophetique

Ici se rencontrent homme et esprit

Allez vennez a Delphes a mon musee

A partir de 2004 je suis bien renove

Comme « la vie est une fleur

Et l’ amour en est le miel »

Le rosier est le roi des fleurs

Et « Athena » la reine de mon coeur !

Victor Hugo

Christos Roumeliotis

Eretria 5/25/04 10:54:07 AM

Sous le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau

Sous le Pont du Monde coule la penne

Sous le Pont du Globe coule l’ enfer

Mon Dieu pourquoi si de torture et de terreur?

Mon Dieu pourquoi si fanatisme sur la terre ?

Sous le sol du Monde coule de pétrole

Sur le train de Madrid cour l’ horreur

Sous mes yeux coule la tele-violence

Mon pays est envahi par l’ Amer------icance

Mon Athéna y-a-t-il encore de la sagesse et de la intelligence ?

Sous mes yeux passe et repasse le plus petit fleuve de la France !

Y-a-ils encore des Espérances ?

Oui Oui la vie fleurit et ça recommence!

Christos – Eretria le 14/05/04 07:57

Sous le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau coule la Seine

Et nos amours

Faut-il qu’il m’ en souvienne

La joie venait toujours apres la peine

Vienne la nuit sonne l’ heure

Le jours s’ en vont je demeure

Les mains dans les mains restons face a face

Tandis que sous

Le pont des nos bras passe

Des éternels regards l’ onde si lasse

Vienne la nuit sonne l’ heure

Les jours s’ en vont je demeure

Passent les jours et passent les semaines

Ni temps passe

Ni les amours reviennent

Sous le pont Mirabeau coule la Seine

Vienne la nuit sonne l’ heure

Les jours s’ en vont je demeure

L’ amour s’ en va comme cette eau courante

L’ amour s’ en va

Comme la vie est lente

Et comme l’ Espérance est Violente

Vienne la nuit sonne l’ heure

Les jours s’ en vont je demeure

(G.A/1913)

Mai 1968

 Mai 1968

Mai dix neuf mille soixante huit

Une rébellion social ca se cuit

Intellectuels et ouvriers

Etudiants et employes

Artists et écoliers

Contre les status des oppresseurs !

Des employeurs et des policiers !

Alors mon vieux Apollinaire !

Reprend tes vers !

- Sous le Pont du Monde(*) coule la terreur

- Dans mes veines coule la Seine !

- Dans mes veines coule la paix je deteste la haine !

- Dans mes seins coule la peine Vietmamienne !

- Dans mes larmes flote la peine palestinienne !

- Dans mon sang coexiste la peine Irakienne !

- A bas le impérialisme Amer--------icain !

- Vive les droits du peuple Parisien !

- Vive la paix pas seulement Europeenne !

Mai deux zero zero quatre !

- L’ encre de ma plume s’eclate !

- A bas les terrorisme des petrol-ocrates !

- A bas la torture de human-ocrates !

- Faut-il ser demander qui va dresser les hommo-canibales ?

(*) (Monde comme Madrid)

Christos Roumeliotis,
Eretria le 13/05/04 21h00

Παπαρούνα και κλαράκι

Παπαρούνα και κλαράκι

Την άκρη του δρόμου τζάμπα διακοσμώ

Μέσ’ στο χωράφι καμώνω τον χνουδωτό μου το λαιμό

Το κεφαλάκι μου στην αρχή κρατάω σκυφτό

Μα σαν μπαίνει η άνοιξη

τα πέταλά μου ανοίγω προσευχή στον ουρανό

Με τη μαργαρίτα είμαι φίλη

Αλλά και με το χαμομήλι

Το βάζο ούτε λεπτό δε το μπορώ

Στη φύση την ομορφιά μου απλόχερα σκορπώ

Αχ γλυκιά μου άνοιξη πόσο σε λατρεύω

Κάνε όσο πιο πολύ να ζήσω σ’ ικετεύω

ΧΡ 10/5/2004<>11:18 μμ

ΤΟ ΚΛΑΡΑΚΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑ

Γυμνό κλαράκι είμαι το καημένο

Ολο το χειμώνα περιμένω

Με αγκάθια φορτωμένο Μιαν αχτίδα να με ζεστάνει

Μιαν αξίνα να με ανασάνει

Λίγο φουσκάκι να με γλυκάνει!

