Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2003

Η Εύα η Χιονάτη και η Σαπφώ

 Η Εύα η Χιονάτη και η Σαπφώ

Χορός: Κόρες μου αγαπητές χτες μίλησα με την Αφροδίτη
Και σας κάλεσα στο σπίτι και τραγουδώντας να τα πείτε
Καλώς ήλθατε λοιπόν και τρεις στο Ραντεβού
Σαπφώ εξόριστη από την Ερεσό από τον Πιττακό!
Εύα εξόριστη από τον Θεό και Χιονάτη που νίκησες το κακό!
Είστε πολύ τυχερές γιατί ήρθατε στο αύριο από το χτές
Ευα μου με την ωραία σου «αμαρτία»!
Χιονάτη μου με τη συγκινητική σου ιστορία!
Σαπφώ Μεγαλειοτάτη χάρις εις Σε ο έρωτας και η αγάπη δεν εχάθει!

ΕΥΑ: Γεννήθηκα από έρωτα σφοδρό, της Γαίας με τον Θεό!
Κατοικία είχα βίλα στο παράδεισο, μέσα στο γαλάζιο Oυρανό!
Δώρα μου έκανε ο Θεός κήπους με λουλούδια, λύρες και …τραγούδια!
Ήμουνα πολύ ευτυχισμένη, με «παιδιά» τα αγγελούδια!

Η μητέρα μου η Γαία δεν είχε άλλα παιδιά, μένα έζωνε με χάδια και φιλιά!
Είχα του κόσμου όλα τα καλά, φαγητά, ποτά, κάθε βράδυ με τον Αδάμ πολλά …τυχερά!
Σύννεφα σπάνια πετούσαν στον ουρανό, έκαναν για μένα πάντα καλό καιρό!
Και ο ήλιος κάθε αυγή με ρώταγε αν ήθελα ακίνητος να μείνει πάνω από τη γη!

Ουρανός και άστρα, βουνά και βράχια!
Θάλασσα και κύματα, Σαπφώ και …ποιήματα!
Φωτιά και φλόγες, σταφύλια και ρόγες!
Δένδρα και φύλλα, μηλιές και μήλα!
Ολα δικά μου!

Ω θεέ μου γιατί μου έστειλες τον Όφη;
Ω θεέ μου γιατί μου έδωσες τη «γνώση»;
Ω Θεέ μου γιατί μου έδωσες τα μήλα;
Ω θεέ μου γιατί με έντυσες με φύλλα;

Σαπφώ μου τι σημαίνει αμαρτία;
Σαπφώ μου τι είναι αδικία;
Σαπφώ μου τι σημαίνει κακία;
Σαπφώ μου τι είναι η τιμωρία;

ΧΙΟΝΑΤΗ: Εύα μου πρωτόπλαστη και Σαπφώ μου βαθυστόχαστη και τρυφερή
Συγκίνηση μου πλημμυρίζει τη ψυχή που βρεθήκαμε και οι τρεις μαζί!
Δύστυχη Εύα εδιώχθεις από τον Παράδεισο κακήν κακώς!
Και αιτία ήτανε ένα μήλο και ο όφις ο κακός!
Ακούτε τώρα φίλες μου την πονεμένη μου ιστορία!

Η Μητέρα Γαία γέννησε και μένα, ύστερα από χιονόπτωση φοβερή που σκέπασε τη γη!
Βόγκαγε το βουνό από το χιόνι το πυκνό. Ούτε δένδρα ούτε ψυχή μόνο ο θεός καθόταν στην κορυφή!
Φώτισε η νύχτα ξαφνικά. Φωτιά; Όχι. Αστραπή; Όχι! Χρυσάφι; Ούτε!
Ουρανός και άστρα βουνά και βράχια – μάνα και γω - μονάχα βλέπαν τη σκηνή!
Έλιωνε ο Θεός το χιόνι στη κορυφή και με τα χέρια του μου έδινε μορφή!
« Χιονάτη» ευθύς με ονόμασε ο Πατέρας κι μου έδωσε ευχή: «Παιδί μου τώρα μπρος»!
«Να μεγαλώσεις και να τυφλώσεις δια παντός τη κακία και τον εγωισμό με την αγάπη και το Φως»!

Ένα μήλο όμως κάποτε παρ’ ολίγο να γίνει η αιτία, στον παράδεισο να με στείλει η μητριά κακία!
Ευτυχώς φίλοι μου εφτά νάνοι πολύ πιστοί, μαζί με ένα παλικάρι που μ’ αγάπησε νεκρή,
Και του πατέρα μου η ευχή με ξαναφέρανε στην ζωή!
Μετάνιωσε η αμαρτία, ντράπηκε η αδικία, έλιωσε ο φθόνος και η κακία, δάκρυσε η τιμωρία!

