Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Ενδείξεις χειμώνα

Ενδείξεις χειμώνα

Κίτρινα φύλλα στην αυλή μου
Χειμώνας πάλι στη ψυχή μου
Ονείρων στρώμα το κορμί μου
Κίτρινα φύλλα στην αυλή μου !

Στων πουλιών την ολόασπρη; ράχη
Ταξιδεύει η βροχή μονάχη
Των βουνών οι ατάραχες κορυφές
Τη βροχή χαίρονται βουβές....

Της λιμνούλας τα στάσιμα νερά
Κίτρινα φύλλα πλέουνε ξανά
Και με τα φιλαράκια τους τα γυμνά κλαδιά
Να μας χαρίσουν θέλουν μια ζωγραφιά !

Κίτρινα φύλλα στρώμα γίνονται στη γη
Για μας θέλουνε να γίνουνε χαλί
Να περπατάμε δίχως τέλος και αρχή
To χειμώνα μέσα σε ομίχλη σε βροχή...
Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2008

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Σοφία Πασσά

Πασσά Σοφία

Θαμπή είναι η μορφή σου
Πίσω απ' το γυαλί
Μύρο ραίνουν οι στιγμές
Που ζήσαμε μαζί...

Θαμπή είναι η μορφή σου
Μέσ' στο ...κινητό
Γλυκό είναι το δάκρυ
που μου γεμίζει το καινό...

Πέταξε η μορφή σου
Ψηλά στον ουρανό
Και μ' άφησε μονάχο
Δίχως φτερά σ' ωκεανό...

Σε ζήλευε η αγάπη
Σε φθονούσε η στοργή
Που στα μικρά παιδιά
Περίσσια έδινες εσύ...

Χλωμή είν' η φωνή σου
Τώρα κάτω απ' το σταυρό
Να μη σε ξεχάσω λέει
Μ' αναφιλητό....

Ρουμελιώτης Χρήστος
Κυριακή, 16 Νοεμβρίου 2008
Αρχαία Κόρινθος

Νοέμβρης 2008

Αρχαία Κόρινθος

Βροχή Βροχούλα μήπως είσαι θυμωμένη;
Νοέμβρης μέσιασε κι ακόμα να φανείς
Ξεράθηκεν η γη διψάσαν οι αγροί
Πλησιάζουνε Χριστούγεννα θέλουμε ν' ρθεις
Βροχή βροχούλα μήπως είσαι στενα-χωρεμένη;
Και δεν θέλεις να μας δεις;

Τα σύγνεφα κοιτάζω και τΑ παρα-Καλώ
Να ξεφορτώσουν το περίσσιο τους νερό
Βροχή βροχούλα με τ' απαλά σου τα φτερά
Ζωντάνεψε για λίγο εκείνου του Νοέμβρη τα παιδιά
Βροχή βροχούλα έλα στο τζάμι μου σιμά
Να ακούσω τη φωνούλα μου τη παιδικιά...

Βροχή βροχούλα με πόνο ο γεωργός σε κοιτά
Να έρθεις λέει να του ποτίσεις τα χόρτα τα ξανθά
Βροχή βροχούλα άκου : Τουρίστας σε παρακαλά
Μην έρθεις και του βρέξεις της πισίνας τα νερά !
Βροχή βροχούλα που φίλο έχεις τη συννεφιά
Πονούνε τα ματάκια μου που δε σε βλέπω πια !

Βροχή βροχούλα τη καρδούλα μου έλα και γιάνε
Έχασα την εκκλησούλα μου την άγια Σοφιά
Βροχή βροχούλα, την ήθελε η θάλασσα η πλατιά
Για να την ξαλαφρώσει λέει από μιαν άδικη πονιά
Την ήθελε και ο βασιλικός
Να της μυρίζει ά-κοπα απότιγος ή ποτιστικός...

Αχ πόσο γκρίζο σκεπάζει τον ορίζοντα βαρύ !
Είναι άραγε από θλίψη, χαρά ή και τα δυο μαζί ;
Είν το χώμα που περιμένει μια ταπεινή ψυχή
Η μια βροχούλα να ξαναφουντώσει τη ζωή;
Βροχούλα χλωρά τα χόρτα πάντα να κρατείς
Όσων αγαπηθήκανε όσο άλλος κανείς ...

Αχ συνεφάκια με τη ολόδροσή σας φορεσιά
Ακούω παράπονα από τη γη και λογάκια λυπηρά
Χαμηλώστε λίγο να κατέβω από δω ψηλά
Με θέλουνε οι κάμποι, οι λίμνες, τα βουνά
Με θέλουνε οι ανθρώποι με θέλουν τα παιδιά
Μαράθηκαν τα χείλη τους από την αναβροχιά
Ευγνωμοσύνη θα μ' χρωτάνε τα ποταμάκια τα στεγνά .....
Κόρινθος Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2008
Χρήστος Ρουμελιώτης αφιερωμένο στη Σοφία Πασσά
Που έζησε από τις 10 Δεκεμβρίου 1928 έως τις 15 Νοεμβρίου 2008

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

9/8 Αλεξάνδρας

9/8 Αλεξάνδρας

Στηv Αλεξάνδρας τη κατηφοριά
Η νύχτα χαίρεται απ' τη γλυκιά πενιά
Του Χρήστου είναι η μπουζουκιά
Το γλέντι ανάβει στα Όγδοα Εννιά !

Στου Άρεως τη γειτονιά
Σεμνή ακούγεται λαλιά
Καρδιά μου σ' ανήκει η χαρά
Κέφι ποτό και γνήσια λαϊκά...

