Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2002

Πόπη Χρήστου Το καφεδάκι από το Κατσίγρι στη Κυψέλη

Στο σπίτι μου σαν θαρθείς
Καλημέρα με τη καρδιά σου να μου πείς.
Παιδάκι μου τι θα πιείς;
Θες καφέ, θες γλυκό ή ένα ποτό;
Κόπιασε όμως και για φαγητό.
Εχεις λίγο χρόνο να σου πω;
Ρώτησέ με σε παρακαλώ για το ταπεινό μου ιστορικό.

Οι ρίζες μου κρατούνε από χωριό
Τον Αγιο Ανδριανό με του Κατσίγκρ Αγά τον Πύργο το ψηλό
Και των Κυκλώπων στο λόφο το ξεχασμένο Οχυρό
Κι αν πάω λίγο πιο παλιά στα Καρνεζέικα
Οπου τα μάρμαρα του Αυγού είναι ξακουστά παντού καθώς
Τα πάλαι ποτέ χειμαδιά Τσομπαναρέων από την Τριπολιτσά
Απ’ το Περ’θώρι της Eπανω Χραίπας τη πλαγιά.

Κείθεν έρχομαι εγώ και στο Κατσίγκρι
Του Χρήστου το χωριό στο Υπόγειο καπηλειό
(όπως εκείνο του συχωρεμένου του πατέρα μου)
Έμαθα να ψήνω τον καφέ γλυκό.
Και σέρβις καλό, χωρίς κανένα μισεμό!
Προσφορά λόγο καλό, χαμόγελο και γνήσιο χωρατό!

Καρβουνιάρηδες, αγρότες και βοσκοί
Καμάτηδες, ξελογγάδες και ομπρελάδες
Αγανωτές, πεταλωτές και καλατζήδες
Ξυλοκόποι, νταουλιέρηδες και κλαριτζήδες
Χωρικοί, πετράδες, ζωέμποροι και μαραγκοί
Αλογοσούρτες, οδηγοί και καροποιοί
Μπαλωματήδες ράφτες και υφαντουργοί
Περνούσαν από κεί το καφεδάκι τους να πιούνε
Να δροσιστούνε κι ελεύθερα να εκφραστούνε

Ταμπέλα: Χρήστου Χρήστος Καπηλειό
«Ένα κι ένα κάνουν δυό»

Το υπόγειο, το καφεδάκι, της γιαγιάς το μεράκι
Κανείς τίμιος δεν μπορούσε να τα συναγωνιστεί
Ζάχαρη στο δράμι βελούδινο καϊμάκι
Μα πώς τον φτιάχνει επί τέλους το Ποπάκι;

Ο φθόνος, ζήλια, η βροχή, το νερό, φούσκωσαν το ποταμό
Πλημμύρισε το καπηλειό, ξεριζώθηκε το νοικοκυριό.
Το καφεδάκι, το καϊμάκι, το νεράκι, η αγάπη και στο νέο σπιτικό.

Το Ποπάκι με το Μυστικό πώς το καφέ κάνει τόσο γλυκό;
Μακριά απ’ το χωριό με χέρι που τρέμει από συγκίνηση, αλλά σταθερό,
Το καφεδάκι προσφέρει σε φλιτζανάκι παραδοσιακό.
Και με πολύ αγάπη στα εγγονάκια της φανερώνει το μυστικό:
Πως ένα καφεδάκι με μεράκι τσαχπινιά και μαστοριά
Πονοψυχιά και πολύ αγάπη για παιδιά
Βγάζει μάτι στη μαγκιά και κάνει στάχτη τα άϊζο τα εννιακόσια εννιά.

Αθήνα, Τετάρτη, 9 Ιανουαρίου 2002
23:09:34 Χρήστος Ρουμελιώτης

TIMOΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

1. Καφές για το χωράφι δραχμές δυό
2. Καφές για το τιμόνι δραχμές δυό
3. Καφές και κρύο νερό δραχμές δυό
4. Καφές μετά το φαγητό δραχμές δυό
5. Καφές δρχ δυό και εξτρά κολατσιό!
6. Καφές και παρηγοριά μετά από παραγγελιά.
7. Καφές και κουτσομπολιό δεν μας ταιριάζει αυτό!
8. Καφές φλιτζάνι και ριζικό ..περάστε αύριο παρακαλώ!
9. Ένα ούζο μονό. Ένα ούζο διπλό σε ποτηράκι δαχτυλωτό.
10. Ένα και ένα κάνουνε δυό με μεζεδάκι και ψωμί ζυμωτό,
11. Βροβιά και τυριά, ρέγκα και γουλί θα τη βρούμε τη τιμή
12. Χωριανοί, πατριώτες, φτωχοί περάστε από το μαγαζί
13. Οδηγοί: Στάση στου Χ.Χρήστου το καπηλειό έχει τα πάντα δώ