Με υπομονή μεγάλη

Περιμένω αγάλι αγάλι

Τα παιδάκια μου ν’ ανθίσουν

Τα πέταλα μου να μοσχομυρίσουν,

Την κυρά να καλοπιάσουν,

Και μαζί της να …πλαγιάσουν !

Άνοιξή μου αγαπημένη

Πες στο κηπουρό σου

Ποτέ μη μ’ αφήσει να ξεραθώ

Και γω θα τον αμείβω κάθε χρόνο Με άρωμα μοναδικό !

ΧΡ 5/5/04

Un bouquet des fleurs

C’ est un contact avec la bohneur

Un bouquet des fleurs

C’ est la geste d’ un adorateur

Un bouquet des fleurs

C’ est le gout du compositeur

Fleurs Fleurs Fleurs

Roses des differentes couleurs

Vous etes les vainqueurs de Mon Coeur

Christos Roumeliotis

Eretria, le pays des rosiers,

le samedi 15 mai 2004<>12h02

Η πόρτα της Πηνελόπης

 Η πόρτα της Πηνελόπης

«Ποτέ στη ζωή της δεν σηκώθηκε από κεί

Ίσως εκεί γεννήθηκε στα πένθη της και γέρασε

Νερό των πεθαμένων πίνει, της Σελήνης

Φοράει μαύρα και πενθεί

Και για πολλούς πενθεί ίσως και μένα»…

Μάνος Ελευθερίου

Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ

Εκδόσεις «Γαβριηλίδης»

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ !

Πάντα κάθεται εκεί !

Αγέρωχη και σκεπτική !

Το φόβο κάνει ευχή !

Το καημό μαρμαρυγή !

Το πόνο κρύβει στη ψυχή !

Ίσως γεννήθηκε εκεί !

Ίσως γεράσει εκεί !

Ίσως ξαναγεννηθεί !

Των Μνηστήρων το σταυρό κρατά !

Της Σελήνης τον χυμό αχόρταγα ρουφά !

Φοράει μαύρα αλλά μ’ ελπίδα τ’ άστρα κοιτά !

Φοράει μαύρα αλλά τη χαρά έχει στα μυαλά !

Φοράει μαύρα αλλά δεν πενθεί !

Στη καρδιά της ο Δυσσέας ζει !

Ζω και γω, ζωκαιγωμαζίμ’Αυτή~!~

Χρήστος Ρουμελιώτης

Πηγή η κριτική του Γιώργου Ξενάριου

στο βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου

«Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ»

Ερέτρια 9/5/2004 8:47:41 πμ

«Tώρα σαν τους θεούς είναι αήττητος

Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να τον βλάψει

Ούτε κάποιας γυναίκας η απόρριψη

Ούτε η μακρόχρονη αρρώστια

Ούτε οι αγωνίες του στίχου

Ούτε εκείνο το άσπρο πράγμα

Το φεγγάρι

Που πια δεν χρειάζεται να το ακινητίσει σε λέξεις

Τώρα, σαν τους θεούς είναι αήττητος»

Κατερίνας Σχινά Φεύγοντας νωρίς Βιβλιοθήκη 7/5/04

Εμμανουήλ Ροΐδης, Emmanouil Roides // Το παράπονο του νεκροθάπτου

 «Το Παράπονο του Νεκροθάπτου» είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά διηγήματα του Εμμανουήλ Ροΐδη.