ΧΟΡΟΣ: Αλλα ας δώσουμε το λόγο εις την Σαπφώ την χάρη της να ξετυλίξει
Και ας μη ξεχάσει όχι μόνο ένα χάδι αλλά και ένα ποίημα να μας χαρίσει!

ΣΑΠΦΩ: Νεανίδες μου αληθινές! Σήμερα αν θα ζούσα
Πρώτα πρώτα τους Χριστιανούς θα συγχωρούσα!
Αυτοί είναι που κάψαν την μουσική του τόπου μου ιστορία!
Και πλήθος ερωτικά βιβλία!

Επίσης τη θεά Αφροδίτη θα παρακαλούσα
Την αμαρτία να βγάλει απ’ τη θρησκεία !
Την αδικία να πνίξει στη Σικελία!
Την κακία να εξαφανίσει από την κοινωνία!
Και αντί για τιμωρία τη Σαπφώ να βάλει στα σχολεία!

Και αντί για άλλη ελεγεία δύο ωραία μεταποιημένα ποιηματάκια
Διάλεξα να σας προσφέρω δώρο από τα «εννέα μου βιβλία»!

ΚΟΡΗ: Μήλο μου γλυκό που σε ψηλό κλαδί έχεις ξακρίσει!
Από όλα τα μήλα της μηλιάς εσύ μόνο έχεις κοκκινήσει!
Για πες μου το μυστικό να ζηλέψω και εγώ!

ΜΗΛΟ: Κόρη εγώ δεν έχω μυστικά μόνο μια πεντάστερη καρδιά!
Εχει μάθει ν’ αγαπά, τη κακία και τη ζήλια έξω να κρατά
Χρώμα μου δίνει ο ήλιος και τα αστέρια από ψηλά!

Τα κουκουτσοπαιδάκια μου τάχω μέσα μου κρυμμένα και καλά ζαχαρωμένα!
Η ψυχούλα μου είναι σπάνια κι ακριβή και πολύ ερωτική αν χρειαστεί!
Απόκρυφο κλειδί στη γνώση τη καλή ή τη κακή!

Κόρη εδώ ψηλά στη κορυφούλα κρεμασμένο είμαι λίγο στεναχωρεμένο!
Δεν μπορεί κάποιος εύκολα να με φτάσει αλλά μόνο να με γλυκοκοιτάξει!
Κόρη άπλωσε τα χέρια που φτάνουνε στ’ αστέρια. «Νάχεις καλά χαμπέρια»!

ΚΟΡΗ: Μήλο μου σε αγαπώ και για το καλό σου λόγο πολύ σ’ ευχαριστώ!
Τραγούδι τώρα γίνε για την ομορφιά και, της νύφης το καλό!
Θα σου στείλω κι άλλα κοριτσόπουλα να τους πλέξεις τον εγκωμιασμό!

ΧΟΡΟΣ: Φίλοι μου ποιητές,

Όπως θα καταλάβατε έχετε να κάνετε με τη τέχνη της Σαπφώ!
Που μόνο αυτή έπιασε το μήλο το χρυσό!
Της Κλείδας και Σκαμανδρώνυμου του ευγενή ήταν παιδί!
Γεννήθηκε στην Ερεσό και σπούδασε και δίδαξε άξια τη μουσική!
Σε κάθε πανηγύρι πένθος ή γιορτή της Σαπφώ ποίημα ή επιγραφή!
Με κορίτσια αριστοκρατικά σα τα κρύα τα νερά είχε ερωτική επαφή!
Κορίνα …Ανακτορία …Γοργώ … Ανδρομέδα …. Γογγύλα … Ατθίς!
Και είπεν ο ιστορικός μας λείπει μία Μούσα! η Δεκάτη!
Και απάντησε η Ιστορία: Ναι Σαπφώ η Λεσβία η Αγιοτάτη!

Σαπφώ πάρε το λόγο πάλι σε παρακαλώ και μίλα με την Αφρό!
Τραγούδα μας και πάλι γλυκά το πόνο που χεις στη ψυχή!
Για την Ευα και τη Χιονάτη τα πιο γλυκά κορίτσια πάνω στη γή!

