Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2004

Οσκαρ Ουάιλντ φάντασμα των Κάντερ-ville

Συνομιλία με το «Φάντασμα των Κάντερ-ville»
Η Γαλήνη, το Φάντασμα και η Αγάπη

«Όταν ένα χρυσόμαλλο κοριτσάκι με προσευχές την αμαρτία νικήσει
Τότε η στείρα του Κήπου μου η μυγδαλιά θ’ ανθίσει !
Κι όταν στα άλικα μαγουλάκια του ένα δάκρυ κυλήσει
Τότε θα ξανάρθει η Γαλήνη στων Κάντερβιλ τον Πύργο,
να κατοικήσει» (Από το ομώνυμο υλο-ιδεαλιστικό του ρομάντσο)

Σ’ αυτό το πύργο ήρθα να κατοικήσω
Φάντασμα σε παρακαλώ πάνε πίσω!
Βάλε στη κασέλα σου τα ψωρο-κόκαλά σου
Και από τα μάτια μου άντε χά-χά σου !

Τι λες κυρά μου εγώ εδώ τριακόσια χρόνια κατοικώ!
Προσβολή από κανένα δεν είναι δυνατόν ν’ αποδεχτώ
Σύμμαχους έχω πολλούς: το σεληνόφως, το κακό καιρό
Το σκοτάδι το πυκνό και το φόβο στο δικό σου το μυαλό !

Ακου Φάντασμα ο Πύργος για μένα σημαίνει ελευθερία
Ούτε ο Αχιλλέας δεν τολμά να τον αγγίξει όπως έκανε στην Τροία!
Μ’ ενδιαφέρει όταν θα γραφτεί της μικρής ζωής μου η ιστορία
Σκιά να μην υπάρχει στο μέλλον για το παρελθόν μου καμία!

Κυρά εγώ εδώ με το παρελθόν μου συγκατοικώ
Ψυχών αίμα, τα κόκαλα μου να θρέψω, αναζητώ
Κανένας μέχρι τώρα δεν μου αρνήθηκε φονικό
Το μόνο που ζητάω είναι νάχει αμαρτίες σωρό, όπως άλλωστε έχω και γώ!

Και καλά βρε Φαντασματούλη δεν σκέφτεσαι κι εμένα το κακομοιρούλη;
Αν η ζωή μου πριν προλάβει καν ν’ ανθίσει και ήλιος δεν την φωτίσει
Πριν αυτό που λένε αγάπη δεν έρθει να με γνωρίσει ή η ευτυχία να με συναντήσει, Τι νόημα έχει για σένα το μίσος να στείλεις να με θερίσει;
«Περισσότερο χαρά θα κάνεις αν πάρεις μια ζωή ευτυχισμένη, παρά να διακόψεις μια ζωή λίγου-λάκη χαριτωμένη» ! Εγώ καμιά απολύτως δεν σου τρέφω κακία, παρέα θα σου κάνω κάθε βράδυ προσευχή και ησυχία ! Και μπορείς άνετα να μου εξομολογείσαι μέχρι να πετάξει η κάθε σου αμαρτία !

Κυρά με βαλες σε μεγάλο προβληματισμό ! Τι σόι φάντασμα είμαι εγώ;
Μήνες τώρα προσπαθώ να σε διασαλεύσω μα δε μπορώ !
Τάχω χαμένα. Δεν έχω βοήθεια από κανένα θεό !
Καλλίτερα να περιμένω, ευτυχισμένη να σε δω, μήπως και εξιλεωθώ !
Μέχρι τότε σε τάφο μπρούμυτα θα πέσω χλοερό και θα κάτσω να σκεφθώ πως η Αγάπη από ένα «μωρό» μπορεί να νικήσει ένα φάντασμα σαν και μένα τόσο μοχθηρό !

