Τρίτη 25 Μαΐου 2004

Appolon et Artemis

Appolon et Artemis 

J’ aime tellement la lumiere
Le soleil me regenere !
J’ aime le laurier
Comme la Pythie en est parfumee !
J’ aime la musique
Ma lyre parle comme une ... flute !

Je suis Apollon l’ animateur des dieux
Je suis un musicien devoue a eux
Je suis le protecteur des amoureux !

Leto (Λητώ) est ma mere
Zeus (Ζευς) est mon pere
Et Delos (Δήλος) est ma tres belle terre !

J’ habite eternellement dans mes temples sacres
Delphes et Eretria sont mes sanctuaires preferes
Le coq et le trepied sont mes attributs divins !

Comme dieu de l’ agriculture
Je fus oblige d’ apprendre de l’ oenologie pure
Grand merci a Dionysos maitre de la viticulture !

O Artemis : reine des forets !
O Artemis : « Esprit vierge » !
Chasse la haine de la terre
Et protege bien notre pere !(Zeus)

Athena et moi nous sommes les mascottes des Jeux Olympiques
Je suis heureux se retrouver dans les stades attiques
Vive « Athena 2004 » Vive la paix et l’ amitie pacifique!

Christos Roumeliotis
Eretria, mardi 25 mai 2004----23h14

Artemis et Apollon
Artemis aime sa mere
Artemis aime son frere
Et tue sa maitresse infidele
Artemis et Apollon adorent leur mere
Et punirent durement son offenseur !

Mon temple, habitation endurant
Aux pentes de Parnasse et des 4 vents
Mes colonnes resistent
Au soleil a la pluie et le Temps
Mon lieu reste sacre et prophetique
Ici se rencontrent homme et esprit
Allez vennez a Delphes a mon musee
A partir de 2004 je suis bien renove

Comme « la vie est une fleur
Et l’ amour en est le miel »
Le rosier est le roi des fleurs
Et « Athena » la reine de mon coeur !
Victor Hugo
Christos Roumeliotis
Eretria 5/25/04 10:54:07 AM

Παρασκευή 14 Μαΐου 2004

Sous le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau

Sous le Pont du Monde coule la penne
Sous le Pont du Globe coule l’ enfer
Mon Dieu pourquoi si de torture et de terreur?
Mon Dieu pourquoi si fanatisme sur la terre ?
Sous le sol du Monde coule de pétrole
Sur le train de Madrid cour l’ horreur
Sous mes yeux coule la tele-violence
Mon pays est envahi par l’ Amer------icance
Mon Athéna y-a-t-il encore de la sagesse et de la intelligence ?
Sous mes yeux passe et repasse le plus petit fleuve de la France !
Y-a-ils encore des Espérances ?
Oui Oui la vie fleurit et ça recommence!
Christos – Eretria le 14/05/04 07:57

Sous le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau
Sous le pont Mirabeau coule la Seine
Et nos amours
Faut-il qu’il m’ en souvienne
La joie venait toujours apres la peine
Vienne la nuit sonne l’ heure
Le jours s’ en vont je demeure
Les mains dans les mains restons face a face
Tandis que sous
Le pont des nos bras passe
Des éternels regards l’ onde si lasse
Vienne la nuit sonne l’ heure
Les jours s’ en vont je demeure
Passent les jours et passent les semaines
Ni temps passe
Ni les amours reviennent
Sous le pont Mirabeau coule la Seine
Vienne la nuit sonne l’ heure
Les jours s’ en vont je demeure
L’ amour s’ en va comme cette eau courante
L’ amour s’ en va
Comme la vie est lente
Et comme l’ Espérance est Violente
Vienne la nuit sonne l’ heure
Les jours s’ en vont je demeure
(G.A/1913)

Πέμπτη 13 Μαΐου 2004

Mai 1968

 Mai 1968

Mai dix neuf mille soixante huit
Une rébellion social ca se cuit
Intellectuels et ouvriers
Etudiants et employes
Artists et écoliers
Contre les status des oppresseurs !
Des employeurs et des policiers !
Alors mon vieux Apollinaire !
Reprend tes vers !
- Sous le Pont du Monde(*) coule la terreur
- Dans mes veines coule la Seine !
- Dans mes veines coule la paix je deteste la haine !
- Dans mes seins coule la peine Vietmamienne !
- Dans mes larmes flote la peine palestinienne !
- Dans mon sang coexiste la peine Irakienne !
- A bas le impérialisme Amer--------icain !
- Vive les droits du peuple Parisien !
- Vive la paix pas seulement Europeenne !
Mai deux zero zero quatre !
- L’ encre de ma plume s’eclate !
- A bas les terrorisme des petrol-ocrates !
- A bas la torture de human-ocrates !
- Faut-il ser demander qui va dresser les hommo-canibales ?
(*) (Monde comme Madrid)