ΣΑΠΦΩ:
Η ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΩΔΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Αφροδίτη Αρχόντισα που θρόνος δεν σου λείπει
Αφροδίτη Διόεσα που μήλο δεν ευρέθει την ομορφιά σου να ζηλέψει
Αφροδίτη Δέσποινα ένα πόνο έχω στη καρδιά
Αφροδίτη Αθάνατη, έλα, στά βάσανά μου Εσύ να δώσεις γιατριά!

Αφροδίτη Ακριβοκόρη του παλατιού στολίδι
Φτερόεσα Αφροδίτη, άσε για λίγο το πατέρα σου στην Πάφο εκεί
Αφροδίτη των κοριτσιών προστάτιδα βιάσου σε παρακαλώ
Και πάλι, όπως τότε, έχω ένα καημό μόνο σε σένα θέλω να το πω!

Αφροδίτη Αγία, η όψη σου λάμπει σαν το χρυσό
Αφροδίτη Μακαρία, το γέλιο σου ανασταίνει και νεκρό
Αφροδίτη Μηλία, το χαμόγελό σου λιώνει κάθε πίκρα στη ζωή
Σ’ έχω ανάγκη πολύ!

Είπε η Σαπφώ και η Μεγάλη Αφρό
Αφροπούλια σβέλτα έζεψε δίχως να χάσει λεπτό
και πέταξε πάνω απ’ του Αιγαίου τον αλμυρό αφρό
Της κόρης να τονώσει το πεσμένο «ηθικό»!

ΑΦΡΟΔΙΤΗ:
Σαπφώ μου, από τη φύση προικισμένη και από τους θνητούς αδικημένη!
Ομολογώ πως είσαι η μοναδική θνητή που θεά, παρά τη θέληση του Δία, θε να γένει!
Θα ήταν αδικία αν έξω από το Παράδεισο ν’ έμενε μια ακόμη «Αγία»!
Σαπφώ μου καλά κάνεις η «αγάπη» δεν είναι αμαρτία!

Σαπφώ μου στη μοίρα σου είναι γραμμένο η αγάπη να σε κυνηγάει στη ζωή!
Δώρα δώρα θέλει η ζωή έρωτα, πάθος και στοργή !
Πλέξε τώρα στων νεανίδων το κορμί το θεϊκό την πιο γλυκιά σου ωδή !
Ω αδάμαστη φιλότητα! Ω! πότνια αυδή !

ΣΑΠΦΩ:
Ω Πανώρια Αφροδίτη! Ω Αφρόλουτρη Θεά!
Με λύτρωσες με τα λόγια τα καλά!
Εκπλήρωσε σε παρακαλώ ακόμα μιαν ευχή!
Με την Ευα και τη Χιονάτη σένα πήμα θάθελα να βρεθούμε μαζί!

Χρήστος Ρουμελιώτης
Αθήνα Παρασκευή, 31 Ιανουαρίου 2003 2:44:47 μμ

Βιβλιογραφία: «Ανθολόγιο Αρχαϊκής λυρικής ποίησης» Υπουργείου παιδείας για Β’ Ενιαίου Λυκείου
Φωτογραφίες από INTERNET

Καθώς το μήλο το γλυκό
Που στου κλαδιού την άκρη κοκκινίζει,
Ψηλά, ψηλά στο ακρόκλωνο
Το δήχως άλλο το λησμόνησαν
Την ώρα που κοβαν τα μήλα
Αχ όχι δεν το απολησμόνησαν,
Μόνο που δεν μπόρεσαν να το φτάσουν!

(Απόδοση από το αρχαίο κείμενο Ι.Θ Κακριδή)

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ!

Σε στολισμένο θρόνο εσύ που κάθεσαι
Και πλέκεις δόλους, Αφροδίτη αθάνατη
Μη βασανίζεις την ψυχή μου,Δέσποινα,
Με έγνοιες και βάσανα
Μον’ έλα εδώ όπως ήλθες κι άλλοτε,
Που από μακρυά το κάλεσμά μου τ’ άκουσες
Κι αφήκες το παλάτι του πατέρα σου,
Κι έζεψες να έρθεις
Το χρυσό σου το αμάξι. Κι όμορφα σου το ’σερναν
Γοργά στρουθιά φτεροκοπώντας σβέλτα
Από ψηλά, στη μαύρη γής ολόγυρα,
Μες στον αιθέρα
Σε λίγο φτάσαν.Τότε εσύ, ω μακάρια,
Με την αθάνατη όψη χαμογέλασες
Και ρώτησες σαν τι έχω πάθει πάλι,
Γιατί σε κράζω
Τι λαχταράει η καρδιά μου η ξέφρενη
Τόσο πολύ.Ποιάν η Πειθώ γυρεύεις,
Ψάπφα, να φέρει πάλι στην αγάπη σου,
Σαν ποιά σ’ αδίκησε;
Φεύγει; Σε λίγο θα σε κυνηγήσει.
Δεν παίρνει δώρα; Γρήγορα θα δώσει.
Δεν αγαπά; Σε λίγο θ’ αγαπήσει,
Θέλει δε θέλει!
Ελα, θεά,και τώρα,γλύτωσέ με
Απ’ ατην βαριά την έγνοια, κάνε μου τα
Τα όσα ποθεί η καρδιά να γίνουν, έλα ατή σου
Διαφέντεψέ με!