Αυτό το ποίημα εγγράφει τα ξημερώματα της 25/10/2004 /4:48:36 πμ
Τιμής ένεκεν των γενεθλίων μου που φέτος τα αφιερώνω στην «γνωριμία» μου με την Βιρτζίνια από «το Φάντασμα του Κάντερβιλ» του Οσκαρ Γουάιλντ και αφιερώματος από την Ελευθεροτυπία για τα 150 χρόνια από τον θάνατό του – Η Γαλήνη και η μικρή Βιρτζίνια αντιπροσωπεύ ουν τη Ζωή ασφαλώς ! ///ΧΡ////

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2004

Μούσα, Ναύπλιο, 'Αρια, Τάμπαση Δήμητρα, Τάμπασης Κώστας

 Ναύπλιο Αρια

Από την Αρια σε κοιτώ
και την ομορφιά σου αχόρταγα απομυζώ !
Από Παλαμήδι Ακροναυπλία,
η Αρβανιτιά είναι μια μαγεία !
Και εσύ κόρη Καραθώνα,
παρθένα ζήσε κι’ άλλον ένα… αιώνα !
Ναύπλιό μου πρώτη του κόσμου πόλη !
Πολλές φορές «σε επισκέφτηκα» αλλά δεν σε οίδα !
Μα σαν στης Άριας την ράχη
κάθησα και ρέμβαζα μονάχη !
Μαγεύτηκα από το κάμπο σου,
τα θολά βουνά και τα κυκλώπεια πάχη !
Και έβγαλα κραυγή μεγάλη !
Ω Νάπλι ! Σου προσκυνώ τα κάλλη !
Ναύπλιο, τύχη ή ατυχία ή ευτυχία
έτσι το θέλησε η κυρία ιστορία !
Πρωτεύουσα να μην γίνεις και
χαθούν τα ωραία σου μνημεία !
Μέσα στου τσιμέντου το (τ)έλος
και της αιθάλης την (λαγ)αν(ε)ία !(συμπαιγνία)
Ναύπλιό μου μυθικό Ναύπλιό μου ιστορικό
Ναύπλιό μου Ενετικό !
Πώς να σε τραγουδήσω;
Με τα πάθη σου δεν θέλω να σε μελαγχολήσω !
Ναύπλιό μου της φύσης έκλεψες το πιο καλό της μερτικό !
Και κάτω από βράχο ιστορικό,
έστρωσες με στέγες σπιτικό ερωτικό !
Φιλόξενοι πολίτες σε περιπατούν, ήρεμες βαρκούλες σε περιφρουρούν !
Τουρίστες στα σοκάκια σου περιπολούν
και το χρόνο εκλη-παρούν !
Νάρθει και να τους διηγηθεί
ένα κομμάτι από τη πολύ-πλεχτή σου τη ζωή !
Ναύπλιο πώς εγώ η φτωχή μούσα να σε ποίημα-τήσω ;
Με τη φυσική σου ξεγνοιασιά, τα βράχια τα τραχιά,
και τα ακούραστα σκαλιά !
Αμέτρητες έδωσες στροφές να γράψουν ποιητές
και στίχους να ψάλουν τραγουδιστές !
Πρωτότυπες πανέμορφες μορφές του Νταβίτσι αντιγραφές,
βλέπω στις εκκλησιές !
Και τόσες τόσες πρωτότυπες τροφές
κοιλαράδες γεύονται με μεγ-άαλες πηρουνιές !
Τι εγώ τώρα να γράψω για το παρελθόν σου
έτσι μεθυσμένη πούμαι από το παρόν σου ;

Το Ναύπλιο:

Ακου καλή μου μούσα,
της ιστορίας μου και του λιμανιού μου περιούσ(ι)α !
Ανάγκη από παινέματα κι άλλα έχω !
Κατέβα κάτω από τη Αρια και έλα να σε φιλέψω !
Έχω νόστιμα γλυκά από ζαχαροπλαστεία φιλικά
και κομπολόγια χειρο-ποιητά !
Διατηρητέα αρχοντικά
και οι βουκαμβίλιες μου θα σου χαρίσουν άγνωρη ρομαντική χροιά !
Το τραίνο δεν σταματά να κουβαλά ζευγάρια νεαρά
και τα πλοία μάτια με θαυμαστικά!!!
Στην αγκαλιά μου λαχταρούν να κοιμηθούν
και στο φεγγαρό-φως το Παλαμήδι να δούν !

Αχ καλή μου μούσα βάλε τα δυνατά σου !
Μην στερέψει - πριν μ’ εγκαταλείψεις - η λαλιά σου !
Ψάξε ακόμα διό λόγια γλυκά, για με, να βρεις !
Και γω θα σου χαρίσω ο,τι μου πεις !
Λιώνει η καρδούλα μου από το φυσικό το κάλος !
Λυγίζουνε οι ώμοι μου από το ιστορικό το βάρος !
Δεν ξαναγνώρισα Κολοκοτρώνη, με τέτοιο θάρρος !
Δεν μπορώ τα βράδια να κοιμηθώ: «Σ’ αγαπώ» !