Στηv Αλεξάνδρας την ανηφοριά
Κάνω στάση στα Όγδοα Εννιά
Χειρόφρενο τραβάω
Μπουζούκι με σένανε μεθάω

Χρήστος και Μαρία
Ιστορία και εμπειρία
Γιώργος και Ηλίας
Πάθος μέχρι πρωίας
Δόμνα και Θεοδοσία
Τρελαίνουν τα ηχεία

Της ζωή μας την άχαρη ανία
Πάτα τη στη πίστα με μανία
Κάψε τη κρίση με λίγα ευρουλάκια
Στο εννέα όγδοα τα βραδάκια...

Χρίστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου 2008

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

H καπελού

H καπελού

Πρόσεχε !
Μην κάνεις ...υπερ-όνειρα !
Γιατί ο άλλος ο υπερ-άνω
Μπορεί να στ' ανατρέψει !

Όταν χαμογελάει ο άνθρωπος
Πρέπει να γελάει όλο το πρόσωπο
Όταν χαμογελάει με τα χείλη
Και τα μάτια είναι παγωμένα
Πάει να πει ότι είναι ύπουλος

Τρεις (3) δρόμους έχει η ζωή
Ο ένας είναι «ΟΔΟΣ ΧΤΕΣ»
Που πρέπει να τη ξεχάσουμε
Η άλλη είναι «ΟΔΟΣ ΜΕΛΛΟΝ»
Που δεν το γνωρίζουμε
Άρα να την αγνοήσουμε
Και ο άλλος δρόμος είναι
«ΟΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»
Που πρέπει ν' ακολουθήσουμε...

ΤάΔΕ έΦΗ: ΜαΤίνα ΔιΑρεμέ ↑

Τυρμπάν σαν θέλεις ν' αγοράσεις
Απ' της Ματίνας τη μπουτίκ να περάσεις
Και τα πάσης φύσεως καπέλα θα κοιτάξεις
Και αυτό που σου ταιριάζει δεν θα χάσεις !

Της Ματίνας η μπουτίκ είναι Μιά
Και έρχεται από το 193άντα εννιά...
Και αντιστέκεται στη νέα αγορά
Με χαμόγελο και καλή καρδιά...
Και η κυρά Ματίνα από ψηλά
Βλέπει τα λόγια της και χαμογελά !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα, Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 2008

Χαρά


Χαρά

Χαρά σε βλέπω δω σε βλέπω κεί
Πέρα από του πελάγου τη γραμμή
Χαρά σε βλέπω δω σε βλέπω κεί
Σε περιμένω πάλι να μου πλύνεις τη πληγή
Χαρά σε βλέπω δω σε βλέπω κεί
Ρόδο έχεις γίνει στης ψυχής μου τη ψυχή

Και χαρά αν έχω
Το κύμα με ρωτά
Να μου τη φέρει λέει
Από μακριά...

Και χαρά αν έχω
Ο γήλιος με ρωτά
Πριν στη δύση γύρει
Να κλάψει από χαρά...

Και χαρά αν έχω
Ο Λόγος με ρωτά
Να μου γράψει λέει
Ένα στίχο στα πεταχτά

Χαρά σε βλέπω δω σε βλέπω κεί
Καλοκαιράκι έχεις ντυθεί
Και μέσα σε ερημικό ακρογιάλι
Βαρκούλα έχεις μείνει μοναχή...

Χαρά σε βλέπω δω σε βλέπω κει
Φθινόπωρο έχεις γεννηθεί
Και μέσα στα μαλλιά σου
Κρύβεις του χειμώνα τη στοργή

Και αν χαρά δεν θέλεις πάλι να με δεις
Στης λησμονιάς το δρόμο ευχή να μη χυθείς
Και γω χαρά-ευχή θα κάνω τα ρόδα της αυγής
Για Σε άρωμα να σκορπίζουν ως τα πέρατα της γης !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα 6 Νοεμβρίου 2008

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Φως και Λόγος

Φως και Λόγος

Μια Φορά και μία Νύχτα το Φως κοιμόταν ... Του έφταναν περίπου οχτώ ωρίτσες να χορτάσει τον ύπνο του. Το πρωί σηκωνόταν και πήγαινε στη δουλειά ! Είχε τόσα πολλά να κάνει ! Όχι μόνο βουνά και κάμπους και πόλεις να φωτίσει αλλά και εκατομμύρια απίθανες λεπτομέρειες ! Εκεί λοιπόν που ...δούλευε βλέπει κάτι εγκαταλειμμένα χάρτο-φύλλα ! Ήταν κάτι παιδικές ζωγραφιές ! Προσπαθεί να τις καταλάβει μα τίποτα. Τι να κάνει τι να κάνει, σκέφτεται να φωνάξει το φίλο του το Λόγο να τον βοηθήσει ! Έρχεται λοιπόν ο Λόγος που και αυτός εργάζεται, κοιμάται και ξεκουράζεται 8-8-8 ώρες και που μόλις είχε ξυπνήσει, Στις διαταγές σου αφέντη μου σε τι μπορώ να σε βοηθήσω ! Να του λέει το φως, θέλω να μου πείς τι λένε αυτές οι γραμμές. Σκέφτεται σκέφτεται ο λόγος μα τίποτα. Δεν του έβγαινε λέξη. Πάνω στην απελπισία του και για να μην ντροπιαστεί στο φώς ρωτάει τις γραμμούλες. Και τότε μέσα από τα φύλλα ακούγονται οι παραπονιάρικες φωνούλες των γραμμών να λένε: Κανένας δεν μας δίνει σημασία... Μας πετάξαν σε μια γωνία ...Δεν υπάρχουμε στη ουσία... Είμαστε μια φαντασία... Του νού του ανθρώπου μια άυλη ...τελεία !

Ερέτρια Κυριακή, 2 Νοεμβρίου 2008 Χρήστος Ρουμελιώτης