Ι.Θ Κακριδής

Φιλότητα = ερωτική σχέση
Πότνια = σεβαστή
Αυδή = ποιητική φωνή

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2003

Ξυλόκαστρο, Δήμος, Ευρωστίνη, Δάσος, Ουράνης, διασκευή πεζογραφήματος


ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΝ Ανάμνηση αρωματισμένη!

(Ποιητική διασκευή από τις εντυπώσεις
του Κώστα Ουράνη στο ωραίο Ξυλόκαστρο!)

Λουλούδια και αρώματα
Λεμόνια και χρώματα
Πεύκα στη παραλία
Τουρίστες απ’ τη Γαλλία!
Στη μικρή πολιτεία!

Βλάστηση πυκνή
Χάθηκε το τραίνο στη γραμμή
Βγήκαν τα άστρα στο σεριάνι
Μπήκε στη βάρκα ο ψαράς για πυρο-φάνι!
Στη μικρή πολιτεία!

Μια καλύβα μισο-χαλασμένη
Η έπαυλη του ποιητή ερειπωμένη
Η άνοιξη δεν ξεχνά
Με άνθη στολίζει τη βραγιά!
Στη μικρή πολιτεία!

Σάλεψαν οι ναύτες απ’ το χρυσό
Και πέταξαν τον πλούσιο κιθαρωδό στον Κορινθιακό
Μαγεύτηκαν τα δελφίνια από την μουσική
Και βγάλανε τον Αρίωνα στην ακτή!
Στη μικρή πολιτεία!

Αγριο-βιολέτες και κληματίδες
Πασχαλιές και ακακίες
Γαρύφαλλα και τριαντά-φυλλα
Ροδοδάφνες και αγριο-τριαντά-φυλλα!
Στη μικρή πολιτεία!

Τραγουδούνε τ’ αηδόνια στους γκιώνηδες
Νανουρίζουνε τα τριζόνια τις νυχτερίδες
Χαϊδεύουνε οι τσοπάνηδες τα πρόβατα
Χορεύουνε στα χωράφια τα μουλάρια!
Στη μικρή πολιτεία!

Πεσμένες πευκοβελόνες
Ίσκιος και δροσιά
Χρυσά ηλιο-βέλη και πουλιά
Ο πευκώνας πράσινη πυρκαγιά!
Στη μικρή πολιτεία!

Στου Άγιου Βλάση την πλατεία
Τουαλέτες και καπέλα γυναικών
Γέλια παιδιών…
Έμποροι απ’ την Αθήνα με μαγιό!
Στη μικρή πολιτεία!

Στη μικρή πολιτεία
Άνθη φυτρώσανε στην ψυχή μου
Αρώματα λυτρώσανε το κορμί μου
Χρώματα γεμίσανε την ζωή μου
Και του Αρίωνα η λύρα παίζει στο σιντί μου!

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2003 ώρα 23.53
Χρήστος Ρουμελιώτης
(Βιβλιογραφία: Κώστα Ουράνη Ταξίδια στην Ελλάδα Βιβιλοπωλείο Εστίας. Κείμενα Κ.Ο «Μέσα στα λουλούδια και τ’ αρώματα του Ξυλοκάστρου» σελ. 153) + Εγκυκλοπαίδεια νέα δομή. Οι φωτό από εκδρομή στο Ξυλόκαστρο με το Σπύρο Χρήστο και Ιάσονα 12/01/03)


Το ραφτάκι

Το ραφτάκι

(Διασκευή μέρους του διηγήματος
του Γεωργίου Βιζυηνού
«Τό μόνο της ζωής του ταξείδιον»
που περιλαμβάνει και το παραμύθι
«Η βασιλοπούλα και το ραφτάκι»)

Τραγούδι: Πρόσωπο λαμπερό ανοιχτό
Στόμα πλούσιο λαχταριστό
Χείλη κόκκινα υποσχετικά
Μάτια γαλανά διαπεραστικά!