Η Μούσα:

Μ’ αγάπη, αΝάπλι μου πολύ, να σε θρέφει η κυρά σου !
Μέλι από θυμάρι ευβοϊκό, να σου στέλνει πάντα ο μπαμπάς σου !
Γλυκό καφεδάκι κατσιγκριώτικο, να σου ψήνει η μαμά σου !
Και απλό-ψυχα ο θεός (οι) να χαρίζει(ουν) υγεία στα παιδιά σου !

Χρίστος Ρουμελιώτης, Χαρισμένο στη Μιμή Τάμπαση

Ερέτρια, Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2004*****
4:55:59 μμ

«Στις 30 Ιανουαρίου αγκυροβολήσαμε στον θαυμαστό κόλπο,
απέναντι από το Παλαμήδι και το Ιτς Καλέ.
Μπροστά τους και σ' ένα διάστημα στο μάκρος του ψηλώματος
όλα ήταν σκεπασμένα από τις πολύχρωμες φορεσιές των Ελλήνων»,
(Οθων)

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2004

Ποδήλατολόγιο, Μελίσσι, φίλοι, συγγενείς

Ποδηλατολόγιο Μελισσίου

«Βικτόρια» με λένε και με ξέρουν όλοι έτσι στο χωριό
Ο Σπύρος Ρουμελιώτης είναι τα’ φεντικό
Ο Μανώλης ο Γύφτος μέδωσε στο μπάρμπα Σπύρο για φράγκα είκοσι δυό
Ρόδες διαθέτω δυό πάω όπου θέλω στο λεπτό
Είμαι εργαλείο χρήσιμο γοργό
Με ζηλεύουν όλοι στο χωριό
Γιατί αθόρυβα και ανέξοδα κυλώ
Ολους στην οικογένεια δίχως αχ και βαχ εξυπηρετώ
Πρώτα τον μπάρμπα Σπύρο στα γεωργικά
Αχάραγα για τη δουλειά απ’ το σπίτι ξεκινά
Νύχτα για πότισμα με φανάρι ή φεγγάρι ξαστεριά
Στη σχάρα το ξινάρι, μπότες και ρούχα παλιά
Μπάρμπα Σπύρο μη διστάζεις ούτε λεπτό
Μελίσσι Κιάτο τα χιλιόμετρα άνετα ρουφώ
Κάνω άμα λάχει και το νοσοκομειακό
Πέρα δώθε για αλλαγές το Χρίστο στο γιατρό
Κάνε στάση για νερό σε παρακαλώ στης Δέσποινας το καπηλειό
Ο Μπάρμπα-Σπύρος μ’ αγαπά καθώς ο θείος Νίκος και η θεία η Ζωή
Μα απ’ όλους, ο Χρίστος, πιο πολύ
Με πάει ακόμα και στο φούρνο για ψωμί
Και στου Μαυραντζά το μαγαζί για σαλάμι και τυρί
Μελίσσι Ξυλόκαστρο σκολειό
Το χειμώνα τσάντα με βιβλία κουβαλώ
Το καλοκαίρι βόλτα βγαίνω στο χωριό !
Κάπου κάπου με το μπάρμπα Σπύρο παίζω και κρυφτό
Με θαυμασμό κρυφό, τις Μελισσιωτοπούλες κοιτώ
Γιατί δικαίωμα έχω και γω ν’ αγαπώ κανά θηλυκό
Και μπροστά από τον άγιο Δημήτρη κάνω σταυρό να μ’ έχει ο θεός γερό
Είμαι κατάλληλο και για κούρσα
Αν και σε εξοπλισμό …φτωχό
Μα ο Χρίστος με τα πόδια τα γερά
Πότε σκυφτά, το τιμόνι μου δυνατά κρατά
Πότε ορθοπεταλιά, μια δεξιά μια αριστερά
Μου δίνει ελπίδα και φτερά…
Η Σεντελίνα στα φορτία είναι ανταγωνιστής
Αλλά σαφώς δεν είναι από μένα πιο ταχύς
Εχει μπόλικη σοφία στα μυαλά
Γιατί στις μεταφορές είναι και η πιο παλιά
Η Μεγάλη (Γαϊδούρα) είναι όμως σίγουρα πιο δυνατή
Γιατί σηκώνει δύο τσουβάλια γεμάτα με φουσκί
Πράγμα το οποίο δεν μπορώ να κάνω εγώ
Που αρκούμαι στα κιλά, το πολύ ογδόντα δυό
Λίγα χρήματα για συντήρηση απαιτώ
Λάδωμα συχνό και φούσκωμα καλό
Αχτινο-λόγηση από καιρό εις καιρό
Και πλύσιμο στο χέρι με μπόλικο νερό
Ορθο-πεταλιά και ανηφόρα
Φίλε στη ζωή «για να τα βγάλεις πέρα» βλέπεις θέλει, όρθιος και φόρα
Βόλτα ρόδα και ισορροπία =ίσον= ίσως ελευθερία
Τώρα παρατημένο αράχνες με τυλίγουν τρυφερά
Και ευτυχώς τα δάκρυά μου παίρνουν τα πικρά
Τη μνήμη προστατεύουν απ’ του χρόνου τη σκουριά
Στο μουσείο του περα-σπιτιού μέχουν βάλει στα ψηλά
Ιστορίες για τα παλιά να λέω στα παιδιά !