Ο συγγραφέας αφήνει οξείες αιχμές για την ελληνική νοοτροπία και την ευκολία της διαφθοράς των ανθρώπων της εξουσίας, που δεν νιώθουν καμία ενοχή και δεν σκοπεύουν να δείξουν καμία διάθεση μεταμέλειας. Καυστικός και οξυδερκής, έχει διατυπώσει το περίφημο «γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή».
Με ευρήματα που διαρκώς εκπλήσσουν, ο Ροΐδης καταφέρνει να αποδομήσει μια κοινωνία που στηρίζεται στο «πάρε-δώσε» και τις πελατειακές σχέσεις πολιτών και πολιτικών. Ευφυής και απρόβλεπτος, δεν ξέρουμε ποτέ πού θα μας οδηγήσει με την πένα του και ποια από τα κακώς κείμενα του καιρού του θα αναδείξει ως διαχρονικές πληγές της ελληνικής πραγματικότητας.

Η τραγική αλήθεια συναντά το έξυπνο χιούμορ του συγγραφέα, ο οποίος καυτηριάζει με αυτό το ιδιαίτερο ύφος που τον χαρακτηρίζει τα κακώς κείμενα μίας εποχής, τα λάθη της οποίας αποτελούν ένα φαύλο κύκλο.

Ηθοποιοί:
Στον ρόλο του Νεκροθάπτου ο Ηλίας Λογοθέτης, Θανάσης Σαράντος-αφηγητής, Μαρία Ζαχαρή– γυναίκα

Σκηνοθέτης: Νίκος Χατζηπαπάς
Μουσική σύνθεση: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Ανοιξη

'Ανοιξη

Είμαι η Άνοιξη η ωραία και η δυνατή

Είμαι η Άνοιξη που αγαπάω τη Λαμπρή

Είμαι η Άνοιξη που νικάω το χειμώνα το βαρύ

Είμαι η Άνοιξη που με άνθη στολίζω τη ζωή!

Κατάσπαρτοι αγροί πράσινοι γενείτε,

Στάχυα και μαργαρίτες αγκαλιαστείτε

Παπαρούνες γρήγορα απ’ το σπιτάκι βγείτε

Κρίνοι και τουλίπες μέθη κι άρωμα σκορπίστε !

Είμαι η Άνοιξη περήφανη για την ομορφιά μου

Στο κατώφλι στεφάνι πλέκει η κυρά μου

Κάλοι και βιολέτες στολίζουν τα προικιά μου

Χαρές και τραγούδια πλημμυρίζει η καρδιά μου !

Και σεις αιώνια βουνά πέτρινα ή φουντωτά

Αγνάντια σε θάλασσες κόλπους πεδιάδες και στενά

Στρώστε τα άβατά σας μονοπάτια,

Με αγριολούλουδα για τ’ όμορφα μου μάτια !

Είμαι η Άνοιξη η ακριβή

Πετάω από κλαράκι σε κλαρί

Μαζεύω γύρη και κρασί

Να μεθύσουμε μαζί !

Μάρτη μου πότισε καλά τη γη

Απρίλη μου φόρεσε τη μοβ στολή

Μάη μου το κήπο μου πλημμύρισε

Με δενδρολίβανο και δυόσμο πάρα πολύ !

Είμαι η Άνοιξη η ευωδιαστή

Τα’ αρώματα μου χάρισαν οι θεοί

Τη φροντίδα γεωργοί και κηπουροί

Και τα χρώματα η Ίρις και η ανατολή !

Μα θα ήταν άδικο πολύ

Αν στα τριαντάφυλλα δεν έπλεκα μιαν ωδή

Γιατί εδώ που τα λέμε σε αυτά χρωστάμε

Πρασινάδα στους μήνες τους εαρινούς

Προστασία από τους κακούς

Άρωμα και γλυκό-στεναγμούς

Και χρώμα για πάσης φύσεως καημούς !

Χρήστος Ρουμελιώτης

Ερέτρια 1η Μάη 2004

9:20 πμ