Είδα από μακριά τα ξανθά της τα μαλλιά
Και τον ήλιο με θαυμασμό μαζί τους να συζητά
Είδα από κοντά τον καθρέπτη με ζήλια να την κοιτά
Και κομμάτια να γίνεται από τέτοια ομορφιά!

Ραυτόπουλο: Στη Πόλη είσαι το πιό όμορφο λουλούδι
Της ΑγιαΣοφιάς το πιό λευκό αγγελούδι
Χρυσή για σένα έχω βελόνα και κλωστή
Να σου ράψω πανέμορφο βλατί!

Αχ Βασιλοπούλα μου φλογερή
Είναι κρίμα ακόμα και χρυσό βλατί
Να κρύψει τέτοιο κορμί
Που μόνο σ’ Αφροδίτη χαρίσαν οι Θεοί!

Τα κάλλη σου είναι πολυαρεστά
Αχ μου πήραν τα μυαλά
Αχ γιατί θεέ μου να μην ήμουν το αγόρι σου εγώ
Αχ θεέ μου γιατί σε Παλάτι να μην γεννηθώ!

Βλατί βλατάκι μου ραφτό με το χεράκι μου
Στόλισε με το μεράκι μου το κοριτσάκι μου
Να το ζηλεύουνε όλες οι κόρες του ντουνιά
Να το παινεύουνε στης Πόλης τα νοικοκυριά!

Τραγούδι: Δύση και Ανατολή τέτοια κόρη ποτέ δεν έχει δεί
Χριστιανοί και Μωαμεθανοί έχουν «ξετρελαθεί»
Με της Βασιλοπούλας το χρυσοκέντητο βλατί
Ψάχνουν για το ραφτόπουλο με τη χρυσή φωνή!

Ραυτάκι: Βλατί βλατάκι μου
Φύλαγε το κοριτσάκι μου
Από του κόσμου τα κακά
Μάγισσες …θηρία και ξωτικά !

Βλατί βλατάκι μου πές στο κοριτσάκι μου
Νάρθει γρήγορα στο καμαράκι μου
Για να του δώσω ένα γλυκό φιλί
Νύχτα με φεγγάρι την αγαπώ πολύ!

Τραγούδαγε και έραβε
Έραβε και τραγούδαγε
Μερόνυχτα δέκα τέσσερα
Το ραφτόπουλο τα φορέματα και τα παινέματα!

Τραγούδι: Και η κόρη έλιωνε από πόθο τρυφερό
Τον καλό της είχε μόνο στο μυαλό
Γέλιο και αναφιλητό σαν το γάργαρο νερό
Στο χαγιάτι ακουγότανε κάθε δειλινό!

Βασιλοπούλα: Ραφτόπουλο αχ τα βλατιά σου
Ροδοπέταλα στα χείλη τα φιλιά σου
Στα μάτια μου μέσα μπαίνει η ματιά σου
Νουφαράκι στην καρδιά μου η καρδιά σου!

Ραφτόπουλό μου σ’ αγαπώ
Εσένα θέλω να παντρευτώ
Κάθε πρωί να μου τραγουδάς
Πως ποτέ δεν θα πάψεις να μ’αγαπάς!

Βασιλιάς: Μονάκριβή μου κόρη ζηλευτή
Η καρδούλα σου για πιον πονεί;
Σε βλέπω ανήσυχοι και σκεπτική
Γαμπρός όπου νάναι θα φανεί!

Μεγάλα όνειρα έχω γώ για σένα
Σαράντα παλικάρια έχω καλεσμένα
Να παραβγούν στην παλληκαριά
Πιος ζωντανό λιοντάρι θα φέρει απ’ τα βουνά!

Βασιλοπούλα: Βασιλιά και πατερούλη μου
Οποιους θέλεις κάλεσε τώρα δω
Στον καλλίτερο δεν θα σου αρνηθώ
Το ραφτάκι όμως αγαπώ
Δοκίιμασέ το είναι άξιο και ικανό!

Αυτό μου ράβει τα προικιά
Νυφτιάτικα φουστάνια και βλατιά
Αυτό ξέρει και τραγουδά
Πιό γλυκά κι’ από τα πουλιά!

Βασιλιάς: Η κορώνα δεν ήλθε στο κεφάλι μου τυχαία
Κληρονόμησα σπαθί ασπίδα και περικεφαλαία
Σε πολέμους έχασα παλικάρια πολύ γενναία
Ζούμε έτσι σήμερα ήσυχα πλούσια κι ωραία!