Χρίστος Ρουμελιώτης (Ο ποιητής του τυπο-ραφείου)
Ερέτρια, Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου 2004
12:57:26 μμ

ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (1)

Του Βασίλη κόκκινο και φτερωτό
Με free-ουλα 2000 στροφές ανά λεπτό
Μελίσσι Ξυλόκαστρο χωρίς βογκητό
Τράβηξε βάσανα κι αυτό
Και χαρές ονειρεύτηκε πολλές
Να δει τα’ αφεντικό του με μερσεντές!

ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ τα ΠΟΔΗΛΑΤΑ (2)

Του Γιώργη το «ράλευ» του χί
Ανω Κάτω Μελίσσι στο πι και φί
“Ω καλό μου αφεντικό
Μη με ξεχάσεις σε παρακαλώ
Έρμο μοναχό στο κάτω το χωριό
Δεν θέλω άδικα να χαθώ”

Έχω ανέβει …και σε βουνό !
Έχω φθάσει Θαλερό !
Και με τον «Χ» στο Βασιλικό !
Ας κυκλώσουμε το Μελίσσι ρε παιδιά !
Κάμπο Ράχη και Κοντζιά !
Κάτω Μελίσσι και ακροθαλασσιά !
Με το Βασίλη Κιάτο Ξυλόκαστρο συχνά !
Και ο Φάτσιος από κοντά !
Ω τι ωραία χρόνια ανεμελιά !
Δίχως φώτα …
Και με όνειρα απαλά…
Χρίστος Ρουμελιώτης
19/9/2004

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2004

Κιάτο περίπατος

Κιάτο

Κιάτο με την Σωτήρα την Αγία
Και την μαγευτική σου παραλία !
Στο Μικρό σου το λιμάνι
Παιδιά βγαίναμε σεργιάνι !
Στο ωραίο νυφοπάζαρο
Πέρα δώθε κάθε Σάββατο
Μελισσιώτες Κιατανιώτες
Βοχαϊτες Λαλιωτίτες !…
Αχ Κιάτο μου καλό
Σ’ αγαπώ μα το θεό
Οσο και τον Κορινθιακό !
Ω ωραία Στυμφαλία !
Ζήρια και Συκιωνία !
Φύση, ιστορία
Άθλοι, μεγαλεία !
Σταθμοί, λοφορεία… !
Πράσινο και Ανθο-φορία !
Κιάτο στάσου ! Με ρόδες δυό…
Η Ανα-στασία… και γω
Προς τα σε, με τη φαντασία μου, κυλώ…
Θέλω σύντομα να σε επισκεφθώ !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια, 15/9/2004 /// 8:20:25 πμ

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2004

Μοριάς το κυνήγι, Ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη για το κυνήγι.


Ο Μήτσος και ο Τάκης δύο φίλοι κυνηγοί
Επηγαίνανε κυνήγι …κάθε Κυριακή!
Τον Σούρλο είχαν δάσκαλο και το Σέρβο απ΄ το Λαλιώτη
Και τον επίσης ξακουστό Θανάση Κλουτσινιώτη!

Σε λαγκαδιές τρυπώνουνε ανεβαίνουνε βουνά
Σε ποτάμια και ρυάκια που η καρδιά ριγά!
Ο Τάκης πάει τα σκυλιά, ο Μήτσος στο καρτέρι
Αχολογάει η μπαταριά σα βγει ο λαγός σε μέρη!