Christos Roumeliotis,
Eretria le 13/05/04 21h00

Δευτέρα 10 Μαΐου 2004

Παπαρούνα και κλαράκι

Παπαρούνα και κλαράκι

Την άκρη του δρόμου τζάμπα διακοσμώ
Μέσ’ στο χωράφι καμώνω τον χνουδωτό μου το λαιμό
Το κεφαλάκι μου στην αρχή κρατάω σκυφτό
Μα σαν μπαίνει η άνοιξη
τα πέταλά μου ανοίγω προσευχή στον ουρανό
Με τη μαργαρίτα είμαι φίλη
Αλλά και με το χαμομήλι
Το βάζο ούτε λεπτό δε το μπορώ
Στη φύση την ομορφιά μου απλόχερα σκορπώ
Αχ γλυκιά μου άνοιξη πόσο σε λατρεύω
Κάνε όσο πιο πολύ να ζήσω σ’ ικετεύω

ΧΡ 10/5/2004<>11:18 μμ

ΤΟ ΚΛΑΡΑΚΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑ

Γυμνό κλαράκι είμαι το καημένο
Ολο το χειμώνα περιμένω
Με αγκάθια φορτωμένο Μιαν αχτίδα να με ζεστάνει
Μιαν αξίνα να με ανασάνει
Λίγο φουσκάκι να με γλυκάνει!
Με υπομονή μεγάλη
Περιμένω αγάλι αγάλι
Τα παιδάκια μου ν’ ανθίσουν
Τα πέταλα μου να μοσχομυρίσουν,
Την κυρά να καλοπιάσουν,
Και μαζί της να …πλαγιάσουν !
Άνοιξή μου αγαπημένη
Πες στο κηπουρό σου
Ποτέ μη μ’ αφήσει να ξεραθώ
Και γω θα τον αμείβω κάθε χρόνο Με άρωμα μοναδικό !

ΧΡ 5/5/04

Un bouquet des fleurs
C’ est un contact avec la bohneur
Un bouquet des fleurs
C’ est la geste d’ un adorateur
Un bouquet des fleurs
C’ est le gout du compositeur
Fleurs Fleurs Fleurs
Roses des differentes couleurs
Vous etes les vainqueurs de Mon Coeur

Christos Roumeliotis
Eretria, le pays des rosiers,
le samedi 15 mai 2004<>12h02

Κυριακή 9 Μαΐου 2004

Η πόρτα της Πηνελόπης

 Η πόρτα της Πηνελόπης

«Ποτέ στη ζωή της δεν σηκώθηκε από κεί
Ίσως εκεί γεννήθηκε στα πένθη της και γέρασε
Νερό των πεθαμένων πίνει, της Σελήνης
Φοράει μαύρα και πενθεί
Και για πολλούς πενθεί ίσως και μένα»…

Μάνος Ελευθερίου
Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
Εκδόσεις «Γαβριηλίδης»

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ !

Πάντα κάθεται εκεί !
Αγέρωχη και σκεπτική !
Το φόβο κάνει ευχή !
Το καημό μαρμαρυγή !
Το πόνο κρύβει στη ψυχή !
Ίσως γεννήθηκε εκεί !
Ίσως γεράσει εκεί !
Ίσως ξαναγεννηθεί !
Των Μνηστήρων το σταυρό κρατά !
Της Σελήνης τον χυμό αχόρταγα ρουφά !
Φοράει μαύρα αλλά μ’ ελπίδα τ’ άστρα κοιτά !
Φοράει μαύρα αλλά τη χαρά έχει στα μυαλά !
Φοράει μαύρα αλλά δεν πενθεί !
Στη καρδιά της ο Δυσσέας ζει !
Ζω και γω, ζωκαιγωμαζίμ’Αυτή~!~

Χρήστος Ρουμελιώτης
Πηγή η κριτική του Γιώργου Ξενάριου
στο βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου
«Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ»
Ερέτρια 9/5/2004 8:47:41 πμ

«Tώρα σαν τους θεούς είναι αήττητος
Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να τον βλάψει
Ούτε κάποιας γυναίκας η απόρριψη
Ούτε η μακρόχρονη αρρώστια
Ούτε οι αγωνίες του στίχου
Ούτε εκείνο το άσπρο πράγμα
Το φεγγάρι
Που πια δεν χρειάζεται να το ακινητίσει σε λέξεις
Τώρα, σαν τους θεούς είναι αήττητος»
Κατερίνας Σχινά Φεύγοντας νωρίς Βιβλιοθήκη 7/5/04

Πέμπτη 6 Μαΐου 2004

Εμμανουήλ Ροΐδης, Emmanouil Roides // Το παράπονο του νεκροθάπτου

 «Το Παράπονο του Νεκροθάπτου» είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά διηγήματα του Εμμανουήλ Ροΐδη.