Θέλω κόρη μου να σιγουρευτώ
Πως γενναίο νεαρό θα κάνω για γαμπρό
Δράκους αβέρτα να σκοτώνει
Και τους εχθρούς μας να κατατροπώνει!

Στο βασίλειό μας συνέχεια να δώσει
Ειρήνη και ευημερία να εδραιώσει
Και κανένας να μην μπορεί
Στο μυαλό και την τόλμη να του την βγεί!

Ραυτάκι: Ακου Βασιλιά μου

Εγώ δεν έχω βγάλει πολεμική σχολή
Ξέρω όμως πολύ καλή βυζαντινή μουσική
Μουναι δύσκολο με δράκους να τα βάλω
Ξέρω όμως τέλεια να κόβω και να ράβω!

Ξέρω να ράβω νυφιάτικα χωρίς ράμμα και ραφή
Ξέρω να ράβω μεταξωτά χωρίς μετάξι και κλωστή
Ξέρω να ράβω χιτώνες μαγικούς
Μόνο για βασιλιάδες σαν και σένα τολμηρούς!

Tην κόρη σου μόνο σύ αν θες στην ζωή μου βάνεις
Ξέρω καλά πως πολύ θάθελες να με ξεκάνεις
Δώσε μου όμως μια ευκαιρία να αναμετρηθώ με την ιστορία
Και στο κάτω κάτω δεν σου ζητάω να μου δώσεις και την Τροία!

Βασιλιάς: «Καλά βρέ άτιμε!» που το παιδί μου παραμυθιάζεις
Ποιός νομίζεις ό,τι είσαι που την κόρη μου ξελογιάζεις;
Και αν δεν θέλεις την κεφαλήν σου στον ντορβά να βρείς
Σαράντα φορεσιές μέχρι το πρωί κοίταξε για τη βασιλοπούλα να προμηθευτείς!

Τραγούδι.: Η κορώνα δεν χορατεύει
Δήμιο γυρεύει
Να χωρίσει το κεφάλι απ’ το κορμί στο άτυχο παιδί
Και η κόρη μεγαλοσιάνο «ελεύθερα» να παντρευτεί!

Ραυτόπουλο: Νεράιδα μου χρυσόμαλλη και λευκοντυμένη
Νεράιδα μου βγες τώρα από το παραμύθι που σέχουνε κρυμμένη
Ελα βόηθαμε και πάρε μου τη στενοχώρια
Πως να ράψω μέχρι το πρωί πριν ο ήλιος βγεί
Σαράντα φορεσιές δίχως ράμμα και ραφή !

Τραγούδι: Σαράντα πανέμορφα νεραϊδόπουλα σπανίας φυλής
Πολύτιμα υφάσματα από οίκους παρισινής ραπτικής φέρανε ευθύς
Και με τραγούδια ερωτότροπα και γαργαλιστικά
Ράβανε τις φορεσιές με χρυσάφι, μαργαριτάρι και αόρατες βελονιές!

Ράβανε και τραγουδάγανε
Τραγουδάγανε και κεντάγανε
Κεντάγανε και πειράζανε
Πειράζανε και γελάγανε!

Τα φορέματα βρήκε το πρωί
Κρεμασμένα στο σχοινί
Ελαμψε η αυλή πριν ο ήλιος φανεί
Κι αμανάτι μείναν δήμιος και κορώνα μαζί!

Αρχιρράπτες και καλφάδες
Βασιλοπούλα και ραυτάκι
Νεράιδα και νεραϊδόπουλα
Βασιλιάς και βασιλόπουλα!

Ζήσανε χρόνια πολλά και μυροβόλα!
Κόρη,
Να ζήσεις με υγεία χρόνια πολλά ειρηνικά και ελπιδοφόρα!

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2003 - 18:23:10

Χρήστος Ρουμελιώτης
Το αφιερώνω στην γαλανομάτα κόρη
της Ελένης Αλεξοπούλου και του Γιάννη.
Να έχει καλή τύχη!

Σημ. Για τις ανάγκες της διασκευής χρησιμοποίησα
λέξεις του διηγήματος του συγγραφέα
(Βλατιά = φορέματα της βασιλοπούλας για το γάμο)

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2003

Μπους Σόλων και Σαντάμ, Ειρηνοκρατία ή Πολεμοκρατία; Η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλα πρόσωπα.