Τρέμει ο Ντικ μεσ’ στο ντορό, φωνάζει η λαγωνίκα
Φτεροκοπούν οι πέρδικες απ’ τα πυκνά τα ρείκια!
Ταίρι τους κάνει κι’ η μικρή, η Λάση η κουταβίτσα
Πούχει χάρη κι’ ομορφιά, μα και πολλά καπρίτσια!

Η Στέλλα σαν πιο έμπειρη, γυρίζει τη φωνή της
Ν’ ακούσουν τ’ άλλα τα σκυλιά νάρθουνε μαζί της!
Σειέται κουνιέται η πατουλιά απ’ του λαγού το σάλτο
Τρέχει ο Μήτσος στη θηλιά, και ο Τάκης πάρακάτω!

Αγαλλιάζει η ψυχή σαν κάθονται στη βρύση
Που το νερό της όταν πιουν νιώθουν γλυκό μεθύσι.
Παρέα έχουνε φορές τον Τάκη το Χοντρούλη
Με την ξάστερή του τη ματιά που τη ζηλεύουν ούλοι!

Από κοντά τους έρχονται, ο Γιώργος, ο Σπύρος, ο Θανάσης
Τα τρία λεβεντόπαιδα που τα χαίρεται ο πλάστης!
Το όπλα τους γυαλίζουνε στου ήλιου τα μύρια μάτια
Όταν ανεβαίνουνε της Ζήρειας τα μονοπάτια!

Στη Ρούμελη πηγαίνουνε πολλές φορές εκεί
Που οι Κατσιμαίοι έχουνε το ξακουσστό μαντρί!
Στου Κατσίμα την καλύβα ψήνουν τρώνε και γλεντούν
Τους τσοπάνηδες κερνάνε και τους τραγουδούν.
Κέφι μεράκι έχουνε κι αγάπη περισσή
Για το βουνό το δάσος που τους ευφραίνει τη ψυχή!

Μήτσος Ρουμελιώτης
Γενάρης 2004

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2004

Σαλβαντόρ Αλιέντε

Σαλβαντόρ Αλιέντε

Αλιέντε ειρηνιστή
Ανάμνηση δημο-κρατική
Του σοσιαλ-ισμού πιστέ μαχητή
Του Φιντέλ θερμέ υπο-στηριχτή
Του Πινοσέτ τελικέ νικητή…
Αλιέντε Αλιέντε Αλιέντε
Η Χιλή και πάλι υπο-φέρει
Μα το όνομά σου δεν προ-φέρει…
Οι φίλοι σου όμως δεν ξεχνούν
Γιατί στη ζωή σου ντοκιμαντέρ χρωστούν
Και σε λίγο πάλι στη πατρίδα θα γυρίσεις
Για την δημο-κρατία την ολο-κληρωτική
μέσα από φίλμ να μας ξανα-μιλήσεις !

ΧΡ 12/9/2004 ///10:10:20 μμ

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2004

Ειδική σχέση Harold Pinter

Ειδική σχέση Harold Pinter

ΗΠΑ – ΚΑΙ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
= ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ !

Οι βόμβες σκάνε !
– Και αυτοί ηνωμένοι χαμο-γελάνε !
Στα κεφάλια χτυπάνε !
– Και αυτοί από τη ΤΙΒΙ χαζο-κοιτάνε !
Τα πόδια σπάνε !
– Και αυτοί και τα ρέστα ζητάνε !
Τα κορμιά αιμορ-ραγούνε !
– Και τα παιδιά τους (?) γιατί (?) ρωτούνε !
Η θάνατος φουντώνει !
– Και αυτούς η «ψευτο-ένεση» τυφλώνει !
Τα φώτα σβήνουν !
– Οι νεκροί τη τέφρα τους πίνουν !
Ένας άνδρας υπο-κρίνεται !
– Και ο άλλος ρουφά ακόρεστα τη υπο-κρισία του !

Χάροντ Πίντερ ! Αύγουστος 2004
-- Χρήστος Ρουμελιώτης Οκτώβριος 2004
«Ψευτο-ένεση (plasibo) : μέθοδος ίασης τον μεσαίωνα»
See book "The caretaker" of  Pinter Harold
(Recommended by Dilip Lakhani on 15.01.2019/Nestorion Hotel) 

«Οι Αμερικάνοί για να βοηθήσουνε το Ισραήλ
χτυπάνε το Ιράκ» (Marc Lefevre)