Ο συγγραφέας αφήνει οξείες αιχμές για την ελληνική νοοτροπία και την ευκολία της διαφθοράς των ανθρώπων της εξουσίας, που δεν νιώθουν καμία ενοχή και δεν σκοπεύουν να δείξουν καμία διάθεση μεταμέλειας. Καυστικός και οξυδερκής, έχει διατυπώσει το περίφημο «γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή».
Με ευρήματα που διαρκώς εκπλήσσουν, ο Ροΐδης καταφέρνει να αποδομήσει μια κοινωνία που στηρίζεται στο «πάρε-δώσε» και τις πελατειακές σχέσεις πολιτών και πολιτικών. Ευφυής και απρόβλεπτος, δεν ξέρουμε ποτέ πού θα μας οδηγήσει με την πένα του και ποια από τα κακώς κείμενα του καιρού του θα αναδείξει ως διαχρονικές πληγές της ελληνικής πραγματικότητας.

Η τραγική αλήθεια συναντά το έξυπνο χιούμορ του συγγραφέα, ο οποίος καυτηριάζει με αυτό το ιδιαίτερο ύφος που τον χαρακτηρίζει τα κακώς κείμενα μίας εποχής, τα λάθη της οποίας αποτελούν ένα φαύλο κύκλο.

Ηθοποιοί:
Στον ρόλο του Νεκροθάπτου ο Ηλίας Λογοθέτης, Θανάσης Σαράντος-αφηγητής, Μαρία Ζαχαρή– γυναίκα

Σκηνοθέτης: Νίκος Χατζηπαπάς
Μουσική σύνθεση: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Σάββατο 1 Μαΐου 2004

Ανοιξη

'Ανοιξη

Είμαι η Άνοιξη η ωραία και η δυνατή
Είμαι η Άνοιξη που αγαπάω τη Λαμπρή
Είμαι η Άνοιξη που νικάω το χειμώνα το βαρύ
Είμαι η Άνοιξη που με άνθη στολίζω τη ζωή!

Κατάσπαρτοι αγροί πράσινοι γενείτε,
Στάχυα και μαργαρίτες αγκαλιαστείτε
Παπαρούνες γρήγορα απ’ το σπιτάκι βγείτε
Κρίνοι και τουλίπες μέθη κι άρωμα σκορπίστε !

Είμαι η Άνοιξη περήφανη για την ομορφιά μου
Στο κατώφλι στεφάνι πλέκει η κυρά μου
Κάλοι και βιολέτες στολίζουν τα προικιά μου
Χαρές και τραγούδια πλημμυρίζει η καρδιά μου !

Και σεις αιώνια βουνά πέτρινα ή φουντωτά
Αγνάντια σε θάλασσες κόλπους πεδιάδες και στενά
Στρώστε τα άβατά σας μονοπάτια,
Με αγριολούλουδα για τ’ όμορφα μου μάτια !

Είμαι η Άνοιξη η ακριβή
Πετάω από κλαράκι σε κλαρί
Μαζεύω γύρη και κρασί
Να μεθύσουμε μαζί !

Μάρτη μου πότισε καλά τη γη
Απρίλη μου φόρεσε τη μοβ στολή
Μάη μου το κήπο μου πλημμύρισε
Με δενδρολίβανο και δυόσμο πάρα πολύ !

Είμαι η Άνοιξη η ευωδιαστή
Τα’ αρώματα μου χάρισαν οι θεοί
Τη φροντίδα γεωργοί και κηπουροί
Και τα χρώματα η Ίρις και η ανατολή !

Μα θα ήταν άδικο πολύ
Αν στα τριαντάφυλλα δεν έπλεκα μιαν ωδή
Γιατί εδώ που τα λέμε σε αυτά χρωστάμε
Πρασινάδα στους μήνες τους εαρινούς
Προστασία από τους κακούς
Άρωμα και γλυκό-στεναγμούς
Και χρώμα για πάσης φύσεως καημούς !

Χρήστος Ρουμελιώτης
Ερέτρια 1η Μάη 2004
9:20 πμ