Μπους Σόλων και Σαντάμ. Ενας φανταστικός διάλογος


Σόλων, έμαθα πως τη πόλη σου με πολύ σοφία, κυβερνάς
Για χρόνια δέκα, νόμους και κανόνες θέσπισες με μιας
Όρκους πήραν οι πολίτες στους θεούς
Πιστοί και ΟΚ να μείνουνε πολλά χρόνια σ’ αυτούς!

Σόλων έλα εις τον Οίκο μου τον Λευκόν να σε φιλοξενήσω!
Και εις όλην την Αμερικήν ελεύθερα να σε ξεναγήσω!
Σου διαθέτω και Air Bus Αθήνα Ουάσιγκτον με όλας τας τιμάς!
Και όπου θέλεις εκτός από το Πεντάγωνον να πάς!

Σόλων από τώρα σου θέτω ερώτημα καυτό
Υπάρχει άλλος λαός πιο ευτυχισμένος από τον Αμερικανικό;
Με τόσο υψηλό επίπεδο βιοτικό;
Με «Μόνικα» τηλεθέαμα άκρως γαργαλιστικό;
Με «Σαντάμ» τηλεθέαμα τόσο εντυπωσιακό;
Σόλων θέλω όμως και κάτι να σου εκμυστηρευθώ!
Γιατί τελευταία δεν μπορώ να κοιμηθώ!
Κρίση και ανεργία πλήττει την Αμερική!
Υπερπαραγωγή στην βιομηχανία την πολεμική!
Σκάνδαλα και χρεοκοπίες στις βιομηχανίες!
Φουντώνει η αναξιοπιστία στο πρόσωπο μου!
Και δυσαρέσκεια αρχίζει να πλημμυρίζει το λαό μου!
Λύση τώρα βλέπω όχι άλλη πιό καλή !
Στην Βαγδάτη μια ακόμη επιδρομή !
Τον Σαντάμ να τιμωρήσω αυτή τη φορά για ανυποταγή!
Στην εντολή μου χημικώς ν’ αφοπλιστεί!
Και από τον θρόνο του αμέσως ν΄ απομακρυνθεί!
Γιατί δεν μπορεί κοτζάμ Αμερική !
Ν΄ ανέχεται άλλο αυτόν τον αναιδή!
Με το πετρέλαιό του να μας απειλεί!
Διπλό θάχω όφελος λοιπόν !
Να ξεστοκάρω τα πλέον άχρηστα πολεμικά υλικά !
Να δοκιμάσω νέα όπλα έξυπνα και δολοφονικά !
Και στα εργοστάσια μου ν’ ανθίσει η δουλειά!
Μάθημα επίσης θα δώσω σοβαρό στους Άραβες θεούς!
Πως δια παντός πρέπει να έχουνε στο τέρμα ανοιχτούς!
Για τους Αμερικανούς τους πετρελαιαγωγικούς κρουνούς!

Κύριε Θιασάρχα: «Γηράσκω αεί πολλά διδασκόμενος» !
Και την πρόσκληση μετά χαράς αποδεχόμενος!
Όνειρο ζωής το ταξίδι αυτό είναι δι’ εμε εις την Αμερική!
Κλείσε μου σε παρακαλώ και ένα ραντεβού 
με τον Μίστερ Τζόουν τον χρηματιστή!
Με πολύ συγκίνηση διάβασα την επιστολή σου!
Και απ’ ότι βλέπω η μισή Αμερική είναι δική σου!
Μα γιατί τόσος θόρυβος και τόση υστερία;
Σαν πολύς στόλος κουβαλιέται εκεί κάτω στην Περσία!
Μήπως πετρέλαιο λέγεται από δω και μπρος η Ευτυχία;
Και καλά δεν υπάρχει άλλο μέσον από την αιματοχυσία;
Τι θάλεγες για ένα παγκόσμιο δημοψήφισμα; 
«Ειρηνοκρατία η Πολεμοκρατία»;

Και ένα άλλο θάθελα να σου πω!
Εμείς εις την Ελλάδα ετοιμάζουμε αξαιρετική Ολυμπιάδα!
Από πολέμους έχουμε εμπειρίες πολλές ίσως τις πιό οδηνηρές!
Εχουμε και μπόλικες ελιές κότινα να μοιράσουμε σε όλες τις φυλές!
Προτείνω λοιπόν μιας και οι περιστάσεις το ζητούν!
Ειρηνόφιλες ανεξάρτητες επιτροπές από όλους τους λαούς να συγκροτηθούν!
Και νάρθουν να σας βρουν όσο ταχύτατα μπορούν!