Πόπη Χρήστου
1924-26/3/2019

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2002

Τέτη Μέγκου

Τέτη Μέγκου

Τέτη Φίλη κι Αδελφή περνά ο καιρός τρέχει η ζωή
Ασπρος άγγελος ασταμάτητα λαλεί: «Η Τέτη ζει»

Τέτη Αγαπητή Εσύ και μετά απέραντη Σιωπή
Φωνή στεντόρεια ηχηρή ξεχώρισες από τη Βουή

Τέτη Τόσο Ικανή Ακράτητη γνήσιο Παιδί
Πως και έτσι αποφάσισες να ραγίσεις το γυαλί;

«Φίλε άκου να σου πω Θυμάσαι το Δείπνο το Μυστικό;
Εγώ Εσύ η Μαρίνα το κολατσιό το Ποτό και το Γλυκό»;

«Δηλητήριο πικρό από καιρό κάποιος στάζει στο ποτήρι αυτό
Το γνωρίζω Γω δεν Τον μπορώ θέλω ν’ αλλάξω τον Κόσμο αυτό»

«Να πάρε αυτόν τον Οβολό και άντε στο καλό Αυτό πιστεύω Γω
Οσο για το Γλυκό Αυτό είναι αντίδοτο στη αδικία να θυμάσαι πολύ σκληρό»

«Αχ Τέτη μου Καλής Θυσίας Κόρη βλοσυρή Ανέμου Πέρασμα δροσερό
Αυτό το μυστικό θα κρατήσω για πάντα στη ζωή μου φυλακτό»

«Η Τέτη ζεί» «Η Τέτη ζεί» «Η Τέτη ζεί ι ι ι ι»!
Φίλε αυτό θα πεί ζωή μη φοβάσε την άκρα του τάφου τη Σιωπή
Ναι έχει Φωνή «Η Τέτη ζεί»

Τέτη Θεά Μνήμη Ζωντανή Καμπάνα που για πάντα θα γλυκο-λαλεί
Πέλαγος Αφρός ακούραστο Κύμα που το γιαλό γλυκο-φιλεί

Ο φίλος ο Χρίστος ο άντρας σου ο Γιάννης ο Νίκος ο ένας και ο άλλος
Ο Τίμος ο γιος κι η Γιάννα στέλνουνε..
Περιστέρια και Κρίνα και Φως Υπόκλιση να κάνουνε στον Άγγελό σου μπρος

Αθήνα, Τρίτη, 8 Ιανουαρίου 2002----00:31:0611:01 μμ
Χρήστος Ρουμελιώτης

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2002

Η βραδυπορία του καλού

 Η βραδυπορία του καλού

Το καλό κι αν αργήσει
Την ανθρώπινη ψυχή δεν αφήνει να ραγίσει
Αγάπη νοσταλγία ή αδιαφορία
Μια ζωή σε βλέπω στα γραφεία
Παρίσι Αθήνα ω τι ζολί πορεία
Στης Ανθρωπιάς την Ευρωγραφία
Για το χρηστό με το Χρηστιά
Και των κοινών (ανθρώπων) την προστασία
Εις Νίκην
Αθήνα Τρίτη, 7 Ιανουαρίου 2002
11:24 Ακαδημίας 57 Καφετερία «ΟΠΕΡΑ»

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2002

Θανασία Δημήτρη Γιαννούλας

Θανασία Δημήτρη Γιαννούλας

Θανασία απ’ όλες πιο ξεχωριστή
Για τη καθάρια και τη γλυκιά σου τη φωνή
Ειδύλλιο σούταξα και προσευχή
Να μνηστέψω τη ζωή σου την ευγενική
Με λευκό στο στόμα ..φιλί

Σύντροφο να βρω για σένα εκλεκτό
Στην καρδιά σου ταιριαστό
Περνά – περνά η ζωή Συ φρέσκια και σοφή
Τρέχεις – τρέχεις πιο πολύ
Απ’ όλους τους Άντρες Σύ στη γη

Αχ Θανάσω μου Σοφή
Αγέρας πάνω σε άτι πιο ταχύ
Που δεν μένεις ποτέ μοναχή
Γνώση Λόγος συν Μάτι και Μορφή
Οι μνηστήρες είναι περισσοί

Αχ Θανάσω μου Καλή
Δεν σταμάτησες ούτε μια στιγμή
Γλυκιά λαλιά να’χεις για κάθε σου αδελφή
Και τηλεπάθεια σε ψυχή που σ’αγαπάει πολύ
Και σε σκέφτηκε έντονα τη Κυριακή αυτή

Αχ Θανάσω μου Όνομα Ξεχωριστό
Κυπαρίσσι αήψηλο και φουντωτό
Λουλούδι που ξεχνά να ρίξει τον ανθό
Τρέχω – Τρέχω μα δε σε φτάνω
Γονατίζω Μπρος στη Σοφίας σου το Βλαστό

Αθήνα, Κυριακή, 6 Ιανουαρίου 2002
8:11:01 μμ