Επίσης για την Ευτυχία δύο ιστορίες του Ηρόδοτου να σας διηγηθούν !
Γιατί πιστεύω και τους δύο απόλυτα αφορούν!
«Ευτυχία» σας κατακλύζει το μυαλό με τον μαύρο τον χρυσό!
Και δεν βλέπετε το επερχόμενο κακό!
Και αντί για διάλογο και αφοπλισμό!
Στάχτη πάτε να κάνετε το Περσικό!

Κύριε Σαντάμ αν θέλεις ευτυχής να φύγεις από στον κόσμο αυτό!
Μάθε πως ο Τέλλος ο Αθηναίος έπεσε σε μάχη με τρόπο ηρωϊκό!
Και οι Αθηναίοι πολλές τιμές του απονείμαν!
Και δημοσία δαπάνη το μνήμα του εστήσαν!
Διότι κατόρθωσε να τρέψει εις φυγήν τον εχθρόν!
Με όπλον θάρρος τρομερόν!
Αλλά και εις την ειρηνική του την ζωήν!
Παιδιά απέκτησε εξαίρετα εις σώμα και ψυχήν!
Και εις πόλιν με ευημερίαν μοναδικήν!
Εζησε ο Τέλλος ζωήν λαμπρήν!
Ευτυχία πρώτη του χαρίσαν ζωή και ένδοξος θάνατος μαζί!

Κύριε Σαντάμ η ευτυχία σας και ο λαός σας κινδυνεύουν!
Τα όπλα του Μπους με την ειρήνη σας δεν παζαρεύουν!
Γιαυτό θα σας πρότεινα τον Μπους να πάτε και να βρείτε!
Το άθλον του Κλεόβη και του Βίτωνα από το Αργος μαζί να θυμηθείτε!
Και κάτω από τις ζεύγλες της ειρήνης στο στάδιο να μπείτε !
Και τα καλά του κόσμου τα λόγια αφού γευθείτε
Μετά με το καλό και δυο να αποσυρθείτε!
Ο,τι καλύτερο η τύχη μπορεί να σας χαρίσει!
Και η Ιστορία ποτέ δεν θα σας μαυρίσει!
Και σένα κύριε Μπους δεν θα σε πολυαπασχολήσω
Αλλά τον Κροίσο ακόμα λίγο θέλω να σου θυμίσω!
Την ευτυχίαν για τον εαυτόν του αναζητούσε!
Και χρυσόν πάρα πολύ εις ράβδους εξοικονομούσε!
Δέκα τέσσερα έτη εν ειρήνη κυβερνούσε!
Αλλά κακός θεός του γυρίζει το μυαλό
Και αλίμονο τον φίλο τον Κύρο βλέπει για εχθρό!
«Ωιμέ ο ανόητος γιατί αντί για ειρήνη πόλεμο προτιμώ;
Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως εις την πυράν ζωντανός μια μέρα ίσως τοποθετηθώ!
Σόλων Σόλων Σόλων!
Δεν φεύγω από τη ζωή ευχαριστημένος!
Από τις κατάρες των νεκρών που έσπειρα φαίνεται ότι είμαι περικυκλωμένος!
Δίκιο λοιπόν έχεις Σοφέ τα πλούτη δεν έχουν καμιά αξία!
Και πρώτιστα για όσους φαντάζονται ότι κατέχουν την Ευτυχία!
Ευτυχία Ειρήνη Ευτυχία !
Πόλεμος Φρίκη Δυστυχία!
Ειρήνη: τα παιδιά θάβουν τους γονείς!
Πόλεμος: τα παιδιά θάβονται από τους γονείς!
Αυτά είπε ο Κροίσος και ο Κύρος συλλογίσθει!
Πως άνθρωπος για την δικιά του ευτυχία στην πυρά άνθρωπο δεν πρέπει να ρίξει!
Και σαν φλόγα από το μίσος πετιέται η Ευτυχία!
Η καλή διάθεση ο θαυμασμός και η συνεργασία!
Με ειρήνη και φιλία γράφουν από δω και μπρος οι λαοί την παγκόσμια Ευτυχία!

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΠΟΛΕΜΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ!

Χρήστος Ρουμελιώτης Δευτέρα, 6 Ιανουαρίου 2003 23:42
Στοιχεία για τη συγγραφή του ανωτέρω 
έλαβα από το σχολικό βιβλίο της Β’ Γυμνασίου
Ηροδότου ιστορίες του ΟΕΔΒ του ΥΠΕΠΘ 
και από τον ημερήσιο τύπο, 
όταν τα παιδιά μου πήγαιναν ακόμα στο Βαρβάκειο.